Τελευταίο Θρανίο Εύβοιας: Ιστολόγιο ενημέρωσης και διαλόγου για θέματα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014
Κυριακή 22 Ιουνίου 2014
Κομμάτια και θρύψαλα
Του Χρήστου Κάτσικα
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών
Δεκάδες χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί ετοιμάζονται να πάρουν μια ανάσα μακριά από τα αποκαΐδια μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που έχει μετατρέψει τη σχολική εκπαίδευση σε έναν πύργο της Βαβέλ .
Η φετινή σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και δεκάδες χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί ετοιμάζονται να πάρουν μια ανάσα μακριά από τα αποκαΐδια μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που έχει μετατρέψει τη σχολική εκπαίδευση σε έναν πύργο της Βαβέλ ο οποίος ξεχειλίζει ανασφάλεια, ανταγωνισμό, απόγνωση, διώξεις, διαθεσιμότητες, συγχωνεύσεις, εξετασομανία.
Οσα παραθέτουμε παρακάτω είναι μόνο μερικά «στιγμιότυπα» από το παζλ της κυρίαρχης πολιτικής στο σχολείο των μνημονίων, στον οργανωμένο ακρωτηριασμό που ονομάζεται εκπαίδευση και έχει πλέον για έμβλημά της την απόρριψη και τον εξοστρακισμό για μεγάλο τμήμα εκπαιδευτικών και μαθητών.
…………………………………………………………..
ΕΠΑΛ
Εκκρεμότητες να… τραβάς τα μαλλιά σου!
Απίστευτα αλλά αληθινά! Δεν φτάνει που το υπουργείο Παιδείας εξαφάνισε σε μια νύχτα του προηγούμενου Ιουλίου μια σειρά ειδικότητες από το αναλυτικό πρόγραμμα των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ) και μαζί καταδίκασε σε διαθεσιμότητα–απόλυση πάνω από 2.000 καθηγητές, δεν φτάνει που άφησε χιλιάδες μαθητές ξεκρέμαστους χωρίς εκπαιδευτικό προσωπικό και ειδικότητα, άφησε εκκρεμότητες που δεν τις βρίσκει κανείς ούτε στις πιο καταδικασμένες σε καθυστέρηση χώρες της αφρικανικής ηπείρου.
1. Εκκρεμεί η υπουργική απόφαση που ορίζει τη σύνδεση των σχολών με τα επιστημονικά πεδία, η οποία έπρεπε να εκδοθεί τον Μάρτιο! Αφορά τα παιδιά που τελείωσαν τώρα την Α’ Λυκείου (Τράπεζα Θεμάτων). Μεγάλος αριθμός από αυτά που ενδιαφέρονται για ΤΕΦΑΑ, μουσικές και στρατιωτικές σχολές να μην ξέρουν τι πεδίο να δηλώσουν!
2. Τα παιδιά που τελείωσαν την Α’ Λυκείου φέτος και σκέφτονται να συνεχίσουν στα ΕΠΑΛ για τη Β’ και Γ’ Λυκείου, δεν γνωρίζουν ποια μαθήματα θα εξεταστούν πανελλαδικά αν κάνουν την παραπάνω επιλογή, με αποτέλεσμα να μην τους δίνεται η ευκαιρία να επιλέξουν το καλύτερο δυνατό για τις ικανότητές τους. Για παράδειγμα, για τον τομέα πληροφορικής, στα ΕΠΑΛ, σε ποια μαθήματα θα εξεταστεί κάποιος αν τον επιλέξει φέτος.
…………………………………………………………..
ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ
Εκεί που τελειώνει η λογική!
Ως γνωστόν, η Τράπεζα Θεμάτων είναι το πιο «δηλητηριώδες» τμήμα του νέου Λυκείου και δεν θα αργήσουν μαθητές και εκπαιδευτικοί να υποστούν τις δραματικές συνέπειες. Αλλά ακόμη κι αν απομακρυνθούμε από τα βασικά και τα κύρια και πλησιάσουμε τον φακό μας στις λεπτομέρειες, θα ανακαλύψουμε ότι εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η Τράπεζα Θεμάτων.
Τι εννοούμε; Τι θα μπορούσε να κάνει ένας εκπαιδευτικός όταν θα έβλεπε με έκπληξη ότι τα δύο θέματα που κληρώθηκαν από την Τράπεζα Θεμάτων στην Αλγεβρα του Εσπερινού Λυκείου όπου υπηρετούσε έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό; Με αυτό το πρόβλημα βρέθηκε ο μαθηματικός Εσπερινού Λυκείου, αλλά κανείς δεν του το έλυσε καθώς δεν προβλεπόταν. Ετσι στο μάθημα αυτό, προς δόξαν της Τράπεζας Θεμάτων, οι μαθητές στην Αλγεβρα διαγωνίστηκαν σε 4 θέματα εκ των οποίων τα δύο ήταν ίδια.
………………………………………………………….
ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Η ύλη της χρονιάς σε έναν μήνα!
Εντονες διαμαρτυρίες και δίκαιες καταγγελίες έχει προκαλέσει στους μαθητές των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Παιδείας να παρατείνει κατά έναν μήνα το διδακτικό έτος των ΣΔΕ προκειμένου -δήθεν- να καλυφθούν κενά στην ύλη των μαθημάτων που προκλήθηκαν λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών.
Οσκαρ υποκρισίας και κυνικότητας απέναντι σε ένα πληβειακό και ενήλικο τμήμα του πληθυσμού (στα ΣΔΕ φοιτούν ενήλικες, 18 ετών και άνω, που δεν έχουν ολοκληρώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση). Αφού το υπουργείο Παιδείας εγκατέλειψε αυτά τα σχολεία στην τύχη τους και δεν φρόντισε να προσλάβει διδακτικό προσωπικό για μεγάλο χρονικό διάστημα, στέλνει τώρα ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς για να καλύψουν μέσα στον έναν μήνα της παράτασης την ύλη ολόκληρης της χρονιάς!
«Εμείς φοιτούσαμε καθημερινά στο σχολείο, αλλά η πολιτεία δεν φρόντισε να τα στελεχώσει έγκαιρα, ως όφειλε. Θέλοντας να καλύψει την ολιγωρία ή αδιαφορία της, έστειλε καθηγητές λίγο πριν από τη λήξη των μαθημάτων. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό εφόσον τα ΣΔΕ είναι ευρωπαϊκό πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι η παράταση γίνεται για καθαρά τυπικούς λόγους, για να καλύψει δηλαδή τις ευθύνες της η πολιτική ηγεσία», επισημαίνουν χαρακτηριστικά σε ανοιχτή επιστολή τους προς τον υπουργό Παιδείας οι εκπαιδευόμενοι των ΣΔΕ και η Πανελλήνια Ενωση φοιτούντων και αποφοίτων των ΣΔΕ.
…………………………………………………………
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Κλείδωσε διευθυντές σχολείων σε αίθουσα!
Δεν είναι ξεκάθαρο αν το ακόλουθο περιστατικό αξίζει καταγγελία ή είναι καλύτερα να γίνει… ανέκδοτο: Οπως αναφέρει ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης των περιοχών Ν. Ιωνίας, Ηρακλείου, Μεταμόρφωσης, Λυκόβρυσης, την Τρίτη 17 Ιουνίου ο προϊστάμενος της Β’ Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Βεντήρης (μάλιστα πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΔΟΕ με την παράταξη της ΠΑΣΚ) είχε συνάντηση με τους διευθυντές των σχολείων του Ηρακλείου.
