Από το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης "Αλέξανδρος Δελμούζος".
Τελευταίο Θρανίο Εύβοιας: Ιστολόγιο ενημέρωσης και διαλόγου για θέματα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Κυριακή 30 Μαρτίου 2014
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014
Τρίτη 25 Μαρτίου 2014
Εσείς παιδάκια ελάτε...
“Εσείς παιδάκια ελάτε …” (Ihr Kinderlein kommet …)
είναι ο αθώος τίτλος ενός σαρκαστικού βίντεο κλιπ που έβγαλε το συνδικάτο μετάλλου Γερμανίας (IG Metall) για να καταγγείλει τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και τις αδικίες που επιφέρει. O τίτλος αναφέρεται σε ένα παραδοσιακό γερμανικό χριστουγενιάτικο παιδικό τραγούδι. Μια τρυφερή παιδική φωνούλα τραγουδάει σε γνωστό ρυθμό και περιγράφει πως πετιούνται ένα-ένα τα παιδάκια εκτός συστήματος.
Το κλιπ εντάσσεται στην καμπάνια “Επανάσταση Εκπαίδευση” (Revolution Bildung) που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο το συνδικάτο IG Metall. Με δράσεις σε όλη τη Γερμανία προσπαθεί να αναδείξει τις κατάφορες αδικίες του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος με στόχο να συσπειρώσει μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και νέους εργαζόμενους – “Για καλή εκπαίδευση. Για όλους.” (Für gute Bildung. Für alle.)
Αυτό το τόσο “σύγχρονο” μοντέλο εκπαίδευσης, που εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, είναι το μοντέλο που προωθείται από τον ΟΟΣΑ … “για την ποιοτική βελτίωση της εκπαίδευσης”.
Για περισσότερα: http://www.revolutionbildung.de/
είναι ο αθώος τίτλος ενός σαρκαστικού βίντεο κλιπ που έβγαλε το συνδικάτο μετάλλου Γερμανίας (IG Metall) για να καταγγείλει τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και τις αδικίες που επιφέρει. O τίτλος αναφέρεται σε ένα παραδοσιακό γερμανικό χριστουγενιάτικο παιδικό τραγούδι. Μια τρυφερή παιδική φωνούλα τραγουδάει σε γνωστό ρυθμό και περιγράφει πως πετιούνται ένα-ένα τα παιδάκια εκτός συστήματος.
Το κλιπ εντάσσεται στην καμπάνια “Επανάσταση Εκπαίδευση” (Revolution Bildung) που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο το συνδικάτο IG Metall. Με δράσεις σε όλη τη Γερμανία προσπαθεί να αναδείξει τις κατάφορες αδικίες του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος με στόχο να συσπειρώσει μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και νέους εργαζόμενους – “Για καλή εκπαίδευση. Για όλους.” (Für gute Bildung. Für alle.)
Αυτό το τόσο “σύγχρονο” μοντέλο εκπαίδευσης, που εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, είναι το μοντέλο που προωθείται από τον ΟΟΣΑ … “για την ποιοτική βελτίωση της εκπαίδευσης”.
Για περισσότερα: http://www.revolutionbildung.de/
Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014
Σκέψεις για την επέτειο της Επανάστασης του 1821
Διαβάσαμε το παρακάτω κείμενο και το αναδημοσιεύσουμε. Συγχαρητήρια στους συναδέλφους από το Σύλλογο Π.Φαλήρου.
Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Παλ. Φαλήρου , τιμά την επανάσταση του 1821. Τιμά τους ηρωικούς και δίκαιους αγώνες του λαού μας που μας εμπνέουν να αγωνιστούμε με τη σειρά μας κόντρα στο φόβο και την ηττοπάθεια . Με την ευκαιρία της σημαντικής αυτής επετείου θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μερικά ζητήματα που χάνονται συχνά μέσα στις τυπικότητες και τις επετειακές ιαχές και που ίσως αποτελούν την ουσία του μαθήματος της Ιστορίας που γίνεται συναρπαστικό όταν δεν καταγράφει απλώς αλλά διδάσκει και εμπνέει για νέους αγώνες.
1. Πώς και από ποιους αλήθεια γράφεται η Ιστορία ;Πόσο «νομιμόφρονες» ,πόσο «ρεαλιστές» υπήρξαν όλοι οι ανώνυμοι κι επώνυμοι πρωταγωνιστές της ελληνικής επανάστασης ; Ο Ρήγας Φεραίος που ονειρεύτηκε την επανάσταση κι ο Παπαφλέσσας που την «εκβίασε», δεν είχαν «ίχνος» ρεαλισμού. Είχαν όμως δίκιο κι απόλυτη εμπιστοσύνη στο λαό. Kαι η ιστορία δε «θυμάται» ποτέ τους «ρεαλιστές». Το ίδιοι κι οι λαοί. Αλλά «θυμάται» και τιμά τους τολμηρούς. Δηλαδή τους επαναστάτες.
2. Η ιστορία δε γράφεται με «διαπραγματεύσεις» και «διαλόγους». Η ιστορία όλων των λαών του κόσμου και πάνω απ΄ όλα των Ελλήνων, αυτό δείχνει. Ο Κολοκοτρώνης δεν πήγε σε «διάλογο» στα Δερβενάκια ούτε ο Διάκος για «διαπραγματεύσεις» στην Αλαμάνα.
