Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο. Ιστορικής σημασίας κατάκτηση για τον κλάδο.

Ανακοίνωση της ΔΟΕ.

Τα ξημερώματα της 27ης Φεβρουαρίου 2018, χρονικό σημείο της ψήφισης από τη Βουλή του άρθρου 33, που αφορά στη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο, στον νόμο για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, αποτελούν, πλέον, ιστορικό σημείο για τον κλάδο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ιστορικό σημείο επίτευξης μιας κοινωνικής και εκπαιδευτικής κατάκτησης. 

Τα τελευταία, τριάντα και πλέον, χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα έθετε ως ένα από τα κυρίαρχα αιτήματά του τη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, της φοίτησης όλων των νηπίων και προνηπίων στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο. Κάτω από την πίεση του εκπαιδευτικού κόσμου το 2006, με τον Ν.3518/2006 θεσμοθετήθηκε η υποχρεωτική φοίτηση των νηπίων για ένα έτος στο νηπιαγωγείο (νήπια των 5 ετών). Από τότε μέχρι σήμερα, καμία κυβέρνηση δεν είχε προχωρήσει στη θεσμοθέτηση της υποχρεωτικότητας και για τα προνήπια (νήπια 4 ετών), με αποτέλεσμα χιλιάδες προνήπια που μένουν εκτός του δημόσιου Νηπιαγωγείου ωθούνται σε δομές των Δήμων (βρεφονηπιακούς σταθμούς) μέσω κουπονιών (voucher) ή τροφείων ή σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, αφήνοντας παράλληλα εκτός δομών τα παιδιά μικρότερης ηλικίας δηλαδή όλα τα παιδιά ηλικίας 2-3,5 ετών.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. από το καλοκαίρι του 2016 μέχρι σήμερα, σχεδίασε και υλοποίησε μια μεγάλη σειρά κινητοποιήσεων, εκδηλώσεων και ημερίδων. Προχώρησε στην κοινοποίηση των θέσεων του κλάδου στα πολιτικά κόμματα, με επιστολές και συναντήσεις σε όλα τα Παιδαγωγικά Τμήματα Προσχολικής Αγωγής και Δημοτικής Εκπαίδευσης, στην εξασφάλιση της στήριξης των θέσεών μας από τις ευρωπαϊκές και διεθνείς εκπαιδευτικές οργανώσεις, σε δημοσιοποίηση των αιτημάτων μας με δημοσιεύσεις και συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης και διαρκή πίεση προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, κάτι το οποίο έδωσε ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στις διεκδικήσεις μας και οδήγησε την πολιτική ηγεσία σε επανειλημμένες δεσμεύσεις για τη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο.

Οι δεσμεύσεις αυτές υλοποιήθηκαν κατά ένα μεγάλο μέρος μέσα από την ψήφιση του άρθρου 33 του νόμου για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Η θέση μας για άμεση θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης σε όλη την επικράτεια δεν υιοθετήθηκε. Η σταδιακή 3ετής υλοποίηση και με Υπουργικές Αποφάσεις να ρυθμίζουν τις λεπτομέρειες και κυρίως την υποχρεωτικότητα αποτελούν το πεδίο των αγώνων μας για την προσχολική αγωγή από σήμερα και μέχρι την πλήρη υποχρεωτική εφαρμογή της σε όλη την Ελλάδα.

Απέναντι σε αυτόν τον αγώνα σκληροί πολέμιοι ήταν και θα συνεχίσουν, δυστυχώς, να είναι όσοι επέλεξαν να στοιχηθούν πίσω από τη διεκδίκηση της Κ.Ε.Δ.Ε. για εκχώρηση της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στους Δήμους, προσπαθώντας με ψεύδη και κατασυκοφάντηση του παιδαγωγικού έργου των νηπιαγωγών να πείσουν την ελληνική κοινωνία ότι η επένδυση στη δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση των παιδιών μας είναι, το λιγότερο, κατακριτέα.

Απέναντι σε αυτόν τον αγώνα βρέθηκαν και όλα εκείνα τα κόμματα του κοινοβουλίου (Ν.Δ., ΔΗ.ΣΥ., Κ.Κ.Ε., Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων) που αφενός επέλεξαν να μην ανταποκριθούν στο αίτημα του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για συνάντηση μαζί τους ώστε να ενημερωθούν σχετικά με το κορυφαίας σημασίας αίτημά μας, αφετέρου να καταψηφίσουν το άρθρο 33 ή να δηλώσουν «παρών» σε απόλυτη ευθυγράμμιση με όλους τους πολέμιους της θεσμοθέτησης της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.

Σε καιρούς που διεθνώς καλλιεργούνται τάσεις ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης, σε καιρούς βαθιάς κρίσης η θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης ως αναπόσπαστου τμήματος της 14χρονης δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, ως βάσης του δημόσιου δωρεάν σχολείου, ως βασικού πυλώνα υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης έχει ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο για τον κόσμο της εκπαίδευσης αλλά για όλη την κοινωνία.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θεωρεί πως η ψήφιση του άρθρου 33 που αφορά τη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αποτελεί μια πολύ σημαντική θετική εξέλιξη ως προς την αναγνώριση του ρόλου του νηπιαγωγείου και θα συνεχίζει να μάχεται για την άμεση υποχρεωτική εφαρμογή της σε όλη την Ελλάδα.

Δράση φιλαναγνωσίας.


Πανελλαδική Κινητοποίηση και συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας.

Mε αίτημα αιχμής τους μόνιμους, μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση καθώς και το σύνολο των σοβαρών ζητημάτων του κλάδου ανοικτά, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.: 

κηρύσσει 3ωρη στάση εργασίας (3 τελευταίες ώρες του πρωινού και 3 πρώτες του απογευματινού προγράμματος) για την Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018 και καλεί όλους τους συναδέλφους μόνιμους και αναπληρωτές στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια που πραγματοποιούνται στην Αθήνα (13:00 στο Υπουργείο Παιδείας). 

Ο Σύλλογος Δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας κηρύσσει επιπλέον τρίωρη στάση εργασίας, για τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων στην κινητοποίηση, ώστε να μπορούν να καλύψουν όλο το ωράριο με στάση, εάν χρειάζεται.

Πάγια θέση του συλλόγου μας είναι ο αγώνας όλων των εκπαιδευτικών, κάτω από ένα κοινό πλαίσιο δράσης με σκοπό τη διεκδίκηση μόνιμων και μαζικών διορισμών, μακριά από διχαστικές επιδιώξεις και διεκδικήσεις, που σκοπό έχουν να διασπάσουν τον κλάδο μας.

Tο σχολείο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μνημονιακό σχολείο των περικοπών και της εξοικονόμησης των δαπανών, είναι ένα κουτσουρεμένο σχολείο, στο οποίο οι μαθητές τελειώνουν τα μαθήματα στις 13.15 και όχι στις 14.00 όπως παλαιότερα και το ολοήμερο δεν έχει μόνιμο δάσκαλο για να γίνεται η προετοιμασία των μαθητών για την επόμενη ημέρα, προκειμένου να περικοπούν θέσεις εργασίας και να εξοικονομηθούν περίπου 4000 εκπαιδευτικοί.

Απαιτείται η κάλυψη όλων των οργανικών κενών με μόνιμους διορισμούς. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν αναπληρωτές με 16 χρόνια προϋπηρεσίας που να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κάθε χρόνο να αναπληρώνουν τους εαυτούς τους 

Δεν μπορεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας να ανακοινώνει 20000 μόνιμους διορισμούς και να μην πραγματοποιεί κανέναν! Δεν μπορεί η κυβέρνηση να δημιουργεί 5000 οργανικές θέσεις στους ΟΤΑ -και ορθά- για τους συμβασιούχους και για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς οι οποίοι εργάζονται πολλά περισσότερα χρόνια, να μην λέει λέξη.

Πάγια διεκδίκηση του κλάδου εδώ και χρόνια μέσα από πολλές απεργιακές κινητοποιήσεις και δράσεις, είναι οι μόνιμοι διορισμοί για μια εκπαίδευση ποιότητας, που αξίζει σε κάθε παιδί αλλά και για μια ζωή αξιοπρέπειας, που δικαιούται κάθε εκπαιδευτικός.

Για την μαζικότερη συμμετοχή ο Σύλλογος θα έχει στη διάθεση των συναδέλφων πούλμαν , που θα αναχωρήσει από το Βούρκο στις 11.30 π.μ. Για την καλύτερη οργάνωση απαιτείται δήλωση συμμετοχής στην Βέτα Κορωναίου 6974341868

ΟΛΟΙ στο Υπουργείο την Παρασκευή 2 Μαρτίου!

ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ!!

ΕΞΙΣΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ!!

Για το ΔΣ

Η πρόεδρος                 Η Γεν. Γραμματέας

Βέτα Κορωναίου             Έφη Βαρβάρου




Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Νεανική σκηνή θεάτρου Χαλκίδας.

Η Νεανική Σκηνή του Θεάτρου Χαλκίδας ανεβάζει από Δευτέρα 16 Απριλίου έως Παρασκευή 27 Απριλίου την παράσταση «Η Ιφιγένεια στο Κολέγιο» του Θωμά Μυλωνά σε σκηνοθεσία της Ευδοκίας Ζέρβα. Πρόκειται για μια σύγχρονη απόδοση του μύθου της θυσίας της Ιφιγένειας και των τραγωδιών του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» και «Ιφιγένεια εν Ταύροις». 


