Άρθρο της Έρικας Αθανασίου.
Αναδημοσίευση από το Διάστιχο.
Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη: «Αλλαγές»
Είναι άραγε ευπρόσδεκτες οι αλλαγές; Παλιά μπορεί να ήταν. Τώρα όμως κανείς πρέπει να είναι επιφυλακτικός μαζί τους. Επιφυλακτικός είναι και ο Πέτρος, ο ήρωας της Φραντζέσκας Αλεξοπούλου-Πετράκη στο τελευταίο της βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διάπλαση, σε εικονογράφηση Βασίλη Κουτσογιάννη. Ένα βιβλίο που ο εκδοτικός οίκος προτείνει για παιδιά 6 με 9 ετών, αλλά που σίγουρα έχει κάτι να πει σε όλες τις ηλικίες. Διότι οι αλλαγές καιροφυλακτούν για όλους και, ακόμα κι αν φαίνονται ανεπιθύμητες, όλο και κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτές.
Η εικονογράφηση συμπληρώνει αρμονικά το κείμενο, με το βιβλίο να κυριαρχεί στις περισσότερες εικόνες. Βιβλία που διαβάζονται, βιβλία ανοιγμένα, βιβλία σε βιβλιοθήκες, βιβλία που μαζί τους μπορείς να πετάξεις, βιβλία που σχηματίζουν τοίχους και βιβλία που μπορείς να καθίσεις και να αγναντεύεις τον κόσμο πάνω τους.
Ο Πέτρος παλιά αγαπούσε τις αλλαγές. Έμαθε όμως να είναι επιφυλακτικός μαζί τους, μια και «κάθε αλλαγή που έρχεται δεν ξέρεις πού θα καταλήξει, δεν ξέρεις τι θα φέρει».
Μπορείς άραγε να φτιάξεις μια όμορφη, ενδιαφέρουσα, με το δικό της μυστήριο ιστορία ξεκινώντας από μια δυσάρεστη κατάσταση; Με το γεγονός ότι το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει βιβλία Ιστορίας στα παιδιά της Ε’ Δημοτικού και ο διευθυντής αναγκάζεται να ζητήσει από τα παιδιά της ΣΤ’ να δώσουν τα παλιά τους βιβλία; Η συγγραφέας αποδεικνύει ότι μπορείς. Κάθε αλλαγή, ακόμα και δυσάρεστη, μπορεί να φέρει ένα ευχάριστο αποτέλεσμα. Κάθε ιστορία, από όπου κι αν ξεκινήσει, μπορεί να έχει happy end.
Χωρίς βιβλία Ιστορίας λοιπόν η Ε’ Δημοτικού και ο διευθυντής του σχολείου βρίσκει τη λύση να δώσουν οι παλιοί μαθητές της τάξης τα βιβλία τους. Όλα τα παιδιά αστειεύονται κοιτώντας τα ονόματα των μαθητών που είχαν τα βιβλία πριν από αυτούς. Ο Οδυσσέας, ο φίλος του Πέτρου, χαίρεται διότι παίρνει ένα βιβλίο σχεδόν καινούργιο. «Και το δικό μου ο “Χαράλαμπος” που το είχε δεν πρέπει να το άνοιγε και συχνά, είναι ολοκαίνουργιο».
Ο Πέτρος δεν θέλει να ανοίξει το δικό του βιβλίο. Δεν θέλει καν να το μυρίσει ή να το έχει στην τσάντα του. Δεν κοιτάζει ποιος το είχε πριν. Είναι ξένο. Δεν είναι δικό του και σηματοδοτεί μια νέα εποχή. Μια εποχή που τα παιδιά δεν έχουν καινούργια βιβλία για το σχολείο.
«Κακόκεφα το χώνω στην τσάντα μου, μετατοπίζοντας χρονικά τη συνάντηση μαζί του», θα πει ο Πέτρος, που απευθύνεται στο πρώτο πρόσωπο στον αναγνώστη, θέλοντας να τον κάνει συμμέτοχο στα συναισθήματά του. Και κάπως έτσι ξεκινάει να διαβάζει, μόνο τις σελίδες που τους έχει υποδείξει ο δάσκαλος. Χωρίς να το ξεφυλλίσει ανιχνευτικά, ψάχνοντας για εικόνες εντυπωσιακές, χάρτες, παραπομπές. Αρνείται ακόμα και να του βάλει ετικέτα ή να το ντύσει με διάφανο αυτοκόλλητο. Διαβάζει και… «Το χώνω θυμωμένα στην τσάντα, σαν να φταίει αυτό που βρίσκομαι σ’ αυτή τη θέση».
