Αναδημοσίευση από την Αλφαβήτα
Μέρος άρθρου του Δ. Πολυχρονιάδη*
Είναι ιδιαίτερα αξιοπερίεργος ο τρόπος που διαχειρίζονται τα ΜΜΕ και οι κυρίαρχοι κύκλοι στην εκπαίδευση και την κοινωνία το πρόσφατα ανακοινωθέν από το ΣτΕ αποτέλεσμα της δικαστικής προσφυγής ενάντια στο νόμο 4327/2015 του Υπουργείου Παιδείας περί επιλογής στελεχών εκπαίδευσης (είναι ο πρώτος νόμος από το 1974 και μετά, για την επιλογή στελεχών, που κρίνεται αντισυνταγματικός).
Η περιβόητη αντισυνταγματικότητα του νόμου και οι δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας ότι θα σεβαστεί την απόφαση του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου και θα νομοθετήσει ανάλογα, πυροδότησαν έναν τεράστιο και εν πολλοίς ατελέσφορο κύκλο συζητήσεων γύρω από τον τρόπο επιλογής και τη λειτουργία των στελεχών εκπαίδευσης στο σχολείο και στη δημόσια εκπαίδευση του καιρού μας. Σε αυτό τον κύκλο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων, έχει τη δική του σημασία το είδος της πολεμικής που άσκησαν με πλήθος ανώνυμων σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στελέχη ή επίδοξα υποψήφια στελέχη εκπαίδευσης. Το σημειώνουμε αυτό για να κατανοήσουμε βαθύτερα ποιοι φιλοδοξούν να μας αξιολογήσουν και ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις τους.
Δυστυχώς λοιπόν, οι περισσότερες, αν όχι όλες, από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις γύρω από το ζήτημα δεν επικεντρώνουν ή ακόμα χειρότερα παραγράφουν εντελώς το πλαίσιο μέσα στο οποίο κλήθηκαν και θα κληθούν να υπηρετήσουν το δημόσιο σχολείο τα στελέχη αυτά της εκπαίδευσης ανεξάρτητα με τον τρόπο τον οποίο έχουν επιλεγεί, με άλλα λόγια ποιο σχολείο και ποια εκπαίδευση υπηρέτησαν και υπηρετούν όλα αυτά τα χρόνια τα στελέχη εκπαίδευσης ως Δ/ντές σχολικών μονάδων, Δ/ντές Δ/νσεων Εκπαίδευσης, Περιφερειακοί Δ/ντές Εκπ/σης και Σχολικοί Σύμβουλοι;
Δεν είναι μακριά η εποχή που το εκπαιδευτικό – λαϊκό κίνημα πάλεψε ενάντια στην επιβολή της «αξιολόγησης» - χειραγώγησης του Π. Δ. 152/2013 (το οποίο ειρήσθω εν παρόδω βρίσκεται ακόμα σε ισχύ) έχοντας απέναντί του την πλειοψηφία των στελεχών της εκπαίδευσης, τα οποία όχι μόνο διαφοροποιήθηκαν από τις συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις του κλάδου και του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά δημιούργησαν και χωριστές συνδικαλιστικές ενώσεις με το προκάλυμμα της επιστημονικότητας σε επίπεδο σχολικών συμβούλων, Διευθυντών Σχολείων και Διευθυντών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, διεκδικώντας την ουσία και το επιγενόμενο της διαφορετικότητας τους από τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς – συναδέλφους (;) τους σύμφωνα με τα κελεύσματα και τις επιλογές της νεοφιλελεύθερης/νεοσυντηρητικής αντίληψης για τη Δημόσια Εκπαίδευση, το σχολείο και τη διοίκησή του.
Η πραγματική και ουσιαστική μάχη που δόθηκε από το εκπαιδευτικό – λαϊκό κίνημα ενάντια στην «αξιολόγηση» ήταν και είναι μια μάχη ιδεολογικού χαρακτήρα που αφορούσε και αφορά το DNA του Δημόσιου Σχολείου και την επικείμενη ριζική αλλαγή του με βάση τις επιλογές του νεοφιλελευθερισμού/νεοσυντηρητισμού και της κυρίαρχης ιδεολογίας που προβάλει ως ιδανική λύση τη λειτουργία του αγοραίου «Δημόσιου» σχολείου (του Δημόσιου σχολείου που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια), γεγονός που απαιτεί την μετατροπή των στελεχών εκπαίδευσης σε διευθυντικά στελέχη «επιχειρηματικού» προφίλ και αντίληψης και ακόμα περισσότερο αποδυναμωμένους και πλήρως χειραγωγούμενους συλλόγους διδασκόντων στα πλαίσια ενός αυταρχικού/ιεραρχικού πλαισίου λειτουργίας των σχολικών μονάδων.
Αν όλα τα παραπάνω τα συνδέσουμε με μια αδιόρατη κόκκινη κλωστή με τις καταλυτικού χαρακτήρα πολιτικές επιλογές του κυβερνώντος κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ) σε ότι αφορά την πορεία της χώρας από τον Ιούλιο του 2015 και εντεύθεν, τότε θα μπορούσαμε εύκολα να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι ο «ορυμαγδός» και οι ατελέσφορες συζητήσεις γύρω από το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας του νόμου 4327/2015 προοιωνίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια ακόμα συντηρητικού χαρακτήρα αναδίπλωση του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης σε ότι αφορά τις νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν τον τρόπο επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης, επιστρέφοντας στη δοκιμασμένη «κανονικότητα» της επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης με ένα σύστημα συνδυασμού μετρήσιμων μορίων και συνέντευξης, ανάλογο ή παραπλήσιο με αυτό που ίσχυε προ του 2015. Η ψηφοφορία του Συλλόγου Διδασκόντων πιθανόν να παραμείνει ως «θετική ή αρνητική» ψήφος με γνωμοδοτικό ή συμπληρωματικό χαρακτήρα. Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι, είτε με τον προηγούμενο είτε με τον επόμενο τρόπο επιλογής, το ουσιαστικότερο, που είναι ο ρόλος των στελεχών εκπαίδευσης, μένει ανέγγιχτο.