ΥΠΟΘΕΣΗ: 

Αφού η Ωραία Ελένη και ο Πάρης έχουν φύγει για την Τροία ο απαρηγόρητος Μενέλαος δε δυσκολεύεται να πείσει τον αδερφό του, Αγαμέμνονα, να κηρύξει πόλεμο κατά των Τ ρώων. Ο ένας θα πάρει πίσω την αγαπημένη του κι ο άλλος θα κατακτήσει την οικονομία της πλούσιας Τροίας. Ποιος όμως θα είναι υπεύθυνος στις καινούριες μπίζνες του Αγαμέμνονα; Φυσικά η κόρη του, η Ιφιγένεια! Έτσι λοιπόν την αναγκάζει να ακολουθήσει ανώτατες οικονομικές σπουδές στο Κολλέγιο, και να θυσιάσει το όνειρό της που είναι οι σπουδές στην αστρονομία. Χρόνια μετά ο αδερφός της ο Ορέστης τη βρίσκει στο Κολέγιο Μπάντμιντον Εκονόμικς Σκουλ οφ Εβερ εντ Εβερ Αγκαιν κι από εκεί θα κάνουν μια νέα αρχή.

Η παράσταση της Νεανικής Σκηνής του Θεάτρου Χαλκίδας «Η Ιφιγένεια στο Κολέγιο» προτείνεται να παρουσιαστεί στους χώρους των γυμνασίων της Εύβοιας και να την παρακολουθήσουν οι μαθητές/τριες  της έκτης τάξης των όμορων δημοτικών σχολείων. 

Η συν-παρακολούθηση της παράστασης από μαθητές/τριες γυμνασίου και της έκτης τάξης των όμορων δημοτικών σχολείων σε χώρους των Γυμνασίων υποστηρίζει τη μετάβαση των παιδιών από το δημοτικό στο γυμνάσιο, προσφέροντας τους την ευκαιρία να έχουν μια πρώτη επαφή με το χώρο του μελλοντικού τους σχολείου, τους καθηγητές και καθηγήτριες, τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους μέσα από την τέχνη του θεάτρου. 

Η διάρκεια της παράστασης υπολογίζεται περίπου στη μία ώρα, ενώ για την οικονομική κάλυψη του κόστους παραγωγής, προβλέπεται το ελάχιστο δυνατό εισιτήριο ανά μαθητή/τρια που ορίζεται στα 4€. Αυτονόητο θεωρείται ωστόσο, ότι σε περίπτωση αδυναμίας καταβολής εισιτηρίου από μαθητές/τριες που προέρχονται από άπορες ή οικονομικά ασθενείς οικογένειες, θα γίνεται ίση μεταχείρισή τους, χωρίς κανέναν διαχωρισμό ή αποκλεισμό από την παράσταση. 

Στην παράσταση παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται οι: 

Κώστας Ντεγιάννης, Ελένη Φωτιά, Νίκος Αγγελάκης, Μίνα Βαμβάκου, Αντρέας Νονόγλου.


Πληροφορίες στο Θέατρο Χαλκίδας. Έδρα: Μεσσαπίων 4, 34100 Χαλκίδα Τηλ: 2221024826 – 6937176238 Email : xalkidatheatro@gmail.com , http://bm-festival.com , Facebook: ΘΕΑΤΡΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 



Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

ΤΡΙΩΡΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΜΟΥΣΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗΣ.

Ο Σύλλογος Δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας διοργανώνει τρίωρο σεμινάριο μουσικοκινητικής, την Πέμπτη 1/3/2018 στις 6μμ στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας, με εμψυχωτή τον Βασίλη Τζάνο Αναγνώστου

Tίτλος:    "Πες το μ’ ένα τραγούδι"

Στο Σεμινάριο θα γίνει διδασκαλία έξι δραστηριοτήτων που βασίζονται στο «Σύστημα Orff» και αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα του τραγουδιού ως εκπαιδευτικού εργαλείου. 

Το «Σύστημα Orff» είναι μία μέθοδος προσέγγισης του λόγου, της μουσικής και της κίνησης, που μπορεί να ξεκινήσει από την προσχολική ηλικία. Έχει ως πρωταρχικό σκοπό την ανάπτυξη της πρωτοβουλίας, της φαντασίας και της δημιουργικότητας. Δίνει μεγάλη σημασία στην αυτενέργεια, ευαισθητοποιεί τις αισθήσεις, καλλιεργεί την ικανότητα συγκέντρωσης, την κοινωνικότητα και το σπουδαιότερο, χαρίζει τη χαρά της βιωματικής συμμετοχής σε αισθητικές μορφές κίνησης, μουσικής και λόγου.

Λένε πως ο άνθρωπος πρώτα μαθαίνει να τραγουδά και μετά να μιλάει. Μεγαλώνοντας το λα-λα-λα που κάνει ως βρέφος, αποκτά σχήμα, φτιαγμένο από λόγο και μουσική. Η συνάντηση του με το τραγούδι γίνεται πάρα πολύ νωρίς. Όμως τι είναι παιδικό τραγούδι; Ποιος το γράφει και ποιους στόχους έχει όταν το γράφει; Και γιατί πολύ συχνά το παιδικό τραγούδι αντιμετωπίζεται με ελαφρότητα, επικίνδυνη που από παιδικό το κάνει παιδιάστικο και κάποιες φορές παιδαριώδες; Όμως το παιδικό τραγούδι ή καλύτερα το τραγούδι που απευθύνεται σε παιδιά είναι μία πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Στο σεμινάριο λοιπόν αυτό, κύριος στόχος μας θα είναι να επαναπροσδιορίσουμε τον όρο «παιδικό τραγούδι» και να μελετήσουμε τις αμέτρητες δυνατότητες που έχουμε να το χρησιμοποιήσουμε ως σπουδαίο εκπαιδευτικό εργαλείο.

Περιεχόμενα

1. Παιχνιδοτράγουδα (παιχνίδια με οδηγίες τραγουδιστές). 

2. Ζωγραφιστά τραγούδια (τραγούδια γεμάτα ζωγραφιές). 

3. Χοροτράγουδα (τραγούδια που δε γίνεται να τα πεις ακίνητος). 

4. Τραγούδια-ασκήσεις (για το σώμα μα και το νου).

5. Παραμυθοτράγουδα (τραγούδια που κρύβονται μέσα στα παραμύθια).

6. Τραγουδοϊστορίες (τραγούδια που κρύβουν μέσα τους παραμύθια).

Δηλώσεις συμμετοχής στην Εριφίλη Βουγιούκα 6944420563

Για το ΔΣ

Η Πρόεδρος                              Η Γραμματέας

Βέτα Κορωναίου                         Έφη Βαρβάρου

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

"Ο Μυταράς της Χαλκίδας".



"Ο Μυταράς της Χαλκίδας"

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του μεγάλου δάσκαλου και ζωγράφου, Δημήτρη Μυταρά, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, ο Δήμος Χαλκιδέων και το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας διοργανώνουν, το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου και ώρα 18.00 στο Αμφιθέατρο της Π.Ε. Εύβοιας (Λ. Χαϊνά 93), εκδήλωση με θέμα "Ο Μυταράς της Χαλκίδας".
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα παρουσιασθεί από τον Κοσμήτορα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Καθηγητή κ. Άγγελο Αντωνόπουλο το συλλεκτικό ημερολόγιο για το 2018 με έργα του Δημήτρη Μυταρά ενώ η ηθοποιός Ελένη Καλλία θα απαγγείλει ποιήματά του. Για τη ζωή του και το έργο του ζωγράφου θα μιλήσει η σύζυγός του Χαρίκλεια Μυταρά. Η έναρξη του προγράμματος επενδύεται από τη μουσική του Αριστείδη Μυταρά, ενώ η εκδήλωση θα πλαισιωθεί μουσικά από το σχήμα Cantus Firmus Duo Per Cello & Βasso - Βάνα Παπαϊωάννου Piano.

Πανελλαδική Κινητοποίηση και συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας.

Ανακοίνωση του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας.

Ο Σύλλογος Δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας κηρύσσει τρίωρη στάση εργασίας τις τρεις τελευταίες ώρες του πρωινού προγράμματος ή τις τρεις πρώτες του μεσημεριανού , για τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων στην κινητοποίηση που θα πραγματοποιηθεί στο Υπουργείο Παιδείας την Παρασκευή 2 Μαρτίου στις 1.00μ.μ.

Πάγια θέση του συλλόγου μας είναι ο αγώνας όλων των εκπαιδευτικών, κάτω από ένα κοινό πλαίσιο δράσης με σκοπό τη διεκδίκηση μόνιμων και μαζικών διορισμών, μακριά από διχαστικές επιδιώξεις και διεκδικήσεις, που σκοπό έχουν να διασπάσουν τον κλάδο μας.

Tο σχολείο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μνημονιακό σχολείο των περικοπών και της εξοικονόμησης των δαπανών, είναι ένα κουτσουρεμένο σχολείο, στο οποίο οι μαθητές τελειώνουν τα μαθήματα στις 13.15 και όχι στις 14.00 όπως παλαιότερα και το ολοήμερο δεν έχει μόνιμο δάσκαλο για να γίνεται η προετοιμασία των μαθητών για την επόμενη ημέρα, προκειμένου να περικοπούν θέσεις εργασίας και να εξοικονομηθούν περίπου 4000 εκπαιδευτικοί.

Απαιτείται η κάλυψη όλων των οργανικών κενών με μόνιμους διορισμούς. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν αναπληρωτές με 16 χρόνια προϋπηρεσίας που να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κάθε χρόνο να αναπληρώνουν τους εαυτούς τους 

Δεν μπορεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας να ανακοινώνει 20000 μόνιμους διορισμούς και να μην πραγματοποιεί κανέναν! Δεν μπορεί η κυβέρνηση να δημιουργεί 5000 οργανικές θέσεις στους ΟΤΑ -και ορθά- για τους συμβασιούχους και για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς οι οποίοι εργάζονται πολλά περισσότερα χρόνια, να μην λέει λέξη.

