Η «ΜΗΧΑΝΙΚΗ» ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ, ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.

Άρθρο της Ελένης Παπαποστόλου

Αναδημοσίευση από την Εκπαιδευτική Λέσχη.

Εισαγωγή 

Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι συζητήσεις σε όλα τα επίπεδα για αλλαγές στην υποχρεωτική εκπαίδευση με κεντρικό ζήτημα την «αποκέντρωση» και την αυτονομία της σχολικής μονάδας. Πρόκειται για μια σειρά από πολιτικές ο συνδυασμός των οποίων οδηγεί στην εισαγωγή των μηχανισμών της αγοράς στην εκπαίδευση (αγοραιοποίηση). 

​Είναι ένα μοντέλο εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που παγκοσμιοποιείται σε όλα του τα στάδια: Στην αρχή προετοιμάζεται η κοινή γνώμη με εκθέσεις, άρθρα και μελέτες που περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση της εκπαίδευσης για την οποία ενοχοποιούνται εκπαιδευτικοί και μαθητές. Χρηματοδοτείται η οργάνωση ομάδων υποστήριξης των πολιτικών της αναδιάρθρωσης (συχνά με έμμισθους «πολίτες» που διαμαρτύρονται για τα χάλια της εκπαίδευσης) ενώ είναι απαραίτητο να στοχοποιηθεί και να «ξεδοντιαστεί» (εάν είναι δυνατόν) ο συνδικαλισμός. 

Η ίδια η μεταρρύθμιση συνίσταται στις επιμέρους πολιτικές που αρθρώνονται σαν γρανάζια μιας μηχανής που παράγει διαρκώς έναν ιδιότυπο αγοραίο ανταγωνισμό μέσα στην εκπαίδευση: την αποσυγκέντρωση (σχολική αυτονομία), ταυτόχρονα με την αύξηση του κρατικού ελέγχου μέσω της προτυποποίησης μετρήσιμων στόχων και των μηχανισμών ελέγχου επίτευξής τους από τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, την απελευθέρωση των εγγραφών από τα γεωγραφικά όρια και τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των σχολείων και τη σύνδεσή της με την αποτελεσματικότητα του σχολείου και των εκπαιδευτικών αλλά και με τον αριθμό εγγραφών. Έτσι, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για την είσοδο της επιχειρηματικής φιλανθρωπίας και των αλυσίδων διοίκησης σχολείων καθώς και της εκπαιδευτικής βιομηχανίας, ανοίγοντας, τοιουτοτρόπως, μια νέα αγορά εξαιρετικά επικερδών επενδύσεων και δημιουργώντας μια νέα ιεραρχική γραφειοκρατία ασφυκτικού ελέγχου. 

​Η διαδικασία αυτή οδηγεί σε μεγάλη ένταση της ταξικής διαφοροποίησης στην εκπαίδευση με θύμα τα δημόσια σχολεία των πολλών, εξυπηρετώντας τα σχέδια για τη φθηνή και ευέλικτη εκπαίδευσή τους, που εργαλειοποιείται και αποστεώνεται σε ότι είναι μετρήσιμο, επικουρούμενη από την ιδεολογική και σωματική πειθάρχηση των μαθητών. 

Στην Ελλάδα το έδαφος έχει ήδη προετοιμαστεί και έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες στην κατεύθυνση της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης, που αναδιπλώθηκαν λόγω της αντίστασης της εκπαιδευτικής κοινότητας σε αυτές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις διακηρύξεις της για ισότητα και δημοκρατία στην εκπαίδευση, έχει ήδη ξεκινήσει ένα νέο γύρο περικοπών στην εκπαίδευση και προετοιμάζεται για την νέα έφοδο της αγοραίας μεταρρύθμισης 

Καθώς οι πολιτικές της απορρύθμισης και της ιδιωτικοποίησης εφαρμόζονται σταδιακά είναι πιθανό να χάνουμε από το οπτικό μας πεδίο την συνάρθρωσή τους σε ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο. Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να εξεταστεί η «μηχανική» της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης (καθώς και να εξεταστούν σε βάθος τα συστατικά της μέρη), που οδηγεί στο μοντέλο της αγοραίας εκπαίδευσης, ένα μοντέλο που με τη βοήθεια των υπερεθνικών οργανισμών παγκοσμιοποιείται ταχύτατα. 

Για τη συνέχεια του άρθρου πατήστε εδώ.