Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΔΕΔΥ.

30 Μαΐου 2018 – 24ωρη Γενική Απεργία


"Πανεθνική Ημέρα Δράσης ενάντια σε Λιτότητα – Ανεργία – Υπερφορολόγηση"

Οι αντιπροσωπευτικοί φορείς της κοινωνίας των πολιτών που συγκροτούν την Κοινωνική Συμμαχία:

ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΔΣΑ, ΤΕΕ, ΟΕΕ, ΠΙΣ, ΠΦΣ, ΑΓΣΣΕ

αντιδρώντας στις ασκούμενες πολιτικές, από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αποφάσισαν να ορίσουν την 30η Μαΐου ως Ημέρα Πανεθνικής Δράσης ενάντια στη λιτότητα, την ανεργία, την υπερφορολόγηση. Τη συγκεκριμένη ημέρα θα πραγματοποιηθεί 24ωρη Γενική Απεργία και σειρά άλλων δράσεων με κεντρικό σύνθημα:

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΤΕΡΜΑ ΣΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!!!

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. συμμετέχει στην 24ωρη Γενική Απεργία της 30ης Μαΐου με το διεκδικητικό της πλαίσιο που ψηφίστηκε στο Γενικό Συμβούλιο της 2ας του Απρίλη.

Διεκδικούμε:

1. Αυξήσεις στους μισθούς μας, έτσι ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Υπολογισμό της διετίας 16-17, για τη μισθολογική εξέλιξη. Καμία αλλαγή στα βαρέα και ανθυγιεινά. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού.

2. Κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου (Ν. 4387/16) για το ασφαλιστικό, που μειώνει τις συντάξεις μέχρι 40%.

3. Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ. Λέμε όχι στη φοροληστεία. Μείωση των συντελεστών ΦΠΑ στο 15%.

4. Κατάργηση της διάταξης για το 50%+1 για τη λήψη απόφασης για απεργία. Θα καταργήσουμε στην πράξη την τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας.

5. Κατάργηση της τροπολογίας Γεροβασίλη (άρθρο 24Α Ν. 4369/2016) για την αξιολόγηση. Συνεχίζουμε την απεργία – αποχή και στον νέο κύκλο αξιολόγησης.

6. Μόνιμοι διορισμοί σε όλες τις κενές οργανικές θέσεις, μέσω της διαδικασίας του ΑΣΕΠ και ιδιαίτερα στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Ασφαλιστικών Ταμείων, των Περιφερειών κλπ.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Για την Κοινωνική συμμαχία διαβάστε εδώ.

Ενημέρωση ΠΥΣΠΕ (12η πράξη).

Το ΠΥΣΠΕ Εύβοιας στη με αρ. 12/20-4-2018 πράξη του συνεδρίασε και ομόφωνα αποφάσισε για τα θέματα :

ΘΕΜΑ 1ο: Αναγνώριση συνάφειας μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών 

ΘΕΜΑ 2ο: Αναγνώριση προϋπηρεσίας αναπληρωτή εκπαιδευτικού 

ΘΕΜΑ 3ο:Αναγνώριση προϋπηρεσίας μόνιμου εκπαιδευτικού 

ΘΕΜΑ 4ο:Παράταση δίμηνης απόσπασης 

ΘΕΜΑ 5ο: Απαλλαγή από τη χορήγηση υπερωριακής απασχόλησης για παροχή κατ’ οίκον Διδασκαλίας.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

Εκπαιδευτική επίσκεψη στα μονοπάτια του Άλσους Κανήθου.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 
ΟΜΑΔΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ 

Την Κυριακή 29 Μαΐου η Ομάδα Οικολογίας – Αλληλεγγύης και ποιότητας ζωής του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας διοργανώνει ημερήσια εκπαιδευτική επίσκεψη στα μονοπάτια του Άλσους Κανήθου. 

Σκοπός της επίσκεψης είναι η βιωματική εκπαίδευση των συναδέλφων, ώστε να υλοποιήσουν προγράμματα περιβαλλοντικής – πολιτιστικής εκπαίδευσης στο γειτονικό μας άλσος και στο φρούριο του Καράμπαμπα. Περισσότερα από 10 σχολεία μπορούν να μεταβούν εκεί ακόμα και με πεζοπορία (15ο , 21ο , 9ο, 22ο, 1ο, 3ο, 4ο, 7ο, 20ο Δημ. Σχ. και αρκετά νηπιαγωγεία). 

Το πρόγραμμα της επίσκεψης περιλαμβάνει: 

  • Πεζοπορία στο δίκτυο μονοπατιών 
  • Περιβαλλοντικά παιχνίδια στην ύπαιθρο 
  • Αναγνώριση χλωρίδας στην ανοιξιάτικη ανθοφορία 
  • Αφήγηση μύθων και παραμυθικών ιστοριών σε σχέση με τη χλωρίδα και τα πουλιά 
  • Αναφορά στην ιστορία του κάστρου με παιγνιώδη τρόπο 
  • Αφήγηση αποσπασμάτων από ποιήματα του Γιάννη Σκαρίμπα 
Απαραίτητος εξοπλισμός: αθλητικά ή ορειβατικά παπούτσια, παγούρι με νερό, καπέλο, πρόχειρο φαγητό, προαιρετικά σημειωματάριο. 

Ώρα συγκέντρωσης: 9.30 στην παιδική χαρά του άλσους (στο ύψος "των Αστεριών"). 

Ώρα επιστροφής: 12.00 

Για περισσότερες πληροφορίες 

Ηλίας Καραμπάς 6974 351684 

Δήμητρα Μανούσου 694 515 8761 

ΤΟ ΔΣ

Εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης

…. το νέο επικοινωνιακό παιχνίδι του Υπουργείου!!!


Η υποχρεωτικότητα της 2χρονης προσχολικής εκπαίδευσης, με ευθύνη του κράτους, αποτελεί πάγιο συνδικαλιστικό αίτημα το οποίο τεκμηριώνεται επιστημονικά από τα ερευνητικά δεδομένα, που προκύπτουν από την δίχρονη παραμονή των νηπίων στο νηπιαγωγείο. Αυτή η παιδαγωγική και κοινωνική αναγκαιότητα που αφορά την ανάπτυξη, εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση του παιδιού, δεν μπορεί να είναι μία επιλεκτική παροχή η οποία δημιουργεί άνισες ευκαιρίες στην εκπαίδευση των παιδιών. 

Καταγγέλλουμε την πολιτική της ισοπέδωσης του δικαιώματος σε μια εκπαίδευση ποιότητας για όλα τα παιδιά και επισημαίνουμε: 

Η λειτουργία των τριμελών επιτροπών, αποτέλεσε ένα καλά σχεδιασμένο άλλοθι του Υπουργείου, για να εξαιρέσουν σημαντικούς Δήμους από την εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης, χωρίς ουσιαστικά στοιχεία, παρά μόνο με επιπόλαιες προσωπικές εκτιμήσεις, διαπιστωμένες μέσα από το φακό των μικροσυμφερόντων και των πελατειακών σχέσεων. 

Μια προσεκτική ματιά στους Δήμους που επιλέχτηκαν δείχνει την έλλειψη πρόθεσης του Υπουργείου για ουσιαστική υλοποίηση της ,ενώ προωθείται μια αμφίβολη διαδικασία, η ολοκλήρωση της οποίας τοποθετείται στο απώτερο μέλλον. Οι δήμοι που επιλέχτηκαν δεν είχαν καμία ανάγκη από τη θεσμοθέτηση της δίχρονης προσχολικής, γιατί όλα τα παιδιά παρακολουθούν το Δημόσιο σχολείο αφού πρόκειται για περιοχές νησιωτικές, απομακρυσμένες και πληθυσμιακά μικρές, με μηδενικό κόστος σε υποδομές και προσλήψεις εκπαιδευτικών. Οι Εξαγγελίες του υπουργού δεν μπορούν να μένουν μόνο σε επικοινωνιακό επίπεδο, και να προσκυνούν ιδιοτελή- συντεχνιακά συμφέροντα της ΚΕΔΕ και των ιδιωτικών παιδικών σταθμών. 

Καλούμε την κυβέρνηση 

-Να προχωρήσει άμεσα στη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης σε όλη την επικράτεια, με μοναδική δομή το νηπιαγωγείο (για τις ηλικίες 4-6 ετών), με εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων για την ομαλή λειτουργία τους (υλικοτεχνικής υποδομής και αντίστοιχων συνθηκών σίτισης με το απαραίτητο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό). 

-Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα και να γίνουν όλες οι απαιτούμενες ενέργειες από πλευράς των Δήμων και του Υπουργείου Παιδείας για να φοιτήσουν τον Σεπτέμβριο όλα τα προνήπια στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο. 

-Να δοθούν άμεσες λύσεις στο κτηριακό πρόβλημα (όπου υπάρχει)- με ενοικίαση κατάλληλων και σύγχρονων χώρων και να προχωρήσει άμεσα σχεδιασμός-προγραμματισμός για εύρεση οικοπέδων και ανέγερση νέων κτηρίων. 

Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς του Συλλόγου μας, να συμμετέχουν μαζικά και δυναμικά στην έκτακτη γενική συνέλευση την Πέμπτη 26 Απριλίου στις 7.00 μ.μ. στο Eργατικό Kέντρο, με κύριο θέμα την εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης. 

Οι αγώνες είναι μπροστά μας…. να είμαστε όλοι εκεί γιατί η αποχή σημαίνει αποδοχή !!! 

Για το ΔΣ 

                           Η Πρόεδρος                                 Η Γραμματέας 

                       Βέτα Κορωναίου                          Έφη Βαρβάρου

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Αιμοδοσία του Συλλόγου Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας.





Ο Σύλλογος Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας θα πραγματοποιήσει εθελοντική αιμοδοσία προκειμένου να ενισχυθεί η τράπεζα αίματος του Συλλόγου . 

Οι ανάγκες σε αίμα όπως αποδεικνύεται από τα αιτήματα των συναδέλφων είναι μεγάλες. Η συμμετοχή όλων μας είναι λοιπόν πολύ σημαντική. 