Πάγια διεκδίκηση του κλάδου εδώ και χρόνια μέσα από πολλές απεργιακές κινητοποιήσεις και δράσεις, είναι οι μόνιμοι διορισμοί για μια εκπαίδευση ποιότητας, που αξίζει σε κάθε παιδί αλλά και για μια ζωή αξιοπρέπειας, που δικαιούται κάθε εκπαιδευτικός.

Για την μαζικότερη συμμετοχή ο Σύλλογος θα έχει στη διάθεση των συναδέλφων πούλμαν , που θα αναχωρήσει από το Βούρκο στις 11.30 π.μ. Για την καλύτερη οργάνωση απαιτείται δήλωση συμμετοχής στην Βέτα Κορωναίου 6974341868

ΟΛΟΙ στο Υπουργείο την Παρασκευή 2 Μαρτίου!

ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ!!

ΕΞΙΣΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ!!


Για το ΔΣ

Η πρόεδρος             Η Γεν. Γραμματέας

Βέτα Κορωναίου         Έφη Βαρβάρου

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

Η ΔΟΕ για τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.

H εκπαιδευτική και κοινωνική αναγκαιότητα της θεσμοθέτησης της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο και οι σχετικές διατάξεις του σχεδίου νόμου για το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.
     
           Το σχέδιο νόμου για την ίδρυση του πανεπιστημίου της Δυτικής Αττικής που κατατέθηκε στη Βουλή στις 13-2-2018, περιέχει κομβικής σημασίας ρυθμίσεις σε σχέση με το αίτημα δεκαετιών του κλάδου των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο.
      Η καθιέρωση, για πρώτη φορά το 2006 με τον Ν.3815, της υποχρεωτικότητας του ενός έτους προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για τα παιδιά 5-6 ετών, μετά από την απεργία των 42 ημερών της Δ.Ο.Ε.,  υπήρξε η πρώτη κατάκτηση,  αποτέλεσμα των αγώνων του κλάδου μας σε αυτήν την κατεύθυνση.
         Πάγια θέση της Δ.Ο.Ε. είναι ότι η εκπαίδευση που παρέχεται στα παιδιά του νηπιαγωγείου, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι, παράγει αντισταθμιστικά οφέλη τα οποία είναι καθοριστικά για την μετέπειτα ζωή όλων των παιδιών και ιδιαίτερα όσων προέρχονται από μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.
           Η ερευνητική βιβλιογραφία καταδεικνύει ότι το Νηπιαγωγείο επηρεάζει θετικά την προσωπική, κοινωνική και μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών. Ο ρόλος του είναι εξαιρετικά σημαντικός για την κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξή τους, την πρόληψη μαθησιακών δυσκολιών και την έγκαιρη αντιμετώπισή τους (πρώιμη παρέμβαση), την ομαλή τους μετάβαση στο Δημοτικό Σχολείο και στις επόμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες, τη σχολική επιτυχία και την επαγγελματική και κοινωνική τους ένταξη στις μεγαλύτερες ηλικίες.
            Η 2χρονη φοίτηση όλων των νηπίων (ως προνήπια και ως νήπια) στο Νηπιαγωγείο, είναι εξαιρετικά σημαντική και αναγκαία, αφού φοιτώντας για δύο χρόνια λαμβάνουν συστηματική εκπαίδευση με συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους από παιδαγωγούς με εξειδίκευση στην εκπαίδευση της ηλικιακής ομάδας 4-6 ετών, δηλαδή από νηπιαγωγούς του κλάδου ΠΕ60.
       Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θεωρεί πως η υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο για τα νήπια που συμπληρώνουν την ηλικία των τεσσάρων ετών, που προβλέπεται στο άρθρο 33 παρ. 3 του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί άμεσα για το σύνολο της επικράτειας και όχι σταδιακά από το έτος 2018-2019. Η επίκληση, τόσο από την πλευρά του Υπουργείου όσο και από την πλευρά των λίγων πολέμιων της ρύθμισης, στην έλλειψη κτηριακών υποδομών, καταρρίπτεται ως επιχείρημα από τα γεγονότα. Συγκεκριμένα, από το 2006, όταν με τον Ν. 3518 θεσμοθετήθηκε το ένα έτος προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης ως υποχρεωτικό, σημειώθηκε ένα κύμα μαζικής ίδρυσης νηπιαγωγείων. Ως το 2010 κτίστηκαν 392 νέα νηπιαγωγεία, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δημόσια. Είναι επομένως καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης η επένδυση από την πολιτεία στην ενίσχυση των κτηριακών υποδομών, της υλικοτεχνικής υποδομής, στην υλοποίηση των απαραίτητων μόνιμων διορισμών και στην ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, κάτι που από το 2010 μέχρι σήμερα δεν συμβαίνει εξ αιτίας της πολιτικής των μνημονίων και των περικοπών.
           Στην κατεύθυνση της άμεσης θεσμοθέτησης για όλη την επικράτεια, όλες οι  λεπτομέρειες υλοποίησης της ρύθμισης θα πρέπει να συμπεριληφθούν στον νόμο και να μην αναβάλλονται μέχρι τον χρόνο έκδοσης των προβλεπόμενων υπουργικών αποφάσεων. Το ίδιο ισχύει και για την κατάργηση όλων των διατάξεων άρθρων του 1566/85 που αμφισβητούν την υποχρεωτική φοίτηση των προνηπίων, αποκλειστικά στο Δημόσιο νηπιαγωγείο.
    Δυστυχώς, η πολύ σημαντική, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, θεσμοθέτηση της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο, συναντά την αντίδραση της Κ.Ε.Δ.Ε.  που παραπληροφορεί, επιχειρεί να τρομοκρατήσει και απειλεί ευθέως τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων, κάνοντας λόγο για κλείσιμο δομών και απολύσεις εργαζομένων.
           Η στάση της δεν προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη αφού οι επιδιώξεις της έχουν σχέση όχι με το ειλικρινές της ενδιαφέρον για την εκπαίδευση αλλά με την εξεύρεση εκλογικής πελατείας και αποτυπώνονται στις αποφάσεις του τακτικού της συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε από 30 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου 2017 με σαφήνεια: «Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο λόγω έλλειψης κτηριακών υποδομών, αλλά και διότι αποτελεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για το λόγο αυτό, προτείνεται η διοικητική μεταφορά των λειτουργούντων νηπιαγωγείων στους δήμους και να θεσμοθετηθεί η συγκρότηση των νέων νηπιαγωγείων από τους Δήμους». Με μια επιχειρηματολογία στηριγμένη στο ψεύδος, αφού, σαφέστατα, η κατεύθυνση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο είναι η προσχολική αγωγή και εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της δημόσιας εκπαίδευσης υπό την εποπτεία των αρμόδιων Υπουργείων Παιδείας, η Κ.Ε.Δ.Ε. ζητά να αναλάβει  η τοπική αυτοδιοίκηση την πλήρη ευθύνη λειτουργίας των νηπιαγωγείων (κάτι που επιχειρήθηκε και στο παρελθόν και απετράπη από τη σθεναρή αντίσταση του κλάδου),  με προφανείς σκοπιμότητες. Ζητά με απλά λόγια την αποκοπή από την, συνταγματικά κατοχυρωμένη, δημόσια εκπαίδευση των νηπιαγωγείων και τη σύνδεσή της με την πολιτική του ρουσφετιού, των κουπονιών (vouchers), των διδάκτρων – τροφείων και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας. Και φυσικά κρύβει την, πικρή γι αυτήν, αλήθεια ότι η δυναμικότητα των παιδικών σταθμών των  Δήμων πανελλαδικά είναι περίπου 100.000 θέσεις, κάτι που σημαίνει  ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να στηρίξει όσα επικαλείται και ότι δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις για ένταξη παιδιών  στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων δεν ικανοποιούνται κάθε χρόνο (με βάση τα στοιχεία της ΕΕΤΑΑ). Πώς λοιπόν θα κλείσουν δομές και πώς θα υπάρξουν απολύσεις; Η απάντηση συντριπτική.  
           Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί πρέπει να είναι δημόσιοι και να καλύπτουν όλα τα παιδιά, από 0-3,5 ετών, των εργαζόμενων και ανέργων που το επιθυμούν.
       Το αίτημα, όμως, της θεσμοθέτησης της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο δεν αποτελεί αίτημα των εκπαιδευτικών και μόνο, δεν είναι συντεχνιακό αίτημα (όπως τα ιδιωτικά συμφέροντα προσπαθούν να παρουσιάσουν) αλλά, πέρα από εκπαιδευτικό, αίτημα του κινήματος των γονέων, αίτημα δηλαδή κοινωνικό. Αδιάψευστη απόδειξη η ανακοίνωση της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας στις 9/9/2017, με την ευκαιρία της έναρξης του σχολικού έτους, που περιλαμβάνει το αίτημα για «Αποκλειστικά ΕΝΙΑΙΟ 12ΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, με δίχρονη υποχρεωτική ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» στον αγωνιστικό της σχεδιασμό.
    Όσοι επιχειρούν να απαξιώσουν ένα βασικό αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας εξυπηρετούν άλλους σκοπούς πολύ μακριά από τις ανάγκες των παιδιών μας.
        Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας με αίσθημα ευθύνης θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τη θεσμοθέτησης της 2χρονης  υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο καθολικά και άμεσα σε όλη την επικράτεια, κλείνοντας τα αυτιά στις παράλογες και αντιεπιστημονικές φωνές που επιχειρούν να μετατρέψουν το χώρο της παιδείας σε χώρο αδιέξοδων και στείρων αντιπαραθέσεων.
        Η δημόσια εκπαίδευση, μορφωτικό δικαίωμα όλων των παιδιών, είναι το όπλο της κοινωνίας κατά των ανισοτήτων και των αποκλεισμών. Η δημόσια εκπαίδευση είναι το σπίτι των παιδιών μας.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Συμμετοχή.