Τη συνάντηση είχε σκοπό να την κάνει κρυφά, αλλά την πληροφορήθηκε το δραστήριο Δ.Σ του Συλλόγου Π.Ε. από κάποιους διευθυντές. Στη θέα της αντιπροσωπείας του Δ.Σ. του Συλλόγου, ο προϊστάμενος έπαθε… αλλεργικό σοκ. Ομως η αντίδρασή του είναι από αυτές που μένουν στην «ιστορία»: διατάζοντας τους διευθυντές, τους έβαλε σε μια διπλανή αίθουσα και… τους κλείδωσε μέσα! Ο Σύλλογος Π.Ε. της περιοχής επισημαίνει: «Τελικά τι συζήτησαν εκεί μέσα κλειδωμένοι; Πρόκειται να κλειδώσει και τους διευθυντές της Νέας Ιωνίας και της Μεταμόρφωσης στη συνάντησή τους;»
……………………………………………………………
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ
Πώς να απολύσετε τους εκπαιδευτικούς
Αυτές τις μέρες ο χώρος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης βρίσκεται σε αναβρασμό καθώς το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να προχωρήσει, σε αυτή τη φάση με «επιμορφωτικά σεμινάρια» στους διευθυντές σχολείων, τη λεγόμενη αξιολόγηση–καρμανιόλα των σχολείων και των εκπαιδευτικών. Ωστόσο σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη και από τη Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα, οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί με απεργίες και κινητοποιήσεις μπλοκάρουν και ματαιώνουν τα «σεμινάρια» του υπουργείου Παιδείας, ενώ δεν είναι λίγοι οι διευθυντές που συμμετέχουν στις στάσεις εργασίας και απέχουν από την όλη διαδικασία. Στο πλαίσιο αυτό και μετά την αδυναμία να πραγματοποιήσει τα «σεμινάρια», το υπουργείο Παιδείας, με ένα αιφνιδιαστικό έγγραφό του, αλλάζει τον τρόπο της «επιμόρφωσης» των διευθυντών σχολικών μονάδων: «Σε περιπτώσεις που δεν καθίσταται δυνατή η διά ζώσης επιμόρφωση προβλέπεται να πραγματοποιηθεί εξ αποστάσεως». Το πρόγραμμα είναι «προσφορά» του ΕΣΠΑ το οποίο μοντάρει, μαντάρει και πληρώνει το ξεχαρβάλωμα του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών.
Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014
Αποστάτες...
Θα πάρουν καλό βαθμό... |
Ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας ανακοίνωσε πριν δύο ημέρες τα εξής:
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Σήμερα Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014 και αύριο 17 Ιουνίου 2014 πραγματοποιείται η πρώτη επαναληπτική διημερίδα για τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων του Συλλόγου μας, που αφορά την αξιολόγηση. Οι 25 από τους 27 Διευθυντές των σχολικών μονάδων αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην διημερίδα δηλώνοντας απεργία.
Μόνο η Διευθύντρια του 25ου Δημοτικού Σχολείου και ο Διευθυντής του 23ου Δημοτικού σχολείου Χαλκίδας παρακολούθησαν το σεμινάριο κανονικά.
Χαιρετίζουμε την αγωνιστική στάση της πλειοψηφίας των διευθυντών, που αγωνιστικά αντέδρασαν ενάντια στην κυβερνητική αναλγησία, ενάντια στην αξιολόγηση- χειραγώγηση. Η στάση τους δηλώνει την δυναμική του κλάδου ,που ξέρει να αγωνίζεται , να αντιστέκεται και να υπερασπίζεται τα κεκτημένα του και τον χαρακτήρα του Δημόσιου Δωρεάν σχολείου.
Το ΔΣ του Συλλόγου καταδικάζει την στάση των δύο Διευθυντών ,που διαχωρίζουν τη στάση τους από αυτή του κλάδου . Δυστυχώς η προσπάθεια του Υπουργείου να διαλύσει την συγκροτημένη και συλλογική δράση του κλάδου βρήκε συμπαραστάτες.
Στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της εκπαίδευσης, οι συγκεκριμένοι παραμέρισαν τον αγώνα , τις κινητοποιήσεις και τη συλλογικότητα ενός κλάδου για προσωπικές φιλοδοξίες και απωθημένα.
Καλούμε όλους τους Διευθυντές να αντιληφθούν τις ιστορικές στιγμές που γράφονται για την εκπαίδευση και να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για συγκροτημένη, αγωνιστική δράση, να στηρίξουν με τη δική τους προσωπική στάση και ευθύνη, τον αγώνα για το μέλλον της εκπαίδευσης ,της αξιοκρατίας, της ηθικής ,των αξιών , των ίσων ευκαιριών…
Καλούμε και όλους τους συναδέλφους να δείξουν την συμπαράσταση τους με τη συμμετοχή στις τρίωρες στάσεις και με την παρουσία τους στο 7ο Δημοτικό σχολείο, όπου πραγματοποιούνται τα σεμινάρια.
Συνάδελφοι όλοι μαζί…. για τους αγώνες που είναι μπροστά μας…!!!
Το ΔΣ
Σήμερα όμως, 18 Ιουνίου, δυστυχώς 8 διευθυντές και διευθύντριες παρακολούθησαν το σεμινάριο. Ήταν οι διευθυντές και διευθύντριες του 1ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας, του 12ου, του 14ου, του 15ου του 21ου, του 26ου, του Δημοτικού Σχολείου Δροσιάς και του Δημοτικού Σχολείου Παντειχίου. Μπήκαν απέναντι και για το συμβολισμό του πράγματος, ανάμεσά τους και ο μέχρι πριν λίγα χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου μας. "Πού ήσουν νιότη που' λεγες πως θα γινόμουν άλλος...".
Τρίτη 17 Ιουνίου 2014
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014
Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανήψι καθαριστριών
Από ΑΠΕ-ΜΠΕ
του Αρχιμανδρίτη Βασίλειου Βαρβέλη
Αναδημοσίευση από tvxs.gr
|
Αυτές οι Περιστεριώτισες οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν «παραδουλεύτρες» όπως τις έλεγαν οι «Κυρίες», για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματο τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γίναμε!
Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ τη δουλεία, έχοντας μέσα στην τσάντα της την βρεγμένη της ρόμπα που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, την ρώταγα με αγωνία:
- Μαμά τι μου έφερες;
- Κούραση παιδί μου, η απάντηση της. Κούραση.
Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι «Κυρίες» στη μάνα μας για ψυχικό. Δικό μας ρούχο δεν είχαμε. Αποφόρια. Μ’ αυτά ντυνόμασταν.
Μανάδες ηρωίδες!
Σε αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός. Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι «μπράβοι» των 500 ευρώ.
Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.
Αυτοί που σκότωσαν τον «αδελφό» μας και το «παιδί» μας, τον Γρηγορόπουλο, αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους Ναζιστές, σάρκα από την σάρκα τους, αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός, αυτοί που εκδίδουν πόρνες για να μαζεύουν τα ποσοστά, αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες, αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες, αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το «μέρισμά τους..» τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.
Σε όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μύες και το ελάχιστο μυαλό, που με την στάση και την συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη.
Σκληραίνω την καρδιά μου.
Δεν τους ευλογώ πια. Δεν μου βγαίνει.
Δεν έχω ευχή γ αυτούς.
Όλοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.
Φωνάζω δυνατά: Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους λαέ του Θεού πριν να είναι αργά.