Η αιμοδοσία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 25 Απριλίου στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας.(Τραλλέων 57, τηλ. 2221088840) 

Η αιμοδοσία είναι πράξη αγάπης και απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας. Τα αποτελέσματά της σώζουν ζωές, διότι το αίμα ούτε παράγεται , ούτε αντικαθίσταται. Μόνο χαρίζεται. 
Γι’ αυτό το λόγο, η εθελοντική αιμοδοσία είναι μια χειρονομία καλής θέλησης, φροντίδας και αγάπης. 
Η συνεισφορά των εθελοντών αιμοδοτών είναι πάνω απ΄ όλα ενέργεια ζωής για τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. 

Επιπλέον την ίδια ημέρα η κ.Δρακίδη Μιχαέλα- εκπρόσωπος του Συλλόγου Όραμα Ελπίδας- Τράπεζα εθελοντών δοτών μυελού των οστών στη Χαλκίδα, θα είναι εκεί για όποιον συνάδελφο επιθυμεί να γίνει δότης. 
Πλέον δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Το 80% των δωρεών σήμερα γίνετε με συλλογή από το αίμα, ανώδυνα και μόνον όταν βρεθεί συμβατός ασθενής. (για να γίνεις δότης μυελού των οστών, πρέπει να είσαι από 18-45 ετών) 

Με λίγο ΑΙΜΑ μπορείς να σώσεις μια ζωή.... Έτσι απλά! 



Το ΔΣ 

Παιδικό βιβλίο: ένα κερί στο σκοτάδι.



Άρθρο της Σοφίας Χατζοπούλου
Αναδημοσίευση από τον Σελιδοδείκτη

Η πορεία του ανθρώπου στη ζωή είναι γεμάτη από απώλειες, πραγματικές και συμβολικές. Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του πρέπει να διαπραγματευτεί την σχέση του με την πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που του είναι άγνωστη, ακατανόητη και τρομακτική.

Το παιδί, σύμφωνα με τον Piaget, κατασκευάζει το νόημα που θα το οδηγήσει στη γνώση, μέσω της αλληλεπίδρασης με τον κόσμο της εμπειρίας. [1] Η κατασκευή αυτή γίνεται μέσα από την απόκτηση καινούργιων γνωστικών σχημάτων και την αλλαγή και τον εμπλουτισμό των ήδη υπαρχόντων. Αυτή η γνωστική και αναπτυξιακή διαδρομή χαρακτηρίζεται από το αίσθημα της απώλειας. Σε συμβολικό επίπεδο, κάθε καινούργια γνώση προϋποθέτει την απώλεια της παλιάς, την ανάγκη να αφήσει κανείς τη σιγουριά της προηγούμενης κατάστασης, έτσι ώστε να αφουγκραστεί την νέα εμπειρία, όσο τρομακτική κι αν του φαίνεται. Η προσωπική ανάπτυξη του καθενός βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη νοηματοδότηση αυτής της διαρκώς μεταβαλλόμενης και ρευστής πραγματικότητας και άρα και με τη διαχείριση της απώλειας. Η απώλεια σε πραγματικό/φυσικό επίπεδο όμως έρχεται να κλονίσει ακόμα περισσότερο τη διαμόρφωση της σχέσης με την πραγματικότητα ιδιαίτερα σε παιδιά κι εφήβους που δεν έχουν ακόμα σχηματίσει τα γνωστικά εκείνα αναχώματα που θα τους προστατέψουν. Ο θάνατος, το διαζύγιο, η μετακίνηση σε άλλο περιβάλλον μπορεί να πάρουν πελώριες διαστάσεις σε γνωσιακό/συμβολικό επίπεδο, που θα ακολουθούν το παιδί στη ζωή του με τη μορφή του τραύματος, της φοβίας και της κατάθλιψης.

Για την αντιμετώπιση της απώλειας η σύγχρονη επιστήμη της ψυχολογίας και της παιδαγωγικής έρχεται να προτείνει εκτός των άλλων και μια διαδικασία γνωστή εδώ και χιλιετίες στους ανθρώπους, την εξιστόρηση παραμυθιών κι ιστοριών.

Είναι αλήθεια ότι από τις απαρχές του ανθρώπινου λόγου οι ανθρώπινες κοινωνίες χρησιμοποιούσαν το παραμύθι, για να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους και να ξεπεράσουν τους φόβους και τα ερωτηματικά τους. Η καταπραϋντική επίδραση του παραμυθιού προδίδεται και από την ετυμολογική του σχέση με το αρχαϊκό ρήμα «παραμυθοῦμαι» που σημαίνει «συμβουλεύω και παρηγορώ». Μια παρηγοριά λοιπόν, που σου δίνει ο άλλος, είτε αυτός είναι η γιαγιά στο τζάκι είτε ο συγγραφέας, που σου μιλά μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου.

Τα παραμύθια κι οι παιδικές ιστορίες είναι ένα κοινωνικό γεγονός και ως τέτοιο προσαρμόζονται κι ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας που τα παράγει. Ιστορικά, όσο πιο περίπλοκη και ζοφερή γίνεται η πραγματικότητα, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται οι αφηγήσεις από τον διδακτικό τους ρόλο (πως πρέπει να φέρομαι) και μπαίνουν περισσότερο σε ρόλο κριτικό (γιατί πρέπει να είναι έτσι;) και συναισθηματικό (τι νιώθω και γιατί;) Από τον 19ο αιώνα και μετά τα παραμύθια και οι παιδικές ιστορίες έχουν να ανταποκριθούν σε συνθήκες σκληρές για τον πληθυσμό και ιδιαίτερα τα παιδιά, με την εκβιομηχάνιση, την ραγδαία αστικοποίηση, τη φτώχεια και την άνοδο της παιδικής εργασίας. Τέτοιες συνθήκες γέννησαν χαρακτήρες όπως τον Όλιβερ Τουίστ, και τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ στην Αγγλία. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο Χακ Φιν υφίσταται τη βία κι εκμετάλλευση του μεθύστακα πατέρα του, μέχρι που αποφασίζει να πάρει τη μοίρα στα χέρια του, βοηθώντας και τον φίλο του Τζιμ να ξεφύγει από την άγρια φυλετική δίωξη, στον δρόμο για την ελευθερία.

Οι παιδικές ιστορίες και τα παραμύθια έχουν πια ενσωματώσει τη βία που ο σύγχρονος άνθρωπος υφίσταται στην μοντέρνα εποχή προσπαθώντας να την εξηγήσουν και να δώσουν διέξοδο από αυτή, μέσα από ήρωες που δεν το βάζουν κάτω αλλά προσπαθούν να επιβιώσουν.

Με τον 20 αιώνα ξεκινά μια νέα εποχή για το παιδικό βιβλίο. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, καινούργια όπλα, εναέριες μάχες, βομβαρδισμοί πόλεων, ομαδικές εκτελέσεις αμάχων δεν αφήνουν πια κανέναν αμέτοχο στη φρίκη του πολέμου. Και ύστερα έρχεται το Ολοκαύτωμα, η οργανωμένη εξόντωση ολόκληρων πληθυσμών, μια γενοκτονία με θύματα περίπου 1,5 εκατομμύριο παιδιά. Πώς να μιλήσει κανείς για κάτι τόσο απάνθρωπο και βάναυσο στα παιδιά; Κι όμως μίλησε ένα 13χρονο κορίτσι που κλείστηκε και πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1945, η Άννα Φρανκ. Το ημερολόγιό της γέμισε με σκέψεις και συναισθήματα, καθώς προσπαθούσε να καταλάβει αυτό που συνέβαινε γύρω της και να οριοθετήσει τον εαυτό της μέσα σε αυτό. Όπως η ίδια έγραψε «το ωραιότερο πράγμα είναι ότι μπορώ να γράψω όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, αλλιώς θα πνιγώ».

Το κορίτσι αυτό άνοιξε τον δρόμο για τη λογοτεχνία δύσκολων θεμάτων, για μια πραγματικότητα όχι απλά τρομακτική αλλά κυριολεκτικά ασύλληπτη από τον ανθρώπινο νου, τόσο τον παιδικό όσο και τον ενήλικο.

Από την περιπλάνηση μέσα στο δάσος των Χάνσελ και Γκρέτελ μέχρι τον άδικο θάνατο του Κοριτσιού με τα Σπίρτα και του Μολυβένιου Στρατιώτη, κι από το ξυλοκόπημα του Χακ Φιν από τον πατέρα του μέχρι τον εγκλεισμό ενός 13χρονου κοριτσιού σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, μια είναι η κοινή αναφορά, κι αυτή είναι η απώλεια της αθωότητας, σε μια πραγματικότητα που γίνεται με το πέρασμα του χρόνου όλο και πιο βίαιη, όλο και πιο ζοφερή.