Δίκαια θα αναρωτηθεί κανείς όμως: και η «βελούδινη επανάσταση» σύμφωνα με την οποία αναβαθμιζόταν ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων και είχε βαρύνουσα σημασία η απόφασή του για την επιλογή του Δ/ντή της σχολικής μονάδας και μέσω των εκλεγμένων Δ/ντών Σχολικών μονάδων αντίστοιχα και για την εκλογή Δ/ντών Διευθύνσεων Εκπ/σης, τι ακριβώς θα απογίνει;
Πώς αλήθεια μπορεί να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι ακόμα και με τον τρόπο επιλογής του νόμου 4327/2015 (ψηφοφορία) το 80% των στελεχών εκπαίδευσης παρέμεινε στη θέση του και με την ψήφο των εκπαιδευτικών; Με άλλα λόγια οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν κριθεί να γίνουν διευθυντές των σχολείων με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο επιλογής το 2011, έγιναν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, και πάλι Διευθυντές το 2015. Κι όμως όλα δικαιολογούνται και εξηγούνται αν κάποιος βασιστεί στην αδυσώπητη καθημερινότητα των σχολείων και στον τρόπο που έχει επικρατήσει ή επιβληθεί να εργάζεται ένας εκπαιδευτικός της τάξης.
Η καθημερινότητα του μαχόμενου εκπαιδευτικού της τάξης σήμερα ολισθαίνει αδιάλειπτα στην ολοκληρωτική και ολοσχερή απομόνωσή του από τις συλλογικές διαδικασίες και την αναζήτηση συλλογικών τρόπων δράσης και αντίδρασης. Η ιδιωτικότητα και η προσπάθεια ανεύρεσης ατομικών λύσεων ή η ανάθεση σε άλλους ακόμα και για προβλήματα που θα μπορούσαν να λυθούν συλλογικά αποτελεί την κυρίαρχη επιλογή. Στο πλαίσιο αυτό, οι όποιες από τα πάνω επιλογές που φαινομενικά δημιουργούν το πλαίσιο «άνθισης» μιας άλλου είδους συλλογικής αντίληψης και δράσης γύρω από το οποιοδήποτε ζήτημα είναι απόλυτα καταδικασμένες να οδηγηθούν σε αποτελέσματα όπως αυτά που έφερε ο νόμος 4327/2015 (κατά 80% εξελέγησαν οι ίδιοι Διευθυντές από τους συλλόγους διδασκόντων), πόσο μάλλον όταν η «βελούδινη» αυτή «επανάσταση» δεν συνάδει καθόλου με τα μνημόνια που υπέγραψε η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), τα οποία αφορούν και την εκπαίδευση και πρέπει να εφαρμοστούν στο άμεσο μέλλον. Ακόμα χειρότερα για τους κυρίαρχους κύκλους στην εκπαίδευση και στην κοινωνία, η παραμονή οποιουδήποτε ψήγματος αποφασιστικής συμμετοχικής συλλογικής λειτουργίας του συλλόγου των διδασκόντων είναι εξαιρετικά επικίνδυνη σε ότι αφορά τη διαμόρφωση συνειδήσεων και κουλτούρας στους εκπαιδευτικούς της μαχόμενης εκπαίδευσης τέτοιας που δεν θα μπορεί αύριο εύκολα να αποδεχθεί την όποια ιεραρχικού και κανονιστικού τύπου «αξιολόγηση» προετοιμάζεται να νομοθετήσει και να εφαρμόσει η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) και το ΥΠΠΕΘ.
Επίσης θα τολμούσαμε να προσθέσουμε: αλίμονο στις επαναστάσεις που για να εδραιωθούν και να τελεσφορήσουν έχουν ανάγκη την έγκριση ή μη του κάθε ΣτΕ και όχι την ενεργό παρουσία και υπεράσπισή τους από τα φυσικά υποκείμενα του εκπαιδευτικού – λαϊκού κινήματος.
Δ. Πολυχρονιάδη*
Δάσκαλος του 1ουΔημ. Σχ. Αμαρουσίου,
Πρόεδρος του Δ. Σ. του Συλλόγου Εκπ/κών Π. Ε. Αμαρουσίου,
πρώην μέλος του Δ. Σ. της Δ. Ο. Ε. –
εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ – ΚΙΝΗΣΕΩΝ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ Π. Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου για υβριστικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο, πριν εμφανιστούν δημόσια. Δε θα δημοσιεύονται, επίσης, σχόλια που περιέχουν προσωπικές επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
1. Γράψτε το σχόλιό σας στο σχετικό πλαίσιο.
2. Γράψτε τα στοιχεία της λεκτικής επαλήθευσης (λατινικοί χαρακτήρες).
3. Aπό τη λίστα Eπιλογή ταυτότητας επιλέξτε Όνομα/Διεύθυνση URL και γράψτε το όνομα ή το ψευδώνυμό σας (δε χρειάζεται να συμπληρώσετε το πεδίο Διέυθυνση URL).
4. Πατήστε στην επιλογή ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.
5. Ελέγξτε αν εμφανίστηκε το μήνυμα επιβεβαίωσης στο πάνω μέρος του παράθυρου σχολιασμού.