«ΑΚΟΥΣΑΤΕ οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς. 2 ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· 3 ὅτι ἐδόθη παρὰ τοῦ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν καὶ ἡ δυναστεία παρὰ ῾Υψίστου, ὃς ἐξετάσει ὑμῶν τὰ ἔργα καὶ τὰς βουλὰς διερευνήσει· 4 ὅτι ὑπηρέται ὄντες τῆς αὐτοῦ βασιλείας οὐκ ἐκρίνατε ὀρθῶς, οὐδὲ ἐφυλάξατε νόμον, οὐδὲ κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθητε. 5 φρικτῶς καὶ ταχέως ἐπιστήσεται ὑμῖν, ὅτι κρίσις ἀπότομος ἐν τοῖς ὑπερέχουσι γίνεται...»
Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βαρβέλης.
Γραμματέας του πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.
Γραμματέας του πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.
Κυριακή 15 Ιουνίου 2014
Επανάληψη σεμιναρίων Διευθυντών/ντριών
Αύριο, 16 Ιουνίου, είναι η πρώτη ημέρα υλοποίησης των, κατά τόπους, σεμιναρίων του Υπουργείου Παιδείας με θέμα την εφαρμογή της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών από τους Διευθυντές και Διευθύντριες Σχολικών Μονάδων, τα οποία επαναλαμβάνονται μετά την αποτυχία υλοποίησής τους τον προηγούμενο μήνα.
Καλούμε όλους και όλες τους/τις συναδέλφους να είναι από αύριο Δευτέρα έως και την Πέμπτη 19 Ιουνίου έξω από το 7ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας στις 9.00 το αργότερο. Όσοι πιο πολλοί, τόσο πιο δυνατοί. Για κάθε ημέρα σεμιναρίου υπάρχει προκήρυξη τρίωρης στάσης εργασίας. Ακόμη θυμίζουμε στους συναδέλφους διευθυντές και διευθύντριες τη δυνατότητα συμμετοχής στην 48ωρη απεργία. Την πρώτη φορά, με ελάχιστες περιπτώσεις που απήργησαν, καλύφθηκαν πίσω από την τάχα αδυναμία εισόδου στο κτίριο.
Εμείς ως Τελευταίο Θρανίο γνωρίζουμε πως δεν σταματάμε με αυτόν τον τρόπο τα σχέδια του Υπουργείου για την εφαρμογή της Αξιολόγησης που έχουν σχεδιάσει. Όμως και το να μην αντιδράσουμε καθόλου και να μην επικοινωνήσουμε τις απόψεις μας με τους συναδέλφους μας Διευθυντές και Διευθύντριες, θεωρούμε πως είναι λάθος και οδηγεί σε ακόμα μία παραίτηση από την όποια δυνατότητα αντίδρασης. Έστω και μόνο το γεγονός ότι κάποιοι "συνάδελφοι" την προηγούμενη φορά ντράπηκαν και δεν μπήκαν, είναι μια μικρή ελπίδα για το πώς, αυτοί οι άνθρωποι, θα κινηθούν στη συνέχεια.
Όλοι και αύριο έξω από το 7ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας.
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014
Ορέστης του Γιάννη Ρίτσου
Ο Ορέστης του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Γιάννη Κατσάνου
O Ορέστης του Γιάννη Ρίτσου
στο υπόγειο του 1ου Γυμνασίου Χαλκίδας
(είσοδος από την οδό Γκορτζή)
Στον ίδιο χώρο η εγκατάσταση της Μαριάνθης Σπύρου
Ο δρόμος περνάει από μέσα
βασισμένη στον Ορέστη του Ζαν Πωλ Σάρτρ (Οι Μύγες)
Σάββατο και Κυριακή : 14, 15, 21, 22, 28, 29 Ιουνίου 2014
Σάββατο και Κυριακή : 5, 6, 12, 13 Ιουλίου 2014
10 παραστάσεις με περιορισμένο αριθμό θέσεων, ώρα 20.00
Διάρκεια παράστασης 90 λεπτά χωρίς διάλειμμα.
Πληροφορίες-κρατήσεις: 69 55 931 831
Επισκεφθείτε το blog: http://orestis2012.blogspot.gr/
Επισκεφθείτε το blog: http://orestis2012.blogspot.gr/
Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014
Αποχαιρετισμός....
Το Τελευταίο Θρανίο βρέθηκε χτες στη δύσκολη θέση να αποχαιρετήσει έναν αληθινό του φίλο και συμπαραστάτη, τον συνάδελφο Θανάση Ζήκο. Έναν ιδιαίτερο, ευαίσθητο και εξαιρετικά έξυπνο άνθρωπο και συνάδελφο, ο οποίος δεν άντεξε, ανάμεσα σε πολλά, και την αρρώστια που του έτυχε.
Χτες ήταν όλοι εκεί: τα αδέρφια του, οι συγγενείς του και πολλοί συνάδελφοι και φίλοι του. Γιατί όπως είπε και η Βασούλα: "τους φίλους, τους διαλέγεις για οικογένεια".
Χτες ήταν όλοι εκεί: τα αδέρφια του, οι συγγενείς του και πολλοί συνάδελφοι και φίλοι του. Γιατί όπως είπε και η Βασούλα: "τους φίλους, τους διαλέγεις για οικογένεια".
Καλό κατευόδιο, Θανάση, θα σε θυμόμαστε.
Τρίτη 10 Ιουνίου 2014
Τι θα τους βάλεις να σκέφτονται κ. Λοβέρδε;
Της Αναστασίας Καλαφάτη
Αναδημοσίευση από το tvxs.gr
Αναχωρήσεις αφίξεις στο Υπ Παιδείας με τον κ. Αρβανιτόπουλο να παραχωρεί τη θέση του στον κ. Λοβέρδο. Αν και θα μείνει στην ιστορία ως ο μόνος υπουργός που τόλμησε τόσο ξεδιάντροπα να εκπαραθυρώσει την ιδιωτική εκπαίδευση από το Υπ. Παιδείας και να την μετατρέψει σε σούπερ μαρκετ, δεν κατάφερε να μπαλώσει –πώς θα μπορούσε άλλωστε- τη στήριξη σε Μαρινάκη- Μώραλη και είδε τη φτεινή ένδειξη «exit» από την κυβέρνηση. Μαζί του αναχώρησαν και οι υφυπουργοί που τόσον καιρό εργάστηκαν άοκνα για την ενεργοποίηση του myschool, για τις απολύσεις των εκπαιδευτικών και τόσα τόσα άλλα. Όλα τούτα ανήκουν στον παρελθόν μιας και ο ανασχηματισμός δηλώνει με σαφήνεια πως νέος άνεμος θα φυσήξει από αύριο στο πολύπαθο Υπουργείο.
Τρεις άνδρες –ένας φιλοακτιβιστής, ένας άλτης κι ένας υπερασπιστής των δημοσίων υπαλλήλων- με σταθερή πολιτική σκέψη και καθαρό παρελθόν αναλαμβάνουν να χαράξουν το μέλλον της επομένης γενιάς. Ο πρώτος και υπουργός κ. Λοβέρδος διαθέτει ένα πλούσιο βιογραφικό προσφοράς στο έθνος. Δημόσια πρωτοφανής διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, τις οποίες οδήγησε στη φυλακή. Οι φωτογραφίες τους δόθηκαν στη δημοσιότητα μιας και αποτελούσαν δημόσιο κίνδυνο. Η όλη επιχείρηση συνέπεσε με τον προεκλογικό αγώνα του. Μερικές λεπτομέρειες της επιχείρησης:
- «Οι ίδιες οι οροθετικές διαβεβαιώνουν ότι δεν συνελήφθησαν με πελάτες: «Πέρναγα το φανάρι, πηγαίνοντας για φαγητό. "Μπες στο περιπολικό για εξακρίβωση", μου είπαν. Με μετέφεραν σ' ένα υπόγειο για εξετάσεις. Μου είπαν απλά "έχεις AIDS. Θα πας φυλακή"».