Όμως το βιβλίο φαίνεται να επιδιώκει μια ξεχωριστή επαφή μαζί του. Με τα βιβλία δενόμαστε, μας λέει με τον τρόπο της η συγγραφέας. Έχει σημασία ποιος τα διάβασε πριν από εμάς, έχει σημασία ποιος θα τα διαβάσει μετά από εμάς. Δεν αλλάζει διάθεση απέναντι στο βιβλίο επειδή βρίσκει με όμορφα τακτικά στρογγυλά γράμματα την απάντηση σε μια ερώτηση του δασκάλου του. Δεν είναι ότι είναι σημειωμένα τα κύρια σημεία και μπορεί να διαβάσει εύκολα και να πάρει καλό βαθμό. Είναι ότι μπορεί να διαπιστώσει τι σκεφτόταν όταν διάβαζε ο προηγούμενος αναγνώστης. Ανάλογα με τη διάθεση, στο κείμενο προστίθενται λουλούδια ή φατσούλα κατσουφιάσματος ή κάποια φατσούλα γελαστή. Μια αυτοσχέδια τρίλιζα-SOS δηλώνει την ανία κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του βυζαντινού κράτους, ενώ ένας κεραυνός και μια νεκροκεφαλή μεταφέρουν τον θυμό για τους Αβάρους που παρασπόνδησαν.
Ο Πέτρος θα αφήσει τα δικά του σημάδια στο βιβλίο και θα αναζητήσει τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Ή μάλλον ιδιοκτήτρια, όπως δείχνουν τα συχνά λουλουδάκια. Θα φοβηθεί όταν θα νομίσει ότι αποκαλύφθηκε, αλλά ο Οδυσσέας θα αποδειχτεί ένας φίλος που, παρότι είναι έτοιμος να κοροϊδέψει, μπορείς να στηριχτείς επάνω του.
Η Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη μέσα σε λίγες σελίδες, που διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται ευχάριστα από αναγνώστες οποιασδήποτε ηλικίας, μιλάει με έναν ιδιαίτερο τρόπο για τη φιλία. Οι φίλοι μπορούν να βρεθούν με οποιεσδήποτε συνθήκες, να αποδειχτούν πολύ καλύτεροι από αυτό που περιμένεις, να σε συντροφεύσουν ακόμα και σε ένα ταξίδι στην Ιστορία. Η Ιστορία δεν είναι απλώς κάτι που πρέπει να αποστηθίσεις για το σχολείο. Μπορείς να χαρείς ή να θυμώσεις μαζί της. Μπορείς ακόμα και να κοιμηθείς με ένα βιβλίο Ιστορίας στην αγκαλιά σου, ακόμα κι αν ανήκε σε άλλον, ακόμα κι αν το τελευταίο που ήθελες ήταν να σε συντροφεύει.
Διότι οι αλλαγές μπορούν να γίνουν ευχάριστες, ακόμα κι αν δεν δείχνουν για τέτοιες. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα του βιβλίου. «Τώρα ξέρω καλά πως, όποια αλλαγή κι αν συμβεί στη ζωή μου, εγώ θα βρω την ομορφιά που κρύβει μέσα της. Και μαζί με τους αγαπημένους μου φίλους θα περπατώ πάντα μπροστά – χαμογελώντας!»
"Αλλαγές"
Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη
εικονογράφηση: Βασίλης Κουτσογιάννης
Διάπλαση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου για υβριστικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο, πριν εμφανιστούν δημόσια. Δε θα δημοσιεύονται, επίσης, σχόλια που περιέχουν προσωπικές επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
1. Γράψτε το σχόλιό σας στο σχετικό πλαίσιο.
2. Γράψτε τα στοιχεία της λεκτικής επαλήθευσης (λατινικοί χαρακτήρες).
3. Aπό τη λίστα Eπιλογή ταυτότητας επιλέξτε Όνομα/Διεύθυνση URL και γράψτε το όνομα ή το ψευδώνυμό σας (δε χρειάζεται να συμπληρώσετε το πεδίο Διέυθυνση URL).
4. Πατήστε στην επιλογή ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.
5. Ελέγξτε αν εμφανίστηκε το μήνυμα επιβεβαίωσης στο πάνω μέρος του παράθυρου σχολιασμού.