Στην εποχή μας ο πόλεμος έχει πάρει άλλη μορφή κι η απώλεια πια είναι ολοκληρωτική ειδικά για τα παιδιά. Σε μια εποχή που ο πόλεμος δεν περιορίζεται στο πεδίο μάχης αλλά προχωρά στους σαρωτικούς βομβαρδισμούς οικιστικών περιοχών και μάλιστα με «έξυπνες» βόμβες ικανές να διεισδύουν σε καταφύγια, καταλαβαίνουμε ότι ο στόχος πια είναι απροκάλυπτα οι άμαχοι. Από τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ, στο όνομα εξεύρεσης τρομοκρατών κι «επικίνδυνων» στοιχείων, ισοπεδώνονται πόλεις, εξοντώνονται πληθυσμοί, ξεριζώνονται άνθρωποι. Όσοι δεν πεθάνουν στις πόλεις και τα χωριά, παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς, μια «Οδύσσεια» για την επιβίωση , ένας δρόμος επικίνδυνος και εξαντλητικός που αποβαίνει μοιραίος για πολλούς από αυτούς. Όσοι καταφέρνουν να φτάσουν, κουβαλάνε μαζί τους εικόνες φρικιαστικές, εμπειρίες τραυματικές, πράγματα και συναισθήματα που δύσκολα μπορούν να εκφραστούν με λόγια. Παιδιά που έχουν χάσει κάθε σιγουριά και στήριγμα στη ζωή τους, που περιπλανώνται μόνα τους χωρίς την οικογένειά τους σε τόπους ξένους και τρομακτικούς. Πώς να απαλύνεις αυτόν τον πόνο; Πώς να παρηγορήσεις; Τι παραμύθια να πεις στο 4χρονο παιδί που τα μάτια του έχουν δει πιο πολύ πόνο από αυτόν που έχεις δει εσύ σε όλη σου τη ζωή;

Κι όμως ακόμη και τώρα το βιβλίο μπορεί να προσφέρει ένα ασφαλές λιμάνι για περισυλλογή και σκέψη, για έκφραση συναισθημάτων, για συνειδητοποίηση κι αντιμετώπιση των φόβων και των επιθυμιών μας. Συγκεκριμένα το βιβλίο μπορεί να είναι πολύ βοηθητικό στη διαχείριση του τραύματος μέσα από τη διαδικασία της ταύτισης και της κάθαρσης. Μέσα από την τέχνη της διήγησης το παιδί εισέρχεται στον χώρο της φαντασίας αφήνοντας για λίγο την πραγματικότητα που κουβαλά. Έχοντας μπει στην ιστορία βιώνει μέσα από τους χαρακτήρες τις δυσκολίες, τους φόβους και τα συναισθήματά τους, αλλά πάντα στο ασφαλές περιβάλλον που έχει δημιουργήσει η σύμβαση της ανάγνωσης, καθώς είναι ταυτόχρονα θεατής και συμμετέχων στην ιστορία που εξελίσσεται μπροστά του. [2]

Κατά τον Dreyer τρεις είναι οι διαδικασίες εκείνες που ενεργοποιούνται με το διάβασμα και μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις. [3]

Η πρώτη είναι η διαδικασία της καθολίκευσης (universalization) κατά την οποία ο αναγνώστης συνειδητοποιεί με ανακούφιση ότι δεν είναι ο μόνος που έχει βιώσει μια τέτοια εμπειρία ή που νιώθει, όπως νιώθει. Η συνειδητοποίηση αυτή τον φέρνει πιο κοντά στους χαρακτήρες και στην ταύτιση μαζί τους, πράγμα το οποίο καθιστά δυνατή τελικά την δεύτερη διαδικασία, την κάθαρση (catharsis). Σε αυτή τη φάση ο αναγνώστης εμπλέκεται με τους χαρακτήρες μέσω της ενσυναίσθησης και της προσπάθειας εξεύρεσης λύσης στα προβλήματά τους. Αυτή η διαδικασία τελικά τον οδηγεί στην ανατροφοδότηση, στη γνώση και στη σκέψη για την κοινωνία και τον εαυτό του.[4]

Σ’ αυτόν τον αφηγηματικό χώρο η φαντασία δεν λειτουργεί ως τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα αλλά μάλλον ως ένας ασφαλής τρόπος επαναδιαπραγμάτευσης με αυτήν. Μέσω της ταύτισης ο αναγνώστης συνομιλεί ταυτόχρονα με τον ήρωα και με τον ίδιο του τον εαυτό του και έτσι μπορεί να επανακτήσει τη διαταραγμένη σχέση του με τον τελευταίο.

Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, πέρα από την σχέση με την πραγματικότητα και τον εαυτό του το άτομο μπορεί να επανακτήσει τη σχέση του με τον κοινωνικό του περίγυρο μέσα από το ξεκλείδωμα των εκφραστικών του μέσων, την ανάπτυξη της εμπιστοσύνης και της συζήτησης/μοιράσματος εμπειριών.

Πολύ συχνά τα άτομα που έχουν βιώσει βίαιες καταστάσεις τείνουν να εσωτερικεύουν ή να εξωτερικεύουν το τραύμα που έχουν υποστεί. Στην περίπτωση της εσωτερίκευσης το άτομο διακρίνεται από τάσεις απόσυρσης, μοναχικότητας, κατάθλιψης και φοβίας, ενώ στην περίπτωση της εξωτερίκευσης το άτομο θα εκδηλώσει θυμό, εξάρσεις, συναισθηματική αποστασιοποίηση και βίαιη ή αντικοινωνική συμπεριφορά. Και στις δύο περιπτώσεις έχουν διαρρηχθεί σοβαρά οι σχέσεις του ατόμου με τον κοινωνικό ιστό, τον οποίο δεν εμπιστεύεται πια. Το άτομο κλείνεται στον εαυτό του και ο πόνος κι η σύγκρουση μέσα του γιγαντώνονται. Όπως ακριβώς περιγράφει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στο παραμύθι του «μια γοργόνα δεν έχει δάκρυα, γι’ αυτό και υποφέρει περισσότερο».

Η χρήση του βιβλίου βοηθάει στη δημιουργία μιας γέφυρας επικοινωνίας που θα βοηθήσει το παιδί και τον έφηβο να ανοίξει και να εκφράσει τα συναισθήματά του στους άλλους. Αυτή η παραδοχή και το μοίρασμα του πόνου είναι το πρώτο βήμα της αντιμετώπισής του.

Η συζήτηση για το βιβλίο, ως ένα θέμα αντικειμενικό και αποστασιοποιημένο, δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες που θα κάνουν το άτομο να αισθανθεί ασφαλές για να εκφράσει την άποψη του. Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι έχει δημιουργηθεί εκ των προτέρων μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης ανάμεσα στα άτομα που μετέχουν σ’ αυτήν την διαδικασία, είτε πρόκειται για εκπαιδευτικούς και μαθητές, είτε για ψυχολόγους/κοινωνικούς λειτουργούς και θεραπευτική ομάδα. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα το βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει ως μεσάζοντας, ως αφορμή για σκέψη, επίλυση εσωτερικών συγκρούσεων, συζήτηση, έκφρασης συναισθημάτων και δημιουργία. Μπορεί να γίνει η πρώτη, κινητήρια ιστορία σε μια σειρά από προσωπικές ιστορίες και αφηγήσεις που θα δημιουργήσουν έναν προστατευτικό ιστό γύρω από τους συμμετέχοντες, οι οποίοι θα μπορούν πια να δώσουν και να πάρουν μέσα από το μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων και να οδηγηθούν στην κατανόηση και επίγνωση, με στόχο την ενδυνάμωση του ατόμου και την αλλαγή σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.

Όλες οι παραπάνω εσωτερικές κι εξωτερικές διεργασίες έχουν σαφώς να κάνουν και με το υλικό του διαβάσματος, το ίδιο το περιεχόμενο του βιβλίου. Η επιλογή βιβλίου έχει σίγουρα σχέση με την ηλικία του ατόμου, την εκτίμηση των ενδιαφερόντων του και της συναισθηματικής του κατάστασης. Προπάντων για τα μικρότερα παιδιά ιδιαίτερο ρόλο παίζει η εικονογράφηση η οποία πρέπει να αντισταθμίζει τη δυσκολία του θέματος με πιο ήπια και χαρούμενα χρώματα και μοτίβα. Θα μπορούσε, επίσης, να αναρωτηθεί κανείς αν πρέπει να απευθυνθεί στο τραύμα του πολέμου μόνο με βιβλία σχετικά με τον πόλεμο. Η απάντηση είναι σίγουρα όχι. Οι αφηγηματικοί μηχανισμοί και η ανταπόκριση του αναγνώστη βασίζονται κατά πολύ στον συμβολισμό. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα βιβλίο φαντασίας, όπως «Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα» από τη λογοτεχνική σειρά «Τα χρονικά της Νάρνια» του Κ.Σ. Λιούις, όπου περιγράφεται η προσπάθεια τεσσάρων αδελφών να σώσουν τη μαγική χώρα της Νάρνια με τα μυθικά πλάσματα και τα ζώα, που μιλούν, από την κακιά Λευκή Μάγισσα που θέλει να επιβάλλει τον αιώνιο χειμώνα. Στα βιβλία «Τα Χρονικά της Νάρνια», που είναι γραμμένα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα τέσσερα αδέλφια αναλαμβάνουν μια μεγάλη αποστολή. Να σώσουν την ομορφιά και την αθωότητα από την κακία και τη μοχθηρότητα, και παράλληλα να σώσουν τον εαυτό τους από την καταστροφή και τον τρόμο που τους επιβάλλεται. Κάπως έτσι οι ιστορίες λειτουργούν συμβολικά, μέσα από πολλά επίπεδα ερμηνείας, τα οποία ο αναγνώστης φαντάζεται και νιώθει διαισθητικά (στην περίπτωση του παιδιού) ή ξεδιπλώνει αναλυτικά (στην περίπτωση του εφήβου και ενήλικα), γεμίζοντας τα κενά με το δικό του προσωπικό νόημα.

Όσο πιο νεαρή η ηλικία τόσο πιο μεγάλη σημασία έχει το συμβολικό στοιχείο, η φαντασία και το παραμύθι. Αντιθέτως, τα μεγαλύτερα παιδιά, κι οι έφηβοι μπορούν πολύ πιο εύκολα να ταυτιστούν με ήρωες και καταστάσεις. Οι δε έφηβοι δείχνουν ιδιαίτερη εκτίμηση στην ειλικρίνεια και τον ρεαλισμό ακόμα και σε βιβλία που ανήκουν στον χώρο του φανταστικού, γιατί μόνο έτσι μπορούν να ταυτιστούν με τον ήρωα και το πρόβλημά του. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του τραύματος που οι αντιστάσεις είναι τόσο έντονες, κάθε μορφή διδακτισμού και εξωραϊσμού της πραγματικότητας μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα.

Πολλοί ίσως αναρωτηθούν σ’ αυτό το σημείο. Αντιμετωπίζουμε δηλαδή τη βία με βία;

Κι όμως η εμπλοκή του ήρωα μιας ιστορίας σε βίαιες καταστάσεις μέσα στην κατασκευασμένη πραγματικότητα ενός βιβλίου δίνει την ικανότητα στον έφηβο να προσεγγίσει αυτή τη βία από μια απόσταση ασφαλείας κι έτσι να συγκεκριμενοποιήσει εμπειρίες και συναισθήματα που τον κατακλύζουν. Αυτή ακριβώς η αντικειμενοποίηση του τραύματος βοηθά στη διαχείρησή του. Επίσης, η απεικόνιση βίας στη λογοτεχνία μπορεί να λειτουργήσει θετικά ως προς την προβολή και συζήτηση ηθικών ζητημάτων, όπως αυτά της αδικίας, της εκμετάλλευσης, του ίδιου του πολέμου, αποκαθιστώντας μια αξιακή βάση και ισορροπία στην προσωπικότητα του ατόμου που αισθάνεται να συνθλίβεται κάτω από το βάρος μιας απάνθρωπης πραγματικότητας.