- «Οι άνθρωποι της ασφάλειας φορούσαν γάντια. Οι αστυνομικοί συμπλήρωναν τα χαρτιά, φορώντας μάσκα. Αφηναν το φαγητό σ' ένα παγκάκι. Ηρθε το παιδί να με δει και μου φόρεσαν χειροπέδες».
- «Και οι 32 γυναίκες γίναμε ψυχικά ράκη. Κάνουμε χρήση ουσιών. Για 1,5 μήνα δεν μας έδωσαν ούτε ένα ντεπόν. Για καθαριότητα ούτε λόγος. Αναγκάστηκα να κόψω τις φλέβες μου για να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο κρατουμένων. Εδιωξαν τ' αδέλφια μου από τη δουλειά, το παιδί μου από το σχολείο».
- «Η Ρωσίδα είναι ανήλικη. Είναι η πρώτη που συνελήφθη. Και η μοναδική που βρέθηκε σε οίκο ανοχής. Πρόκειται για θύμα δουλεμπορίου», λέει η Βαγγελιώ Σουμελή (Σύλλογος Συμπαράστασης Οροθετικών)».
«Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας. Ζουν πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους». Προβλήματα που κλήθηκε να επιλύσει στις προηγούμενες υπουργικές τους θητείες. Ευτυχώς οι υπογραφές του μαζί με αυτές των υπόλοιπως αφανών ηρώων οδήγησαν αρκετούς εις οδόν ειρήνης.
Αυθεντικός ο «ακτιβισμός» της Χρυσής Αυγής
«Πάνω σε τρία προβλήματα κάνει ακτιβισμό η Χρυσή Αυγή, η ελληνική Χεσμπολάχ. Αυτό γιατί να το κατακρίνει κανείς; Γιατί μας προβληματίζει κάποιος που κάνει πολιτική με τρόπο ακτιβίστικο πάνω σε πραγματικά προβλήματα; Νομίζω πως μετά τη μεταπολίτευση είναι το πρώτο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά. Το γεγονός πως κάνουν ακτιβισμό πάνω σε προβλήματα, όχι όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε υπουργούς- γιατί αυτό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, μας έδερνε, μας γιαούρτωνε- τους δίνει για το κέντρο της Αθήνας και για ορισμένες περιοχές της χώρας δύναμη. Κι αυτή τη δύναμη δεν τους την κλέβεις επειδή τους καταγγέλεις... Ένας πολιτικός κάνει απόπειρα να μιλήσει με το 100% των πολιτών. Ποιος σηκώνει τείχος εναντίον του ανθρώπου που πιστεύει πως πρέπει να καταπολεμηθεί το παρεμπόριο και θα κατανοήσει τον καταγγέλοντα και όχι τον ακτιβιστή; Τι θα τον βάλεις να σκέφτεται; Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ή το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ; Τι θα του πεις; Τις σύγχρονες μεταμοντέρνες κοινωνιολογικές αναλύσεις; Δεν θα του πεις αυτό που τον αφορά για σήμερα τ’ απόγευμα;», δήλωσε στην Πόπη Τσαπανίδου.
Τι θα τον βάλεις να σκέφτεται... Ενδιαφέρον ερώτημα για έναν υπουργό Παιδείας. Φαντάζομαι πως αν και πετάχτηκε στον πάγκο της κυβέρνησης και ατυχήσας εισέρχεται στο Υπ. Παιδείας ως «μικρή Ελένη» δεν θα βάλει τους μαθητές να σκεφτούν τις σύγχρονες μεταμοντέρνες κοινωνιολογικές αναλύσεις. Άλλωστε αυτές μπορεί να εφαρμοστούν μετά από 100 χρόνια. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Τα έργα και οι ημέρες του κ. Λοβέρδου ακόμα και για τους Έλληνες που δεν φημίζονται για τη μνήμη τους έχουν χαραχτεί με πράσινα ανεξίτηλα γράμματα. Η βοήθεια εκ μέρους της κ. Διαμαντοπούλου είναι πιθανή καθώς κι εκείνη διέγραψε μια λαμπρή πορεία πίσω από το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» χωρίς ποτέ να αναφέρει τι έπεται.
Σ’ αυτόν τον μετασχηματισμό, όμως, οι υφυπουργοί του Παιδείας παρουσιάζουν εξίσου έντονο ενδιαφέρον. Ο κ. Κουκοδήμος, εμπλεκόμενος στην υπόθεση Ζαχόπουλου, επεναβαπτισθείς στην κολυμβήθρα της ΝΔ δια παν σκάνδαλο υπουργοποιείται ως απόδειξη είσπραξης του μετεκλογικού μηνύματος. Τα τότε μετέωρα άλματά του τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο.
Ο έτερος υφυπουργός κ. Δερμεντζόπουλος φαίνεται να είναι ο μοναδικός κυβερνητικός παράγων που υποστηρίζει και διεκδικεί διορισμούς κι όχι απολύσεις στο δημόσιο, γι’ αυτό και χαίρομαι ιδιοτελώς που τοποθετήθηκε στο Υπ. Παιδείας. Όπως αναφέρει η ερώτηση που συνυπέβαλε στη βουλή στις 9/5 :
Ως γνωστόν, η Εκκλησία της Ελλάδος δια των Μητροπόλεων και των ενοριών τους, όπως αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη, επιτελεί ένα θεάρεστο κοινωνικό έργο σε πολλαπλά επίπεδα, ειδικά στην σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσεως που συμπαραστέκεται στην πράξη και με κάθε τρόπο στον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Εξέχον δε είναι και παραμένει και το πνευματικό και το εθνικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία, σε μία εποχή κρίσεως και αποδόμησης αξιών, διατηρώντας την εθνική συνείδηση και πίστη ζωντανή, ειδικά στην ακριτική παραμεθόριο, ηπειρωτική και νησιωτική. Στο πλαίσιο αυτό η Ελληνική Πολιτεία, η οποία έχει τόσο πολύ ωφεληθεί από το έργο της Εκκλησίας, οφείλει, μπορεί και πρέπει να ενισχύει τις υποδομές και το ανθρώπινο δυναμικό της Εκκλησίας προκειμένου η τελευταία να ικανοποιεί μεταξύ άλλων και τις πνευματικές ανάγκες των πολιτών.
Ενόψει των ανωτέρω και ένεκα της ελλείψεως ικανού αριθμού ιερέων στις ακριτικές Μητροπόλεις της Βορείου Ελλάδος, των ακριτικών Νησιών του Αιγαίου και των ορεινών περιοχών της χώρας τίθεται ευθέως η ανάγκη και η αντίστοιχη υποχρέωση για την Πολιτεία, να προσληφθούν ιερείς. Δεν είναι δυνατόν στις ακριτικές ορεινές περιοχές, όπου η Εκκλησία έχει επιτελέσει και συνεχίζει να επιτελεί εθνικό έργο, διατηρώντας την πατρίδα όρθια και την εθνική συνείδηση ζωντανή, να αδυνατεί να πράξει πλέον τούτο ένεκα του γεγονότος ότι για αυτή την ειδική κατηγορία κρατικών λειτουργών υφίσταται ο περιορισμός των προσλήψεων.
Κατόπιν των ανωτέρω, και ενόψει του γεγονότος ότι οι ιερείς δεν είναι απλοί δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά δημόσιοι λειτουργοί ειδικών κατ’ ουσία καθηκόντων, λιγοστοί μάλιστα αριθμητικά.
