«‘Ωδινεν όρος κι έτεκεν μυν»

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ  ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Βρισκόμαστε στις αρχές Δεκέμβρη, 3 περίπου μήνες μετά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, και η κατάσταση στα σχολεία μας μπορεί εύλογα να χαρακτηριστεί έκρυθμη. Τα περισσότερα σχολεία του νομού μας λειτουργούν με τεράστια κενά, χωρίς σε ορισμένες περιπτώσεις να πιάνουν καν τον ευτελή στόχο του ίδιου του υπουργού, που μιλά για επάρκεια και όχι για πληρότητα. Ο νέος τύπος του ελαστικοποιημένου  εκπαιδευτικού, που μετακινείται ακόμα και σε 5 σχολεία, προκειμένου να βουλώσει τις «μαύρες τρύπες» της εκπαίδευσης, κυνηγώντας στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του αμφιλεγόμενες ή  «επί πληρωμή» επιμορφώσεις, πιεζόμενος να δεχτεί περικοπές ωρών μαθημάτων κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας, αναλαμβάνοντας με «προφορικές εντολές» επιπλέον έργο, δεχόμενος πιέσεις και σε πολλές περιπτώσεις απειλές, ώστε να μην προβάλλει καμία αντίσταση, είναι πια πραγματικότητα στα σχολεία μας. Ο υπουργός Παιδείας προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και ανίκανος να διαχειριστεί την κατάσταση στη Δημόσια Εκπαίδευση, που κινδυνεύει να καταρρεύσει κάτω από το βάρος των μνημονιακών πολιτικών, καταφεύγει σε λύσεις που θα ζήλευε ακόμη και ο  Ιονέσκο. Εγκλωβισμός και απαράδεκτη ομηρεία  των υπό συνταξιοδότηση συναδέλφων, εθελοντισμός έναντι πινακίου μορίων, επίδομα ανατροφής προκειμένου να διακόψουν οι νέοι γονείς την άδειά τους και να απομακρυνθούν από τα παιδιά τους, επιστροφή αποσπασμένων εκπαιδευτικών από υπηρεσίες του Υπουργείου και τοποθέτησή τους  σε σχολεία απομακρυσμένα από τον τόπο κατοικίας τους, ανάθεση θέσεων ευθύνης χωρίς ταυτόχρονη αποδέσμευση από τα διδακτικά ωράρια, και άλλες «καινοτομίες» ων ουκ έστιν αριθμός. Κάθε φορά που ο υπουργός κάνει την περατζάδα  του από τα κανάλια μια καινούργια απειλή πλανιέται πάνω από τα κεφάλια των εκπαιδευτικών!

Μετά το hors d’ oeuvre των περικοπών των μισθών και των συντάξεων, το κρύο πιάτο των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων, έρχεται τώρα το κερασάκι της αξιολόγησης να συμπληρώσει το μενού που ετοιμάζει για μας η κυβέρνηση και το υπουργείο της.

Αδιαφορώντας για τα προβλήματα που υπάρχουν στα σχολεία, η διοίκηση ασχολείται με περισσή σπουδή με το μεγάλο project της αξιολόγησης-παρωδίας που θα μετατρέψει τα σχολεία σε ρωμαϊκές αρένες  προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού. Μυστικά ραντεβού κλείνονται ανάμεσα σε συμβούλους και διευθυντές, οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες παίρνουν φωτιά, τα portfolio παραφουσκώνουν από τυπικά και άτυπα προσόντα,   προκειμένου να περάσουμε γρήγορα στην επόμενη φάση, εκεί που θα πέσει το μεγάλο τσεκούρι, στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Μέσα σε όλο αυτό το «πανηγύρι», η διοίκηση σε τοπικό επίπεδο, πιέζει ασφυκτικά για συναντήσεις με συναδέλφους διευθυντές που αρνούνται να συναινέσουν στην ιλαροτραγωδία, προσπαθώντας να αποσπάσει πάση θυσία την υπογραφή τους, ενώ σε παράλληλο επίπεδο αδυνατεί να κάνει διαχείριση της υποστελέχωσης των σχολείων, ανακοινοποιώντας συνεχώς επί το ορθότερον τις αποφάσεις του υπηρεσιακού της οργάνου.  Ποτέ ξανά τα τελευταία χρόνια δεν υπήρξε παρόμοια δυσλειτουργία στο ΠΥΣΔΕ του Νομού μας, όσο αυτή που παρουσιάστηκε τους τελευταίους τρείς μήνες, με αποκορύφωμα την συνεδρίαση της 31/10/2014 του ΠΥΣΔΕ, που δημιούργησε μια τεράστια ανθρώπινη καραμπόλα, στέλνοντας αναίτια και άδικα εκπαιδευτικούς από την πόλη της Χαλκίδας, στο βόρειο άκρο του νησιού. Από τότε 15 περίπου ενστάσεις συναδέλφων περιμένουν να ικανοποιηθούν, ενώ έχουν συγκληθεί δυο συνεδριάσεις του οργάνου, οι οποίες κατέληξαν σε Βατερλό αφού επιμένουν σε μια απόφαση άδικη, ατεκμηρίωτη και απολύτως  αναιτιολόγητη, αδιαφορώντας αυτή τη φορά και για το «καλό των παιδιών», που επιστρατεύεται κατά το δοκούν από τη διοίκηση, όποτε θέλει να ασκήσει συναισθηματικού τύπου πιέσεις στους εκπαιδευτικούς.   

