Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΥΠΟ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Του  Δελημπαλταδάκη Μηνά,  Φυσικού
Αναδημοσίευση από την Αλφαβήτα
Kαταθέτω μερικές σκέψεις μου που αφορούν το ζήτημα της αυτοαξιολόγησης, κάποιες από τις οποίες θα μπορούσαν πιθανόν να χρησιμοποιηθούν στις αποφάσεις των Συλλόγων διδασκόντων.
Η παροχή δημόσιας παιδείας υψηλής ποιότητας στους μαθητές ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης και εθνικής καταγωγής πρέπει να είναι βασική προτεραιότητα μιας ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας. Ένα περίγραμμα εκπαιδευτικής πολιτικής θα έπρεπε να περιλαμβάνει δέσμη μέτρων, όπως:
  • Εξασφάλιση ασφαλών και σύγχρονων υποδομών.
  • Πλήρη αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων ώστε η παρεχόμενη παιδεία να δημιουργεί πολίτες με ελεύθερη βούληση, κριτική σκέψη και γνωστική πληρότητα στα παλιότερα και σύγχρονα ρεύματα της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού γενικότερα.
  • Αποδέσμευση της εκπαιδευτικής διαδικασίας του λυκείου από την εισαγωγή στην  ανώτατη εκπαίδευση.
  • Αλλαγή του εξετασιοκεντρικού χαρακτήρα του σχολείου ώστε η μάθηση να είναι μια διαδικασία άμιλλας, ομαδικής δουλειάς, συνεργασίας και δημιουργικής απόλαυσης.
  • Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα.
  • Κάλυψη των κενών θέσεων εκπαιδευτικών με όσο το δυνατόν περισσότερες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
  • Ένταξη των εργαστηρίων φυσικών επιστημών και υπολογιστών στο ωρολόγιο πρόγραμμα.
  • Εκμάθηση ξένων γλωσσών από το σχολείο που θα οδηγεί σε δωρεάν δημόσια  πιστοποίηση πτυχίων.
  • Ποιοτική και διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στο γνωστικό τους αντικείμενο και στα υπάρχοντα και εξελισσόμενα ρεύματα παιδαγωγικής και διδακτικής των επιστημών.
  • Υποστηρικτικές δομές για την ενίσχυση των αδύνατων και κοινωνικά μειονεκτούντων μαθητών.
  • Δημόσια δωρεάν προετοιμασία υψηλού επιπέδου  για την εισαγωγή των μαθητών στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
  • Άνθηση των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τις τέχνες, τον αθλητισμό, την τεχνολογία.
  • Δωρεάν μεταφορά και σίτιση των μαθητών, βιβλιοθήκες και υποστηρικτική παραμονή των μαθητών σε αυτές.
  • Κοινωνική και οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, ώστε να ζουν αξιοπρεπώς  από τη δουλειά τους.
  • Υποχρεωτική δωδεκάχρονη βασική εκπαίδευση.
  • Εισαγωγή αξιολογικών δομών που θα έχουν ως σκοπό τον δημοκρατικό έλεγχο σχολικών μονάδων και  εκπαιδευτικών με σκοπό την παροχή και συνεχή βελτίωση μιας πραγματικά άρτιας δημόσιας παιδείας-εκπαίδευσης.
