Tα χαρακτηριστικά ενός… χαρούμενου εκπαιδευτικού!

Αναδημοσίευση από melerino

Άρθρο της νηπιαγωγού Ηρώς Παπαδοπούλου.

«Χαρούμενος εκπαιδευτικός»; Στην Ελλάδα του 2016; Σίγουρα έχετε επαφή με την πραγματικότητα; Έχετε εμπειρία στην ελληνική σχολική τάξη; Θα αστειεύεστε, δεν μπορεί!

Κι όμως αγαπητοί μου φίλοι η απάντησή μου σε όλες τις απορίες σας είναι «Ναι!» , με μοναδικό «Όχι!» στο ότι δεν αστειεύομαι, ούτε κατά διάνοια. Μιλώ πολύ σοβαρά. Κι ακριβώς επειδή η ελληνική πραγματικότητα γίνεται καθημερινά όλο και πιο ζοφερή, θεωρώ πως πια είναι υποχρέωση όλων των εκπαιδευτικών, που σέβονται και τιμούν την ιδιότητα τους, να αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Να αλλάξουμε στάση. Και τότε ίσως αλλάξουμε και τη ζωή μας, προς το καλύτερο! Τότε ίσως θα δούμε τους μικρούς μαθητές μας πραγματικά να γίνονται οι πολίτες του κόσμου που επιθυμούμε (και θα ευχηθούμε να υπάρξει κάποτε, σε όλες τις κάρτες που θα ανταλλάξουμε αυτές τις μέρες!)

Ο χαρούμενος εκπαιδευτικός λοιπόν υπάρχει, και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, αρκεί να κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά στην εκπαιδευτική μας ομήγυρη. Έστω και αν δεν συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά, που θα αναλύσουμε στη συνέχεια, υφίσταται ως οντότητα (!!) και μας περιμένει να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του! Επίσης ξέρουμε πολύ καλά τί τον κάνει να είναι χαρούμενος παρά τις αντιξοότητες, αλλά οι περισσότεροι από εμάς το ξεχνάμε και αφήνουμε τις άσχημες συνθήκες να μας παρασύρουν. Και το χειρότερο όλων κάποιοι από εμάς μεταφέρουμε και διαδίδουμε τη αρνητική μας ενέργεια σε όλους γύρω μας και δυστυχώς και στους νέους συναδέρφους, στερώντας τους ακόμη και το δικαίωμα για αισιοδοξία που επιτάσσει η ηλικία τους…

Ας θυμηθούν λοιπόν οι παλιοί και ας μάθουν οι νεότεροι ποια είναι… τα χαρακτηριστικά ενός χαρούμενου εκπαιδευτικού!

– Δεν «κολλάει» στις ελλείψεις των υποδομών : …και δεν τις χρησιμοποιεί ως άλλοθι για απραγία! Είναι εφευρετικός και δημιουργικός. Γνωρίζει ότι οι παιδαγωγικοί στόχοι επιτυχγάνονται και με πιο απλές μεθόδους ή πιο απλά υλικά. (Φυσικά δεν σταματά να επιδιώκει την βελτίωση της κατάστασης και να συμμετέχει σε δράσεις διεκδίκησης αλλαγών).

– Δεν αναλαμβάνει πολλές δεσμεύσεις: Δε λέει «ναι» σε όλες τις προτάσεις για συμμετοχή σε εκπαιδευτικές δράσεις. Γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα την ποιότητα και την ποσότητα και γι’αυτό  είναι επιλεκτικός και εμπλέκεται στο βαθμό που αντικειμενικά μπορεί να ανταπεξέλθει με άνεση στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει.

– Δεν επιδιώκει την τελειότητα: Η επιδίωξη της τελειότητας το μόνο που προκαλεί είναι άγχος. Η επίτευξη συγκεκριμένων στόχων είναι προτιμότερη και πιο αποτελεσματική.

– Δεν προσπαθεί να κάνει οπωσδήποτε όλα όσα έχει  προγραμματίσει: Η ευελιξία και η αναπροσαρμογή του προγράμματος ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν είναι το κλειδί για μια ήρεμη και ευχάριστη μέρα στο σχολείο, χωρίς εκνευρισμό και πίεση.