Με αυτόν τον τρόπο «το άτομο που βρίσκεται σε σύγκρουση επαναπροσδιορίζει τη θέση του στις ασταθείς κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες του πολέμου» (Miller, 2009).[5]

Ο πόλεμος και η βία είναι δυστυχώς πια σταθερές αναφορές στη ζωή των παιδιών, ακόμα κι αυτών που δεν έρχονται από εμπόλεμες ζώνες. Τα παιδιά εκτίθενται καθημερινά είτε σε πραγματική βία στα πεδία μάχης και σε πολιορκούμενες πόλεις, είτε σε εικονική βία μέσα από τις ειδήσεις στις τηλεοράσεις. Ο «μπαμπούλας» δεν είναι πια ένα τέρας κάτω από το κρεβάτι, αλλά ο άνθρωπος με το όπλο. Κι αυτό το όπλο μπορεί να στραφεί οπουδήποτε, κάτι που τα παιδιά διαισθητικά το γνωρίζουν.

Υπό αυτήν την έννοια όλα τα παιδιά είναι εν δυνάμει παιδιά του πολέμου και των συγκρούσεων, σε μια κοινωνία που ολισθαίνει προς τον ολοκληρωτισμό, τον αποκλεισμό και την αυτοκαταστροφή.

Σε αυτό το πλαίσιο η λογοτεχνία μπορεί να γίνει ένα καταφύγιο από τη φρίκη, μια γέφυρα επικοινωνίας κι έκφρασης, «ένα μικρό κερί» που θα «αψηφήσει και θα προσδιορίσει το σκοτάδι», όπως θα έλεγε η μικρή Άννα Φρανκ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ
J.A.Appleyard, “Becoming a Reader”, Cambridge University Press, 2005, p.10
J.A.Appleyard, “Becoming a Reader”, Cambridge University Press, 2005, p.39
Gordon Maria, “Challenges Surrounding the education of Children with Chronic Disease”, IGI Global, Canada, 2016, p.306

Κυριακή 22 Απριλίου 2018

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.



Το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης», στα πλαίσια των εκπαιδευτικών του προγραμμάτων, που στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση και τον προβληματισμό σε θέματα σχετικά με τις ιδιαιτερότητες και τις λειτουργίες της ελληνικής μουσικής παράδοσης στην εποχή της κρίσης, θα πραγματοποιήσει σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης Χαλκίδας «τ΄ αλωνάκι» εκπαιδευτικές δράσεις, το διήμερο 4&5 Μαΐου 2018 

Οι εκπαιδευτικές δράσεις του προγράμματος πραγματοποιούνται με τη χορηγία του Ιδρύματος Γεωργίου & Βικτωρίας Καρέλια. 

Οι δράσεις αυτές απευθύνονται σε: 

1. Εκπαιδευτικούς και μαθητές Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. 

2. Εκπαιδευτικούς και μαθητές Μουσικών Γυμνασίων και Λυκείων. 

3. Δασκάλους χορού και μέλη του Λυκείου των Ελληνίδων και άλλων τοπικών 

χορευτικών και λαογραφικών Συλλόγων. 

4. Καθηγητές και μαθητές Ωδείων και Μουσικών Σχολών. 

5. Τοπικούς λαϊκούς οργανοπαίκτες. 

6. Μέλη Κ.Α.Π.Η. 

7. Ανθρώπους που ευαισθητοποιούνται σε θέματα της ελληνικής μουσικής παράδοσης. 

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιλαμβάνει: 

1. Την Παρασκευή 4 Μαΐου (ώρα 11:00-13:00) επίσκεψη στο Μουσικό Γυμνάσιο «Νίκος Σκαλκώτας» του καθηγητή Εθνομουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Λάμπρου Λιάβα και της μουσικοπαιδαγωγού Νάνσης Τουμπακάρη. Ομιλία στα παιδιά για τη σημασία της ελληνικής μουσικής παράδοσης και αναζήτηση με την διευθύντρια και τους καθηγητές κοινών δράσεων στο πλαίσιο του προγράμματος. 

2α. Την Παρασκευή 4 Μαΐου (ώρα 14:30-16:30) στην κεντρική αίθουσα του Συλλόγου «τ΄ αλωνάκι» (Β. Ηπειρου 55Β), ειδικό εκπαιδευτικό σεμινάριο με τη μουσικοπαιδαγωγό Νάνση Τουμπακάρη, για τους δασκάλους της πρωτοβάθμιας και τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το σεμινάριο, με στόχο την εισαγωγή των μαθητών στην ελληνική μουσική παράδοση και τα λαϊκά όργανα, βασίζεται στο βραβευμένο βιβλίο «Ένα βιολί διηγείται» (Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για παιδιά 2014). Παρέχονται στους εκπαιδευτικούς σε ψηφιακή μορφή (DVD) οδηγίες και οπτικοακουστικό υλικό, καθώς και προτάσεις (αυτοσχέδιες κατασκευές, παιχνίδια, σταυρόλεξα, ακροστιχίδες κλπ) για σχετικές δημιουργικές δραστηριότητες στην τάξη. Στους συμμετέχοντες θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης. Το ειδικό εκπαιδευτικό σεμινάριο παρέχεται δωρεάν και οι ενδιαφερόμενοι εκπαιδευτικοί θα δηλώσουν συμμετοχή* με mail που θα σταλεί στο ΚΕΜΦΑ: seminaria.kemfa@gmail.com

*ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ 

Ενδιαφέρομαι να παρακολουθήσω το σεμινάριο για εκπαιδευτικούς, το οποίο γίνεται στο πλαίσιο της «Εκπαιδευτικής δράσης για την Ελληνική Παραδοσιακή Μουσική», που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 4 Μαΐου 2018, στην αίθουσα του Συλλόγου « τ΄ αλωνάκι» ώρα 14:30-16:30. 

Ονοματεπώνυμο: 

Ειδικότητα: 

Σχολείο: 

E-mail: 

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 

2β. Θα δοθούν στους εκπαιδευτικούς οδηγίες για την πραγματοποίηση ειδικής εκπαιδευτικής δράσης με έργα ζωγραφικής και κατασκευές για παιδιά του δημοτικού με θέμα τα λαϊκά όργανα και τα πανηγύρια της περιοχής τους. Τα έργα που θα διακριθούν απ’ όλες τις πόλεις του προγράμματος θα εκτεθούν στο τέλος της περιόδου. 

3. Την Παρασκευή 4 Μαΐου (ώρα 18:00-20:00) συνάντηση του καθ. Λάμπρου Λιάβα και μελών του συλλόγου «τ΄ αλωνάκι» με τη διοίκηση, τους κοινωνικούς λειτουργούς και μέλη των Κ.Α.Π.Η. της Χαλκίδας. Συζήτηση για τις μνήμες τους από τα τραγούδια, τους χορούς και τα έθιμα της περιοχής. Συνεννόηση για την καταγραφή των προφορικών τους μαρτυριών και αναζήτηση τρόπων ενεργοποίησης τους σε μουσικές και χορευτικές δράσεις σε συνεργασία με άλλους τοπικούς φορείς (μουσικά σχολεία, σύλλογοι κλπ). 

Θα ακολουθήσει τιμητική εκδήλωση, στην οποία θα βραβευτούν με ειδικό δίπλωμα από το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης» και τους τοπικούς φορείς, άνθρωποι που πρόσφεραν στον λαϊκό πολιτισμό της περιοχής 

4. Το Σάββατο 5 Μαΐου στο Θέατρο Παπαδημητρίου Χαλκίδας ειδικό επιμορφωτικό σεμινάριο με τον καθηγητή Εθνομουσικολογίας του Παν/μίου Αθηνών Λάμπρο Λιάβα, με θέμα «Εισαγωγή στην Ελληνική Δημοτική Μουσική» (10:00-12:00) και «Εισαγωγή στην Ελληνική Αστική Λαϊκή Μουσική» (12:30-14:30). Στους συμμετέχοντες θα δοθεί σχετική βιβλιογραφία καθώς και βεβαιώσεις παρακολούθησης. Το σεμινάριο παρέχεται δωρεάν και οι ενδιαφερόμενοι θα δηλώσουν συμμετοχή στο mail* του συλλόγου «τ΄ αλωνάκι» alonakixalkida@yahoo.com

*ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ 

Ενδιαφέρομαι να παρακολουθήσω το ειδικό επιμορφωτικό σεμινάριο με τον καθηγητή Εθνομουσικολογίας του Παν/μίου Αθηνών Λάμπρο Λιάβα, με θέμα «Εισαγωγή στην Ελληνική Δημοτική Μουσική» (10:00-12:00) και «Εισαγωγή στην Ελληνική Αστική Λαϊκή Μουσική» (12:30-14:30), που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 5 Μαΐου 2018. 

Ονοματεπώνυμο: 

Επάγγελμα: 

E-mail: 

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 

*To Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα στη Χαλκίδα πραγματοποιείται με την συνδρομή της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Ευβοίας, του Δημοτικού Οργανισμού Άθλησης Πολιτισμού και Περιβάλλοντος (Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ.) & του Δημοτικού Οργανισμού Παιδείας, Προστασίας και Αλληλεγγύης (Δ.Ο.Π.Π.Α.Χ).

Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

Ψήφισμα για τις επιθέσεις στη Συρία.


Το ΔΣ του Συλλόγου Δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας παρακολουθώντας τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Συρία αλλά και στην γενικότερη περιοχή μας, καταγγέλλει τα μεθοδευμένα σχέδια, που εξυπηρετούν συμφέροντα με στόχο τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, και ενεργειακών δρόμων, χωρίς να λογαριάζουν το κόστος για τους λαούς της περιοχής. 