3. Η ιστορία δε γράφεται μέσα στα πλαίσια της όποιας «νομιμότητας» της εκάστοτε εξουσίας. Τότε «νόμος» ήταν ότι έλεγε ο Σουλτάνος κι ο Μέτερνιχ. Όλοι οι αγωνιστές του 1821 ήταν λοιπόν τότε ... «παράνομοι». Ποτέ η ιστορία δεν προχώρησε μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας της παλιάς τάξης, αλλά προχώρησε «σκίζοντας» τους νόμους και τις συμφωνίες των μεγάλων και των ισχυρών και βάζοντας «νέο δίκαιο», σύμφωνο με τα συμφέροντα των ανθρώπων και τις ανάγκες της κοινωνίας Κι αυτή η αέναη διαδικασία δε θα σταματήσει ποτέ.
4. Η ιστορία «δε νοιάζεται» για τη διάρκεια της ζωής του κάθε ανθρώπου. Δεκάδες γενιές ανθρώπων έζησαν με τουρκοκρατία και πόνεσαν, επαναστάτησαν και μάτωσαν, χωρίς να δουν τη λευτεριά τους. Όμως αυτοί την έφεραν τη λευτεριά. Αν αυτοί δεν έκαναν το χρέος τους ,αν είχαν θεωρήσει τον αγώνα μάταιο δε θα είχε έρθει ποτέ η «κρίσιμη ώρα» της επανάστασης. Ο αγώνας συχνά είναι μακροχρόνιος. Κι απαιτεί υπομονή κι επιμονή. Κι η αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου αγώνα δε φαίνεται πάντα εύκολα. Ο ιστορικός χρόνος είναι πολύ μεγαλύτερος απ΄ τη ζωή του καθενός μας.
5. Όλοι οι κατακτητές και καταπιεστές όπου γης, μιλούσαν πάντα «ενάντια στη βία». Εννοώντας τη λαϊκή βία. Την επαναστατική βία. Φυσικό ήταν. Και φυσικό είναι και σήμερα αυτοί που φέρνουν τη δυστυχία στο λαό να ζητούν «ηρεμία», «καλό κλίμα», «συναίνεση» και να καταδικάζουν όπως λένε« τη βία από όπου κι αν προέρχεται». Αυτοί που καταδικάζουν τα παιδιά του λαού στις πρόσκαιρες καταρτίσεις και τις εφήμερες δεξιότητες και τους στερούν την ομορφιά της γνώσης και της μόρφωσης ,αυτοί που τους στερούν το μέλλον είναι φυσικό να φοβούνται την αντίδρασή τους.
6. Η βία δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή, εξ ορισμού. Είναι άλλες φορές προοδευτική κι άλλες αντιδραστική. Η Γαλλική κι η Αμερικανική Επανάσταση, ήταν «προοδευτική βία» μέσα στην ιστορία, γιατί την έσπρωξε προς τα εμπρός. Η βία των ΜΑΤ και της Χρυσής Αυγής σήμερα, ή η βία των τάνκς στο Πολυτεχνείο, ή η βία των αμερικανόδουλων δικτατορικών καθεστώτων, ήταν και είναι αντιδραστική, γιατί επιχειρεί να επιβάλλει εξουσίες και πολιτικές αντιλαϊκές. Επιχειρεί να καθυστερήσει την ιστορία. Η βία των λαών που απαιτούν καλύτερη ζωή και δικαιώματα, που ζητούν να καρπώνονται οι ίδιοι τον πλούτο που παράγουν κι όχι κάποια παράσιτα, αυτή η βία είναι νόμιμη και δικαιολογημένη. Η βία των κυβερνήσεων που θέλουν να επιβάλλουν το δίκιο των παράσιτων (πλουτοκράτες, δανειστές, τράπεζες, κλπ) είναι παράνομη και αδικαιολόγητη. Η βία που στηρίζεται στο δίκιο του λαού, είναι και νόμιμη και αναπόφευκτη ! Αυτή μάλιστα η βία είναι «ο μοναδικός συγγραφέας της ιστορίας» !
7. Στην επανάσταση του 1821 δεν πήραν μέρος μόνο ορθόδοξοι Χριστιανοί και ΄Ελληνες το «γένος». Πήραν μέρος κι οι λεγόμενοι Φιλέλληνες. Αλλά πήραν μέρος στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και Βλάχοι, Μολδαβοί, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι, Τσιγγάνοι, Ούγγροι, Πολωνοί και άλλοι. Τι γλώσσα άραγε μιλούσαν οι ναύτες του Μιαούλη ; Μήπως ζητούσαν οι Έλληνες επαναστάτες «ταυτότητα» ή «εξέταση αίματος» για να πάρει κανείς μέρος στην επανάσταση και να γίνει «Κλέφτης» ; Ποιος στρατηγός της επανάστασης ήταν επικεφαλής της εξόδου του Μεσολογγίου και τι εθνικότητας ήταν αυτός ; Ο Ρήγας Φεραίος ζωγράφιζε το χάρτη της Ελλάδας, ή τη «Χάρτα» των Βαλκανίων ; Ο ίδιος ο Ρήγας μιλούσε για «ελεύθερη Ελλάδα» ή μήπως καλούσε Χριστιανούς και Τούρκους κατοίκους όλων των Βαλκανίων σε κοινό αγώνα για το γκρέμισμα της οθωμανικής κυριαρχίας και στη δημιουργία μιας «Βαλκανικής Ομοσπονδίας» ; Η επανάσταση του 1821 δε βοηθά κανένα σοβαρό άνθρωπο να βγάζει «ρατσιστικά» ή «εθνικιστικά» συμπεράσματα. Άλλωστε ο «εθνικισμός» (που συνήθως πάει χέρι χέρι και με την υποτέλεια) όσες φορές έγινε «επίσημη πολιτική» του κράτους, οδήγησε τη χώρα και το λαό σε εθνικές ήττες, καταστροφές, διχασμούς (πόλεμος 1897, Μικρασία, Εμφύλιος, Χούντα, Κύπρος, κλπ). Αντίθετα όσες φορές πήρε το λόγο ο λαός χωρίς να κοιτά «πιστοποιητικά καταγωγής ή αίματος», ο λαός αυτός μεγαλούργησε (1821, Εθνική Αντίσταση 1940-45 κ.λ.π.). «Αντάρτης κλέφτης παλληκάρι πάντα είναι ο ίδιος ο λαός».
