Οι παθήσεις των εκπαιδευτικών.

Αναδημοσίευση από την 

κυπριακή ιστοσελίδα Πολίτης.

Πόνημα ενός καταϊδρωμένου καθηγητή.

Στο κυπριακό σχολείο, όπως και σε κάθε άλλη δουλειά, οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν πολλές και διάφορες παθήσεις. Ο περισσότερος κόσμος έξω από το σχολείο θεωρεί πως η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι χαλαρή σωματικά. Αυτό όμως δεν ισχύει καθόλου. Το σώμα του Κύπριου εκπαιδευτικού υποφέρει ακριβώς όσο και το πνεύμα και όποιος νομίζει το αντίθετο απλώς είναι έξω απ’ τον χορό, γι' αυτό μιλά έτσι. Εξάλλου σκεφτείτε πως αν δεν αντέχετε τα 2-3 κοπελλούθκια σας που παουρίζουν μες στο σπίτι (και μισείτε τα καλοκαίρια που χάνετε το free baby sitting), πώς αντέχει ένας δάσκαλος με 25, μαζί και σας τους γονιούς που επεμβαίνετε με απίστευτους τρόπους, πολλές φορές εντελώς αντιπαιδαγωγικούς; Ίσως η πιο συνηθισμένη πάθηση του Κύπριου εκπαιδευτικού να είναι ο πονοκέφαλος. Τα σχολεία αντηχούν παουρκές απ' άκρη σ' άκρη. Τα διαλείμματα, μέσα στην τάξη, έξω από την τάξη, στις γιορτές, στις συγκεντρώσεις, στις εξομολογήσεις, στα αθλητικά γεγονότα, στους διαγωνισμούς, στα θέατρα, στις εκδρομές. Μόνο όταν δίνουν αίμα οι μαθητές δεν φωνάζουν, για ευνόητους λόγους. Αυτές οι παουρκές προκαλούν έντονους πονοκεφάλους σε θεολόγους, φιλόλογους, μαθηματικούς κ.λπ. Πιο καλά την έχει, θα έλεγε κανείς, ο γυμναστής αφού βρίσκεται σε ανοιχτό χώρο και ο ήχος της τσιριλιάς διασπάται, μα και αυτός την παθαίνει στο τέλος από το σφυρί που κρέμεται στον λαιμό του. Πππρριιιιιιιι. Αυτός ο ανατριχιαστικός ήχος δεν εξαλείφθηκε από το κυπριακό σχολείο από τον καιρό της ΕΟΚΑ. Εδώ να προσθέσουμε και τον ήχο του κουδουνιού, το οποίο όταν δεν λειτουργεί από διακοπή ρεύματος χρησιμοποιείται καμπανέλλα. Για την αντιμετώπιση των πονοκεφάλων οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν ήπια παυσίπονα, τσάγια, μικρά βήματα απαλά πάνω-κάτω κατά τα διαλείμματα, ελαφρά τοστ κ.λπ. Οι μουσικοί υποφέρουν ίσως πιο πολύ απ' όλους κατά τη διάρκεια των προβών για τις εθνικές επετείους. Ντουμ ντουμ ταμ ταμ ντουμ. Παίξε αυτό επί 20 ώρες στο σπίτι σου και αν δεν τρελαθείς τότε σίγουρα θα συλληφθείς... Σκέψου να το ακούς για μια-δυο βδομάδες, να το ακούς όταν έχει πολλές γιορτές και βγαίνουν οι άριστοι μπροστά απ' τους υπόλοιπους, μέτριους και κακούς, όταν βρέχει, όταν έρχεται ο μητροπολίτης, ο υπουργός, τα χιόνια κ.λπ. Προηγουμένως ο καημένος μουσικός τούς μιλούσε για φούγκες και για Μπαχ. Έτσι εξηγείται ίσως γιατί οι προμηθευτές των αναλγητικών στο κυπριακό σχολείο είναι κυρίως οι μουσικοί και οι αγαπημένες μας καθαρίστριες (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε).