Οι εποχές που ζούμε επιβάλλουν συμμετοχή. 

Δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις ιδέες μας, να πιστεύουμε σε αυτές. Οφείλουμε να τις προστατέψουμε και να τους δημιουργήσουμε το χώρο, που θα τις κάνει μεγαλύτερες, για να γίνουν ένα υπέροχο κομμάτι της ζωής μας, της εκπαίδευσης … του κόσμου. 
Επειδή η σιωπή είναι συνενοχή...η αδιαφορία συναίνεση ..και η αποχή αποδοχή....

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Εκπαιδευτικός πρωταγωνιστής και μαθητές κομπάρσοι ή θεατές. Αυτό θέλουμε;

Άρθρο του Δημήτρη Τσιριγώτη, φυσικού
Αναδημοσίευση από τον Εκπαιδευτικό




Δεν είναι δυνατόν τα σημερινά παιδιά να μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο που μαθαίναμε και εμείς και οι προ-παππούδες μας. Τρομάζω όταν μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να μου θυμίζει τους δικούς μου καθηγητές που είχα παιδί. Να χρησιμοποιώ τους ίδιους τρόπους επαναφοράς στην τάξη, τις ίδιες μεθόδους τυποποιημένης διδασκαλίας, να καλλιεργώ και εγώ στους μαθητές μου τόσο έντονο πάθος για βαθμούς που να υπερκαλύπτει κάθε πραγματικό ενδιαφέρον για τη μάθηση. Μοιάζει σαν η παιδαγωγική επιστήμη να έχει κολλήσει κάπου στο πολύ μακρινό παρελθόν.

Όταν η σχέση εκπαιδευτικού-μαθητών θυμίζει τη σχέση βασιλιά-υπηκόων

Και ενώ είπα ωραία το ποίημα στον ΑΣΕΠ επιλέγοντας την σωστή απάντηση: «μαθητοκεντρική διδασκαλία» και ενώ τραγούδησα με πάθος το «we don't need no education» και ενώ έκλαψα με τον «κύκλο των χαμένων ποιητών», μετά μπήκα στην τάξη και έκανα τα ακριβώς αντίθετα.

Αντί να θεωρήσω τους μαθητές μου υποκείμενα της μάθησης, τους αντιμετώπισα ως αντικείμενα της διδασκαλίας μου. Τους φώναξα με αυτοπεποίθηση: «σε μένα να πιστεύετε, εγώ είμαι ο απόλυτος άρχοντας της γνώσης, το πρότυπο, ο φωτεινός παντογνώστης, ο βασιλιάς της φυλής σας». Μετά ανέβηκα στο βάθρο μου, φόρεσα το στέμμα μου μεθυσμένος από τη γλύκα της εξουσίας. Σίγουρος ότι κανείς δεν πρόκειται να με ρίξει από το θρόνο μου. Είχα βλέπετε φροντίσει να μετατρέψω τους μαθητές μου σε καταπιεσμένους υπηκόους κάνοντάς τους εξαρτημένους από βαθμούς και εξετάσεις. Η συμφωνία μεταξύ μας ήταν σαφής: «αν κάνετε ακριβώς ό,τι σας λέω εγώ θα σας ανταμείβω με έναν μαγικό αριθμό που θα σας εξασφαλίζει την αποδοχή των άλλων. Αν όχι, για το δικό σας καλό, θα σας στερώ αυτήν την αποδοχή». Και η συμφωνία δούλεψε ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα……

Εκπαιδευτικός πρωταγωνιστής και μαθητές κομπάρσοι ή θεατές

Και ενώ τα τελευταία χρόνια έχουμε σημαντικότατα ευρήματα πάνω στην παιδαγωγική επιστήμη, εγώ προτίμησα να κάνω του κεφαλιού μου και να εφαρμόσω μεθόδους διδασκαλίας που κρατάνε από πολύ παλιά, από το 1800μ.Χ. Θεώρησα εξωπραγματικά και επικίνδυνα όσα μου χάρισαν απλόχερα ο Τζον Ντιούι, η Μαρία Μοντεσσόρι, ο Αλεξάντερ Νιλ, ο Σελεστέν Φρενέ, ο Πάουλο Φρέιρε, ο Λεβ Βιγκότσκι, ο Σίμορ Πέιπερτ, ο Οβίδιος Ντεκρολί, ο Καρλ Ρότζερς και οι δικοί μας Δημήτρης Γληνός, ο Αλέξανδρος Αλέξανδρος Δελμούζος, ο Μίλτος Κουντουράς κ.α. Ο καθένας από αυτούς τους παιδαγωγούς ναι μεν προτείνει το δικό του μοντέλο εκπαίδευσης αλλά όλοι έχουν έναν κοινό άξονα: οι μαθητές από καταναλωτές της γνώσης να γίνουν παραγωγοί της. Θεωρούν ότι αν η γνώση παρέχεται ως έτοιμο προϊόν από τον διδάσκοντα, οι μαθητές αφού χρησιμοποιήσουν τη γνώση αυτή μετά την αποβάλλουν χωρίς να μένει κανένα αποτύπωμά της πάνω στην συνείδησή τους. Εγώ λοιπόν είπα όχι σε όλους αυτούς τους παιδαγωγούς του παιδοκεντρικού μοντέλου και αποθέωσα για άλλη μια φορά τον Γ.Φ. Χέρμπαρτ, τον Γερμανό θεμελιωτή του δασκαλοκεντρικού μοντέλου (εβαρτιανό) για μια θεωρία που έρχεται από το 1800 περίπου. «Ζήτω ο δάσκαλος λοιπόν. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής και οι μαθητές οι κομπάρσοι και σε πολλές περιπτώσεις απλά οι θεατές».

Δύο έννοιες που τρομάζουν: αυτενέργεια και αποκλίνουσα σκέψη

Η αλήθεια είναι ότι με φόβισαν οι λέξεις. Πέρασα την «αυτενέργεια» των μαθητών για αυτοαγωγή και αυτομόρφωση και φοβήθηκα ότι αυτοί που προτείνουν κάτι τέτοιο θέλουν οι μαθητές να ψάχνουν μόνοι τους τη γνώση με τελείως απενεργοποιημένο το ρόλο του εκπαιδευτικού. Δεν ήξερα βλέπετε ότι αυτενέργεια των μαθητών σημαίνει αναβάθμιση και εμπλουτισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού. Ότι από τροφοδότης έτοιμης γνώσης μετατρέπεται σε εμψυχωτής και συντονιστής ώστε η γνώση να κατακτιέται από τον διδασκόμενο. Δεν πήγε το μυαλό μου ότι οι μαθητές τελικά μαθαίνουν ό,τι εκείνοι επιλέγουν και όχι ό,τι τους επιβάλλεται. Και ότι επιλέγουν ό,τι τους συγκινεί, τους κινεί το ενδιαφέρον, ό, τι έχουν ανάγκη και ό, τι τελικά βιωθεί. Και ότι ο τρόπος για να μάθουν είναι να κινητοποιηθούν οι ίδιοι να αναζητήσουν προσωπικούς δρόμους που θα τους οδηγήσουν στη γνώση. Τι έκανα λοιπόν εγώ; Έδινα έμφαση μόνο στο περιεχόμενο της μάθησης αντί να εστιάζω στις διαδικασίες και στις αλληλεπιδράσεις με τις οποίες οι μαθητές οδηγούνται σε αυτή. Έβλεπα μόνο το «τι» και καθόλου το «πως». Αντί να ασχολούμαι με τους μαθητές εστίαζα μόνο στο μάθημα. Και αντί να προσαρμόζω τη διδασκαλία μου στους μαθητές μου, πίεζα τους μαθητές μου να προσαρμοστούν στη διδασκαλία μου.

Μια άλλη έννοια που με τρόμαζε ήταν η «αποκλίνουσα σκέψη». Βλέπετε την είχα μπερδέψει με την αποκλίνουσα συμπεριφορά. Δεν είχα καταλάβει ότι η καλλιέργεια της «αποκλίνουσας σκέψης» των μαθητών είναι ο καλύτερος τρόπος για να αναπτυχθεί η κριτική σκέψη και η δημιουργική σκέψη τους. Η ικανότητα δηλαδή να βλέπουν οι μαθητές πολλές διαφορετικές εκφάνσεις σε μια κατάσταση ή σε μια ερώτηση να μπορούν να βρίσκουν διαφορετικούς τρόπους ερμηνείας, ή απαντήσεις. Αυτή η «outofthebox» σκέψη, έξω από τη κοινή λογική είναι το θεμέλιο για τα μεγαλύτερα ανθρώπινα επιτεύγματα όπως είναι οι επιστήμες και οι τέχνες. Και εγώ ο ανόητος όταν έκανα μια ερώτηση στους μαθητές μου είχα μια και μόνη σωστή απάντηση στο μυαλό μου, εκείνη που εγώ τους είχα πει. Και φώναζα «λάθος» σε οτιδήποτε διαφορετικό και είχα μια γελοία αγωνία να τους ακούσω να μου επαναλαμβάνουν αυτή τη μια σωστή απάντηση. Και αντί να ενθαρρύνω τους μαθητές μου να παίρνουν ρίσκα, να δοκιμάζουν, να πειραματίζονται, να μην φοβούνται να κάνουν λάθη και να αποκτούν ανεξαρτησία στο τρόπο που σκέφτονται προσπαθούσα να τους κάνω όλους ίδιους μεταξύ τους. Και ίδιους με μένα φυσικά. «Αφού το είπαμε εγώ είμαι το πρότυπο, εγώ είμαι ο θεός της γνώσης».