– Δεν ασχολείται με το τί κάνουν οι συνάδερφοί του: Λέει ναι στην ανταλλαγή ιδεών και στην εποικοδομητική συνεργασία, δεν καταναλώνεται όμως σε αρνητικούς σχολιασμούς και αντιζηλίες. Αναγνωρίζει την αξία των συναδέρφων του και δεν διστάζει να τους συγχαρεί για τα επιτεύγματά τους. (Πώς θα ήταν η ατμόσφαιρα στους συλλόγους διδασκόντων, αν όλοι είχαν έναν καλό λόγο για κάθε συνάδερφο;)

– Δεν προσποιείται ότι τα καταφέρνει σε όλα: Όταν κάνει κάτι σωστά με έμπρακτα θετικό αποτέλεσμα δεν διστάζει να μιλήσει γι’αυτό και να το μοιραστεί με τους συναδέλφους του. Αν όμως κάτι που έχει εφαρμόσει είναι αντικειμενικά αναποτελεσματικό έχει το θάρρος να το παραδεχτεί και να ζητήσει βοήθεια. Η ειλικρίνεια είναι θεμέλιος λίθος των ισορροπημένων σχέσεων και επιφέρει τον σεβασμό.

– Δεν βιάζεται : Απολαμβάνει τις δραστηριότητες και τις στιγμές που περνά με τους μαθητές του.

– Δεν φοβάται να δοκιμάσει καινούριες μεθόδους : Και σχεδόν πάντα αποζημιώνεται με την απόκτηση νέων γνώσεων και νέων εμπειριών. Συν ότι δίνει έμπρακτα το παράδειγμα στους μαθητές του, για τη σημασία του να προχωρούν στη ζωή με θάρρος και τόλμη.

– Δεν σταματά να μαθαίνει: Όταν ενημερώνεσαι για τις εξελίξεις στον τομέα σου, παραμένεις «μέσα στα πράγματα», γεγονός που αυξάνει την αυτοπεποίθηση σου και τη διάθεση για δημιουργική δραστηριότητα.

– Προφυλάσσει τον εαυτό του από «τοξικούς» συναδέρφους: Δείχνει κατανόηση και σεβασμό στην συναισθηματική κατάσταση του κάθε συναδέρφου ωστόσο δεν επιτρέπει σε κανέναν να τον παρασύρει σε μια κατάσταση συνεχούς γκρίνιας, μεμψιμοιρίας, απαισιοδοξίας ή σε καταστάσεις αντιζηλίας και αθέμιτου ανταγωνισμού. Αποστασιοποιείται και επιδιώκει την επαφή με συναδέρφους που συμμερίζονται την προσωπική του στάση ζωής.

– Διατηρεί ισορροπημένες σχέσεις με τους γονείς των μαθητών: Είναι διαθέσιμος στην επικοινωνία και τη συνεργασία με τους γονείς όλων των μαθητών χωρίς διακρίσεις . Είναι δεκτικός στις παρατηρήσεις και τις απόψεις τους ωστόσο δεν εμπλέκεται προσωπικά και δεν αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από τυχόν αρνητικά σχόλια.

– Δεν ξεχνά να φροντίζει τον εαυτό του: Ένας συναισθηματικά και σωματικά υγιής άνθρωπος είναι χαρούμενος σε όλα τα επίπεδα της ζωής του.

Ο εκπαιδευτικός που συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι σίγουρα πολύ τυχερός και ο ίδιος και όλοι όσοι βρίσκονται γύρω του. Όμως κι εμείς οι υπόλοιποι, δεν μπορεί, όλο και κάποιο από αυτά τα χαρακτηριστικά έχουμε καταφέρει να περισώσουμε μέσα στην πολύπαθη εκπαιδευτική μας πορεία! Και είναι ευκαιρία λίγο πριν το ξεκίνημα του νέου χρόνου να ξαναθυμηθούμε και γιατί όχι να προσθέσουμε, να αφαιρέσουμε, να αλλάξουμε! Ναι, εμείς οι κακοπληρωμένοι, παραμελημένοι, απαξιωμένοι εκπαιδευτικοί ας θυμηθούμε ότι κάθε μέρα στη δουλειά μας δεν σφραγίζουμε έγγραφα, «σφραγίζουμε» αθώες παιδικές ψυχές.

Καλή Χρονιά!