Τώρα μάλιστα. Τον δέσαμε τον γάιδαρό μας. Η ΔΟΕ απεργεί, ο Σαμαράς θορυβημένος προγραμματίζει αλλεπάλληλες συναντήσεις με εκπροσώπους της τρόικας, οι κυβερνητικοί πολιτικοί αρχηγοί φοβούμενοι το πολιτικό κόστος από την απεργία των δασκάλων ζητούν επίμονα έκτακτες συσκέψεις της τρόικας εσωτερικού, κάτι αλλάζει λοιπόν. Η ΔΟΕ απεργεί και προειδοποιεί: Δεν θα ανεχτούμε τους μισθούς εξαθλίωσης για τους νέους συναδέλφους, δεν θ’ ανεχτούμε σχολεία χωρίς λεφτά.
Ούτε ντουφεκιά στον αέρα δεν είναι η 24ωρη απεργία της πρώτης μέρας μετά τον αγιασμό. Ένα παφ θ’ ακουστεί απ’ την αδύναμη σφεντόνα των κυβερνητικών συνδικαλιστών της ομοσπονδίας. Η δεδομένη αποτυχία προδιαγράφει την τύχη των «διαδικασιών βάσης» που προτείνονται για τη συνέχεια. Το κόλπο είναι παλιό: καμένο χαρτί. Ποια συμμετοχή σε απεργία; Ποια συμμετοχή σε γενικές συνελεύσεις; Ποιον κοροϊδεύουν; Όλους εμάς.
Οι πάγκοι γέμισαν κατεργάρηδες. Δεν περιμέναμε κάτι άλλο. Δεν μας εκπλήσσουν. Και δεν θα καπελώσουν την αγωνιστική διάθεση όσων από εμάς θα στερηθούν το πενιχρό ξεροκάματο, όχι για να συμμορφωθούν στο προμελετημένο ποσοστό συμμετοχής, αλλά για να μη συμμορφωθούν. Για την αξιοπρέπεια ενός αγώνα που δεν μπορεί πια να εξαντλείται στα του κλάδου, του κάθε κλάδου, που θα πρέπει πια να είναι ενωτικός και καθημερινός.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΡΑΝΙΟ
6/9/2012