Ερωτάσθε κ. Υπουργέ:
- Σε ποιες ενέργειες θα προβείτε για την άμεση άρση του περιορισμού στις προσλήψεις των Ιερέων στις ακριτικές Μητροπόλεις της Βορείου Ελλάδος, στα ακριτικά Νησιά του Αιγαίου και στις ορεινές περιοχές;
- Προτίθεται το Υπουργείο σας να αναλάβει σχετική νομοθετική πρωτοβουλία; Αν όχι, γιατί; Πως θα καλυφθούν οι ως άνω ανάγκες των Μητροπόλεων με δεδομένο τον αριθμό των Ιερέων και τις αυξημένες ανάγκες συνεπεία των οποίων δεν είναι δυνατόν να ακολουθηθεί από την Ελληνική Πολιτεία ο κανόνας της μίας πρόσληψης ανά πέντε αποχωρήσεις;
- Ενόψει της διαφαινόμενης εξόδου της χώρας μας από το οικονομικό αδιέξοδο, των τελευταίων ετών και με δεδομένη την αυξημένη προσφορά της εκκλησίας, προτίθεται το Υπουργείο σας να εισηγηθεί διάθεση μέρους του κοινωνικού μερίσματος προς κάλυψη των ως άνω διορισμών ως απάντηση της πολύτιμης συμβολής της Εκκλησίας στο κοινωνικό σύνολο;
Πιστεύω πως ανάλογη ζέση θα επιδείξει και στο διορισμό εκπαιδευτικών μιας και τα κενά με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος τον Σεπτέμβρη είναι δυσθεώρητα λόγω μη εφαρμογής του κανόνα 1: 5. Άλλωστε και στην παραπάνω επιστολή αν αντικαταστήσει κανείς τη λέξη εκκλησία με τη λέξη Παιδεία, το νόημα παραμένει ίδιο.
Καλή αρχή λοιπόν...
Αντε και βοήθειά μας!
Με γεια!!!
Εκτός υπουργείου Παιδείας και Κυβέρνησης τέθηκαν ο Κ. Αρβανιτόπουλος Σ. Κεδίκογλου και Κ.Γκιουλέκας. (Τελειώνει έτσι και η θητεία του μετακλητού κ. Αποστολάκη. Χάσαμε την ευκαιρία να μάθουμε μπάλα...)
Νέος υπουργός Παιδείας από σήμερα, ο Ανδρέας Λοβέρδος με υφυπουργούς τον Αλ. Δερμετζόπουλο και Κ. Κουκοδήμο.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι πραγματικά μοναδική περίπτωση. Τα τρία τελευταία χαρτοφυλάκια που είχε είναι αυτά των Υπουργείων της Εργασίας, της Υγείας και τώρα της Παιδείας. Οι πυλώνες, δηλαδή, της πολιτικής κάθε κυβέρνησης. Θυμηθείτε τι είδους πολιτική εφήρμοσε στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε στο Παιδείας κάποιον που -εκτός του ότι είχε καταψηφίσει το νόμο για τα ΑΕΙ του Αρβανιτόπουλου, στην παρούσα βουλή ως βουλευτής δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα της Παιδείας.
Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014
«Μια φορά μόνο φώναξε "μαμά"!»
Του Γιώργου Τσιάκαλου
Η Μαρία είχε όμορφα ξανθά μαλλιά και πανέμορφα γαλανά μάτια. Γι' αυτό αποφάσισαν να της προσφέρουν ένα διαφορετικό μέλλον, από αυτό που θα είχε αν παρέμενε στο περιβάλλον των πρώτων παιδικών της χρόνων. Τη μετέφεραν σ' ένα ειδικό ίδρυμα για περιπτώσεις σαν τη δική της και μετά την παρέδωσαν σε μια επιλεγμένη οικογένεια, όπου θα μπορούσε να ανατραφεί με τον κατάλληλο γι' αυτήν τρόπο.
Με τον καιρό έμαθε να μιλάει τη γλώσσα των νέων κηδεμόνων της και υποχρεώθηκε να ξεχάσει την παλιά. Δεν γνωρίζουμε αν πρόφερε ποτέ στη νέα της γλώσσα τη λέξη «μαμά», γνωρίζουμε όμως ότι ήταν η πρώτη λέξη που είπε -στην παλιά και στη νέα γλώσσα- όταν αισθάνθηκε ότι είχε την ελευθερία να μιλήσει και ότι δεν κινδύνευε πια αν θα εξέφραζε με ειλικρίνεια τα αισθήματα και τη βούλησή της. «Θέλω να γυρίσω στη μαμά μου και στους δικούς μου», είπε, και όταν αυτό έγινε πραγματικότητα, είχε την τύχη να προλάβει ν' αγκαλιάσει ζωντανή στο νοσοκομείο την ετοιμοθάνατη μητέρα της, από την οποία την είχαν απομακρύνει βίαια λίγα χρόνια πριν. Μπόρεσε να κλάψει μαζί της για τα χρόνια του χωρισμού αλλά όχι και να συνομιλήσει αφού είχε ξεχάσει πια τα τσέχικα, τη μητρική της γλώσσα.
Η ιστορία της μικρής ξανθιάς Μαρίας, της Μαρίας Σουπίκοβα από το Λίντιτσε της Τσεχίας, είναι μια από τις χιλιάδες ιστορίες παιδιών με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια που στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου με επίσημες διαδικασίες απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους και παραδόθηκαν στα ειδικά ιδρύματα των ναζί και σε επιλεγμένες γερμανικές οικογένειες για να ανατραφούν όπως «άρμοζε στο φυλετικό τους χαρακτήρα».
Συγκλονιστικές είναι οι σχετικές μαρτυρίες. Στα ιδρύματα «έκαναν τα πάντα ώστε τα παιδιά να απορρίψουν και να ξεχάσουν τους γονείς τους», αναφέρεται σε σχετική έκθεση. «Χαρακτηριστικά, οι νοσηλεύτριες των SS προσπαθούσαν να πείσουν τα παιδιά ότι οι γονείς τους σκόπιμα τα είχαν εγκαταλείψει», και δέρνονταν εκείνα που αρνούνταν ν' αποδεχτούν τις νέες καταστάσεις. Και όσα επέμεναν στην άρνησή τους κατέληγαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στο θάνατο.
Ολα αυτά, ελπίζαμε ότι πέρασαν με το τέλος του πολέμου και ότι οι χιλιάδες κατεστραμμένες ζωές που, αντίθετα από τα κατεστραμμένα κτίρια, ποτέ δεν μπόρεσαν να βρουν την παλιά τους μορφή και γαλήνη, θα αποτελούσαν ζωντανή υπενθύμιση για τον τρόπο που πρέπει να βλέπουμε τα παιδιά και να τα προστατεύουμε ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές. Γι' αυτό, τα ιδρύματα, και μαζί τους ο «ιδρυματισμός», ανήκουν στο παρελθόν και η φροντίδα των παιδιών ανατίθεται πια με γνώμονα τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε παιδιού και με σεβασμό στο μέχρι τότε περιβάλλον του και στους ανθρώπους που αγάπησε.
Συνειρμικά μου ήρθαν όλα τα παραπάνω στο μυαλό διαβάζοντας πριν από λίγες μέρες την είδηση με την οποία τροφοδότησε την κοινωνία η ΜΚΟ «Το χαμόγελο του παιδιού» σχετικά με τη ζωή της μικρής «ξανθιάς Μαρίας» σ' ένα από τα ιδρύματά του: «Μια φορά μόνο φώναξε "μαμά"!», είπαν.