8. Καμιά φορά η ζωή δείχνει σα να χάθηκε μια μάχη. Ή και ο πόλεμος. Ακόμα κι όταν αυτό είναι αλήθεια, δε σημαίνει κατ΄ ανάγκην «ιστορική ήττα». Ο Σπάρτακος έχασε την τελευταία μάχη και τον πόλεμο. Αλλά είχε ήδη κερδίσει την ιστορία. Ο Διάκος θυσιάστηκε. Αλλά νίκησε ηθικά. Ο Ρήγας πέθανε για τις ιδέες του. Τίποτε όμως δεν τέλειωσε με το θάνατό του. Αντίθετα μ΄ αυτόν «άρχισε» και νίκησε η επανάσταση. Οι αγώνες πρέπει να είναι διαρκείς και επίμονοι.
9. Ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν «όλοι μαζί». Και τότε στο 1821 υπήρχαν οι «προσκυνημένοι», οι «ρεαλιστές» που δεν ήθελαν την επανάσταση, οι «συμβιβαστικοί» που ήθελαν να τα βρούμε με τους Τούρκους. Τις φράσεις : «Πού πολεμοφόδια; Πού όπλα; Πού χρήματα πολυάριθμα ; Πού στρατός πεπαιδευμένος;» δεν τις είπε Τούρκος, αλλά κάποιος «΄Ελληνας» ... ρεαλιστής για να αρνηθεί την επανάσταση. Τη φράση «Κάλλιο οι Τούρκοι κι ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να 'χει δικαιώματα» δεν την είπε ούτε Άγγλος, ούτε Ρώσος, αλλά κάποιος «Έλληνας» κοτσαμπάσης, που ήθελε «τάξη και ασφάλεια» απ΄ τον «εχθρό λαό». Αυτός που είπε στον Παπαφλέσσα «Είσαι απατεώνας, άρπαγας, εξωλέστατος!» δεν ήταν Τούρκος, αλλά «Έλληνας». Γι΄ αυτούς όλους τους «Έλληνες» ο Κολοκοτρώνης έλεγε «Φωτιά και τσεκούρι στους προσυνημένους». Σ΄ αυτούς όλους απάντησε ο Παπαφλέσσας ότι : «Η επανάσταση είτε θέτε είτε όχι θα γίνει ! Πάρτε το απόφαση. Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδίσετε, εγώ πήρα προσταγή από την Αρχή να ξεσηκώσω το λαό και να την κάνω. Και τότες όποιον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι, ας τον κόψουν...».
Γι αυτούς όλους που σήμερα δηλώνουν υποταγή και προσκυνάνε κι εμείς λέμε σήμερα το ίδιο. Για όλους όσοι υπηρετούν την πολιτική της Τρόϊκας, των Μνημονίων, της Ε.Ε., για όσους απολογούνται για λογαριασμό της δικομματικής κυβέρνησης, για όσους φέρνουν το «νέο σχολείο» κι επιχειρούν να αλλάξουν τα αυτονόητα των εκπαιδευτικών και των γονιών. (μόνιμη και σταθερή εργασία-δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά)
Δεν μπορούν να τιμούν τους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους όσοι συμμετέχουν στο μακελειό για την υποδούλωση λαών και πρώτα πρώτα του δικού μας.
Όσοι υπηρετούν την υποδούλωση στη νέα τάξη της Τρόϊκας, της Ε.Ε., της πλουτοκρατίας. Καλύτερα να πάνε να κρυφτούν αυτοί, όσο εμείς θα γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου.
- Συνεχίζουμε λοιπόν να τιμούμε μαζί με τους μαθητές μας την 25η Μαρτίου κι όλα τα περήφανα ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού. Γιορτάζουμε λέγοντας σήμερα τα δικά μας ΟΧΙ. «Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η επανάσταση είναι καθήκον μας».
- Συνεχίζουμε να αντιγράφουμε τα μηνύματα της λαϊκής επανάστασης του 1821. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στους σύγχρονους καταπιεστές, στους σύγχρονους κατακτητές, αλλά και ενάντια στους διάφορους «φίλους» και τις «ιερές συμμαχίες» τους, τύπου Ε.Ε.
- Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ακράδαντα στις δυνάμεις του λαού μας γιατί η ιστορία μας διδάσκει ότι Η ΜΟΝΗ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ. Τίποτα δεν είναι αδύνατο για το λαό ,αρκεί να το θελήσει. Στο τέλος πάντα επιβάλλει το δίκιο του.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014
Αξιολογούμαστε όταν…
Απευθύνομαι στα 62 στελέχη της
Εκπαίδευσης που με υπερβάλλοντα ζήλο έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βρουν τρόπο
να παρακολουθήσουν το «μάθημά» τους στο σιδερόφρακτο Υπουργείο Αηδίας…
Απευθύνομαι και στους υπόλοιπους 98 που
στάθηκαν «άτυχοι» και δεν τα κατάφεραν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που
κατέβαλαν η αστυνομία, τα ΜΑΤ, οι ΔΙΑΣ, οι διμοιρίες, τα επιταγμένα ταξί
(αλίμονο δεν υπήρξαν ελικόπτερα!...) να μπουν στο υπουργείο για να δείξουν πόσο
καλά έχουν μάθει να κάνουν υποκλίσεις και χειραψίες, να χειροκροτούν και να
σκύβουν το κεφάλι… Ελπίζω πως μέσα σ’ αυτούς τους 98 υπάρχουν και στελέχη της
εκπαίδευσης που με αξιοπρέπεια απείχαν από την παρωδία σεμινάριο εντελώς
συνειδητά δηλώνοντας και με την απουσία τους την ιδεολογική αντίθεσή τους στα
επιχειρούμενα σχέδια της κυβέρνησης για διάλυση του δημόσιου σχολείου…
Ήθελα να τους πω ότι οι
νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές σε όλη την Ελλάδα που αγωνιζόμαστε αυτή την
κρίσιμη στιγμή με κάθε τρόπο να σταματήσει και να ακυρωθεί η αυτοαξιολόγηση της
σχολικής μονάδας και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που ακολουθεί, είμαστε
κομμάτια της ζωντανής εκπαίδευσης, όρος τόσο ξένος για όλους αυτούς τους
κυρίους με τα κοστούμια και τις γραβάτες και τις κυρίες με τα ταγιέρ και τις
γόβες…
Εμείς αξιολογούμαστε κάθε μέρα
και κάθε ώρα στην τάξη μας από τους μαθητές και τις μαθήτριές μας. Από τους
γονείς αυτών των παιδιών.
Αξιολογούμαστε όταν τα παιδιά μας
έρχονται νηστικά στο σχολείο και μας λένε ότι πεινάνε και εμείς γεμίζουμε
μπολάκια με συσσίτιο ή όταν δημιουργούμε ένα ολόκληρο δίκτυο φίλων και γειτόνων
για να γεμίσουμε τσάντες με γάλατα και είδη πρώτης ανάγκης…
Αξιολογούμαστε όταν μαθαίνουμε μέσα
στο χειμώνα ότι δεν έχουν στα σπίτια τους τίποτα για να ζεσταθούν και τα
βλέπουμε χωρίς μπουφάν ή με μανίκια που φτάνουν στους αγκώνες και ψάχνουμε να
βρούμε ρούχα και παπούτσια για να
καλύψουμε κι αυτές τις ανάγκες τους…
Αξιολογούμαστε όταν βάζουμε χέρι
στην άδεια τσέπη μας για να πάρουμε υλικά για την τάξη μας αφού η χρηματοδότηση
των σχολείων για τις λειτουργικές δαπάνες τους γίνεται με το σταγονόμετρο και
τα ψίχουλα που διατίθενται τελικά για το κάθε σχολείο δεν φτάνουν για τίποτα…
Αξιολογούμαστε όταν τα παιδιά μας
μας μιλάνε για τους άνεργους γονείς τους, για κείνους που φύγανε σε άλλες χώρες
(συνήθως μπαμπάδες) για να βρουν καλύτερη τύχη, για τους τσακωμούς και το ξύλο
στα σπίτια από την ανέχεια και εμείς είμαστε δίπλα τους να τα βοηθάμε να
«καταλάβουν» τις αδικίες του κόσμου και να τους δίνουμε δύναμη…
Αξιολογούμαστε όταν προσπαθούμε
να τα μάθουμε κάθε μέρα στην τάξη να μην αφήσουν κανέναν Αρπατίλαο και τη
συμμορία του να κλέψουν τα όνειρά τους, να μην αφήσουν εφιαλτικά μαξιλάρια να
σκοτεινιάσουν το μυαλό και την ψυχή τους και πως μόνο με συλλογικούς αγώνες και
όραμα ακόμη και για κάτι που σήμερα φαίνεται ακατόρθωτο, τα παιδιά αυτά έχουν
ελπίδα να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο…
Αξιολογούμαστε όταν αφιερώνουμε
άπειρο χρόνο για να προετοιμάσουμε γιορτές και θεατρικά, να στολίσουμε την τάξη
μας, να μιλήσουμε στον κάθε γονιό για το παιδί του και να βρούμε λύσεις καθώς
το ασφυκτικό πρόγραμμα του σχολείου και η υπερβολική ύλη των σχολικών μαθημάτων
μετατρέπουν ακόμη και «φυσιολογικά» παιδιά σε
«μαθητές με προβλήματα μαθησιακά ή συμπεριφοράς»…
Αξιολογούμαστε όταν διδάσκουμε τη
συνέπεια στους μαθητές μας με την προσωπική μας στάση ζωής. Όταν
υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο δίνοντας και την ψυχή μας ακόμη κάθε μέρα
και κάθε ώρα στην τάξη μας και με την ίδια συνέπεια απεργούμε, βγαίνουμε τους