Η άμεση κατάπαυση του πυρός και ο τερματισμός του εμφυλίου, στη Συρία, με την άμεση έναρξη ειρηνικών διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε όλες τις πλευρές είναι ζητούμενο. 

Σήμερα περισσότερα από 13 εκατομμύρια Σύριοι έχουν ανάγκη από ανθρωπιστική βοήθεια, ανάμεσά τους 6 εκατομμύρια πρόσφυγες στο εσωτερικό της ρημαγμένης χώρας. Περισσότεροι από 340.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, άγνωστος είναι ο αριθμός των τραυματιών και των αγνοουμένων.
Πολλοί από αυτούς, αντί ανθρωπιστικής βοήθειας, δέχθηκαν την 14η Απριλίου παράνομη διεθνή επίθεση από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία σε μεμονωμένους στόχους. Η συνακόλουθη διπλωματική αδυναμία οδηγεί σε κλιμάκωση της βίας και όχι στην επίλυση των εσωτερικών συγκρούσεων. 

Η όξυνση των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή και η εκδήλωση τους με βίαιο τρόπο, φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους όλους λαούς. 
Η αύξηση των πολεμικών επιχειρήσεων θα δημιουργήσει νέα κύματα προσφύγων και ξεριζωμένων με ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους μας. 
Μονόδρομος είναι οι διπλωματικές και ειρηνευτικές πρωτοβουλίες και ο ενεργός ρόλος των διεθνών οργανισμών. 

Ανοίγουμε τη συζήτηση στις σχολικές αίθουσες, στους μαθητές μας, στη νέα γενιά, για τις αιτίες και τους κινδύνους των ιμπεριαλιστικών πολέμων που φουντώνουν στη γειτονιά μας. 
Παίρνουμε πρωτοβουλίες στα σχολεία για να εκφραστεί έμπρακτα η αλληλεγγύη μας στους λαούς που δοκιμάζονται από τον πόλεμο, για την ανάγκη υπεράσπισης της ειρήνης και της αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς ενάντια στους πολεμικούς σχεδιασμούς και τα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα που τους γεννούν. 

Καταδικάζουμε τη βία και τον πόλεμο υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη ζωή!! 

Για το ΔΣ 

Η Πρόεδρος               Η Γραμματέας 
Βέτα Κορωναίου       Έφη Βαρβάρου 

Τα βιβλία κάνουν καλό στα μωρά.


Άρθρο της Βενετίας Αποστολίδου
Αναδημοσίευση από τον Αναγνώστη.


Μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε δεδομένο ότι οι καμπάνιες προώθησης της ανάγνωσης απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς κυρίως και σε βιβλιοθηκονόμους. Τα σχολεία όλων των βαθμίδων αλλά βέβαια και οι παιδικοί σταθμοί και οι βιβλιοθήκες είναι πάντα το προνομιακό πεδίο στο οποίο συντελείται η ανάγνωση σε όλες τις μορφές της. Ωστόσο, όλα εξαρτώνται από την ευρύτητα της οπτικής που έχει κανείς για την ανάγνωση: αν τη συνδέει κυρίως με τη σχολική ηλικία και τη μάθηση ή αν τη βλέπει ως μια ανοικτή πράξη επικοινωνίας κατά την οποία δύο ή περισσότεροι άνθρωποι μοιράζονται την απόλαυση της αφήγησης και του ρυθμού αλλά και αναπαραστάσεις του κόσμου, ιδέες και συναισθήματα∙ μια ζωτική δηλαδή πράξη επικοινωνίας που σχετίζεται με όλες της πλευρές της ζωής και της ψυχικής και σωματικής υγείας τους. Η δεύτερη αυτή αντίληψη της ανάγνωσης ανοίγει το εύρος των εμπλεκομένων στην υπόθεση της προώθησης της ανάγνωσης και πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες συμμαχιών και συνεργειών ανάμεσα σε θεσμούς που ενδιαφέρονται για την ανάγνωση αλλά και θεσμούς που ενδιαφέρονται για την υγεία. Η συζήτηση που ανοίξαμε αφορά όλες τις ηλικίες και όλων των ειδών τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι. Όμως εδώ θα επικεντρωθούμε στην ανάγνωση στη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία που είναι ένα πεδίο στο οποίο, αν και σε άλλες χώρες δραστηριοποιούνται από χρόνια μεγάλοι οργανισμοί, μόλις άρχισε να αναπτύσσεται και στη χώρα μας.

Πριν από λίγα χρόνια ιδρύθηκε στην Αθήνα το Σωματείο «Διαβάζοντας μεγαλώνω» (http://www.oanagnostis.gr/διαβάζοντας-μεγαλώνω/) το οποίο έχει σκοπό την προώθηση της ανάγνωσης στα βρέφη και στην πρώτη παιδική ηλικία (0-6 ετών). Το σωματείο αυτό, με τις δεκάδες πλέον δράσεις του και, κυρίως, με τη Βρεφική – Νηπιακή Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στην ίδρυση και λειτουργία της οποίας συνέβαλε και συμβάλλει, μας άνοιξε ένα καινούριο πεδίο έρευνας και παρέμβασης. Το σωματείο απευθύνθηκε από την αρχή όχι μόνο στους βρεφονηπιοκόμους και τους νηπιαγωγούς αλλά και στους παιδιάτρους και τους επισκέπτες υγείας, οι οποίοι σχετίζονται και συναναστρέφονται με τις οικογένειες με μικρά παιδιά. Πρόκειται για μια διεύρυνση των δυνατοτήτων προώθησης της ανάγνωσης με τεράστια σημασία και θα εξηγήσω γιατί. Μέχρι τώρα οι παρεμβάσεις μας αφορούσαν τον τομέα, ας πούμε συνθηματικά, του «πολιτισμού», άρα προϋπέθεταν την πρόσβαση σε τέτοιες δομές αλλά και μια ορισμένη συνειδητοποίηση ότι, πέρα από την υγεία του βρέφους και του παιδιού, χρειάζονται και άλλα πράγματα. Όλοι ξέρουμε όμως ότι τέτοιου τύπου φροντίδες αφορούν ένα κομμάτι του πληθυσμού, το πιο προνομιούχο οικονομικά ή πολιτισμικά. Σχεδόν όλοι οι γονείς όμως θα απευθυνθούν σε παιδιάτρους και σε πρωτοβάθμιες μονάδες υγείας και φροντίδας παιδιού. Οι επισκέψεις σε τέτοιες δομές είναι συχνές, συνήθως υπάρχει και κάποιος χρόνος αναμονής, οι γονείς εμπιστεύονται τους παιδιάτρους και τους επισκέπτες υγείας. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, να ευαισθητοποιηθούν οι επαγγελματίες υγείας που σχετίζονται με παιδιά και οικογένειες για τη σημασία της ανάγνωσης στη συνολική ανάπτυξη του παιδιού, στην ψυχική του ισορροπία, στην πρόληψη μαθησιακών και άλλων ψυχοκοινωνικών δυσκολιών και στη βελτίωση των σχέσεων στο εσωτερικό της οικογένειας. Ειδικά οι επισκέπτες υγείας, οι οποίοι από τη φύση του επαγγέλματός τους προσφέρουν υπηρεσίες στο σπίτι, στο σχολείο, σε δομές της κοινότητας (Κέντρα Υγείας, Κέντρα Προστασίας μητρότητας και παιδιού κ.ά.), είναι αφοσιωμένοι στην προαγωγή της υγείας και στην πρόληψη, έχουν πολλές δυνατότητες συμβουλευτικής και παρέμβασης.

Σήμερα διαθέτουμε και ένα βιβλίο το οποίο μπορεί να μας στηρίξει στο κομμάτι της ευαισθητοποίησης και της πειθούς για τη σημασία της ανάγνωσης στα μωρά. Της Marie Bonnafé, Τα βιβλία κάνουν καλό στα μωρά, έκδοση του Επιστημονικού Συλλόγου Μέριμνας Παιδιού και Εφήβου (ΣΕΜΕΠΕ). Η Bonnafé, ψυχίατρος η ίδια, μας δείχνει με παραδείγματα από πολύχρονη κλινική έρευνα ότι δεν υπάρχει μωρό (και άρα άνθρωπος) που να μην ποθεί την ανάγνωση, δηλαδή να μην ποθεί τη μετάβαση σε έναν άλλον κόσμο, τη μεταφορά, την ολοκλήρωση που δε μπορεί να προσφέρει η καθημερινή, αποσπασματική και καμιά φορά σκληρή, γλώσσα. Η καθημερινή ανάγνωση στα μωρά είναι μια πράξη μοιράσματος και συναισθηματικού δεσίματος ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί τις υποδοχές για την ανάπτυξη του εγκεφάλου με όλα όσα σημαίνει αυτό. Πρόκειται για ένα βιβλίο πολύτιμο που έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία. Έχουμε λοιπόν πολλή δουλειά μπροστά μας και ατέλειωτες δυνατότητες συνεργασίας με επαγγελματίες και θεσμούς που δεν φανταζόμασταν ως τώρα. 

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Σχετικά με την πληρωμή των λογαριασμών του νερού από τα σχολεία.


Όπως ενημερωθήκαμε, οι λογαριασμοί των σχολείων που αφορούν την κατανάλωση του νερού έως τον Δεκέμβριο του 2017, θα πληρωθούν με διακανονισμό με το Δήμο Χαλκιδέων.

Με τη νέα χρονιά τα σχολεία θα πρέπει να πληρώνουν το λογαριασμό του νερού, από την επιχορήγηση που παίρνουν. 

Επισημαίνουμε ότι είναι αδύνατο με το ελάχιστο χρηματικό ποσό, που κατανέμεται στα σχολεία, να καλυφθεί και το ποσό της κατανάλωσης του νερού, το οποίο ζητάμε να αναλάβει ο Δήμος. 

Το Δημόσιο σχολείο έχει πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές, με τεράστια μείωση στις επιχορηγήσεις, γεγονός που σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες, δυσκολεύει την λειτουργία των σχολείων και την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. 