Ωστε έτσι! Αρπάχτηκε βίαια από την αγκαλιά της μαμάς της, έχασε μέσα σε μια στιγμή όλα τα συγγενικά και φιλικά της πρόσωπα και την πατρίδα της -διότι για τη Μαρία αυτή είναι η αλήθεια- και ούτε μια φορά δεν αναζήτησε κανέναν; Ισχυρίζονται δηλαδή στα σοβαρά ότι εξήγησαν σ' ένα πεντάχρονο παιδί την έννοια του DNA και των βιολογικών γονέων και συγγενών και το έκαναν ν' αλλάξει σε γνωστικό επίπεδο την άποψή του και ταυτόχρονα ν' αποδεχτεί συναισθηματικά το νέο δεδομένο της απόλυτης απώλειας του παρελθόντος του και της απόλυτης μοναξιάς του στον κόσμο; Προφανώς, αυτό θέλουν να μας πουν. Ομως, η πραγματική απάντηση στο ερώτημα έχει ήδη δοθεί από τη Μαρία Σουπίκοβα, και είναι ένοχος όποιος την έχει ξεχάσει.
* Γιώργος Τσιάκαλος, ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής ΑΠΘ.
Αναδημοσίευση από τον Αγγελιοφόρο της Κυριακής.
Η ιστορία της μικρής ξανθιάς Μαρίας, της Μαρίας Σουπίκοβα από το Λίντιτσε της Τσεχίας, είναι μια από τις χιλιάδες ιστορίες παιδιών με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια που στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου με επίσημες διαδικασίες απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους και παραδόθηκαν στα ειδικά ιδρύματα των ναζί και σε επιλεγμένες γερμανικές οικογένειες για να ανατραφούν όπως «άρμοζε στο φυλετικό τους χαρακτήρα».
Συγκλονιστικές είναι οι σχετικές μαρτυρίες. Στα ιδρύματα «έκαναν τα πάντα ώστε τα παιδιά να απορρίψουν και να ξεχάσουν τους γονείς τους», αναφέρεται σε σχετική έκθεση. «Χαρακτηριστικά, οι νοσηλεύτριες των SS προσπαθούσαν να πείσουν τα παιδιά ότι οι γονείς τους σκόπιμα τα είχαν εγκαταλείψει», και δέρνονταν εκείνα που αρνούνταν ν' αποδεχτούν τις νέες καταστάσεις. Και όσα επέμεναν στην άρνησή τους κατέληγαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στο θάνατο.
Ολα αυτά, ελπίζαμε ότι πέρασαν με το τέλος του πολέμου και ότι οι χιλιάδες κατεστραμμένες ζωές που, αντίθετα από τα κατεστραμμένα κτίρια, ποτέ δεν μπόρεσαν να βρουν την παλιά τους μορφή και γαλήνη, θα αποτελούσαν ζωντανή υπενθύμιση για τον τρόπο που πρέπει να βλέπουμε τα παιδιά και να τα προστατεύουμε ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές. Γι' αυτό, τα ιδρύματα, και μαζί τους ο «ιδρυματισμός», ανήκουν στο παρελθόν και η φροντίδα των παιδιών ανατίθεται πια με γνώμονα τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε παιδιού και με σεβασμό στο μέχρι τότε περιβάλλον του και στους ανθρώπους που αγάπησε.
Συνειρμικά μου ήρθαν όλα τα παραπάνω στο μυαλό διαβάζοντας πριν από λίγες μέρες την είδηση με την οποία τροφοδότησε την κοινωνία η ΜΚΟ «Το χαμόγελο του παιδιού» σχετικά με τη ζωή της μικρής «ξανθιάς Μαρίας» σ' ένα από τα ιδρύματά του: «Μια φορά μόνο φώναξε "μαμά"!», είπαν.
Ωστε έτσι! Αρπάχτηκε βίαια από την αγκαλιά της μαμάς της, έχασε μέσα σε μια στιγμή όλα τα συγγενικά και φιλικά της πρόσωπα και την πατρίδα της -διότι για τη Μαρία αυτή είναι η αλήθεια- και ούτε μια φορά δεν αναζήτησε κανέναν; Ισχυρίζονται δηλαδή στα σοβαρά ότι εξήγησαν σ' ένα πεντάχρονο παιδί την έννοια του DNA και των βιολογικών γονέων και συγγενών και το έκαναν ν' αλλάξει σε γνωστικό επίπεδο την άποψή του και ταυτόχρονα ν' αποδεχτεί συναισθηματικά το νέο δεδομένο της απόλυτης απώλειας του παρελθόντος του και της απόλυτης μοναξιάς του στον κόσμο; Προφανώς, αυτό θέλουν να μας πουν. Ομως, η πραγματική απάντηση στο ερώτημα έχει ήδη δοθεί από τη Μαρία Σουπίκοβα, και είναι ένοχος όποιος την έχει ξεχάσει.
* Γιώργος Τσιάκαλος, ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής ΑΠΘ.
Αναδημοσίευση από τον Αγγελιοφόρο της Κυριακής.
Σάββατο 7 Ιουνίου 2014
4 Ιουνίου: μια συνηθισμένη μέρα σε ένα συνηθισμένο Δημοτικό Σχολείο του 2014 ...Αλλά ποιος νοιάζεται;
της Σίση Πλακονούρη
αναδημοσίευση από το esos
Τελειώνει η σχολική χρονιά και οι αίθουσες, οι αυλές, οι διάδρομοι ξεχειλίζουν από παιδικές φωνές, τραγούδια, σχέδια, χρώματα, πρόβες, παιχνίδια στην αυλή, μουσικές και γέλια, πολλά γέλια, γιατί τα παιδιά ευτυχώς μπορούν ακόμα να χαίρονται! Αλλά ποιος νοιάζεται;
Μικροί μπόμπιρες κρυφοκοιτάζουν κρυμμένοι πίσω από το χέρι των γονιών τους το νέο τους σχολείο και μας χαρίζουν διστακτικά χαμόγελα. Οι δάσκαλοι αγωνιούν να τελειώσουν την ύλη, να ετοιμάσουν τις γιορτές, να παρουσιάσουν τα προγράμματα, να τα προλάβουν όλα. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Ο Γιάννης βάζει στους τοίχους τα ταμπλό με τα φυτά και τα βότανα και ψάχνει την ασφάκα και την ελιά που χάθηκαν. Η Κλημεντία με φωνάζει να δω το χορευτικό της πρώτης μας, η Χριστίνα ρωτάει αν φτάνουν τα χρήματα του σχολείου να εκτυπώσουμε πίνακες ζωγραφικής για την Ειρήνη, ο Χρήστος πιάνει πού και πού και την κιθάρα του και μας χαρίζει νότες, ενώ η εικοσιεξάχρονη Ασημίνα μας αναρωτιέται πικρά αν και του χρόνου θα είναι σε σχολείο και σε ποιο μέρος της Ελλάδας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Αύριο είναι η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και φυτέψαμε λουλούδια και βότανα μέσα σε παλιά καλάθια, σε σκισμένα παπούτσια, στο παλιό ζωγραφισμένο κασελάκι, στο μπουρί της σόμπας και είπαμε ότι όλα και όλοι αξίζουν μια δεύτερη ζωή. Η ομορφιά είναι παντού γύρω μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Οι μαθητές της έκτης φτιάχνουν τα μαλλάκια τους και φωτογραφίζονται με θέα τη θάλασσα και τον κήπο μας για τα αναμνηστικά του Συλλόγου, έτοιμοι για το γυμνάσιο και για την εφηβεία τους. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Η Αστρινιά αφήνει τα πινέλα της με τα παιδιά του ολοήμερου και με ρωτάει: «Εγώ θα φύγω του χρόνου απ’ το σχολείο; Πού να πάω; ». Αλλά ποιος νοιάζεται;