δρόμους, δεχόμαστε τις επιθέσεις των ΜΑΤ με ξύλο και χημικά, συμμετέχουμε σε
έκτακτες και γενικές συνελεύσεις, σε απογευματινά συλλαλητήρια, σε καταλήψεις
Διευθύνσεων Εκ/σης (και όχι μόνο…) καταγγέλοντας τις παρανομίες τους, σε
συγκεντρώσεις ορθώνοντας τείχος με το σώμα μας για να μην περάσουν όπου και
όποτε αυτό χρειάζεται τα αντιεκπαιδευτικά (κι όχι μόνο…) μέτρα της κυβέρνησης
που σκοπό έχουν να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο ή ετοιμόρροπο στο
οικοδόμημα της δημόσιας εκπαίδευσης…
Είμαστε αυτοί που θα βρίσκουν
πάντα απέναντί τους όσοι και όσες χρησιμοποιούν βαρύγδουπους τίτλους
(καινοτόμο, προοδευτικό, αξιοκρατικό, νέο σχολείο…) μιλώντας για το ασφυκτικό, οπισθοδρομικό,
εξοντωτικό σχολείο που προωθούν, αυτό που θα αδειάζει από δασκάλους και παιδιά…
Οι πρώτοι θα απολύονται γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για την παιδεία και τα παιδιά
δεν θα βρίσκουν χώρο να σταθούν και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του
ανταγωνισμού και της κατηγοριοποίησης των σχολείων που ετοιμάζουν…
Ξέρουν όλοι αυτοί ότι η
αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν
οδηγεί σ’ ένα καλύτερο σχολείο και βάζουν πλάτη στα σχέδια της κυβέρνησης να
περάσει οδοστρωτήρας για να διαλύσει και τις όποιες ακόμη αντιστάσεις υπάρχουν,
και τις όποιες εστίες ελευθερίας, αυτό το «δημοκρατικό» κλίμα που παλεύουμε να
σώσουμε στους συλλόγους διδασκόντων και να εδραιώσουμε μέσα στις τάξεις μας…
Σε κάθε συνάντηση/μάχη που
δίνουμε εμείς οι δάσκαλοι της ζωντανής εκπαίδευσης νιώθουμε την αλληλεγγύη των
συντρόφων μας που είναι πίσω από τα πανό, που φωνάζουν τα ίδια συνθήματα, που
πνίγονται μες στα δακρυγόνα και τα χημικά, που συγκρούονται με τα ΜΑΤ και
φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά. Εκείνοι που μπήκαν στο υπουργείο με τη συνοδεία των
ΜΑΤ τους «πήρε μαύρο σύννεφο», έγιναν κατάπτυστοι και οι κραυγές τόσων
συναδέλφων («ΑΙΣΧΟΣ», «ΝΤΡΟΠΗ», «ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ», «ΛΑΜΟΓΙΑ» «ΠΡΟΔΟΤΕΣ» κ.ά. που
δεν συνάδουν με το dresscode
των κυρίων και των κυριών…) θα τους ακολουθούν είτε το θέλουν είτε όχι όπου κι
αν εμφανίζονται…
Αυτός ο αγώνας είναι η υποχρέωσή
μας στην επόμενη γενιά. Έχουμε διαλέξει το δρόμο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ , αυτόν
διδάσκουμε και στους μαθητές μας ενάντια σ’ αυτούς που προσπαθούν να γκρεμίσουν
κάθε κατάκτηση που έχει αποκτηθεί με αγώνες και αίμα και δεν θα επιτρέψουμε με
κάθε κόστος να γίνουμε συνένοχοι στα εγκλήματά τους με την αδιαφορία, τη σιωπή, τη συναίνεση, την ανοχή…
Ειρήνη
Σκ.
Κυριακή 16 Μαρτίου 2014
Έκτακτη Γενική Συνέλευση
Ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας με ανακοίνωσή του ενημερώνει για την Έκτακτη Γενική Συνέλευση. Θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014 στις 6.00 το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του 7ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας.
Να είμαστε όλοι και όλες εκεί.
Παράτες...
Για
ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως αυτό του σχολικού εκφοβισμού, θα περίμενε κανείς να
οργανώνεται μια επιστημονική ημερίδα και όχι μια επικοινωνιακή φιέστα. Και όμως
το είδαμε και αυτό. Στις 4 Μαρτίου και στα πλαίσια της ημέρας της αφιερωμένης
στο σχολικό εκφοβισμό, στήθηκε εκδήλωση.
Το
Αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας έπρεπε να γεμίσει κόσμο. Συγκεντρώθηκαν
λοιπόν οι διευθυντές και ένας ακόμη εκπαιδευτικός από τα περισσότερα δημοτικά
σχολεία της Εύβοιας. Δεν προσκλήθηκαν απλώς, αφού η παρουσία τους κρινόταν
απαραίτητη, σύμφωνα με το έγγραφο της Διεύθυνσης Π.Ε. Εύβοιας. Αλλά και πάλι,
μεγάλο το Αμφιθέατρο…
Βρέθηκε
τότε νέα λύση. Η ημερίδα που το Υπουργείο Παιδείας οργάνωνε να θεωρηθεί και ως
σεμινάριο ενός Σχολικού Συμβούλου και να αποφασιστεί να συμμετέχουν και
επιπλέον εκπαιδευτικοί. Κάποια λοιπόν σχολεία έκλεισαν (με ποια κριτήρια
άραγε;) και όχι μόνο γέμισε το Αμφιθέατρο, αλλά και ο παρακείμενος χώρος
Συνεδριάσεων. Έτσι ήρθε ο κύριος Υφυπουργός της Παιδείας στην εκλογική του περιφέρεια και με κατάμεστη
την αίθουσα, χάρηκε.