Η κρίση, λοιπόν, στη δημόσια εκπαίδευση οφείλεται στο ότι οι ασκούμενες μακροχρόνια εκπαιδευτικές πολιτικές, όχι μόνο δεν ικανοποιούν έστω κάποια από τα παραπάνω μέτρα, αλλά  κινούνται σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις οδηγώντας στον καιάδα την πασιφανή αναγκαιότητα ενός σύγχρονου, δημοκρατικού και υψηλής ποιότητας δημόσιου σχολείου. Έτσι, η πολιτεία, αντί να αντιμετωπίζει τον εκπαιδευτικό με αμέριστη φροντίδα, ως εργαζόμενο με πλήρη δικαιώματα και βεβαίως μεγάλες υποχρεώσεις, τον εκθέτει στη δημόσια περιφρόνηση ως βασικό υπεύθυνο για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης με ανομολόγητο στόχο να αποσείσει τις δικές της ευθύνες. Ευφυολογήματα του τύπου ότι το κάθε σχολείο και οι εκπαιδευτικοί του  φέρουν την κύρια ευθύνη για τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα, ντυμένα με τον μανδύα μιας συμμετοχικότητας εντεταγμένης, βεβαίως, σε μια προαποφασισμένη πολιτική, όταν τα βασικά εργαλεία άσκησης πολιτικής βρίσκονται σε άλλα χέρια, δυστυχώς επιβεβαιώνουν ότι  αντιμετωπιζόμαστε ως αντίπαλοι και όχι ως συνεργάτες.
Τα παραπάνω βεβαίως δεν σημαίνουν ότι δεν έχουμε πλήρη συνείδηση του ρόλου μας ως βασικών υποκειμένων για την δημιουργία ενός σχολείου που θα ικανοποιεί τα όνειρα κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Πολύ περισσότερο, δεν διακατεχόμαστε από σύνδρομα αυταρέσκειας, εγωιστικού επιστημονισμού και κοινωνικής υπεροχής. Γνωρίζουμε, περισσότερο από τον καθένα ότι ο καλός, ο πολύ καλός δάσκαλος είναι ένας στόχος σε συνεχή διεκδίκηση και ανατροφοδότηση και μάλλον ένας δύσκολα πραγματοποιήσιμος στόχος. Δεν αποσείουμε τις  προσωπικές ευθύνες μας, αλλά πέρα από την αναγκαία και σε μεγάλο βαθμό υπαρκτή προσωπική προσπάθεια διεκδικούμε την δημιουργία υποστηρικτικών δομών διαρκούς επιμόρφωσης, ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ μας, δημιουργίας ομαδικών εργασιών, ανάπτυξης  της γνωστικής, διδακτικής και παιδαγωγικής μας συγκρότησης. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο και θεωρούμενοι ως δάσκαλοι που τουλάχιστον προσπαθούν, εκλαμβάνουμε ως απαραίτητη και την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου με στόχο την συνεχή βελτίωσή μας και βεβαίως όχι την κατηγοριοποίησή μας σε «καλούς» και «κακούς» δασκάλους, σε «καλά» και «κακά» σχολεία. Άλλωστε, τι καλύτερη αξιολόγηση, από την αγάπη  και την εκτίμηση των παιδιών μας και των γονιών τους.
Μελετώντας  αναλυτικά την νομοθεσία, τις εγκυκλίους και το υλικό για την αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου (Α.Ε.Ε.) από τον  Ιστότοπο του  Ινστιτούτου  εκπαιδευτικής πολιτικής, επιβεβαιώσαμε τα πιο κακά μας όνειρα. Είναι μια διαδικασία που, παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες να εμφανισθεί ως φορέας τεχνοκρατικής ουδετερότητας εμπλουτισμένος με θέσεις ορισμένων μόνο ρευμάτων σκέψης της σύγχρονης Παιδαγωγικής και Διδακτικής και ως βελτιωτικός παράγοντας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αδυνατεί να κρύψει τους μύχιους πόθους και επιθυμίες που απορρέουν από την πιθανή εφαρμογή της.