Οι σκέψεις ενός παιδιού για τον σούπερ-εκπαιδευτικό του

Στον παρακάτω φανταστικό μονόλογο φαίνονται οι σκέψεις ενός παιδιού για τον εκπαιδευτικό εκείνο που θεωρεί ότι αυτός είναι ό ένας και μοναδικός πρωταγωνιστής της διδασκαλίας:

«Κάθε πρωί, 8.15 εμφανίζεται στην πόρτα της τάξης μου εκείνος. Ο δάσκαλος. Είναι τεράστιος, είναι σοφός, ξέρει τα πάντα. Και είναι δυνατός. Εγώ από την άλλη είμαι μικρός και δεν ξέρω τίποτα. Ξέρω μόνο λίγα από αυτά που με έβαλε αυτός να μάθω και για λίγο. Μετά από λίγες μέρες τα ξεχνάω. Και άσε που και τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνω και τι λέω. Ευτυχώς που ο δάσκαλος θέλει να χρησιμοποιούμε τις δικές του λέξεις και δεν μας ζητάει να τα πούμε με δικά μας λόγια.

Όμως γιατί με ρωτάει να του απαντήσω σε πράγματα που ήδη ξέρει; Δεν είναι ειλικρινής μαζί μου αφού ήδη ξέρει την απάντηση. Μάλλον με εξετάζει, αυτό έχω καταλάβει. Κάθε ερώτηση που μου κάνει είναι ένα τεστ, τίποτα παραπάνω. Με τεστάρει για να του επαναλάβω αυτό που είπε αυτός σε μένα χθες. Με ενοχλεί που δεν ζητάει τη γνώμη μου αλλά θέλει να επαναλαμβάνω τη δικιά του. Έχω και εγώ δική μου γνώμη ξέρετε. Και πως κοκορεύεται όταν επαναλαμβάνουμε την γνώμη του;

Δεν μου αρέσει καθόλου που όταν μας λέει το μάθημα εμένα με ξεχνάει και κοιτάει πάντα τους ίδιους μαθητές. Εντάξει είναι καλοί μαθητές αυτοί αλλά και εγώ πως θα γίνω καλός αν ο δάσκαλος δεν με βλέπει;

Σίγουρα νομίζει ότι εγώ όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν και αυτόν αλλά κάνει λάθος. Δεν θέλω. Γιατί εμένα θέλω να με αγαπάνε και όχι να με φοβούνται και να προκαλώ δέος στους άλλους και απόσταση. Εγώ θέλω να γίνω σαν τον συμμαθητή μου τον Νίκο που όλοι τον θέλουν για φίλο τους. Από το ύφος του δασκάλου μου καταλαβαίνω ότι θεωρεί τον εαυτό του κάτι το σημαντικό για εμάς. Θα μπορούσε να είναι αλλά μάλλον δεν θέλει. Δεν θέλει να μοιράζεται τίποτα μαζί μας. Όλα τα κάνει μόνος του. Η μόνη φορά που νομίζω ότι πραγματικά έμαθα κάτι στο μάθημα ήταν όταν μας χώρισε σε ομάδες και μας είπε να κάνουμε κάποια έρευνα και εργασία. Έμαθα ένα σωρό πράγματα από τους συμμαθητές της ομάδας μου και νομίζω ότι και αυτοί μάθανε από μένα. Και μου μείνανε όσα είπαμε μεταξύ μας. Ακόμα τα θυμάμαι. Αλλά από ότι κατάλαβα του δασκάλου μου εκείνη η φορά δεν του άρεσε καθόλου γιατί λέει κάναμε πολύ φασαρία και από τότε δεν ξανακάναμε το μάθημα με τις ομάδες. Και ξαναγυρίσαμε στο παλιό μας μάθημα όπου εκείνος λέει και εμείς ακούμε ή κάνουμε ότι ακούμε.

Πάντως σας το λέω και μην πείτε μετά ότι δεν σας το είπα. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση να μην νοιάζεται ο δάσκαλος για μένα και τις γνώμες μου, έχω τον τρόπο να τον κάνω να με προσέξει και να ασχοληθεί μαζί μου. Θα τον κάνω να θυμώσει μαζί μου. Τότε θα με προσέξει στα σίγουρα»

Μια ουτοπία: Παθητικοί μαθητές σήμερα, ενεργοί πολίτες αύριο

Η παιδοκεντρική-ανθρωπιστική αυτή προσέγγιση που αναφέρεται παραπάνω δίνει προτεραιότητα στη μελέτη των ανθρώπινων αναγκών και ενδιαφερόντων και υποστηρίζει ότι οι μαθητές μαθαίνουν καλύτερα αυτό που θέλουν και χρειάζονται να μάθουν. Τα κίνητρα μάθησης είναι εσωτερικά που συνοδεύονται από εσωτερική αξιολόγηση του μαθητή στον ίδιο του τον εαυτό. Βρίσκεται σε αντίθεση με το δασκαλοκεντρικό-συμπεριφοριστικό μοντέλο( μπηχεϋβιορισμός) που θεωρεί ότι οι μαθητές μαθαίνουν με βάση συνέπειες που επιφέρουν οι πράξεις τους, τα κίνητρα είναι κυρίως εξωτερικά και οι αξιολόγηση γίνεται από τους διδάσκοντες. Με άλλα λόγια στη πρώτη περίπτωση πρόκειται για προσπάθεια βελτίωσης του ‘’εαυτού’’ ως στάση ζωής, μη περιμένοντας καμία εξωτερική ανταμοιβή ενώ στη δεύτερη η βελτίωση επιδιώκεται για να αποκτήσει ο μαθητής την αποδοχή των άλλων και κυρίως του δασκάλου. Εδώ όμως υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα: δεν θα έπρεπε η αποδοχή αυτή να είναι δεδομένη;

Πόσοι από εμάς τους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς εφαρμόζουν μαθητοκεντρικές μεθόδους διδασκαλίας; Ελάχιστοι φυσικά. Πόσοι από εμάς τις απορρίπτουν χωρίς ούτε καν να ξέρουν τι ακριβώς αυτές αποτελούν και χωρίς καμία δοκιμή; Οι περισσότεροι. Πόσοι από εμάς που διαβάζουν αυτό το κείμενο δεν είναι ήδη θυμωμένοι και θεωρούν όσα προτείνονται ως ουτοπικά και ανεφάρμοστα στο ελληνικό σχολείο; Πως γίνεται εμείς οι εκπαιδευτικοί που εξ ορισμού έχουμε σαν αποστολή την διαφύλαξη και την μετάδοση των διδαγμάτων του παρελθόντος να θεωρούμε ότι από το 1800 και μετά η παιδαγωγική επιστήμη έχει σταματήσει να υπάρχει και να αγνοούμε παραδειγματικά τα σύγχρονα ευρήματά της; Είναι σαν ένας φυσικός να θεωρεί ότι η φυσική σταμάτησε στον Νεύτωνα και να απορρίπτει την σύγχρονη φυσική του Αϊνστάιν και του Χάιζενμπεργκ.

Αν συμφωνούμε ότι ο κύριος σκοπός του σχολείου είναι να βοηθήσει τα παιδιά να γίνουν αύριο δημιουργικοί, ελεύθεροι και ενεργοί πολίτες τότε θα πρέπει και να αποδεχτούμε ως παράδοξο το γεγονός ότι τους δίνουμε τόσο παθητικούς ρόλους να ενσαρκώνουν. 

Η σχέση εκπαιδευτικού και μαθητή είναι το κλειδί της μάθησης

Προσωπικά, δεν θα βγάλω την ουρά μου απ’ έξω . Και εγώ μέρος αυτού του συστήματος εκπαίδευσης είμαι. Και εγώ το δασκαλοκεντρικό μοντέλο κατά κύριο λόγο εφαρμόζω. Κάποιες φορές όμως αποφασίζω να βγαίνω από την «ζώνη ασφαλείας» μου, να αφήνω στην άκρη τις «ευκολίες» μου και να δοκιμάζω. Πλέον είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι οι μέθοδοι διδασκαλίας που χρησιμοποιούμε πρέπει να αλλάξουν. Ότι η μέθοδος εκπαίδευσης που στηρίζεται σε τιμωρίες και βαθμούς δεν είναι τίποτα άλλο από χειρισμός των μαθητών με τη χρήση του «μαστίγιου και του καρότου» δηλαδή μέσω του φόβου και της αναζήτησης κέρδους. Ότι το σχολείο που αντιμετωπίζει τον εκπαιδευτικό ως απλό κομιστή της γνώσης αναπόφευκτα καταλήγει να είναι ένας γραφειοκρατικός και συντηρητικός μηχανισμός. Ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν την μονοσήμαντη αποστολή της σχολικής επίδοσης και ότι δεν μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση στους μαθητές τους. Ότι οι μαθητές μαθαίνουν μόνο άμα συγκινηθούν και κινητοποιηθούν οι ίδιοι. Ότι οι μαθητές μαθαίνουν όχι μόνο από το δάσκαλο αλλά και από τον εαυτό τους και από τους άλλους μαθητές. Σαφώς το βασικότερο κλειδί της μάθησης εξακολουθεί να είναι η σχέση του εκπαιδευτικού και του μαθητή, η οποία όμως είναι καταδικασμένη να αποτυγχάνει όταν πρόκειται απλά για σχέση εξουσίας και υπηκόου.

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Εργαστήρι πολυφωνίας από την ΕΛΜΕ Εύβοιας.

ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ
Μιαούλη 2
34100 ΧΑΛΚΙΔΑ
ΤΗΛ. 2221081257,6936192429                                           Χαλκίδα 12/2/2018
email:elmeevias@yahoo.gr

Συναδέλφισσες,συνάδελφοι,

σας ενημερώνουμε ότι στα πλαίσια των πολιτιστικών δράσεων της ΕΛΜΕ Εύβοιας, οργανώθηκε εργαστήρι πολυφωνίας με την επικουρία του γνωστού πολυφωνικού συγκροτήματος "Χαονία".

Την Τετάρτη 31 Ιανουαρίου, και ώρα 7:30 μ.μ., πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η πρώτη συνάντηση με τους δασκάλους-εμπνευστές του πολυφωνικού καραβανιού Αλέξανδρο Λαμπρίδη, σκηνοθέτη-μουσικό, ιδρυτή του πολυφωνικού συγκροτήματος "Χαονία" και την Αλίκη Γκανά, δικηγόρο-μουσικό, εκ των ιδρυτικών μελών του συγκροτήματος. 
Η δεύτερη συνάντηση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου και ώρα 6:15 έως 8:15 μ.μ.και μετά κάθε 15 ημέρες την ίδια ώρα.

Όσοι/ες ενδιαφέρεστε παρακαλώ να δηλώσετε συμμετοχή στο τηλ. 6936192429 ή σε αυτό το mail με ένα μήνυμα. 

Λίγα λόγια για το εργαστήρι πολυφωνίας:
Το Εργαστήρι Πολυφωνίας λειτουργεί από το 1999 και διοργανώνει σεμινάρια στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων και στο Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης». Εδώ και χρόνια έχει εξακτινώσει τη δράση του με περιοδικά σεμινάρια στην Ήπειρο (Πολυφωνικό Καραβάνι, Φεστιβάλ Βωβούσας), τον Πύργο Ηλείας (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας), το Βερολίνο («Polyphonia»), σε διεθνή φωνητικά φεστιβάλ (Ιταλία, Ουαλία) και αλλού. 
Το Εργαστήρι μυεί τους συμμετέχοντες σε διαδρομές πολυφωνίας, με κύρια αναφορά το Ηπειρώτικο Πολυφωνικό Τραγούδι. Κοινωνώντας μονάκριβα υλικά από τις εικοσάχρονες επιτόπιες καταγραφές του Πολυφωνικού Καραβανιού, μεταγγίζοντας τη διαρκή μαθητεία κοντά στους ύστατους βιωματικούς φορείς, γεφυρώνοντας διαρκώς τις πηγές με τις εκβολές του ποταμού της Πολυφωνίας. 
Η δομή και οι ρόλοι του πολυφωνικού ομίλου, οι διακριτές φωνές που συνθέτουν την ηπεριώτικη πολυφωνία, η διαφορετικότητα και το σμίξιμό τους, αποτελούν τα εισαγωγικά στοιχεία των σεμιναρίων. Μια εκλεκτή άγρα από πολυφωνικά τραγούδια της αγάπης και της ξενιτιάς, από όλες τις περιοχές της Ηπειρώτικης Πολυφωνίας, αναφορές στα άλλα ελλαδικά και ελληνόφωνα είδη πολυφωνίας (Βώλακας Δράμας, Κάτω Γαρούνας Κέρκυρας, ελληνόφωνη Κάτω Ιταλία), φωνητικοί και πολυφωνικοί αυτοσχεδιασμοί συνθέτουν την μουσική παλέττα του Εργαστηρίου. Με επιλεκτική, ένθετη αναφορά σε οπτικοακουστικά υλικά των επιτόπιων καταγραφών. 
Διδάσκοντες οι Αλέξανδρος Λαμπρίδης και Αλίκη Γκανά, οι κυρατζήδες του Πολυφωνικού Καραβανιού, με την συνδρομή και άλλων μελών του πολυφωνικού συνόλου «Χαονία», από διαφορετικές γενιές του εικοσάχρονου Εργαστηρίου.

Πολυφωνικό Σύνολο «Χαονία».
Η «Χαονία» πήρε το όνομά της από την χώρα των Χαόνων, ηπειρωτικού φύλου της αρχαιότητας. Ο χώρος της αρχαίας Χαονίας συμπίπτει ουσιαστικά με τον χάρτη της επιβίωσης της Ηπειρώτικης Πολυφωνίας σήμερα. 
Το πολυφωνικό σύνολο «Χαονία» δημιουργήθηκε το 1996. Στα εικοσιδύο του χρόνια έχει εμφανιστεί σε εκατοντάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό (Ιταλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρεττανία, Αλ). Στην Ελλάδα έχει εμφανιστεί από τους πλέον καταξιωμένους χώρους στην Αθήνα (Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κά), την Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, την Κρήτη μέχρι τα τελευταία παραμεθόρια χωριά της Ηπείρου και της Μακεδονίας. 
Η «Χαονία» πρωτοστατεί στο εικοσάχρονο ταξίδι του Πολυφωνικού Καραβανιού, συνταξιδεύοντας μαζί του στο σύνολο των εκδηλώσεών του! Η «Χαονία» έχει βραβευθεί από την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας για την προσφορά της στην προβολή και τη διάδοση του Ηπειρώτικου Πολυφωνικού Τραγουδιού. Έχει δισκογραφήσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό κι έχει συνεργαστεί με σειρά άλλων σχημάτων και μουσικών (Πετρολούκας Χαλκιάς, Γρηγόρης Καψάλης, «Χαϊνηδες», «MODE PLAGAL» κά). Τέλος, σειρά τηλεοπτικών εκπομπών έχουν επανειλημμένα παρουσιάσει την δουλειά του («Αλάτι της Γης», «Φωταψίες της Άλλης Όχθης» κ.ά.). 

Για το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ 

Η πρόεδρος                    Ο γεν. γραμματέας

Χαρά Νίκα                          Άρης Σκούρας

Εκδήλωση για τη παιδαγωγική Freinet.


Η Παιδαγωγική ομάδα «Το Σκασιαρχείο. Πειραματικοί ψηλαφισμοί για ένα σχολείο της κοινότητας» διοργανώνει σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας εκδήλωση με θέμα:  

«Για ένα ελεύθερο και δημοκρατικό σχολείο. Ουτοπία ή πραγματικότητα; Γαλλικές και ελληνικές τάξεις Freinet συνεργάζονται και αλληλοεπιδρούν»

Η εκδήλωση απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων που εφαρμόζουν ή ενδιαφέρονται να γνωρίσουν και να εισάγουν την παιδαγωγική Freinet στις τάξεις τους. Θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018, ώρα 18.00 – 21.00, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας, οδός Σίνα 31, Αθήνα.


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

Δευτέρα 26. 02. 2018, ώρα 18.00 – 21.00. Αμφιθέατρο Theo Angelopoulos


18.00 - 19.00. Προβολή της γαλλικής ταινίας «Η μάθηση είναι ιερή» της Delphine Pinson, 2016, 60λ. (με ελληνικούς υπότιτλους).
19.00 - 20.00. Στρογγυλό τραπέζι « Βήματα δημοκρατίας και ελευθερίας στο σχολείο. Συνεργασία ανάμεσα σε γαλλικές και ελληνικές τάξεις Freinet ».
20.00 – 21.00. Συζήτηση με το κοινό.

Ομιλητές:
-       Patrici Bacou, εκπαιδευτικός στο σχολείο Freinet « La Calandreta ».
-    Michel Duckit, εκπαιδευτικός του κινήματος Freinet - ο δάσκαλος στην ταινία « Η μάθηση είναι ιερή ».
-    Pierre Laffitte, καθηγητής στην Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πικαρντί- Jules Verne, ερευνητής στη Θεσμική Παιδαγωγική, ειδικός στη Θεσμική παιδαγωγική.
- Olivier Francomme, καθηγητής στην Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πικαρντί- Jules Verne, ερευνητής στην Παιδαγωγική Freinet, μέλος του γαλλικού κινήματος Freinet ICEM και του διεθνούς κινήμτος -  FIMEM.
-  Εκπαιδευτικοί του κινήματος Freinet της Ελλάδας – Παιδαγωγική ομάδα «Σκασιαρχείο» και μέλη του Πιλοτικού προγράμματος επιμόρφωσης στην απιδαγωγική Freinet.


Η είσοδος είναι ελεύθερη και θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.

Με τον Σύλλογο στη Φιλουμένα.



Φιλουμένα
του Εντουάρτο Ντε Φιλίππο
Σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή
Στο Θέατρο Διάνα

«ΦΙΛΟΥΜΕΝΑ» σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή στο Θέατρο Διάνα. Δύο χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία στο Εθνικό θέατρο , η Ελένη Ράντου συναντιέται και πάλι με την εμβληματική ηρωίδα του Εντουάρντο ντε Φίλιππο και αναμετριέται ξανά με έναν από τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας της, αναλαμβάνοντας την μεγαλύτερη παραγωγή που έχει πραγματοποιηθεί στο θέατρο Διάνα με έναν 13 μελή θίασο ηθοποιών.

Οι φτωχογειτονιές της Νάπολης ζωντανεύουν στο Θέατρο Διάνα. Εκεί, όπου ο ΝτομένικοΣοριάνο (Γιάννης Βούρος) γνωρίζει τη νεαρή Φιλουμένα σε έναν οίκο ανοχής. Την ερωτεύεται την παίρνει στο σπίτι του και η Φιλουμένα τον υπηρετεί με αφοσίωση. Τα χρόνια περνούν και 20 χρόνια μετά ο Σοριάνο ετοιμάζεται να παντρευτεί μια πολύ νέα γυναίκα, χωρίς όμως να έχει υπολογίσει την απάντηση... της Φιλουμένα.

