Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις.

Αναδημοσίευση από το διότι...

Ένα ψηλό παράθυρο είναι το ποίημα.

Βλέπει στο δρόμο, βλέπει και στον ουρανό. 

Απ αυτό το παράθυρο κοιτάζουμε τον κόσμο.

“To ποίημα, γράφει ο Μαγιακόφσκι, είναι ένα ταξίδι σε άγνωστη χώρα”. Και η μέρα που ξεκινάει σήμερα κι ο μήνας που άρχισε να γράφει το πρώτο του τριακοστό στον κύκλο του χρόνου είναι επίσης ένα καινούριο ταξίδι μέσα στη ζωή. 'Ένα ποίημα ας είναι ο ούριος άνεμος, που θα φουσκώσει τα πανιά για να είναι το ταξίδι αυτό για μας και για το κόσμο που κατοικούμε θρίαμβος ζωής, αυτής της περήφανης ζωής, “που αδιάκοπα θα λέει ναι και πάλι ναι σ΄ όλες τις προαιώνιες διαψευσμένες ελπίδες”.

“Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, 

αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να έρθει”.

H Άνοιξη πάντα έρχεται. “Κι ας κοντοστέκεται κι ας σαστίζει κι ας σωπαίνει” κάποιες φορές. Στο τέλος πάντα έρχεται με όλα τα χρώματα της ίριδας και τις μοσχοβολιές των λουλουδιών της, κατάφορτη από φως ιλαρό, από κελαηδισμούς πουλιών, από ελπίδες που έχουν τη λάμψη της σιγουριάς και την ομορφιά του ονείρου. Γιατί, όταν “το φως χειρονομεί μαλώνοντας τ΄ αγουροξυπνημένα χελιδόνια”, είμαστε εμείς οι ίδιοι τ΄ όνειρο και η φύση, που ξυπνάει όχι μόνο γύρω μας αλλά και μέσα μας, γίνεται η δύναμή μας.

Η Άνοιξη έρχεται για να να επουλώσει τις πληγές μας και να μας θυμίσει ότι η ζωή έχει και τις Κυριακές της και τις μέρες της σχόλης και της αναστάσιμης γιορτής. Μας τραβάει τρυφερά από το μανίκι και μας ψιθυρίζει ότι η ευτυχία είναι το καθήκον μας και η πατρική μας κληρονομιά. Κι όσοι “κλαίγανε χθες και προχθές, θυμήθηκαν σήμερα πως είναι νέοι και γελούν γιατί κλαίγανε”.

Η Άνοιξη έρχεται και οι πανοπλίες που φυλακίζουν τις ευαισθησίες και δίνουν την ψευδαίσθηση της σιγουριάς πέφτουν κάτω απ την ανάγκη της αναζήτησης της αγάπης, “που γεφυρώνει το θεό με τον άνθρωπο, που διαπερνάει το χρόνο και το διάστημα”.

Η Άνοιξη έρχεται και μέσα από τον πολλαπλασιασμό της χαράς και της ευδαιμονίας, που μεγαλώνει την καρδιά για να δεχτεί το θαύμα της ζωής της ξαναγεννημένης, ανοίγει όλο και μεγαλύτερο πέρασμα στη συνείδηση της ευθύνης απέναντι σ΄ αυτή την ίδια τη ζωή, που είναι “το μέγα αγαθό και πρώτο”, στην υπεράσπιση της αλήθειας, του καλού και του ωραίου. Το φως βολεύεται μόνο με περισσότερο φως, γι αυτό και ζητάει απ τον καθένα μας να πολεμήσει το σκοτάδι απ΄ όπου κι αν προ έρχεται με όση δύναμη και όση αντοχή διαθέτει.

Η Άνοιξη έρχεται η προσωπική Άνοιξη του καθενός και η Άνοιξη της ανθρωπότητας.

Γιάννη Ρίτσου

Δοκιμασία, VII,3-7(Απόσπασμα)

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο

κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο

κάθε άνθρωπος

έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του

κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της Άνοιξης μέσα στην τσέπη του.

Γιάννη Ρίτσου 

Σταγόνες φωτός και βροχής (Απόσπασμα)

Σταγόνες φωτός και βροχής

Είναι ένα φως γύρω μας και μέσα μας, που δε στερεύει

Δε χωράει ο πόνος μας μέσα στο φως. Ας τον διώξουμε, θα τον διώξουμε.

Όπου και να ψάξεις είναι φως. Το φως κερδίζει απ΄ την αρχή τα χέρια μας.

Είναι Άνοιξη πια, δε χωράει η πίκρα μέσα στο φως.

Να λες: ουρανός, κι ας μην είναι.