  •  Η κατηγοριοποίηση της Α.Ε.Ε  σε επτά τομείς και δεκαπέντε δείκτες, που πραγματοποιείται από τις ομάδες εργασίας στην διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς, δεν αποτελεί μια γραφειοκρατική και χρονοβόρα διαδικασία που θα μας μετατρέψει από παιδαγωγούς σε γραφειοκράτες αξιολογητές σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας;
  • Οι προτροπές για συνεδρίες των ομάδων εργασίας, του συλλόγου διδασκόντων και πολλών προβλεπόμενων δράσεων εκτός ωραρίου εργασίας, δεν αποτελούν έμμεση παραδοχή της νομιμοποίησης της απλήρωτης εργασίας με τη σφραγίδα του κράτους, όταν μάλιστα τα διατιθέμενα κονδύλια είναι της τάξεως των εκατομμυρίων ευρώ και βεβαίως θα κατευθύνονται εν μέρει στις τσέπες  μιας ακριβοπληρωμένης ελίτ διαρθρωμένης σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο που θα αναλαμβάνει δήθεν την επιτήρηση και βελτίωση του έργου;  Ή μήπως υπάρχει πρόβλεψη και για τη δική τους αμισθί ‘’ευγενή’’ συμμετοχή;
  • Τα σοφίσματα περί σχεδόν αποκλειστικής ευθύνης της εκπαιδευτικής μονάδας όσον αφορά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα των μαθητών διανθισμένα από δήθεν έρευνες σε παγκόσμιο επίπεδο, που πουθενά δεν πιστοποιείται η επιστημονική τους εγκυρότητα, δεν επιδιώκουν να μετακινήσουν όλες τις ευθύνες για τα δεινά της εκπαίδευσης στους εκπαιδευτικούς, αποκρύπτοντας τις πολιτικές ευθύνες της πολιτείας που κατέχει στα χέρια της τα βασικά στοιχεία άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής; Δεν γνωρίζουν οι εγγράμματοι περί κοινωνικών, ταξικών, οικογενειακών και πολιτιστικών διαστρωματώσεων του μαθητικού δυναμικού που είναι αδύνατον να αρθούν  μόνο εντός της σχολικής μονάδας;
  • Όταν στα ενδεικτικά ερωτήματα διερεύνησης  του δείκτη αξιολόγησης «σχολικός χώρος, υλικοτεχνική υποδομή και οικονομικοί πόροι» βαθμολογείται το αν «Ο δήμος, ο Σύλλογος γονέων ή η τοπική κοινωνία ενισχύει οικονομικά το σχολείο», δεν προτρέπει τα σχολεία να επιδιώκουν χρηματοδοτήσεις ακόμα και από ιδιωτικούς φορείς, ιδιωτικοποιώντας βασικές λειτουργίες του Δημόσιου σχολείου, πιστοί στο δόγμα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού για λιγότερο κράτος προς τα αδύνατα, βεβαίως, κοινωνικά στρώματα;
  • Όταν στον δείκτη αξιολόγησης «Φοίτηση και διαρροή των μαθητών» συνεκτιμώνται στοιχεία όπως «ποσοστό των μαθητών που ήρθαν στο σχολείο με μεταγραφή και ποσοστό των μαθητών που έφυγαν από το σχολείο με μεταγραφή», όταν στον δείκτη αξιολόγησης «επιτεύγματα και πρόοδος των μαθητών» συνεκτιμώνται στοιχεία όπως «σύγκριση της επίδοσης των μαθητών του σχολείου μας με την επίδοση μαθητών με παρόμοια κοινωνικο-οικονομικά χαρακτηριστικά από άλλα σχολεία», όταν τα αποτελέσματα της αυτοαξιολόγησης  δημοσιοποιούνται εξ ολοκλήρου, παραβαίνοντας τη βασική αρχή του ‘’γίνονται πράγματα που δεν λέγονται, όπως και λέγονται πράγματα που δεν γίνονται’’, δεν περνάμε σε εμφανή περίοδο ανταγωνισμού και κατηγοριοποίησης των σχολείων, ιδιωτικοποιώντας σταδιακά το αγαθό της δημόσιας παιδείας;