Πάγια θέση του Συλλόγου μας, η οποία έχει εκφραστεί και κατατεθεί επανειλημμένα στις εκάστοτε δημοτικές αρχές είναι ότι η επιχορήγηση των σχολείων θα πρέπει να δίνεται ολόκληρη στα σχολεία, τα οποία μπορούν να αναλάβουν την κάλυψη των αναγκών λειτουργίας τους, άμεσα, πιο αποτελεσματικά και με μεγαλύτερη εξοικονόμηση. 

Περιμένουμε τις ενέργειες σας προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων. 

Η επένδυση στην εκπαίδευση και το Δημόσιο Δωρεάν σχολείο είναι η μόνη ελπίδα για τα παιδιά μας . 

Για το ΔΣ 

Η Πρόεδρος                             Η Γραμματέας 

Βέτα Κορωναίου                       Έφη Βαρβάρου


Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

Παρουσίαση παιδικού βιβλίου στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Χαλκίδας.



Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Χαλκίδας σε συνεργασία με τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο την Τετάρτη 18 Απριλίου 5:30-7:00,παρουσιάζει το βιβλίο «Μελάκ, μόνος» από τη συγγραφέα Αργυρώ Πιπίνη.

Φιλοξενούμενος μας ο εικαστικός και εικονογράφος του βιβλίου, Αχιλλέας Ραζής

για παιδιά 8-12 ετών και για την συμμετοχή απαραίτητη εγγραφή στο τηλ. 2221022031.

Το «Μελάκ, μόνος» είναι ένα λυρικό παραμύθι που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας δημοτικού. Παιδιά ικανά να κατανοήσουν την φρίκη του πολέμου και του ξεριζωμού, της μοναξιάς και του φόβου, χωρίς όμως να διαβάζουν ή να βλέπουν μπροστά τους εικόνες φρίκης. Η Αργυρώ Πιπίνη, βαθιά επηρεασμένη από το προσφυγικό και τις τραγικές ιστορίες που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια κάθε μέρα στα μέσα ενημέρωσης το 2015 και το 2016, δημιούργησε σε συνεργασία με τον ζωγράφο Αχιλλέα Ραζή ένα βιβλίο-κόσμημα που θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, όχι μόνο για το περιεχόμενό του, που έχει αμέτρητα επίπεδα ανάγνωσης και που καταφέρνει να εκθέσει τα παιδιά σε μια άλλη μορφή λογοτεχνίας γεμάτη αλήθειες, αλλά και για την εικονογράφησή του, που αποτυπώνει το νόημα της ιστορίας, ξεφεύγοντας όμως από την κλασική εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και δίνοντας στους μικρούς σε ηλικία αναγνώστες μια πολύ καλή ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με την τέχνη της ζωγραφικής. Στα συν του βιβλίου είναι το σχήμα του και η ποιότητα χαρτιού στο οποίο είναι τυπωμένο. Όλα αυτά μαζί φτιάχνουν ένα βιβλίο μοναδικό στο είδος του.

Αιμοδοσία του Συλλόγου Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας.




Ο Σύλλογος Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας θα πραγματοποιήσει εθελοντική αιμοδοσία προκειμένου να ενισχυθεί η τράπεζα αίματος του Συλλόγου . 

Οι ανάγκες σε αίμα όπως αποδεικνύεται από τα αιτήματα των συναδέλφων είναι μεγάλες. Η συμμετοχή όλων μας είναι λοιπόν πολύ σημαντική. 

Η αιμοδοσία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 25 Απριλίου στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας.(Τραλλέων 57, τηλ. 2221088840) 

Η αιμοδοσία είναι πράξη αγάπης και απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας. Τα αποτελέσματά της σώζουν ζωές, διότι το αίμα ούτε παράγεται , ούτε αντικαθίσταται. Μόνο χαρίζεται. 
Γι’ αυτό το λόγο, η εθελοντική αιμοδοσία είναι μια χειρονομία καλής θέλησης, φροντίδας και αγάπης. 
Η συνεισφορά των εθελοντών αιμοδοτών είναι πάνω απ΄ όλα ενέργεια ζωής για τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. 

Επιπλέον την ίδια ημέρα η κ.Δρακίδη Μιχαέλα- εκπρόσωπος του Συλλόγου Όραμα Ελπίδας- Τράπεζα εθελοντών δοτών μυελού των οστών στη Χαλκίδα, θα είναι εκεί για όποιον συνάδελφο επιθυμεί να γίνει δότης. 
Πλέον δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Το 80% των δωρεών σήμερα γίνετε με συλλογή από το αίμα, ανώδυνα και μόνον όταν βρεθεί συμβατός ασθενής. (για να γίνεις δότης μυελού των οστών, πρέπει να είσαι από 18-45 ετών) 

Με λίγο ΑΙΜΑ μπορείς να σώσεις μια ζωή.... Έτσι απλά! 

Το ΔΣ 




Παρακολούθηση θεατρικής παράστασης.



Ο Σύλλογος Δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας, διοργανώνει παρακολούθηση θεατρικής παράστασης, το Σάββατο 28 Απριλίου 2018, με το έργο TOC TOC του Laurent Baffie ,σε σκηνοθεσία: Κώστα Σπυρόπουλου. 

Η θρυλική παράσταση που ανέβηκε στο θέατρο ΗΒΗ για πρώτη φορά το 2013, επιστρέφει ανανεωμένη με καινούργιο θίασο και νέα, σημερινή ματιά! 

Το TOC TOC παίχτηκε από το 2013 εώς και το 2016 στο θέατρο ΗΒΗ και καθήλωσε 300.000 θεατές. 

Στατιστικά ο κάθε θεατής σε αυτά τα χρόνια, παρακολούθησε την παράσταση το λιγότερο 4 φορές, γέλασε 85 φορές και συγκινήθηκε με όλη του την ψυχή! 

Ο καινούργιος θίασος αναλαμβάνει την ευθύνη να πετύχει νέα ρεκόρ! 

Πρωταγωνιστούν :

Κώστας Σπυρόπουλος, Πέτρος Λαγούτης, Μένη Κωσταντινίδου, Στέλλα Κωστοπούλου, Πένυ Αγοραστού ο Ζανό Ντάνιας και η Σόφη Ζανίνου 

TOC TOC Μία παράσταση... ψυχοθεραπεία!!! 

Αναχώρηση από τον Βούρκο 18.30. Άφιξη στου Ψυρρή στις 19.30, ελεύθερος χρόνος για βόλτα ή καφέ ως τις 21.15, ώρα έναρξης της παράστασης! 

Τιμή εισιτηρίου 20€. 

Κρατήσεις Έφη Βαρβάρου 6981005877

Επιστημονική ημερίδα στη Χαλκίδα.


Έκθεση ανάγλυφου από το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας.

Με αφορμή την μελέτη του ανάγλυφου με θέμα «Τα Αρχαία Ευβοϊκά νομίσματα», το τμήμα γλυπτικής του Εργαστηρίου Τέχνης Χαλκίδας εγκαινιάζει τη θεματική του έκθεση την ερχόμενη Παρασκευή 13/4/2018 και ώρα 19:30 στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο που στεγάζεται στα Αστέρια.

Διδάσκοντες- Συντονιστές:

Ρένα Γρίβα  - Γιώργος Καραχάλιος.

Συμμετέχουν οι:

Βερβέρης Παναγιώτης, Γιαννουκάκη Γιόλα, Γιαννούτσος Γιώργος, Θεοδώρου- Έξη Ελένη, Καραμούζη Αργυρώ, Καρύγιαννη Έφη, Μαραγιάννη Φιλίτσα, Ναλμπάντογλου Δήμητρα, Πανταζοπούλου Δέσποινα, Παχή Βασιλική, Πίσχινα Σοφία, Ρουσοδήμου-Συκα Αγγελική,Τζινιέρη Κέρυ, 
Τόμας Έμιλυ, Τσιμπισκάκη Μαρία.

Διάρκεια έκθεσης:13/4/18-28/4/2018 





Παρασκευή 6 Απριλίου 2018

Ευχές Τελευταίου Θρανίου.


Τα Θρησκευτικά στα σχολεία και οι αδιάβαστοι σύμβουλοι της Επικρατείας.

Άρθρο του Κωστή Τσιτσελίκη καθηγητή του
Δικαίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα των Συντακτών.

Η απόφαση 660/2018 του ΣτΕ δεν έπεσε από του πουθενά στους νομικούς κύκλους και στη δημόσια συζήτηση. Τοποθετείται σε μια ευρύτερη προστατευτική κινητικότητα που υπερασπίζεται τα κεκτημένα της Εκκλησίας, όπως αυτά νοούνται από ορισμένους δικαστές. Από δικαστές κάθε βαθμίδας που ενεργούν ως όργανα μιας αυτόκλητης εθνοθρησκευτικής ορθότητας που παρακάμπτει, αν δεν διεμβολίζει, τη νομιμότητα και το πλέγμα κανόνων δικαίου που ρυθμίζει τα βασικά της έννομης τάξης μας. Η απόφαση, λοιπόν, έκρινε ότι δεν είναι σύννομη με το Σύνταγμα η απόφαση που υπουργού Παιδείας που αναθεώρησε το περιεχόμενο των βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών. 

Η πλειοψηφία των δικαστών (14/19) τράβηξε από τα μαλλιά τους σχετικούς κανόνες δικαίου και έπλασε μια απόφαση (περισσότερο πολιτικού χαρακτήρα) στα μέτρα των αιτούντων την ακύρωση: του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και την Εστία Πατερικών Μελετών, μεταξύ άλλων. Στην απόφαση μειοψήφησαν 5 σύμβουλοι. Τρεις ακόμη αν και δεν συμφώνησαν με τις σκέψεις της πλειοψηφία τάχθηκαν στο τέλος με αυτή, ακυρώνοντας την ορθή ερμηνεία που διατύπωσαν. Είναι γλυκιά βέβαια η συμπόρευση με την πλειοψηφία του προέδρου... 

