Όταν τα παιδιά μας έρχονται στο σχολείο, φέρνουν τα οικογενειακά
τους βιώματα έντονα αποτυπωμένα στον αυθόρμητο λόγο τους. «Ο μπαμάς, κύριε,
είναι άνεργος», «Δεν μπορούμε, κυρία, είναι ακριβό το εισιτήριο για το θέατρο»,
«μας κόψαν το ρεύμα», «ο αδερφός μου το
παράτησε το πανεπιστήμιο, γιατί δε μας φτάναν τα λεφτά», «θα φύγουμε κυρία, θα
πάμε στο χωριό». Καμιά φορά σου δίνεται η εντύπωση ότι σου μιλούν μόνο και μόνο
για να τα γαληνέψεις, για να ακούσουν ένα « όλα καλά θα πάνε». Μάταια!
Δεν μπορεί κανένα σχολείο
να κρύψει απ΄τα παιδιά την πραγματική ζωή.
Η λήθη,όμως, είναι η άμυνα
μας! Μας σώζει απ’ την κατάθλιψη, λένε οι ειδήμονες.
Όμως, πόσο γρήγορα μπορείς
να ξεχάσεις το περίφημο σχολείο της αγοράς με τα παιδιά που δεν έχουν κολατσιό,
τους απολυμένους και μεταταγμένους- ξεσπιτωμένους συνάδελφους, τη δήλωση των τ.
μ. της κάθε τάξης να δούμε πόσα σαρκία μπορούν να στοιβαχτούν, τα σχολεία που
έκλεισαν στο όνομα της συγχώνευσης, τους διευθυντές ( οι περισσότεροι στελέχη
της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) που τρομοκρατούσαν
με την αξιολόγηση; Αυτούς που απροκάλυπτα, βάλανε τα καλά τους,
πήραν το φάκελό τους και πήγαν στο
Διευθυντή του νομού να αξιολογηθούν ώστε να μας αξιολογήσουν;
Για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα στο σύλλογο διδασκόντων να ψηφίζει – με μικρό ποσοστό- το διευθυντή
του σχολείου. Δεν πρόκειται μόνο για μια ευκαιρία ανάκτησης της αξιοπρέπειάς
μας αλλά και αξιολόγησης τέτοιων
αντισυναδελφικών στάσεων. Είναι μια
ευκαιρία να δείξουμε ότι θέλουμε δημοκρατικό, αντιαυταρχικό, σύγχρονο σχολείο,
πέρα από διαπλοκές και πελατειακές σχέσεις. Ένα δημόσιο σχολείο για όλους!
Δίνει όμως ένα τέλος στη διαπλοκή, τη
συνδιαλλαγή και την παθογένεια ενός συστήματος
που με τις περίφημες συνεντεύξεις
του ΠΥΣΠΕ φρόντιζε να διορίζει διευθυντές τους «ημέτερους»; Αυτό θα απαντηθεί από μας. Αυτοί που το
υπηρετούσαν συνεχίζουν το ίδιο βιολί με
μηχανοραφίες και συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι ώστε τα σχολεία να βρεθούν με
διευθυντές αυτούς που υπηρέτησαν τη συγκυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ. Εμείς όμως θα αλλάξουμε την ορχήστρα;
Και γι’ αυτούς που δεν
ξεχνούν:
«Μικρό παιδάκι, βγαίνεις
από το Εδωδιμοπωλείον του Κονώλη κρατώντας τη μητέρα σου από το χέρι...
Σηκώνεις τα μάτια στον καταγάλανο ουρανό και ύστερα προς το πρόσωπο της μητέρας
σου, και λύνεις τη σιωπή ρωτώντας την, μήπως είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο
μακριά απ’ ότι φαίνεται. Ο ουρανός εννοείται. Ο ουρανός ο γαλανός. Καθώς δεν
παίρνεις απάντηση, αναδιατυπώνεις στο μυαλό σου την ερώτησή σου, και καμιά
εκατοστή βήματα πιο πέρα σηκώνεις ξανά τα μάτια προς το πρόσωπό της και τη
ρωτάς μήπως φαίνεται πολύ λιγότερο μακριά απ’ ότι πράγματι είναι. Για κάποιο
λόγο που δεν μπόρεσες ποτέ σου να
εξιχνιάσεις, η ερώτησή σου θα πρέπει να
την έκανε έξω φρενών. Γιατί τίναξε το χεράκι σου πέρα, και σου έδωσε μιαν
απάντηση που σ’ έτσουξε και ποτέ δεν την ξέχασες...»
Samuel Beckett, Company,1980
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου για υβριστικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο, πριν εμφανιστούν δημόσια. Δε θα δημοσιεύονται, επίσης, σχόλια που περιέχουν προσωπικές επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
1. Γράψτε το σχόλιό σας στο σχετικό πλαίσιο.
2. Γράψτε τα στοιχεία της λεκτικής επαλήθευσης (λατινικοί χαρακτήρες).
3. Aπό τη λίστα Eπιλογή ταυτότητας επιλέξτε Όνομα/Διεύθυνση URL και γράψτε το όνομα ή το ψευδώνυμό σας (δε χρειάζεται να συμπληρώσετε το πεδίο Διέυθυνση URL).
4. Πατήστε στην επιλογή ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.
5. Ελέγξτε αν εμφανίστηκε το μήνυμα επιβεβαίωσης στο πάνω μέρος του παράθυρου σχολιασμού.