Άρθρο συναδέλφου.

του Βασίλη Βατίστα

Αναδημοσίευση από το facebook της ομάδας Fresh-Education

Προς ενημέρωση γονέων σε σχέση με την πολυδιαφημιζόμενη αξιολόγηση στην εκπαίδευση που μοστράρει η κυβέρνηση με τη ρήση: όποιος αξιολογεί, αξιολογείται... Εδώ και χρόνια εφαρμόζονται αντίστοιχα συστήματα αξιολόγησης και με φιλελεύθερες και με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και αλλού. Π.Χ.

• Στη Γαλλία τα σχολεία των φτωχών περιοχών έχουν τη δυνατότητα για έως 25% μείωση της διδακτέας ύλης. Οι νέοι συνάδελφοι βρίσκονται υπό το καθεστώς του γυρολόγου που κάθε πρωί μαθαίνει σε ποιο σχολείο θα πάει να καλύψει πιθανό κενό.

• Στην Αγγλία τα σχολεία των πιο φτωχών περιοχών διαλέγουν συγγράμματα και φύλλα αξιολόγησης, χαμηλότερου επιπέδου. Τα παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη έχουν περίπου 2,5 φορές μικρότερη πιθανότητα να παρακολουθήσουν με επιτυχία το πρόγραμμα που οδηγεί στις ιατρικές, πολυτεχνικές και σχολές φυσικών επιστημών.

• Στη Γερμανία μόνιμοι κρατικοί υπάλληλοι στα περισσότερα κρατίδια είναι μόνο τα στελέχη εκπαίδευσης.

• Στην πολυδιαφημιζόμενη Φιλανδία τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει 2.500 σχολικές μονάδες (περίπου 100 κάθε χρόνο).

• Ο Αυστραλός εκπαιδευτικός, συγγραφέας και ηθοποιός Ned Manning σε άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοσης του Guardian γράφει: «Παρά τους καλούς μισθούς οι Αυστραλοί εκπαιδευτικοί δείχνουν κουρασμένοι από τις ατελείωτες διαδικασίες αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και μαθητών…δεν είναι περίεργο που το 30% με 50% των νέων εκπαιδευτικών φεύγουν στα πέντε χρόνια διδασκαλίας…όχι επειδή δεν έχουν τις κατάλληλες ικανότητες αλλά ανακαλύπτουν ότι η διδασκαλία στα σχολεία της Αυστραλίας περιλαμβάνει πολύ δουλεία έξω από την τάξη που έχει να κάνει με γραφειοκρατικές διαδικασίες, άσχετες με αυτό που σπούδασαν, δηλαδή τη διδασκαλίας». Σκηνές, συνάδελφοι, από τα προσεχώς και μάλιστα σε μια Ελλάδα που όχι απλά δεν υπάρχουν καλοί μισθοί αλλά μισθοί παγωμένοι εδώ και 10 χρόνια με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Η απόρριψη της αντιεκπαιδευτικής αξιολόγηση που μας «σερβίρουν» δεν είναι θέση άμυνας, δε στεκόμαστε ενοχικά. Είναι κάλπικο το ερώτημα αν είμαστε υπέρ ή κατά της αξιολόγησης, γενικά.

Οι πρώτοι που θέλουμε ένα καλύτερο σχολείο που θα χωράει και θα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά είμαστε εμείς. Έχουμε και θέσεις και διεκδικήσεις που απορρίπτονται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.

Είναι απαράδεκτο να λέγεται και να γράφεται ότι οι εκπαιδευτικοί φοβούνται να αξιολογηθούν:

Εμείς την περίοδο της υποχρεωτικής αναστολής λειτουργίας των σχολείων, χωρίς καμία στήριξη, χωρίς τεχνολογικά μέσα και επιστημονική καθοδήγηση, δεν κρατήσαμε ανοιχτή την εκπαιδευτική διαδικασία και την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές μας;

Εδώ και δύο χρόνια, αποκλειστικά με δική μας ευθύνη, δεν προσπαθούμε να λειτουργήσουμε τα σχολεία, ενώ η κυβέρνηση τα μόνα μέτρα που πήρε ήταν οι μάσκες αερόστατο, τα παγούρια μινιατούρα και τα ανοιχτά παράθυρα; Δηλαδή το ΥΠΑΙΘ πως αυτοαξιολογεί το έργο του;

Οι εκπαιδευτικοί στην πλειοψηφία τους δεν είναι ούτε αδιάφοροι, ούτε φοβικοί. Ακόμα και υπαρκτά προβλήματα που υπάρχουν δεν αντιμετωπίζονται με αυτά τα μέτρα. Αν περάσουν τα μέτρα με μαθηματική ακρίβεια το σχολείο θα γίνει ακόμα πιο ταξικό, οι γονείς θα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη αφού μαζί με το εκπαιδευτικό προσωπικό θα έχουν την ευθύνη συντήρησής του ( εύρεση χορηγών κ.α). Ο δάσκαλος δε θα κάνει μάθημα αλλά θα συμπληρώνει φόρμες αξιολόγησης ολημερίς και ολονυχτίς χωρίς ουσιαστικό νόημα αφού θα χάνεται πολύτιμος διδακτικός χρόνος. Η στροφή στις εφήμερες δεξιότητες θα αντικαταστήσουν την όποια προσπάθεια ολοκληρωμένης μόρφωσης. Επαναλαμβάνω δεν εξιδανικεύω τη σημερινή κατάσταση αλλά σίγουρα δε θα λυθεί αλλά θα χειροτερέψει με την επιχειρούμενη αξιολόγηση που χωρίς να πέσουν χρήματα σε υποδομές και προσωπικό ψάχνει η κυβέρνηση αποδιοπομπαίους τράγους για ολες τις παθογένειες. Άλλη μια αποθέωση της ατομικής ευθύνης. Νο passaran .