Σ’ αυτό το θολό πλαίσιο λειτουργίας με τις έωλες αποφάσεις, τις παραλείψεις και τις ασάφειες,  τα σχολεία συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς κανονικό ωρολόγιο πρόγραμμα, χωρίς όλους τους καθηγητές στη θέση τους, με παράνομες περικοπές στο ωρολόγιο πρόγραμμά τους, χωρίς χρήματα στο λογαριασμό τους ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες, ενώ η μία μετά την άλλη όλες οι υποστηρικτικές δομές καταργούνται.  Συνεχίζουν να λειτουργούν χάρη στον πατριωτισμό των εκπαιδευτικών από τους οποίους ζητείται να μετατραπούν σε ένα είδος  στρουθοκαμήλου, κλείνοντας τα μάτια στο «πραγματικό» σχολείο του παρόντος που υπολειτουργεί και δημιουργώντας το «εικονικό» σχολείο του μέλλοντος, που θα αναρτάται σε πλατφόρμες και παρατηρητήρια.

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να σταματήσει το  καταστροφικό έργο της διάλυσης της Δημόσιας Εκπαίδευσης και να προχωρήσει άμεσα σε διορισμούς, ώστε να ανασάνουν τα σχολεία.

Καλούμε την προϊσταμένη της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να σταματήσει να πιέζει τους εκπαιδευτικούς και να στρέψει την πίεση προς τα πάνω, απαιτώντας εδώ και τώρα στελέχωση των σχολείων ευθύνης της.

Καλούμε το ΠΥΣΔΕ να σταματήσει να κάνει μίζερη διαχείριση του προσωπικού και να αιτηθεί λύσεις ουσιαστικές που δεν θα αντιμετωπίζουν τους συναδέλφους, ως γυρολόγους αλλά ως συναδέλφους με επαγγελματική και παιδαγωγική υπόσταση.

Συνάδελφοι/ισσες,

Επειδή προσπαθούν να μετατρέψουν το σχολείο πεδίο σε πεδίο αντιπαραθέσεων και άκρατου ανταγωνισμού, γυρνώντας όλους μας πίσω στον εργασιακό μεσαίωνα, επειδή «το διαίρει και βασίλευε» είναι μια αδιάψευστη μέθοδος για να επικρατήσει ο κανιβαλισμός στους συλλόγους διδασκόντων, ας πάρουμε λίγο χρόνο απ’ όλα αυτά που τεκταίνονται και ας σκεφτούμε:

Αν αυτό είναι το σχολείο που ονειρευτήκαμε, αν αυτό είναι το σχολείο που θα διαμορφώσει τις αυριανές ελεύθερες συνειδήσεις των πολιτών, αν αυτό είναι το σχολείο που θα σφυρηλατήσει αξίες και ιδανικά στη νέα γενιά, ας συνεχίσουμε να το υπηρετούμε.

Αν όμως, αυτό το σχολείο θέλει όλους εμάς άβουλα και υποταγμένα πιόνια στη μεγάλη σκακιέρα που οδηγεί στη διάλυση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και άρα στην αυτοκατάργησή μας,  αν αυτό είναι το σχολείο που θα λειτουργεί και θα προωθεί τις ιδέες της αγοράς, δηλαδή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, του χαφιεδισμού και της υποταγής, ας παλέψουμε όλοι μαζί μέσα από την καθημερινή μας στάση και πρακτική, μέσα από τους κοινούς,  συλλογικούς αγώνες, να το αλλάξουμε.  Είναι ευθύνη και χρέος όλων μας!