Οι πρωτοδιόριστοι θεολόγοι στις αρχές δοκιμάζουν την προσευχή, μα σύντομα στρέφονται προς πιο επιστημονικές μεθόδους αντιμετώπισης του πόνου. Σπόνδυλος. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων υποφέρουν από τον σπόνδυλο. Πολλοί κάνουν και μεγάλες επεμβάσεις. Για την πάθηση αυτή φταίνε πολλά. Πρώτα απ' όλα οι εκπαιδευτικοί ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις καθημερινά. Συνήθως τα αυτοκίνητά τους είναι παλιά, μα και καινούργια να είναι έχουν χαλασμένες αναρτήσεις αφού γύρω από τα σχολεία οι δρόμοι είναι γεμάτοι κυρτώματα. Επίσης, κουβαλούν το βάρος της τσάντας. Στην τάξη υπάρχει μεγάλη ορθοστασία και για να γράψουν στον πίνακα ποταβρίζουνται να φτάσουν. Σπίτι τους διορθώνουν σκυφτοί σε ένα τραπέζι. Οι καρέκλες τους δεν είναι καθόλου ανατομικές, μοιάζουν με αυτές των μαθητών. Είναι ξύλινες, σκληρές, απλώς λίγο πιο μεγάλες και πολύ συχνά σπασμένες. Επίσης το συχνό σήκω κάτσε της πρωινής προσευχής, του εθνικού ύμνου, των συγκεντρώσεων κ.λπ. δεν βοηθά στη χαλάρωση των σπονδύλων. Ένας βιολόγος ξεκίνησε γιόγκα, ένας άλλος φιλόλογος έκανε εγχείρηση τον σπόνδυλό του και 10 χρόνια υποφέρει, και άλλοι πολλοί το αντιμετωπίζουν με διάφορους τρόπους, όπως μασάζ, τεντώματα, pilates, απαλό περπάτημα στα πάρκα κ.λπ. Βαρηκοΐα. Από την τόση φασαρία στο τέλος ο λαβύρινθος του αφτιού παθαίνει συχνά ζημιά. Πόσα και πόσα να ακούσει ο δάσκαλος και σε τι εντάσεις; Αυτή η πάθηση αντιμετωπίζεται δύσκολα και μόνο με επίσκεψη σε ειδικό γιατρό. Έλλειψη προσοχής, ινομυαλγία και διαταραχές ύπνου. Πολύ συχνές παθήσεις των εκπαιδευτικών. Πηγή έχουν τη συμπεριφορά των μαθητών και το άγχος της επόμενης μέρας, καθώς δεν ξέρεις ακριβώς τι θα σου τύχει. Οι μαθητές είναι εντελώς απρόβλεπτοι. Το μυαλό πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση προς αντιμετώπιση κάθε πιθανού και απίθανου επεισοδίου και κάποια στιγμή ο καλός εκπαιδευτικός τσακρά, εν αντέχει άλλον. Εννοείται πως εδώ πρέπει να προσθέσουμε και τις διατροφικές διαταραχές και τις παθήσεις φωνητικών χορδών. Αυτές και άλλες πιο εξειδικευμένες διαταραχές και παθήσεις συμβαίνουν στον Κύπριο εκπαιδευτικό. Για την αντιμετώπισή τους είναι και νιώθει εντελώς μόνος και αβοήθητος, και κακώς πολύ κακώς κάποιοι αναίσθητοι διευθυντές δημιουργούν πρόβλημα με τις άδειες ασθενείας. Κοντά σε αυτά είναι και οι διάφοροι πραγματικοί κίνδυνοι που αντιμετωπίζει ο Κύπριος εκπαιδευτικός, μα με αυτούς θα ασχοληθούμε σε κατοπινό στάδιο.