Οι
πολύωροι χαιρετισμοί που ακολούθησαν δεν γνωρίζουμε αν χαροποίησαν αντίστοιχα
το ακροατήριο. Αν στο τέλος έμεινε κάτι στο μυαλό και στη συνείδηση των
συγκεντρωμένων. Αν κατανοήθηκε ότι σε μία βίαιη κοινωνία με θύτη το ίδιο το
κράτος και το αρμόδιο Υπουργείο είναι επόμενο να εκφοβούμεθα όλοι.
Εκπαιδευτικοί και μαθητές. Αν προβληματίστηκε κανείς για το ότι η εκπαίδευση
στην αναγνώριση και αποτροπή του φαινομένου ανάμεσα σε μαθητές, καθώς και
ανάμεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, δεν είναι σχολικό μάθημα, ούτε τυχαία
δραστηριότητα και κυρίως δεν είναι ημέρα αφιερωμένη στο θέμα.
Σημαίνει
ευαισθητοποίηση και βιωματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα αισθήματα που
γεννά, στους τρόπους αναγνώρισης θυτών και θυμάτων, στους τρόπους πρόληψης του
φαινομένου. Και μετά σημαίνει πολύ σχολικό χρόνο, ο οποίος να βρεθεί ανάμεσα
στο ασφυκτικό αναλυτικό πρόγραμμα. Και σημαίνει επιπλέον να μη βαθμολογείται η
προσπάθεια, όπως δυστυχώς πρόσφατα είδαμε να επιβάλλεται η βαθμολόγηση των ωρών
βιωματικών δραστηριοτήτων και ευέλικτης ζώνης από το myschool.
Και
τα ερωτηματικά παραμένουν.
Σε
τι χρησίμευσε ουσιαστικά η όλη εκδήλωση;
Πώς μπλέχτηκε ο Σύλλογος Δασκάλων και
Νηπιαγωγών Χαλκίδας να συνδιοργανώνει μια τέτοια φιέστα με το Υπουργείο; Και
γιατί όταν το συνειδητοποίησε δεν κατήγγειλε
τη στημένη διαδικασία; Ποιους εξυπηρετεί η στάση αυτή τελικά; Και το σημαντικότερο: αφού με πλειοψηφία το ΔΣ
του Συλλόγου αποφάσισε την έκδοση ανακοίνωσης καταδίκης της μετατροπής μια
επιστημονικής ημερίδας σε επικοινωνιακή εκδήλωση, γιατί δεν το έπραξε;
Μήπως
τελικά δεν είμαστε ούτε τόσοι πολλοί, ούτε οι καιροί πρόσφοροι για να
κοροϊδευόμαστε;
Διαβάστε την ανακοίνωση του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας.
Διαβάστε την ανακοίνωση του Ενιαίου Ψηφοδελτίου Εκπαιδευτικών.
Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014
Το λεξιλόγιο της βίας και οι εκπαιδευτικοί μας
Του Γιώργου Τσιάκαλου
Αναδημοσίευση από Αγγελιοφόρο
Είναι πολλοί οι λόγοι που τα σχολεία μας μας πληγώνουν, με τον ίδιο τρόπο που «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Ομως, όπως η τελευταία δεν είναι κόλαση αλλά, αντίθετα, σε ορισμένους τομείς σε σύγκριση με άλλες χώρες μας φαίνεται παράδεισος, έτσι και τα σχολεία μας. Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις στάθηκε η Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού, την εβδομάδα που μας πέρασε.
Στη σχετική ημερίδα που έγινε στο πανεπιστήμιο έπιασα κάποια στιγμή τον εαυτό μου να αναλογίζεται με σχετική χαιρεκακία και ταυτόχρονα υπερηφάνεια την έκπληξη ενός ξένου ερευνητή, που, στο πλαίσιο της καταγραφής φαινομένων βίας στα σχολεία της Ευρώπης, θα ερχόταν και στη δική μας χώρα. Τι θα περίμενε να δει στις αίθουσες και στις αυλές των σχολείων μας βλέποντας προηγουμένως τα κτίριά μας, τα προγράμματά μας, τις επιβεβλημένες από πάνω μεθόδους μάθησης και διδασκαλίας, τη σημασία των φροντιστηρίων στη ζωή των παιδιών μας και, τέλος, βλέποντας τη φτώχεια, την ανεργία και την αίσθηση έλλειψης προοπτικής σε ολόκληρη την κοινωνία σήμερα;
Η απάντηση είναι δεδομένη: χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες του από άλλες χώρες και από τη σχετική βιβλιογραφία, θα θεωρούσε βέβαιο ότι μάλλον χρειάζεται κανείς όλο το αγγλόγλωσσο λεξιλόγιο της βίας και του εκφοβισμού για να μπορέσει να περιγράψει όσα θα περίμενε να δει και στη δική μας χώρα. Γιατί η βία και ο εκφοβισμός αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά φαινόμενα στα σχολεία των χωρών της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, όταν τυχαίνει να κυριαρχούν συνθήκες όπως αυτές που περιέγραψα παραπάνω για τα δικά μας σχολεία και το κοινωνικό περιβάλλον τους. Και η «κανονικότητα» αυτών των φαινομένων, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, οδήγησε τις τελευταίες δεκαετίες στη γέννηση και ανάπτυξη ενός εξειδικευμένου λεξιλογίου που χρησιμοποιούν πια οι παιδαγωγοί για να περιγράψουν τα πολυποίκιλα φαινόμενα βίας στην κοινωνία και στη σχολική κοινότητα: vandalism, hooliganism, mobbing, bulluing, happy slapping, stalking, digital bullying, cyber bullying, bullycide είναι μερικοί από τους όρους αυτού του λεξιλογίου, που όλοι τους έχουν σημασία, επειδή αναφέρονται σε υπαρκτές εκφάνσεις της βίας και του εκφοβισμού στις σύγχρονες κοινωνίες των αναπτυγμένων χωρών.