Η απόφαση αποτελεί μνημείο. Γιατί θα την μελετάνε σήμερα και στο μέλλον στα μαθήματα που αφορούν τα δικαιώματα του ανθρώπου, τη θρησκευτική ελευθερία και την ισότητα, για τις ασυναρτησίες, τον τυφλό θρησκευτικό δογματισμό, τις τις αντιφάσεις και τα παιδαριώδη λάθη της. Γιατί αποτελεί κείμενο απολογητικό μιας άλλης εποχής, ωσάν να υπαγορεύτηκε από τους αιτούντες και σαν να μη γράφτηκε από έγκριτους νομομαθείς, δικαστές του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου μας. Γιατί, αντί για το δίκαιο εφαρμόζει μία κατά βούληση ερμηνεία των Γραφών. 

Ας δούμε τι γράφεται στην απόφαση των δικαστών της πλειοψηφίας, η οποία αναφέρεται λαθεμένα στην «επικρατούσα θρησκεία» ως διατύπωση με κανονιστικές συνέπειες: «η αναφορά ως επικρατούσης θρησκείας … αποτελούσε εναρκτήρια διάταξη όλων των προϊσχυσάντων συνταγμάτων … και συνιστά βασικό στοιχείο της συνταγματικής παραδόσεως της χώρας» [παρ. 14]. 

Η άποψη αυτή είναι πρωτοφανής, καθώς η θεώρηση της επικρατούσης θρησκείας ως στοιχείου της συνταγματικής παράδοσης με κανονιστικές συνέπειες είναι παντελώς αβάσιμη, καθώς στα πρακτικά της αναθεωρητικής Βουλής του 1975 όλοι συμφωνούν πως η αναφορά γίνεται μόνο για ιστορικούς λόγους. Διαφορετικά θα είχαμε εγκαθιδρύσει θεοκρατικό κράτος. 

Κατά την πλειοψηφία, το άρθρο 16 παρ.2 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο μέριμνα του κράτους είναι η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των πολιτών, «

η έννοια της θρησκευτικής συνειδήσεως είναι, εν όψει της χρήσεως οριστικού άρθρου, συγκεκριμένη και δεν αφορά οποιοδήποτε θρήσκευμα … ως ανάπτυξη νοείται η εμπέδωση και ενίσχυση της συγκεκριμένης αυτής θρησκευτικής συνειδήσεως» [παρ. 14], δηλαδή αυτής που υπαγορεύει η Ορθόδοξης πίστη. 

Εδώ έχουμε μια ακόμα πρωτοφανή κρίση, ότι η θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών περιορίζεται σε ένα και μόνο δόγμα και θρησκεία.

Σύμφωνα με την πλειοψηφία το άρθρο 16 παρ. 2 απευθύνεται αποκλειστικά στους μαθητές που ασπάζονται το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα και όχι στους ετεροδόξους, αλλοθρήσκους ή άθεους.

Η απόφαση, λοιπόν, διερευνά και το περιεχόμενο του μαθήματος στον μονόδρομο που έχει επιλέξει, αναλαμβάνοντας με πατρική στοργή να προστατεύει τους αβοήθητους μαθητές από τις κακοτοπιές και την αμφιβολία: «χωρίς να καλλιεργεί αμφιβολίες … ούτε να προκαλεί σύγχυση με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών … δεν εμποδίζεται η πολιτεία να περιλαμβάνει, στο πλαίσιο άλλων μαθημάτων, εκπαίδευση θρησκειολογικού χαρακτήρος».

Σύμφωνα με το ΣτΕ, λοιπόν, το μάθημα αυτό δεν πρέπει να καλλιεργεί αμφιβολίες ούτε να περιλαμβάνει συγκριτικά στοιχεία, τα οποία επιτρέπεται να παρέχονται μόνο στο πλαίσιο άλλων μαθημάτων. Όχι όμως στα «ιερά» θρησκευτικά, τα οποία πρέπει βέβαια να έχουν ομολογιακό χαρακτήρα, μονοδιάστατο και αποκλειστικά ορθόδοξο. Η θέση αυτή όχι μόνο είναι παρωχημένη, αλλά αντίκειται και την ΕΣΔΑ και την νομολογία του Δικαστηρίου του Στρασβούργου (την οποία εργαλειακά και στρεβλά επικαλείται η πλειοψηφία).

Η καλλιέργεια του δημοκρατικού πλουραλισμού είναι υποχρέωση του κράτος, όπως και η ανάπτυξη της γνώσης και της συνείδησης όλων των ανθρώπων.

Καμία υποχρέωση δεν υπάρχει για κανέναν άνθρωπο να ακολουθήσει μία και μόνη υπόδειξη ως προς την θρησκευτική πίστη ή την έλλειψή της. Σε σειρά αποφάσεών του το Δικαστήριο του Στρασβούργου έχει υποστηρίξει ότι η αρχή του πλουραλισμού είναι θεμελιώδης για τη λειτουργία της εκπαίδευσης και της διδασκαλίας, ότι δεν επιτρέπεται στο κράτος να ακολουθεί οποιοδήποτε πρόγραμμα κατήχησης, και ότι εάν γίνεται διδασκαλία βασισμένη και μόνο στην επικρατούσα θρησκεία, η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών δεν διασφαλίζει την αρχή του πλουραλισμού (αποφάσεις: Campbell and Cosans v UK, 1982, Kjeldsen, Busk Madsen and Pedersen v Denmark, 1976, Hasan and Eylem Zengin v Turkey, 2007, Folgero and Others v Norway, 2007).

Στην ίδια γραμμή, το ΣτΕ κρίνει ότι «το κράτος δεν μπορεί να στερήσει από τους μαθητάς [sic] που ασπάζονται ορισμένη θρησκεία το δικαίωμα … να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα της πίστεώς των» [παρ. 15]. Η θέση αυτή είναι απολύτως αστήρικτη. Το δικαίωμα στη θρησκευτική εκπαίδευση δεν περιλαμβάνει αξίωση αποκλειστικότητας και αποκλεισμού της γνωριμίας άλλων δογμάτων/θρησκειών. Μάλιστα το ΣτΕ εφευρίσκει και μια δικής του έμπνευσης παραδοχή ότι η ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση στηρίζεται στην απαγόρευση του αναστοχασμού: «με τη σύγχυση που προκαλείται και με τον επιδιωκόμενο αναστοχασμό των μαθητών … κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση» [παρ. 19].

Το ΣτΕ έρχεται να προστατεύσει το έθνος και το κράτος από το παραστράτισμα, και δεν είναι η πρώτη φορά.

Σύμφωνα με την κριτική που ασκεί η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του ανθρώπου: «Η ανώτατη δικαιοσύνη της χώρας μας κρίνει ότι δικαιούται να τέμνει δογματικά ζητήματα συμπεριφερόμενη ως οικουμενική σύνοδος… Το ΣτΕ αναγορεύει εαυτόν σε παιδοψυχολογική αυθεντία ελέγχοντας το κατά πόσο και από ποιά ηλικία παρίσταται ακίνδυνη η γνωριμία με το διαφορετικό. Συμπτωματικά ίσως, η τελευταία αυτή απόφαση έχει τον ίδιο εισηγητή με [εκείνη] που έκρινε ότι η απονομή της ελληνικής ιθαγένειας στη δεύτερη γενιά μεταναστών έθετε τάχα σε κίνδυνο την επιβίωση του έθνους (Βλ. «Η Οικουμενική Σύνοδος του ΣτΕ απεφάνθη», ΕλΕΔΑ, 23.3.2018).

Με λίγα λόγια, το ΣτΕ διολίσθησε από αυτό που είναι η δουλειά του. Ενώ καταστατικά οφείλει να κάνει έλεγχο νομιμότητας, αναλαμβάνει –για το καλό των Ορθοδόξων βλαστών του ελληνικού λαού- να κάνει ένα μεγάλο άλμα, μάλλον προς στο κενό.

Να διατυπώσει ουσιαστικές εκτιμήσεις ως προς το επιτρεπτό της ανάμιξης διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων καθώς και για την ορθότητα και πληρότητα της αναφοράς στο ένα ή το άλλο δόγμα.

Λέει λοιπόν, η πλειοψηφία, ότι το μάθημα των θρησκευτικών (όπως έχει σήμερα): «περιλαμβάνει διδασκαλία δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων διαφόρων, πέραν της Ορθοδοξίας, θρησκειών … προσβάλλει τη θρησκευτική ελευθερία των ορθοδόξων μαθητών … με τη διδασκαλία του εν λόγω μαθήματος επιδιώκονται στόχοι αναγόμενοι σε άλλα διδακτικά αντικείμενα, όπως κοινωνιολογία, φιλοσοφία, πολιτική αγωγή, οικολογία, τέχνες κ.ά. … η διδασκαλία στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως είναι ελλιπής κατά το περιεχόμενο, δεν είναι αυτοτελής, αμιγής και διακριτή με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στους μαθητές … δεν γίνεται αναφορά στην Αγία Ομοούσιο και Αδιαίρετο Τριάδα την οποία επικαλούνται στην κεφαλίδα τους όλα τα ελληνικά Συντάγματα, ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως αγαπημένος φίλος, όχι όμως ως Σωτήρας του κόσμου … δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή στοιχείων κοινών στη διδασκαλία της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας και των άλλων δογμάτων … η αναφορά στις διδασκαλίες άλλων θρησκειών περιλαμβάνει πλήθος υπερβολικά λεπτομερειακών στοιχείων» [παρ. 18].

Η μυωπική πλειοψηφία που προσυπογράφει την απόφαση (Νικ. Σακελλαρίου, Πρόεδρος, Ι. Γράβαρης, Αντιπρόεδρος, Γ. Παπαγεωργίου, Δ. Σκαλτσούνης, Γ. Ποταμιάς, Μ. Γκορτζολίδου, Ε. Αντωνόπουλος, Γ. Τσιμέκας, Π. Μπραΐμη, Θ. Τζοβαρίδου, Κ. Νικολάου, Μ. Σωτηροπούλου, Σύμβουλοι, Ρ. Γιαννουλάτου, Χρ. Σιταρά, Πάρεδροι) θέτει ένα αρχικά ενδιαφέρον, αλλά «ύπουλο» ζήτημα ως προς την ισότητα των Ορθοδόξων με τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες [παρ. 14].