Η μικρή Κατερίνα τρέχει κάθε πρωί να μ’ αγκαλιάσει και με ρωτάει συνέχεια τον τελευταίο καιρό: «Πού είσαι, κυρία, είσαι καλά; Γιατί δεν έρχεσαι σχολείο;» Τι να πω στη μικρούλα;
Αγωνίζομαι, Κατερινάκι μου, γιατί όλα αλλάζουν. Δεν θέλουν αυτά τα σχολεία και τέτοιους δασκάλους. Σκορπίζουν φόβο και ζητούν υποταγή. Μιλούν για την εκπαίδευση με νούμερα και δείκτες, με εκθέσεις και σχέδια, γιατί θέλουν το σημερινό σχολείο να αλλάξει γρήγορα, αφού δεν ταιριάζει στις επιδιώξεις τους. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά είναι μια παρωχημένη, αναχρονιστική και επιζήμια πολυτέλεια την εποχή των μνημονίων. Σχολεία κλειστά, σχολεία σε κατηγορίες, μαθητές πελάτες, δάσκαλοι απολυμένοι και ακριβά ιδιωτικά για όλα τα γούστα. Φτιασιδωμένες και πολυδιαφημισμένες εκπαιδευτικές αλλαγές με φιοριτούρες δανεισμένων ευρωπαϊκών συστημάτων, εκπαιδευτικά κουπόνια και προγράμματα πληρωμένα από το ΕΣΠΑ. Στην Ελλάδα του 2014 που εξαιτίας της κρίσης και των οικονομικών δυσκολιών το 30% των παιδιών εγκατέλειψε το σχολείο. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Θέλουν μελλοντικούς εργαζόμενους που δεν θα έχουν καμία γνώση και μόρφωση, ώστε να μη μιλούν για τίποτα. Στο τέλος να μην έχουν κι ελπίδα. Γιατί το μάθημά τους λέει ότι τα πάντα εξαγοράζονται με χρήματα. Η αλφαβήτα τους αρχίζει από την υποταγή και τελειώνει στον ωχαδερφισμό, ενώ η δικιά μας αρχίζει από το Α, με την αξιοπρέπεια, την αλήθεια, την αγάπη και τον αγώνα για το σχολείο και τα παιδιά, για την κοινωνία και τη ζωή μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Αύριο θα λείπω πάλι, Κατερινάκι μου, θα κάνω και πάλι απεργία για την αξιολόγηση. Ολόκληρη τη χρονιά αγωνιζόμαστε γι’ αυτό όλοι οι δάσκαλοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Τους δηλώνουμε ότι δεν μπορούν να επιβάλουν αυτή την αξιολόγηση, για να απολύουν συναδέλφους, για να κλείνουν σχολεία. Να φυλακίζουν την παιδαγωγική ελευθερία και να δημιουργούν συνθήκες γαλέρας σε χώρους δημοκρατικής έκφρασης. Να ρίχνουν τα σχολεία στο ρινγκ του ανταγωνισμού για μαθητές-πελάτες και ζητούμενο τα χρήματα χορηγών. Να δημιουργούν κουκουλοφόρους ανάμεσά μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Θέλουμε ν’ ανοίξουμε κι άλλα σχολεία, χρειαζόμαστε κι άλλους εκπαιδευτικούς, ονειρευόμαστε και παλεύουμε για ένα αλλιώτικο, σχολείο σύγχρονο, δημιουργικό, δημοκρατικό κα ανθρώπινο, χωρίς εκπτώσεις στα μορφωτικά αγαθά. Ονειρευόμαστε σχολεία που θα διαμορφώνουν ενεργούς πολίτες, με γνώση κι αυτοπεποίθηση, πολίτες που θα σκέφτονται και θα δρουν συλλογικά.
Γι’ αυτό πρέπει όλοι να νοιαζόμαστε.
Όσο για μένα, που δεν μου απομένει τίποτα άλλο πια εκτός από τον αγώνα μου και από το να μοιραστώ αυτές τις αλήθειες μαζί σας, σας καλώ να αγωνιστούμε όλοι μαζί απέναντι σ’ αυτό το σύστημα που μας δείχνει απειλητικά τα δόντια του και μας επιβάλλει την τερατώδη εξουσία του. Αν τα καταφέρουν και παραιτηθούν κι άλλοι διευθυντές, αν τα καταφέρουν και φοβίσουν όσους αντιστέκονται, αν σπείρουν την ηττοπάθεια και περάσουν παντού τη λογική του «εντέλλεσθε», τότε αλίμονο στις γενιές που ακολουθούν.
Γιατί η Παιδεία είναι υπόθεση όλων μας.
Υ.Γ.Στην απίστευτη πίεση που ζούμε ας μοιραστούμε τις σκέψεις μας εκτός από τους αγώνες μας!
Καλαμάτα, 4/6/2014
Σίση Πλακονούρη
Διευθύντρια, Δ.Σ. Παραλίας Βέργας
Μικροί μπόμπιρες κρυφοκοιτάζουν κρυμμένοι πίσω από το χέρι των γονιών τους το νέο τους σχολείο και μας χαρίζουν διστακτικά χαμόγελα. Οι δάσκαλοι αγωνιούν να τελειώσουν την ύλη, να ετοιμάσουν τις γιορτές, να παρουσιάσουν τα προγράμματα, να τα προλάβουν όλα. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Ο Γιάννης βάζει στους τοίχους τα ταμπλό με τα φυτά και τα βότανα και ψάχνει την ασφάκα και την ελιά που χάθηκαν. Η Κλημεντία με φωνάζει να δω το χορευτικό της πρώτης μας, η Χριστίνα ρωτάει αν φτάνουν τα χρήματα του σχολείου να εκτυπώσουμε πίνακες ζωγραφικής για την Ειρήνη, ο Χρήστος πιάνει πού και πού και την κιθάρα του και μας χαρίζει νότες, ενώ η εικοσιεξάχρονη Ασημίνα μας αναρωτιέται πικρά αν και του χρόνου θα είναι σε σχολείο και σε ποιο μέρος της Ελλάδας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Αύριο είναι η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και φυτέψαμε λουλούδια και βότανα μέσα σε παλιά καλάθια, σε σκισμένα παπούτσια, στο παλιό ζωγραφισμένο κασελάκι, στο μπουρί της σόμπας και είπαμε ότι όλα και όλοι αξίζουν μια δεύτερη ζωή. Η ομορφιά είναι παντού γύρω μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Οι μαθητές της έκτης φτιάχνουν τα μαλλάκια τους και φωτογραφίζονται με θέα τη θάλασσα και τον κήπο μας για τα αναμνηστικά του Συλλόγου, έτοιμοι για το γυμνάσιο και για την εφηβεία τους. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Η Αστρινιά αφήνει τα πινέλα της με τα παιδιά του ολοήμερου και με ρωτάει: «Εγώ θα φύγω του χρόνου απ’ το σχολείο; Πού να πάω; ». Αλλά ποιος νοιάζεται;
Η μικρή Κατερίνα τρέχει κάθε πρωί να μ’ αγκαλιάσει και με ρωτάει συνέχεια τον τελευταίο καιρό: «Πού είσαι, κυρία, είσαι καλά; Γιατί δεν έρχεσαι σχολείο;» Τι να πω στη μικρούλα;