  • Όταν με το καινούριο εξεταστικό σύστημα το σχολείο μετατρέπεται σε ένα μηχανισμό συνεχούς αξιολόγησης και οι μαθητές σε πειραματόζωα που πρέπει να μαθαίνουν να δίνουν συνεχώς εξετάσεις και μάλιστα με πανελλαδικά χαρακτηριστικά, μήπως σαν δάσκαλοι θα μάθουμε να αξιολογούμε και θα ξεχάσουμε να διδάσκουμε, μήπως στο σχολείο των ‘’καλών επιδόσεων’’ θα είναι ευπρόσδεκτοι μόνο οι καλοί μαθητές και τα  υπόλοιπα παιδιά, αντί να στηρίζονται, θα πετώνται «εις την πυρά» της φτηνής επαγγελματικής κατάρτισης;
  • Όταν ανακαλύπτεται ο θεσμός της ενδοσχολικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε αντίθεση μάλιστα με άλλες  μορφές αναγκαίας επιμόρφωσης που περιγράψαμε και οι οποίες τάχα  αποδεικνύονται αναποτελεσματικές από δήθεν έρευνες που πουθενά δεν αναγράφονται και δεν πιστοποιείται η εγκυρότητά τους, δεν αποτελεί  σαφή παραδοχή του «νίπτω τας χείρας μου ως πολιτεία, δεν διατίθεμαι να δημιουργήσω τις αναγκαίες δομές στήριξης και βελτίωσης του έργου σας, δεν προτίθεμαι να χρηματοδοτήσω δημόσια ‘’αγαθά’’, για άλλη μια φορά μάθετε τελείως μόνοι σας και αν δεν τα καταφέρετε θα σας ‘’δείξω’’ εγώ μέσω της προσωπικής σας αξιολόγησης»;
  • Όταν δεν προβλέπονται μηχανισμοί βελτίωσης των αδύναμων πλευρών ενός σχολείου μέσω της παρέμβασης της πολιτείας μετά την καταγραφή και τις δράσεις που αναπτύχθηκαν και ο μόνος που επωμίζεται την όποια βελτίωση είναι ο βαλλόμενος, κακοπληρωμένος, υπό πιθανή απόλυση αλλά παρόλα αυτά ‘’φιλότιμος’’ και ‘’εργασιομανής’’ εκπαιδευτικός, δεν έχουμε παρά να αναρωτηθούμε αν νομίζουν ότι το εγχείρημα απευθύνεται σε αδαείς ή κοινώς βλάκες;
Ας αναφέρουμε και κάποιες πρώτες σκέψεις για την αξιολόγηση του κάθε εκπαιδευτικού, μιας και είναι πασίδηλα συνδεδεμένο με την Α.Ε.Ε., άλλωστε μια ματιά κυρίως στον τομέα «διδασκαλία και μάθηση» καθώς και σε άλλους τομείς, αποδεικνύει ότι η Α.Ε.Ε. είναι προθάλαμος για την προσωπική αξιολόγηση. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η προτεινόμενη αξιολόγηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τιμωρητικού τύπου αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Και να γιατί:
  • Όταν στο Προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση κατηγοριοποιούμαστε σε τέσσερις βαθμίδες απόδοσης βαθμολογούμενοι σε πέντε κατηγορίες και δεκαπέντε κριτήρια που τα περισσότερα από αυτά βρίθουν υποκειμενισμού, μέχρι και οι προσδοκίες μας για τους μαθητές βαθμολογούνται, δεν ανοίγει η κερκόπορτα για τον πλήρη έλεγχο και εκφοβισμό ενός κλάδου που κατά γενική ομολογία δεν προσλήφθηκε χρησιμοποιώντας κομματικούς εγκάθετους, αλλά με αντικειμενικές διαδικασίες; Σε ποια υπηρεσία ή ακόμη και σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα κατατάσσονται οι υπάλληλοι σε τέσσερις κατηγορίες και μάλιστα για την ίδια ακριβώς δουλειά; Είναι δυνατόν όταν με αυτό τον τρόπο τραυματίζεται τουλάχιστον η συνοχή μεταξύ ανθρώπων που εργάζονται στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον, να αναμένουμε πειστήρια ποιότητας;  Προωθείται έτσι το πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα στους συναδέλφους που παράγει ποιότητα εκπαίδευσης ή θα αποδοθούμε σε έναν αγώνα προσωπικής επιβίωσης και ατομικιστικής στάσης φτάνοντας να κρύβει o ένας την προσωπική του δουλειά από τον άλλο; Είναι δυστυχώς τραγική αλήθεια ότι και ο πιο ευφάνταστος μάνατζερ δεν θα έκανε μια τέτοια πρόταση διάλυσης, κατ’ ουσία, της εταιρείας του.