Ομως στη δική μας σχολική πραγματικότητα, παρά τις απόλυτα δυσμενείς εκπαιδευτικές και κοινωνικές συνθήκες, ελάχιστοι από αυτούς τους όρους μπήκαν στην καθημερινή μας γλώσσα, καθώς τα αντίστοιχα φαινόμενα δεν απέκτησαν έντονο και διαρκή χαρακτήρα. Κι αυτό είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, αλλά ο σημαντικότερος παράγοντας – σ’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία - είναι οι εκπαιδευτικοί μας. Γι’ αυτό αναρωτιέμαι: δε θα έπρεπε, τουλάχιστον σ’ αυτόν τον τόσο σημαντικό τομέα, να αναγνωριστεί και από επίσημα χείλη το πολύτιμο έργο τους; Πριν, ίσως, να είναι πολύ αργά.
* Ο Γιώργος Τσιάκαλος είναι ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής ΑΠΘ
Κυριακή 9 Μαρτίου 2014
Σάββατο 8 Μαρτίου 2014
ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Α΄Βαθμίδας Εύβοιας
Εμπεριστατωμένη άποψη - αναδημοσίευση από alfavita
Ως Σύλλογος Διδασκόντων του ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Α΄ Βαθμίδας Εύβοιας εκφράζουμε τις επιφυλάξεις μας για τη φιλοσοφία και το θεματικό πλαίσιο της ΑΕΕ και για τη δυνατότητα υλοποίησης και εφαρμογής της στο σχολείο μας, βάσει των ιδιαίτερων συνθηκών και προβλημάτων που έχει αντιμετωπίσει έως τώρα η σχολική μας μονάδα, για αρκετά από τα οποία δεν έχει επιτευχθεί λύση από τις προϊστάμενες αρχές, που είναι και οι μόνες αρμόδιες.
Τα σημεία στα οποία επικεντρώθηκαν οι επιφυλάξεις των συναδέλφων παρουσιάζονται ακολούθως:
Ως προς τα βασικά θέματα λειτουργίας του σχολείου που αφορούν στα μέσα, στους πόρους και στο ανθρώπινο δυναμικό:
- Η σχολική μονάδα, η οποία είναι 5ετούς φοίτησης, προσφέρει δύο επαγγελματικές ειδικότητες: Η/Υ και Κεραμικής. Λειτουργεί με 11 τμήματα, στα οποία φοιτούν 70 μαθητές από 12 έως 20 χρονών από την ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Εύβοιας και της Βοιωτίας. Μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2013 λειτουργούσε μόνο με τρεις μόνιμους εκπαιδευτικούς και την Δ/ντρια, με αποτέλεσμα να χαθούν πολλές ώρες διδασκαλίας για όλα τα τμήματα.
- Στις 7-10-2013 ανέλαβαν υπηρεσία 11 προσωρινοί αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ. Μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει πρόσληψη καθηγητή Αγγλικών και Θεολόγου, με αποτέλεσμα οι μαθητές μας να μη διδάσκονται ξένη γλώσσα και Θρησκευτικά.
- Οι αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ δεν επιτρέπεται (σύμφωνα με τις διευκρινίσεις που μας έγιναν από τη Δ/νση Β/θμιας) να απασχοληθούν σε Προγράμματα Καινοτόμων Δράσεων, με αποτέλεσμα το σχολείο να αδυνατεί να υλοποιήσει Προγράμματα για το σχολικό έτος 2013-14.
- Στο σχολείο φοιτούν κωφοί μαθητές για τους οποίους δεν έχει γίνει πρόσληψη καθηγητή, είτε για τη διδασκαλία της Νοηματικής Γλώσσας (που αποτελεί το νόμιμο δικαίωμα τους) είτε για διερμηνεία, και για τους οποίους δεν έχει αποσταλεί εκπαιδευτικό υλικό.
- Η μεταφορά περίπου 25 μαθητών με μισθωμένα μέσα δεν πραγματοποιούνταν μέχρι και το μήνα Νοέμβριο, λόγω καθυστέρησης καταβολής των αποζημιώσεων των οδηγών, με αποτέλεσμα να μη φοιτούν για το διάστημα αυτό.
- Το σχολείο στεγάζεται σε μισθωμένο κτίριο το οποίο προοριζόταν για έκθεση αυτοκινήτων. Στο κτίριο έχει γίνει αξιοποίηση κάθε διαθέσιμου χώρου ώστε να διαμορφωθούν διδακτικές αίθουσες με γυψοσανίδες. Ωστόσο, δεν υπάρχει χώρος για Γραφείο της Δ/νσης, αίθουσα εκδηλώσεων, σχολική βιβλιοθήκη, Γυμναστήριο, αίθουσα ξενόγλωσσης διδασκαλίας, β΄ εργαστήριο πληροφορικής, εργαστήριο φυσικών επιστημών ή για οποιαδήποτε άλλη χρήση. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το σχολείο δεν μπορεί να διαθέσει χώρο εργασίας στις συναδέλφους που στελέχωσαν προσφάτως το ΣΔΕΥ.
- Στην Κοινωνική Υπηρεσία του σχολείου δεν έχει γίνει πρόσληψη Ψυχολόγου. Υπηρετεί μια Κοινωνική Λειτουργός με απόσπαση.