Η Ελένη Ράντου διατηρώντας όλα τα στοιχεία του έργου του Εντουάρντο ντε Φίλιππο έχτισε από την αρχή την ιστορία της Φιλουμένα φωτίζοντας την όχι μόνο σαν σύμβολο μητρότητας αλλά και σαν αποτέλεσμα κοινωνικού αποκλεισμού.

Τα θεαματικά σκηνικά της παράστασης με φόντο τα σοκάκια της Νάπολης είναι του Μανόλη Παντελιδάκη και τα εξαιρετικά κοστούμια της ΝτένυςΒαχλιώτη.

Η Φιλουμένα μας αφηγείται στο θέατρο Διάνα την υπέροχη ιστορία μιας γυναίκας, που από πόρνη μετατρέπεται σε σύμβολο μητρότητας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΦΑΣΟΥΛΗΣ
ΣΚΗΝΙΚΑ: ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗΣ
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΝΤΕΝΥ ΒΑΧΛΙΩΤΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΑΛΥΣΑ ΓΚΡΗΝ
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΣΑΚΗΣ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗΣ
ΚΙΝΗΣΗ: ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΓΥΡΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΚΗΣ

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Ελένη Ράντου, Γιάννης Βούρος, Βίλμα Τσακίρη, Τάσος Γιαννόπουλος, Κατερίνα Γερονικολού, Ντίνα Αβαγιανού, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Νίκος Σταυρακούδης, Μαρσέλα Λένα, Αναστασία Σιωπίδου, Παναγιώτης Καρμάτης, Νεκτάριος Φαρμάκης, Γιώργος Αλεβυζάκης



Μετά την παράσταση θα πάμε στο CityLink(στοά Σπυρομήλιου) για ποτό ή φαγητό (ελεύθερη επιλογή). 

Τιμή εισιτηρίου 20€ με προπληρωμή. 

Αναχώρηση από τον Βούρκο, Σάββατο 3 Μαρτίου, ώρα 16.00. 

Κρατήσεις στο τηλ. 6981005877 Έφη Βαρβάρου. 



Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018

«Το σκιάχτρο ο Παρδαλός κι ο σπόρος ο παλιός».


Άρθρο της Έλενας Αρτζανίδου
Αναδημοσίευση από το Διάστιχο.

«Μια φορά και έναν καιρό» ξεκινάει το όμορφο παραμύθι του ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος, και δεν το κάνει τυχαία, μιας και το θέμα των μεταλλαγμένων σπόρων και προϊόντων έρχεται από πολλά χρόνια πριν, άρα μόνο σημερινό δεν είναι.

Άλλωστε ο συγγραφέας, σε αυτή τη σειρά με τον τίτλο «Οικολογήματα» –αυτό είναι το έβδομο βιβλίο της σειράς– έχει αποδείξει πόσο ευαισθητοποιημένος αλλά και ευφάνταστος είναι με τα θέματα που έχει επιλέξει να αναδείξει (όπως τον Κότσυφα και το καμένο δάσος, το Με το ποδήλατό μου αρχηγό, τη Μεσόγειο, τη Μικρή γοργόνα, με την ουρά γεμάτη σκουπίδια, τα Παιδιά σε δράση, το Αστροπελέκι και το παράξενο πράσινο πουλί, όλα τους θέματα που απασχολούν τους ανθρώπους με τα προβλήματα που γεννούν). Θέματα που με μαεστρία ο συγγραφέας φωτίζει τοποθετώντας τα στο κέντρο του παραμυθιού ή της ιστορίας του. Και σε αυτό το παραμύθι αποφασίζει να αναδείξει το θέμα των μεταλλαγμένων σπόρων και τον κίνδυνο εξαφάνισης των παλαιών.

Ο συγγραφέας γρήγορα μας συστήνει τον ήρωά του, τον Παρδαλό, που δεν είναι παρά ένα σκιάχτρο το οποίο, μαζί με τα παιδιά και τα πουλιά, παλεύει ενάντια στον αφανισμό των παλιών σπόρων. Ενάντια σε όσους αποφασίζουν για την τύχη των λαών αδιαφορώντας για την υγεία τους και προσδοκώντας μόνο υπέρογκα κέρδη. 

Μεταλλαγμένα ή αληθινά προϊόντα; Μπαίνει το ερώτημα διαβάζοντας το.

Ένα ευρηματικό, πολιτικό, οικολογικό παραμύθι που καταφέρνει να προκαλέσει και να ευαισθητοποιήσει τους μικρούς αναγνώστες. Λόγος ζωντανός, γρήγορος και αληθινός. Ο ήρωάς του, ένα σκιάχτρο, ο Παρδαλός, δυναμικός, αν και ακίνητος. Αγωνιστής και ευφυής αποδεικνύει πως όλα μπορούν να συμβούν αν δεν αδιαφορούμε και αντιστεκόμαστε.

Κοντά του τα παιδιά, που μεγαλώνουν δίπλα στα φρούτα και τα λαχανικά και αντιλαμβάνονται με τον καιρό την αξία τους στη ζωή τους και στη διατροφική αλυσίδα. Τα πουλιά, παράλληλα, εναρμονισμένα στο παραμύθι κινούνται γύρω από το σκιάχτρο, αλλά και γύρω από την ανάπτυξη των καρπών, δίχως να αποτελούν εμπόδιο ή κίνδυνο – όπως και στην πραγματική ζωή.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορεί να απειλήσει ή να διαταράξει την ισορροπία εξέλιξης των φυτών, μόνο η βίαιη παρέμβαση και μετάλλαξή τους. Μετάλλαξη που, δυστυχώς, αν και ξεκίνησε αλλιώς, η πορεία απέδειξε πως επιφέρει στη ζωή των ανθρώπων κινδύνους για τους πολλούς και κέρδη για τους λίγους.

Για μια ακόμη φορά ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος καταφέρνει να μπει μπροστά μιλώντας για το μεγάλο θέμα των μεταλλαγμένων που έχει άμεση σχέση με τη συνέχεια της ύπαρξης του ανθρώπου. Μιας ύπαρξης που για να έχει συνέχεια επιβάλλεται από όλους που κατοικούμε σε αυτό το σπίτι που λέγεται Γη να αντιδράσουμε.

Το παραμύθι, και με τις δραστηριότητες από τη Βασιλική Νίκα, καταφέρνει να προκαλέσει τη σκέψη, να προσθέσει και να δυναμώσει το γνωστικό κομμάτι των αναγνωστών.

Η εικονογράφηση της Βίλλυ Καραμπατζιά, άλλοτε σκοτεινή και άλλοτε πλημμυρισμένη από φως, ακολουθεί το κείμενο προκαλώντας τον μικρό αναγνώστη να σταματήσει και να παρατηρήσει όσα οι λέξεις γεννούν και η εικόνα καταφέρνει να αποτυπώσει με λεπτομέρειες.

Το βιβλίο προτείνεται στις βιβλιοθήκες, στο σπίτι και στο σχολείο για πολλές συζητήσεις και απαντήσεις στα «γιατί και πώς», ενώ στη συνέχεια μπορεί να γίνει η αφορμή για να επισκεφτούν τα παιδιά είτε με την οικογένεια ή ως μικρή ομάδα σχολείου χώρους με καλλιέργειες όπου οι σπόροι προέρχονται από τα παλιά, αλλά και σπόροι σημερινοί που έχουν τύχει επεξεργασίας, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τη γη και τις καλλιέργειες, να κατανοήσουν και να ευαισθητοποιηθούν.

"Το σκιάχτρο ο Παρδαλός κι ο σπόρος ο παλιός" του Βαγγέλη Ηλιόπουλου.
Eικονογράφηση: Βίλλυ Καραμπατζιά. Εκδόσεις Πατάκη.

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ- 2ο ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΑΣΚΑΛΩΝ- ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΧΑΛΚΙΔΑΣ.

Το 2ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο του Συλλόγου Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας, ολοκληρώθηκε με τεράστια επιτυχία, τόσο εξαιτίας της μεγάλης συμμετοχής που είχε, αφού εγγράφηκαν πάνω από τριακόσιοι σύνεδροι, όσο και για την ποιότητα των εισηγήσεων όλων των συμμετεχόντων.

Ο κόσμος αλλάζει και εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να μείνουμε αμέτοχοι και αποστασιοποιημένοι κάτω από το περίβλημα μιας δήθεν επαναστατικότητας χωρίς ουσιαστικές προτάσεις.
Δεν αναζητούμε ψεύτικους εχθρούς για να κρύψουμε τη δική μας ακινησία …δεν έχουμε την πολυτέλεια για άγονες αντιπαραθέσεις παρά μόνο για συνεργασίες, ανταλλαγές, συνδιαμορφώσεις, θέσεις με επιστημονικότητα, ιδέες που τολμάμε να υπερασπιζόμαστε να τις κάνουμε σημαία αγώνων και να ανοίγουμε νέους δρόμους. 
Είναι δύσκολο να εμπνεύσεις ανθρώπους που απογοητεύτηκαν, που τους στέρησαν την ελπίδα όμως αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα όλων εμάς, που συμμετέχουμε σε αυτό το σύλλογο. Με δουλειά, συλλογικότητα, σεβασμό στη διαφορετική άποψη, κέφι και την απαραίτητη τρέλα να προσπαθείς να μείνεις ζωντανός, παρά την προσπάθεια ενός συστήματος να δημιουργήσει άβουλους και αμέτοχους πολίτες.
Το συνέδριο απαντάει σε μια μεγάλη ανάγκη του κλάδου και ένα τεράστιο έλλειμμα της πολιτείας για επιμόρφωση. Επιμόρφωση για όλους ….ισοδύναμες ευκαιρίες ….ανατροφοδότηση και αλλαγή ...μια πραγματική μεταμόρφωση της εκπαίδευσης. 
Το συνέδριο ήταν και η ευκαιρία για τους συναδέλφους να παρουσιάσουν δράσεις και καινοτομίες οι οποίες πραγματοποιούνται, παρά το προβληματικό σχολικό περιβάλλον, τις ελλείψεις και τον εργασιακό μεσαίωνα που μας επέβαλλαν.
 
