Catherine Dumonteil-Kremer: «Μια νέα γονική εξουσία χωρίς τιμωρίες και ξύλο»
Ο τίτλος του βιβλίου "Μια νέα γονική εξουσία χωρίς τιμωρίες και ξύλο" πιστοποιεί πως σε καμιά περίπτωση δεν παύει, ακόμα και στην πιο διακριτική μορφή, η πρώτη «γονική παροχή» στα παιδιά να είναι Εξουσία. Που σημαίνει επιβολή κανόνων και τρόπων συμπεριφοράς και υποχρεώσεων των γονιών απέναντι στα παιδιά που φέρνουν στον κόσμο. Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Υπήρξαν εποχές που τα παιδιά θωρούνταν κτήμα, αντικείμενο εκμετάλλευσης και υποχείριο των γονιών. Το ίδιο ίσχυε στον χώρο της εκπαίδευσης. Τα παιδιά δεν είχαν δικαιώματα, μόνο υποχρεώσεις και τυφλή υπακοή, υποταγή στους έχοντες την όποια εξουσία πάνω στη ζωή και τη σωματική τους ακεραιότητα. Ακόμα, και δικαίωμα ζωής και θανάτου. Η δε τιμωρία και ο ξυλοδαρμός ήταν σε καθημερινή βάση. Τα παιδιά ήταν τα πιο καταπιεσμένα, τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα. Στην παιδεία και την εκπαίδευση, σύμφωνα με… σοφούς Ευρωπαίους παιδαγωγούς, θεωρούνταν και αντιμετωπίζονταν σαν «μικροί άνθρωποι». Και οι τιμωρίες ήταν ανάλογες.
Με την πάροδο του χρόνου και με τις αλλαγές που έχουν γίνει στις «πολιτισμένες» κοινωνίες, τόσο στο σχολείο όσο και στην οικογένεια έχουν αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. «Η τιμωρία και η απειλή, πάνω στις οποίες θεμελιωνόταν άλλοτε η γονική εξουσία, αποδοκιμάζονται σήμερα από όλους τους μεγάλους διανοητές της εκπαίδευσης», μολονότι η καθημερινή πραγματικότητα δείχνει ότι η βία μέσα στο σπίτι και η τιμωρία και κάθε λογής κακοποίηση εξακολουθεί να υπάρχει, και μάλιστα σε ακραίες καταστάσεις. Ωστόσο, χρειάζεται και δεν μπορεί να λείψει η πειθαρχία και μια υποτυπώδης μορφή εξουσίας που είναι για το καλό των παιδιών.
Η συγγραφέας του παρόντος βιβλίου, όντας «μητέρα τριών παιδιών, συγγραφέας, πρέσβειρα “Καλοπροαίρετου Συντροφεύματος των Παιδιών”», δίνει διαλέξεις και παραδίδει μαθήματα σχετικά με το αυτό που διαχειρίζεται και στο βιβλίο της, δεν ασχολείται με ακραίες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, αλλά προσπαθεί να καθιερώσει μια πολύ ήπια συμπεριφορά των γονιών στα παιδιά. Προτείνει μια φιλική σχέση γονεϊκής εξουσίας βασισμένη στην αμοιβαία κατανόηση και αγάπη, στον σεβασμό της προσωπικότητας του παιδιού, στην παραδοχή των αναγκών του παιδιού και θέτει ορισμένα όρια, όσον αφορά τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων γονιού/παιδιού και την «καθιέρωση πρακτικού πρωτοκόλλου αντιμετώπισης καταστάσεων αντίθεσης».
Την κατατοπιστική Εισαγωγή ακολουθεί ένα «Μικρό γλωσσάρι των αμφίσημων λέξεων της διαπαιδαγώγησης», μέσω του οποίου προτείνει τον επαναπροσδιορισμό λέξεων που χρησιμοποιούμε στις σχέσεις μας με τα παιδιά, όπως ο χαρακτηρισμός «παιδιάστικη ή παιδαριώδης συμπεριφορά», σημαίνει ανάρμοστη συμπεριφορά, άρα αρνητική συμπεριφορά. Όταν λέμε «δεν ακούει» το παιδί, σημαίνει δεν υπακούει και ούτω καθεξής, παραθέτει μια λίστα λέξεων που χρήζουν επανατοποθέτησης για την καλύτερη κατανόηση της συμπεριφοράς του παιδιού.