- Επίσης, δεν υπάρχει Παιδοψυχίατρος ή Τμήμα Ψυχικής Υγείας Εφήβων σε ολόκληρη την Περιφέρεια Στερεάς, προκειμένου να εξασφαλιστεί συνεργασία με τη σχολική μονάδα και κάλυψη των αναγκών των μαθητών της. Οι προσπάθειες μας για συνεργασία με Φορείς Ψυχικής Υγείας Εφήβων της Αττικής δεν απέδωσε, καθώς δεν προβλέπεται η μετακίνησή τους εκτός Αττικής.
- Από τη δημοσίευση του Ν. 3699/2008, ο οποίος προέβλεπε την ίδρυση σχολικών μονάδων σαν τη δική μας, μέχρι και σήμερα, το Υπουργείο δεν έχει προχωρήσει σε διευκρινίσεις για τη λειτουργία τους, με αποτέλεσμα να μένουν σε εκκρεμότητα θέματα που αφορούν στη φοίτηση των μαθητών και στην εφαρμογή του αναλυτικού προγράμματος.
Ως προς τη βελτίωση των διδακτικών πρακτικών και την ανάπτυξη κουλτούρας συνεργασίας στο σχολείο:
- Η έλλειψη σαφώς ορισμένου πλαισίου λειτουργίας (ιδιαίτερα όσον αφορά στο αναλυτικό πρόγραμμα), εμποδίζει την ανάπτυξη κοινών διδακτικών πρακτικών μεταξύ των ειδικών σχολείων, παρ’ όλες τις προσπάθειες των συναδέλφων να στήσουν άτυπα δίκτυα επικοινωνίας και να διαμορφώσουν κοινές κατευθύνσεις.
- Από την ίδρυση του σχολείου μέχρι σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού σε θέματα διδακτικής μεθοδολογίας, αξιολόγησης, διαχείρισης κρίσεων μέσα στην τάξη κοκ.
- Το αναλυτικό πρόγραμμα δεν προβλέπει συνδιδασκαλία (με την έννοια των «δύο εκπαιδευτικών που διδάσκουν μαζί στην ίδια τάξη»).
- Το Υπουργείο δεν έχει εξασφαλίσει μέσω των θεσμών του κοινή επιστημονική γλώσσα και κοινές πρακτικές, ιδιαίτερα στην Ειδική Εκπαίδευση (ακόμα και η Διδακτική πρακτική άσκηση στη χώρα μας διαφέρει από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο, το περιεχόμενο της εισαγωγικής επιμόρφωσης διαφέρει από ΠΕΚ σε ΠΕΚ, δεν έχει θεσμοθετηθεί η επιμόρφωση των ειδικοτήτων που συμμετέχουν σε διαδικασίες Διάγνωσης και Υποστήριξης κοκ).
- Ο θεσμός των ΣΔΕΥ, παρότι νέος, στήθηκε με εξαιρετική προχειρότητα, χωρίς συγκεκριμένους στόχους, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε.
Ως προς τη διεξαγωγή έρευνας στα σχολεία:
- Προτείνεται η «εφαρμογή έρευνας δράσης», δηλαδή η παραγωγή ερευνητικών αποτελεσμάτων από τους εκπαιδευτικούς, χωρίς να υπάρχει στο ελληνικό σχολείο κανένα προηγούμενο εξοικείωσης με την εκπαιδευτική έρευνα σε οποιαδήποτε μορφή. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ανησυχία για τον τρόπο συλλογής των δεδομένων και τον τρόπο με τον οποίο θα εξυπηρετήσουν το στόχο τους (πχ: αλλαγές στην εκπαιδευτική πολιτική), χωρίς να έχει εξασφαλιστεί η «εγκυρότητα» τους.
- Επίσης, βασική προϋπόθεση της έρευνας δράσης είναι η υλοποίηση των δράσεων από αυτούς που έκαναν την παρατήρηση. Ωστόσο, αυτό είναι αδύνατο να επιτευχθεί σε σχολεία όπως το δικό μας, το οποίο στελεχώνεται κυρίως από αναπληρωτές.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω και αφού μελετήσαμε προσεκτικά το θεματικό πλαίσιο της ΑΕΕ, καταλήξαμε ότι δεν φαίνεται να εξασφαλίζει τη βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου της μονάδας μας, με κάποιο τρόπο νέο ή διαφορετικό από τα μέσα που είχε εξαρχής στη διάθεση του το Υπουργείο Παιδείας, αλλά για λόγους που δεν μας έχουν γνωστοποιηθεί, δεν αποφάσιζε να διαθέσει στη σχολική μας μονάδα (ενδεικτικά και πάλι αναφέρουμε τη διασάφηση του νομικού πλαισίου, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, τη συστηματική επιμόρφωση και διεπιστημονική εποπτεία, την παροχή κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού και σταθμισμένων εργαλείων αξιολόγησης, την προώθηση της συνδιδασκαλίας, τη δυνατότητα εφαρμογής «ανοικτού» αναλυτικού προγράμματος κοκ).
Επισημαίνουμε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι επιφορτισμένοι με τα καθήκοντα του διδακτικού έργου με όλες του τις παραμέτρους, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν τη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής.
Με εκτίμηση προς όλους τους συναδέλφους που εργάζονται για το δημόσιο σχολείο.
Σύλλογος Διδασκόντων του ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Α΄ Βαθμίδας Εύβοιας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)