Γιάννη Ρίτσου

Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού 

Απόψε κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της Άνοιξης

ακουμπώντας το κεφάλι στην καρδιά της

ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την καρδιά μας.

Το πρωί που ξυπνήσαμε είδαμε τον ουρανό να περπατάει στην κάμαρά μας

σα γαλανό πουλί με χρυσά μάτια, που τσίμπαγε τα ψίχουλα των σκιών

που μείνανε από χθες βράδυ στο πάτωμα.

Το χώμα ποτίστηκε με φως. Δε ξεχωρίζεις φως και χώμα.

Άνοιξαν τα παράθυρα και μπήκαν μέσα τα λουλούδια

σαν ένα εύθυμο στράτευμα με κόκκινα τύμπανα και χρυσές τρομπέτες

που γυρίζει απ΄ το χθεσινό μας κήπο στη σημερινή μας καλοσύνη

Εμείς μαζεύουμε παπαρούνες και φτιάχνουμε κόκκινα ματογυάλια

και βάφουμε κόκκινο το μούτρο της γριάς βροχής

και χτυπάμε παλαμάκια κάθε φορά που ένα μπουμπούκι

σκάει απάνω στο ξερό κλαδί

Στις ξανθές πλεξούδες της Άνοιξης φύτρωσαν γαλανά κρινάκια.

Μια στιγμή να νιφτούμε και φθάσαμε.

Τάσου Λειβαδίτη 

Φύλλα ημερολογίου - 12-

Άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου

για εκείνες τις λίγες ώρες, που έζησες στη γη

Γιώργου Δουατζή

Κράτα την άνοιξη

Μην τους πιστεύεις έλεγες, κούφια τα λόγια τους, παίζουν με την ελπίδα

κι εγώ μιλούσα για την Άνοιξη

Δυο κουκίδες σε μιαν ανθρωποθάλασσα, που πίστευε στην Άνοιξη εμείς.

Εσύ να παίζεις την εικόνα μου στα μάτια σου και να λες

κράτα την Άνοιξη μέσα σου γιατί δε θάρθει καθώς λες

Εγώ έχω εσένα, έλεγες, μια κιθάρα και

την πλάτη φορτωμένη όνειρα.

Βύρωνα Λεοντάρη. 

Το αίμα της άνοιξης (Ψυχοστασία)

Ετούτη η Άνοιξη έχασε πολύ αίμα

Άνοιξη όλο καρδιά

Άνοιξη όλο ξεκίνημα

Ετούτη η Άνοιξη πληγώθηκε βαριά.

Νιότη μας, έχασες πολύ αίμα

μάτωσαν όλες οι αυγές, βαρύνανε τα αρώματα

Όμως παλέψαμε σκληρά

για να μη γίνουμε του πόνου παίγνια, για να μην πούμε:

“Φτάνει πια, αρκετά βασανίστηκε ο άνθρωπος στη γη.

Τώρα ας χαθούμε. Ας παραδώσουμε την ελπίδα στον όλεθρο

κι ας συντριφτεί το μέτωπό της στα παγωμένα σκαλοπάτια των μνημείων

κι ας σαλπίσει υποχώρηση το θάρρος”.

Για να μην πούμε: “Φτάνει πια”

και μείνουν οι οχιές να γεννούν οχιές

τα τέλματα να ξερνούνε τέλματα

και δεν είναι πια στόματα να φιλιούνται

και δεν είναι πια δάχτυλα να παρηγορούν

βήματα να θροΐζουν την Άνοιξη(.....)

Γι αυτό παλέψαμε σκληρά.

Αλύγιστοι καταμεσί στη θύελλα

καταχτήσαμε την αστραπή της δύσκολης ελπίδας.

Μίλτου Σαχτούρη 

Αστροσκοπείο

Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της,

από το χρώμα του το κάθε λουλούδι,

από το χάδι του το κάθε χέρι,

από το ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί.

Οδυσσέα Ελύτη: 

Για μια άνοιξη στην Αθήνα

Άνοιξη θρύψαλο μενεξεδί

Άνοιξη χνούδι περιστέρας

Άνοιξη σκόνη μυριόχρωμη

Άνοιξη πίκρισμα του σκίνου

Άνοιξη σουσάμι αόρατο

Άνοιξη αίμα του βολβού

Άνοιξη μούρο αδάγκωτο

Άνοιξη χάσμα της λιποθυμίας

Άνοιξη μήτρα σκοτεινή

Άνοιξη πράξη ακατονόμαστη

Άνοιξη άνοιξη σαλπάροντας

Άνοιξη άνοιξη σημαιοστόλιστη

Άνοιξη “αντίο αντίο παιδιά!”