Είναι καλογραμμένο, σωστά διαρθρωμένο, κατανοητό και χωρίς ασάφειες, δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα και λύσεις στα προβλήματα σχέσεων της καθημερινότητας μέσα στην οικογένεια. Αποτελεί προσφορά στον τομέα σωστής ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Ζηλεύει το παιδί, γιατί έχει αυξημένη ανάγκη αγάπης και προσοχής. Με τον ίδιο απλό τρόπο, η συγγραφέας φέρνει τον γονιό κοντά στο παιδί και του υποδεικνύει απλά μέσα και τρόπους για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού ασκώντας υποτυπώδη «Νέα γονική εξουσία χωρίς τιμωρίες και ξύλο», η οποία επιτυγχάνεται με την πλήρη γνώση των προβλημάτων, της ιδιαιτερότητας της φύσης και την κάλυψη πρακτικών, καθημερινών αναγκών του παιδιού, ξεκινώντας από την επιλογή της τροφής και της ενδυμασίας, τη χρήση κατάλληλου λεξιλογίου για τη διαπαιδαγώγηση και σαφώς την «τέχνη της φροντίδας για την πρόληψη» μιας δυσάρεστης κατάστασης, που είναι έργο αποκλειστικά των γονιών.
Πρόκειται για βιβλίο/εγχειρίδιο σωστής διαχείρισης διαπροσωπικών σχέσεων των γονιών με τα παιδιά τους από την πολύ μικρή τους ηλικία, για το χτίσιμο μιας αρμονικής συμβίωσης εστιασμένης στην κατανόηση, τον σεβασμό, την ανοχή και, προπαντός, στην αγάπη.
«Το να είσαι γονιός μπορεί να γίνει πάθος […] Η δουλειά του γονιού μάς κάνει πιο αποτελεσματικούς σε όλα τα επίπεδα […] Προστατεύοντας τις μοναδικότητες των παιδιών μας, πλάθουμε τον κόσμο του αύριο. Συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας κοινωνίας πιο ανθρώπινης, αλλά και πιο αποτελεσματικής […] το να είναι κανείς γονιός είναι ένα έργο με νόημα και πολύ ισχυρή επίδραση στο παρόν και στο μέλλον του κόσμου».
Με άλλα λόγια, το «καλοπροαίρετο συντρόφευμα των παιδιών μας» κάνει κι εμάς καλύτερους ανθρώπους, εξάγεται ως συμπέρασμα από τη μελέτη του συγκεκριμένου βιβλίου, που βασίζεται σε πολυετή προσωπική πείρα της συγγραφέως Catherine Dumonteil-Kremer. Είναι καλογραμμένο, σωστά διαρθρωμένο, κατανοητό και χωρίς ασάφειες, δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα και λύσεις στα προβλήματα σχέσεων της καθημερινότητας μέσα στην οικογένεια. Αποτελεί προσφορά στον τομέα σωστής ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου για υβριστικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο, πριν εμφανιστούν δημόσια. Δε θα δημοσιεύονται, επίσης, σχόλια που περιέχουν προσωπικές επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
1. Γράψτε το σχόλιό σας στο σχετικό πλαίσιο.
2. Γράψτε τα στοιχεία της λεκτικής επαλήθευσης (λατινικοί χαρακτήρες).
3. Aπό τη λίστα Eπιλογή ταυτότητας επιλέξτε Όνομα/Διεύθυνση URL και γράψτε το όνομα ή το ψευδώνυμό σας (δε χρειάζεται να συμπληρώσετε το πεδίο Διέυθυνση URL).
4. Πατήστε στην επιλογή ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.
5. Ελέγξτε αν εμφανίστηκε το μήνυμα επιβεβαίωσης στο πάνω μέρος του παράθυρου σχολιασμού.