Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Ένας ύμνος για τους μαθητές των τελευταίων θρανίων.

Του δασκάλου Γιάννη Μιχαηλίδη
αναδημοσίευση από το ιστολόγιο

R. Doisneau
Ο κόσμος είναι πολύπλοκος· μα είναι πετυχημένο κάποιες φορές να τον μοιράζεις στη μέση. Συχνά μοιράζω και τους εκπαιδευτικούς: σε αυτούς που ασχολούνται με τους μαθητές των τελευταίων θρανίων και σε αυτούς που τους αφήνουν στην τύχη τους. Οι δεύτεροι πρέπει να είναι η θορυβώδης πλειοψηφία· οι πρώτοι η σιωπηλή μειοψηφία.


Οι μαθητές των τελευταίων θρανίων... στην εκπαιδευτική αργκό με τον συγκεκριμένο όρο περιγράφονται οι αδύναμοι μαθητές. Αυτοί δηλαδή που συνήθως τους αποφεύγουν όλοι: αυτοί που δεν τους θέλουν στην τάξη τους οι εκπαιδευτικοί· αυτοί που δεν τους θέλουν στα σχολεία τους οι διευθυντές· αυτοί που δεν τους θέλουν στην περιφέρειά τους οι σύμβουλοι. Το καλύτερο που έχω ακούσει για αυτούς είναι λόγια συμπόνιας. Μα εγώ δε θέλω να τους συμπονέσω· εγώ θέλω να τους υμνήσω.

Ο καλός εκπαιδευτικός έχει πολλά χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά είναι η ποικιλία των μαθητών που μπορεί να διδάξει. Για να το πετύχεις αυτό πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με κάθε λογής μαθητή: χαρισματικούς, δυσλεξικούς, φτωχούς, τσιγγάνους, αλλοδαπούς, υπερκινητικούς, στο φάσμα του αυτισμού, και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Κάθε παιδί σού δείχνει τα όριά σου. Κάποιοι τρομάζουν και αρνούνται την πρόκληση. Κάποιοι, γεμάτοι φόβο, την αρπάζουν από τα μαλλιά και παλεύουν να κατορθώσουν αυτό που θεωρούσαν ακατόρθωτο.

Το ξέρω ότι θα χαρακτηριστώ αιθεροβάμων. Είμαι αρκετά μεγάλος για να με στενοχωρούν αυτά. Εξάλλου, έχω σπάσει αρκετές φορές τα μούτρα μου για να πετάω στα σύννεφα. Ούτε αναφέρομαι σε μένα· αναφέρομαι σε άγνωστους εκπαιδευτικούς που αφιερώνουν πεντάλεπτα σε αυτά τα παιδιά. Μα είναι τα καλύτερά τους πεντάλεπτα. Είναι πεντάλεπτα που τους πηγαίνουν παραπέρα, σε χώρους που δεν είχαν φανταστεί.

Υπάρχει κάθε είδους όραμα για την εκπαίδευση. Κάθε πολιτικό κόμμα, κάθε θρησκευτική ομάδα, κάθε επαγγελματίας ζητά κάτι. Συνήθως οι προτεινόμενες αλλαγές είναι ριζικές, στολισμένες με φανταχτερές λέξεις και ενίοτε πανάκριβες. Εγώ οραματίζομαι κάτι λιτό: κάθε γονιός να αφήνει το παιδί του στο σχολείο ήσυχος ότι θα του φερθούν με σεβασμό. Και πως, αν είναι δύσκολο παιδί, σαν έρθει η ώρα, θα το τιμήσουν όπως αρμόζει σε κάποιον που σε ωθεί να πετύχεις το αδύνατο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου για υβριστικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο, πριν εμφανιστούν δημόσια. Δε θα δημοσιεύονται, επίσης, σχόλια που περιέχουν προσωπικές επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ

1. Γράψτε το σχόλιό σας στο σχετικό πλαίσιο.
2. Γράψτε τα στοιχεία της λεκτικής επαλήθευσης (λατινικοί χαρακτήρες).
3. Aπό τη λίστα Eπιλογή ταυτότητας επιλέξτε Όνομα/Διεύθυνση URL και γράψτε το όνομα ή το ψευδώνυμό σας (δε χρειάζεται να συμπληρώσετε το πεδίο Διέυθυνση URL).
4. Πατήστε στην επιλογή ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.
5. Ελέγξτε αν εμφανίστηκε το μήνυμα επιβεβαίωσης στο πάνω μέρος του παράθυρου σχολιασμού.