Αγωνίζομαι, Κατερινάκι μου, γιατί όλα αλλάζουν. Δεν θέλουν αυτά τα σχολεία και τέτοιους δασκάλους. Σκορπίζουν φόβο και ζητούν υποταγή. Μιλούν για την εκπαίδευση με νούμερα και δείκτες, με εκθέσεις και σχέδια, γιατί θέλουν το σημερινό σχολείο να αλλάξει γρήγορα, αφού δεν ταιριάζει στις επιδιώξεις τους. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά είναι μια παρωχημένη, αναχρονιστική και επιζήμια πολυτέλεια την εποχή των μνημονίων. Σχολεία κλειστά, σχολεία σε κατηγορίες, μαθητές πελάτες, δάσκαλοι απολυμένοι και ακριβά ιδιωτικά για όλα τα γούστα. Φτιασιδωμένες και πολυδιαφημισμένες εκπαιδευτικές αλλαγές με φιοριτούρες δανεισμένων ευρωπαϊκών συστημάτων, εκπαιδευτικά κουπόνια και προγράμματα πληρωμένα από το ΕΣΠΑ. Στην Ελλάδα του 2014 που εξαιτίας της κρίσης και των οικονομικών δυσκολιών το 30% των παιδιών εγκατέλειψε το σχολείο. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Θέλουν μελλοντικούς εργαζόμενους που δεν θα έχουν καμία γνώση και μόρφωση, ώστε να μη μιλούν για τίποτα. Στο τέλος να μην έχουν κι ελπίδα. Γιατί το μάθημά τους λέει ότι τα πάντα εξαγοράζονται με χρήματα. Η αλφαβήτα τους αρχίζει από την υποταγή και τελειώνει στον ωχαδερφισμό, ενώ η δικιά μας αρχίζει από το Α, με την αξιοπρέπεια, την αλήθεια, την αγάπη και τον αγώνα για το σχολείο και τα παιδιά, για την κοινωνία και τη ζωή μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Αύριο θα λείπω πάλι, Κατερινάκι μου, θα κάνω και πάλι απεργία για την αξιολόγηση. Ολόκληρη τη χρονιά αγωνιζόμαστε γι’ αυτό όλοι οι δάσκαλοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Τους δηλώνουμε ότι δεν μπορούν να επιβάλουν αυτή την αξιολόγηση, για να απολύουν συναδέλφους, για να κλείνουν σχολεία. Να φυλακίζουν την παιδαγωγική ελευθερία και να δημιουργούν συνθήκες γαλέρας σε χώρους δημοκρατικής έκφρασης. Να ρίχνουν τα σχολεία στο ρινγκ του ανταγωνισμού για μαθητές-πελάτες και ζητούμενο τα χρήματα χορηγών. Να δημιουργούν κουκουλοφόρους ανάμεσά μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Θέλουμε ν’ ανοίξουμε κι άλλα σχολεία, χρειαζόμαστε κι άλλους εκπαιδευτικούς, ονειρευόμαστε και παλεύουμε για ένα αλλιώτικο, σχολείο σύγχρονο, δημιουργικό, δημοκρατικό κα ανθρώπινο, χωρίς εκπτώσεις στα μορφωτικά αγαθά. Ονειρευόμαστε σχολεία που θα διαμορφώνουν ενεργούς πολίτες, με γνώση κι αυτοπεποίθηση, πολίτες που θα σκέφτονται και θα δρουν συλλογικά.
Γι’ αυτό πρέπει όλοι να νοιαζόμαστε.
Όσο για μένα, που δεν μου απομένει τίποτα άλλο πια εκτός από τον αγώνα μου και από το να μοιραστώ αυτές τις αλήθειες μαζί σας, σας καλώ να αγωνιστούμε όλοι μαζί απέναντι σ’ αυτό το σύστημα που μας δείχνει απειλητικά τα δόντια του και μας επιβάλλει την τερατώδη εξουσία του. Αν τα καταφέρουν και παραιτηθούν κι άλλοι διευθυντές, αν τα καταφέρουν και φοβίσουν όσους αντιστέκονται, αν σπείρουν την ηττοπάθεια και περάσουν παντού τη λογική του «εντέλλεσθε», τότε αλίμονο στις γενιές που ακολουθούν.
Γιατί η Παιδεία είναι υπόθεση όλων μας.
Υ.Γ.Στην απίστευτη πίεση που ζούμε ας μοιραστούμε τις σκέψεις μας εκτός από τους αγώνες μας!
Καλαμάτα, 4/6/2014
Σίση Πλακονούρη
Διευθύντρια, Δ.Σ. Παραλίας Βέργας
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014
Το εκπαιδευτικό κουπόνι
Διαβάσαμε ένα ενδιαφέρον άρθρο στην Αλφαβήτα με θέμα το εκπαιδευτικό κουπόνι. Τίτλος του άρθρου είναι "Το εκπαιδευτικό κουπόνι έρχεται να σκοτώσει το Δημόσιο σχολείο" και συγγραφέας του είναι ο φυσικός Δημ. Τσιριγώτης. Ένα πολύ εμπεριστατωμένο άρθρο για κάτι που μπορεί να μας φαίνεται θέμα επιστημονικής φαντασίας, αλλά που αξίζει να γνωρίζουμε, γιατί τόσα και τόσα ζούμε που πριν δέκα χρόνια φανταστικά μας φαίνονταν.
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε εδώ.
Και να ένα από τα χιλιάδες αμερικάνικα σκίτσα που το προμοτάρουν...
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014
"Ο Τρομάρας" και στη Λίμνη Εύβοιας
Η ομάδα κουκλοθέατρου του Συλλόγου Δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας, παρουσίασε το Σάββατο 31 Μαΐου και την Κυριακή 1 Ιουνίου την παράσταση κουκλοθέατρου «Ο Τρομάρας».
Τα χαμόγελα των παιδιών ήταν η επιβεβαίωση μιας επιτυχημένης παράστασης, που είναι το αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς, μιας ομάδας εκπαιδευτικών, που δούλεψε με μεράκι όλη τη χρονιά. Η ομάδα κουκλοθέατρου θα κλείσει τη φετινή χρονιά με την μεταφορά της παράστασης την Κυριακή 15 Ιουνίου στη Λίμνη.
Οι εκπαιδευτικοί απαντούν στην αυταρχική πολιτική και την απαξίωση, με δράσεις συλλογικές, με αξίες και όραμα, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στην εκπαίδευση της δημοκρατίας και της αξιοκρατίας.
Κυριακή 1 Ιουνίου 2014
ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Από το Σύλλογο ανακοινώθηκε η πραγματοποίηση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης :
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Το ΔΣ του Συλλόγου Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας καλεί τα μέλη του σε έκτακτη Γενική Συνέλευση, την Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014 στο Εργατικό Κέντρο στις 7.00 μ.μ.
Σκοπός της συνέλευσης είναι να συζητηθούν τα σοβαρά θέματα που ταλανίζουν τον κλάδο και διαλύουν την εκπαίδευση, προκειμένου να διαμορφωθούν προτάσεις, που θα κατατεθούν στη 83η Γενική Συνέλευση του κλάδου, που θα πραγματοποιηθεί στις 22- 25 Ιουνίου στην Αθήνα.
Η παρουσία όλων μας είναι ιδιαίτερα σημαντική, σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές που βιώνει ο κλάδος.
Μπορείτε να διαβάσετε την εισήγηση της ΔΟΕ για την 83η Γενική Συνέλευση των Αντιπροσώπων πατώντας εδώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)