Από καρδιάς λοιπόν ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μας ενέπνευσαν, να οργανώσουμε αυτό το συνέδριο, σε όλους τους συναδέλφους που το στήριξαν μέσα από την παρουσία τους και την συμμετοχής τους. 

Στην επιστημονική επιτροπή

Διονύσης Βαβουγυιός, 
Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,

Αναστάσιος Εμβαλωτής, 
Αναπληρωτής Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,

Ευγενία Κολέζα, 
Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών,

Ανδρέας Μπρούζος, 
Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Ευχαριστούμε για την συνδιοργάνωση την Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας και την Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας. Επίσης τον ΔΟΑΠΠΕΧ, τον Δήμο Χαλκιδέων, την εταιρία Φάρμα κρεάτων Αγγέλου, την εταιρία Ιαπωνική Εύβοιας. την καφετερία Γκαστόν, την εταιρία AKFA ABEE , το βιβλιοπωλείο Σαμαρτζή και το sport park DERNEKI.

Οι εποχές που ζούμε επιβάλλουν συμμετοχή.

Δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις ιδέες μας, να πιστεύουμε σε αυτές. Οφείλουμε να τις προστατέψουμε και να τους δημιουργήσουμε το χώρο, που θα τις κάνει μεγαλύτερες, για να γίνουν ένα υπέροχο κομμάτι της ζωής μας, της εκπαίδευσης … του κόσμου. 
Επειδή η σιωπή είναι συνενοχή...η αδιαφορία συναίνεση ..και η αποχή αποδοχή....

Για το ΔΣ

             Η Πρόεδρος                                        Η Γεν. Γραμματέας

           Βέτα Κορωναίου                                      Έφη Βαρβάρου



Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ - ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΩΡΑΡΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας, σύμφωνα και με την ανακοίνωση της ΔΟΕ, καλεί τους συλλόγους διδασκόντων (κυρίαρχο και αποφασιστικό όργανο διοίκησης των σχολικών μονάδων) να συνεχίσουν να εργάζονται στο σχολείο όπως έκαναν μέχρι σήμερα και να μην εφαρμόσουν καμιά εντολή για υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο για 30 ώρες την εβδομάδα. Η αρμοδιότητα της εκτίμησης των περιπτώσεων παραμονής πέραν του διδακτικού ωραρίου, σύμφωνα και με τον τελευταίο νόμο 4512/2018, ανήκει στους συλλόγους διδασκόντων. Καλούμε τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων και τους Διευθυντές Εκπαίδευσης να μην επιχειρήσουν να εφαρμόσουν, παράνομες και αυταρχικές, λογικές υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο.

Η στάση μας σε αυτή την απόφαση του Υπουργείου και απέναντι στην αυταρχικότητα της πολιτικής, που εφαρμόζει, που θέλει την συρρίκνωση των σχολείων και την κατάργηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων είναι αυτή της αντίστασης και του αγώνα!

Όχι στην ισοπέδωση του Δημόσιου Σχολείου!!

Επιπλέον σας παραθέτουμε το πόρισμα της νομικής συμβούλου κ. Τσίπρα για το θέμα. Ακολουθεί στη συνέχεια όλη η γνωμοδότηση.

“Όπως και ανωτέρω εκτέθηκε, σε καμία περίπτωση η διάταξη του άρθρου 245 του ν. 4512/2018, δεν θεσπίζει υποχρέωση παραμονής στο σχολείο των εκπαιδευτικών για τον πέραν του διδακτικού ωραρίου χρόνο, παρά μόνο όταν η παραμονή συνδέεται με συγκεκριμένα καθήκοντα που έχουν ανατεθεί στους εκπαιδευτικούς από τα αρμόδια όργανα και σε κάθε περίπτωση όχι πέραν των 6 ωρών ημερησίως και των 30 ωρών εβδομαδιαίως. Καμία άλλη νομική προσέγγιση των εν λόγω διατάξεων από οποιαδήποτε κατεύθυνση και εάν προέρχεται δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην γραμματική και τελολογική ερμηνεία αυτών. “


Για το ΔΣ

Η Πρόεδρος                                                            Η Γεν. Γραμματέας

Βέτα Κορωναίου                                                        Έφη Βαρβάρου




Λίγα λόγια για τις εκπαιδευτικές συζητήσεις ΙΙ.

Άρθρο του Γιάννη Μιχαηλίδη
αναδημοσίευση από το Ημερολόγιο ενός δασκάλου.

Όπως ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση είναι πολύ σημαντικό να ενισχυθεί η χρηματοδότηση της παιδαγωγικής έρευνας και τα πορίσματά της να φτάσουν στον εκπαιδευτικό. Η επιτυχία του συγκεκριμένου εγχειρήματος καθορίζεται, μεταξύ άλλων, από έναν τρίτο παράγοντα: από το πώς οργανώνεται η επιμόρφωση από τα στελέχη της εκπαίδευσης.

Χρόνια έχω να πάω σε καλή επιμόρφωση από την οποία να φύγω έχοντας πάρει καινούριες κατευθύνσεις. Απεναντίας, έχω παρακολουθήσει επιμορφώσεις σχετικές με την αγγειοπλαστική ή τον χορό, λες και τα διδάσκω εγώ· επιμορφώσεις στις οποίες στιγματίζεται η διδασκαλία της φωνoλογικής επίγνωσης στο νηπιαγωγείο· επιμορφώσεις όπου συγχέεται η φωνημική με τη συλλαβική επίγνωση· επιμορφώσεις όπου τα προβλήματα σύγκρισης θεωρούνται ότι δεν έχουν σχέση με τη διδασκαλία της έννοιας της αφαίρεσης στην Α΄ Δημοτικού…

Πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση; Νομίζω ότι αυτό θα επιτευχθεί αν συνδεθούν τα στελέχη της εκπαίδευσης στενότερα με το σχολείο. Λ.χ., θα έπρεπε να έχουν περάσει υποχρεωτικά από όλες τις τάξεις, τουλάχιστον για δύο χρόνια σε καθεμία, και να έχουν αρκετά χρόνια διδασκαλίας πριν αναλάβουν κάποια θέση. Επιπλέον, μετά την πρώτη θητεία τους να επιστρέφουν στην τάξη, και στη συνέχεια, αν το επιθυμούν, μετά από εύλογο χρονικό διάστημα να αναλαμβάνουν και πάλι τον προηγούμενο ρόλο τους. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται σημαντικά η πιθανότητα οι επιμορφώσεις να ασχολούνται με πραγματικά προβλήματα. Φανταστείτε πόσο σημαντική εμπειρία θα ήταν για έναν σχολικό σύμβουλο να ξαναμπεί για ένα χρονικό διάστημα στην τάξη, πόσο διαφορετικά θα έβλεπε πλέον τον δικό του ρόλο και τον ρόλο του εκπαιδευτικού.

Εξίσου σημαντικό είναι να αυξηθεί η επικοινωνία και η συνεργασία ανάμεσα στον εκπαιδευτικό της τάξης και το στέλεχος. Αντί οι επιμορφωτικές προσπάθειες να απορρέουν από πρωτοβουλίες των από πάνω, καλύτερο είναι να πηγάζουν από τον προσωπικό διάλογο και την αλληλεπίδραση ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα της εκπαιδευτικής ιεραρχίας. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται ερωτηματολόγια ως μέσο επικοινωνίας, αλλά δε νομίζω ότι αγγίζουν τα προβλήματα που υπάρχουν στον χώρο της εκπαίδευσης. Για αυτόν τον λόγο προκρίνω τον διάλογο. Έτσι, θα συνδυάζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η αυξημένη παιδαγωγική θεωρία, που συνήθως διαθέτουν τα στελέχη της εκπαίδευσης, με την πράξη των εκπαιδευτικών.

Επίσης, εμείς, οι εκπαιδευτικοί της τάξης, οφείλουμε να αποκτήσουμε φωνή, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και να μην τα περιμένουμε όλα από τους προϊσταμένους μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε κάτοχοι μιας γνώσης που δεν την έχει κανείς άλλος πέρα από μας. Η αξία της θα πολλαπλασιαστεί μόνο εάν διαδοθεί έξω από τον δικό μας νου και ειδικά αν αλληλεπιδράσει με τη γνώση των στελεχών της εκπαίδευσης και των πανεπιστημιακών.

Τέλος, ωραία πρωτοβουλία είναι η εξής: ας φανταστούμε, π.χ., έναν σχολικό σύμβουλο που έχει διδακτορικό στη διδακτική των μαθηματικών. Τι πιο ωραίο από το να συνεργαστεί με κάποιους εκπαιδευτικούς, να παραχθούν κάποιες δοκιμασμένες στην πράξη διδακτικές προτάσεις και να γνωστοποιηθούν στους υπόλοιπους; Τέτοιες συνεργασίες υπάρχουν ήδη, αλλά το θέμα είναι να γίνουν ο κοινότοπος κανόνας και όχι η θαυμαστή εξαίρεση.

Βέβαια, ό,τι και να κάνουν τα στελέχη της εκπαίδευσης, το θέμα είναι να είναι δεκτικοί στην επιμόρφωση και οι εκπαιδευτικοί. Αυτό θα είναι θέμα επόμενης ανάρτησης.