Αφού λοιπόν, οι υπόλοιπες κοινότητες όντως λαμβάνουν θρησκευτική εκπαίδευση στα δικά τους θρησκευτικά πιστεύω με ομολογιακό χαρακτήρα, γιατί όχι και οι «δικοί μας» Ορθόδοξοι;

Η απάντηση βέβαια που δίνει η απόφαση είναι ότι στα κοινά ελληνικά σχολεία θα πρέπει να διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών ως ορθόδοξο κατηχητικό μάθημα, και κάθε θρησκευτική κοινότητα τα δικά της σε ένα μοντέλο που θα μοιάζει με αυτό του κοινοτικού κατακερματισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με βάση τα μιλέτ.

Ο εξισωτισμός προς τα κάτω είναι ασφαλώς εύκολος αλλά και πονηρός.
Οι μειοψηφίες

Την τιμή του ΣτΕ έσωσαν οι πέντε Σύμβουλοι που μειοψήφησαν (Ι. Μαντζουράνης, Σ. Χρυσικοπούλου, Θ. Αραβάνης, Μ. Πικραμένος και Α. Μ. Παπαδημητρίου), οι οποίοι με στέρεο σκεπτικό, ορθή αναφορά στις διατάξεις του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ, αλλά και τη νομολογία του Δικαστηρίου του Στρασβούργου έδειξαν ότι η μη επιβολή μιας συγκεκριμένης θρησκευτικής κοσμοθεωρίας δεν αντίκειται στην συνταγματικής μας τάξη (παρ. 15).

Αφού ορθά προέταξαν την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης που αποτελεί ιδιαίτερη έκφανση του δικαιώματος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5 Σ), έκριναν, ορθά, ότι «το πρόγραμμα θρησκευτικής εκπαίδευσης μπορεί μεν να περιλαμβάνει "πληροφορίες ή γνώσεις θρησκευτικού χαρακτήρα" πλην η μετάδοσή τους πρέπει να είναι "αντικειμενική, κριτική και πλουραλιστική" και να μην επιδιώκει "κατηχητικό σκοπό". Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η οποία είναι και η επικρατούσα σήμερα, το Σύνταγμα και η ΕΣΔΑ δεν υποχρεώνουν τον νομοθέτη να προσδώσει στο μάθημα των θρησκευτικών αμιγώς ομολογιακό ή κατηχητικό χαρακτήρα, «διότι τούτο θα ισοδυναμούσε όχι με ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης, αλλά με "επιβολή θρησκευτικής συνείδησης" συγκεκριμένου περιεχομένου, η οποία αντίκειται στις αρχές της θρησκευτικής ουδετερότητας και της πολυφωνίας που διέπουν την παροχή της εκπαίδευσης από το Κράτος».

Αποτέλεσμα θα ήταν να ματαιωθεί «το δικαίωμα του μαθητή να επιλέξει και να διαμορφώσει κριτικά ουσιώδες στοιχείο της προσωπικότητάς του και της αντίληψής του για τον κόσμο και τον άνθρωπο».

Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που απεύχεται η πλειοψηφία των μελών του ΣτΕ. Εδώ μπορεί να εξαχθεί ένα ενδιάμεσο συμπέρασμα: ότι οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμπληρώσουν τις γνώσεις και την θρησκευτική αγωγή των παιδιών τους εκτός σχολείου με όποιον τρόπο θέλουν (βλ. κατηχητικό κλπ). Δεν είναι δουλειά, δηλαδή, του δημόσιου σχολείου να προσφέρει κατήχηση ορθόδοξη ή οποιαδήποτε άλλη στα μέλη των θρησκευτικών κοινοτήτων.

Εύστοχη, αλλά άτολμη κατά την τελική ψηφοφορία, αφού συντάχθηκε με την πλειοψηφία, η συγκλίνουσα γνώμη τριών δικαστών (του Αντιπροέδρου Ι. Γράβαρη και των Συμβούλων Μ. Γκορτζολίδου, και Μ. Σωτηροπούλου):

«Η θρησκευτική αγωγή, από την μία μεν πλευρά δεν επιτρέπεται να υπερβεί τον χαρακτήρα της ως “έγκυρης” μεν, αλλά, πάντως, “πρότασης” για την συγκρότηση ελεύθερων συνειδήσεων, ικανών για τις δικές τους προσωπικές επιλογές και, επομένως, δεν είναι επιτρεπτό να μεταβάλλεται σε δογματική ομολογία πίστεως ή πολλώ μάλλον σε κατήχηση».

Όπως σημειώνουν οι τρεις «…είναι ασφαλώς ελεύθερη η Πολιτεία να επιλέγει και να καθορίζει κανονιστικά το περιεχόμενο της σχετικής αγωγής κατά την εκάστοτε εκπαιδευτική πολιτική και τα πορίσματα της παιδαγωγικής επιστήμης, μη ελεγχόμενη δικαστικά στις επιλογές της αυτές παρά μόνον ως προς την τήρηση των πιο πάνω συνταγματικών υποχρεώσεων».

Η απόφαση, επίσης, στηρίζεται σε μεγάλη αναφορά από χωρίς των σχολικών βιβλίων τεκμηριώνοντας κατά πόσο μη ορθόδοξα είναι όλα αυτά τα οποία διδάσκονται οι νέες γενεές των Ελλήνων.

Είναι τόσο αναλυτική η παράθεση που δύσκολα κανείς θα μπορούσε να ελέγξει τη βασιμότητα των αναφορών.

Εξάλλου, θα μπορούσε να εικάσει κανείς ότι η έρευνα έγινε από κάποιον από τους αιτούντες οι οποίοι προσέφεραν την τεκμηρίωση στο (θρησκευτικό) δικαστήριο. Έγινε έλεγχος σε δύο από τις πολλές αναφορές.

Μας λέει η απόφαση ότι στην «ΘΕ 6 της Γ τάξης του Δημοτικού (με τίτλο «ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός») ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως «ξένος», όχι όμως ως Σωτήρας του κόσμου».

Ωστόσο, η αναφορά του Χριστού ως «ξένου» προέρχεται από τα κείμενα: 

Στον Επιτάφιο Θρήνο της Μεγάλης Παρασκευής, «…. ο Ιωσήφ θεασάμενος / προσήλθε των Πιλάτω και καθικετεύει λέγων: Δός μοι τούτον τον ξένον, Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω./ Δος μοι τούτον τον ξένον, /ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον./ Δος μοι τούτον τον ξένον, /ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον./ Δος μοι τούτον τον ξένον….»

Μήπως και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν έχει αναφερθεί στον Χριστό ως «πρόσφυγα»;

Ως προς το δεύτερο: είναι ψευδές ότι ο Χριστός δεν αναφέρεται ως Σωτήρας, υπάρχει σαφής αναφορά στη σελ. 91 του βιβλίου με απόσπασμα του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου (12, 47).

Η απόφαση εκτός από την ποιοτική, παραπλανητική και με αυστηρά δογματικά κριτήρια όπως φαίνεται, αποτίμηση των βιβλίων εκτιμά ότι και ποσοτικά δεν είναι επαρκής ο χρόνος που αφιερώνεται στην διδαχή της Ορθόδοξης πίστης, εάν αφαιρέσει κανείς την (σκάρτη) ύλη που αναφέρεται σε άλλα δόγματα και θρησκείες.

Εν τέλει, απόφαση αυτή, επαναφέρει το ερώτημα που μας ταλαιπωρεί δεκαετίες τώρα. Χωρισμός εκκλησίας-κράτους ή ασφυκτικός εναγκαλισμός σε βάρος της Δικαιοσύνης;

*Ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη γόνιμη συζήτηση που συνέβαλε στην τελική μορφή του κειμένου αυτού τον Μιχάλη Τσαπόγα και τον Ανδρέα Τάκη.


Πέμπτη 5 Απριλίου 2018

ΑΔΕΔΥ : απεργία 16 Μαΐου.


ΑΠΟΦΑΣΗ


του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Κυριακή 1 Απριλίου και Δευτέρα 2 Απριλίου 2018

Α΄ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ


Το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αποφάσισε:

1. Την κήρυξη 24ωρης ΑΠΕΡΓΙΑΣ την Τετάρτη, 16 Μαΐου 2018, σε συντονισμό με άλλες συνδικαλιστικές, επαγγελματικές και επιστημονικές ενώσεις, ενάντια στη ΛΙΤΟΤΗΤΑ, την ΑΝΕΡΓΙΑ και στην ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ.

2. Στήριξη της παράστασης διαμαρτυρίας για τα βαρέα και ανθυγιεινά στις 3 του Απρίλη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και οργάνωση νέας κινητοποίησης σε χρόνο που θα συναποφασίσουν οι Ομοσπονδίες.

3. Στήριξη των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών. Συντονισμός δράσης από την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για την ελαστική εργασία.


Β΄ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Αιτήματα αιχμής:

1. Αυξήσεις στους μισθούς μας, έτσι ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Υπολογισμό της διετίας 16-17, για τη μισθολογική εξέλιξη. Καμία αλλαγή στα βαρέα και ανθυγιεινά. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού.

2. Κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου (Ν. 4387/16) για το ασφαλιστικό, που μειώνει τις συντάξεις μέχρι 40%.

3. Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ. Λέμε όχι στη φοροληστεία. Μείωση των συντελεστών ΦΠΑ στο 15%.

4. Κατάργηση της διάταξης για το 50%+1 για τη λήψη απόφασης για απεργία. Θα καταργήσουμε στην πράξη την τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας.

5. Κατάργηση της τροπολογίας Γεροβασίλη (άρθρο 24Α Ν. 4369/2016) για την αξιολόγηση.

6. Μόνιμοι διορισμοί σε όλες τις κενές οργανικές θέσεις, μέσω της διαδικασίας του ΑΣΕΠ και ιδιαίτερα στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Ασφαλιστικών Ταμείων, των Περιφερειών κλπ.


Για το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. 

Ο Αντιπρόεδρος                   Ο Γραμματέας


          Γιώργος Κουσκουλής          Παναγιώτης Ιωακειμίδης

Ευχές του Νομαρχιακού τμήματος.