  • Είναι δυνατόν μια τόσο πολύπλοκη και σύνθετη διαδικασία όπως η εκπαιδευτική, που απαιτεί εκπαιδευτικούς με γνώση, αγάπη για τα παιδιά και ισχυρή προσωπικότητα και απαιτεί βάθος χρόνου για να εμπλουτίζεται με ολοένα και περισσότερα στοιχεία και να αποδίδει αποτελέσματα, να τεμαχίζεται σε τόσα  κριτήρια και μάλιστα βαθμολογούμενα σε εκατονταβάθμια κλίμακα; Όταν τα περισσότερα μάλιστα  είναι ψυχοσυναισθηματικού χαρακτήρα, τι σημαίνει αλήθεια «εκπαιδευτικός συνεργάσιμος με βαθμό 90 και τι με βαθμό 91» ή «αυτός δείχνει ενδιαφέρον για τα αδύναμα παιδιά βαθμού 80 και ο άλλος βαθμού 85», παρά την παράνοια μιας αριθμολαγνούσας πολιτικής που προσπαθεί να ποσοτικοποιήσει με δήθεν μαθηματική ακρίβεια τις ανθρώπινες σχέσεις, για να κρύψει τα ολάνοικτα παράθυρα κομματικών παρεμβάσεων ώστε να έχουν αργότερα εξαίρετη κρίση «οι ημέτεροι» και «οι υπάκουοι» και πιθανόν και κάποιοι πράγματι εξαίρετοι συνάδελφοι που δυστυχώς θα χρησιμοποιούνται ως άλλοθι που θα αποκρύπτει την αλήθεια που περιγράφουμε; Ή πώς θα εφαρμόζονται οι σύγχρονες μέθοδοι διδασκαλίας όταν θα έχουμε μπροστά μας το ανελέητο ‘’κυνηγητό’’ της ύλης για τις τελικές εξετάσεις και μάλιστα σε τμήματα με μεγαλύτερο αριθμό μαθητών; Από πότε άλλωστε μια αξιολόγηση είναι προδιαγεγραμμένη όσον αφορά τα αποτελέσματά της βάσει των ποσοστώσεων που προβλέπει το Μισθολόγιο-Βαθμολόγιο αλλά και η προωθούμενη εγκύκλιος του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης που επιδιώκει εκ των προτέρων να κρίνει τουλάχιστον το 15% των εκπαιδευτικών μη ικανό;
Για όλους τους παραπάνω λόγους  δηλώνουμε την αντίθεσή μας στην συγκεκριμένη αυτοαξιολόγηση που προωθεί το Υπουργείο, ενώ παράλληλα με ευσυνειδησία απέναντι στους μαθητές μας, τους γονείς τους και ολόκληρη την κοινωνία θα συνεχίσουμε το δύσκολο δρόμο της αυτοβελτίωσής  μας ως εκπαιδευτικοί και σχολείο, όπως άλλωστε τόσα χρόνια προσπαθούμε να κάνουμε. Tαυτόχρονα θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στον αγώνα του σωματείου μας για την κατάργησή της.


Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΨΙΜΑΧΙΩΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Χρήστος Κανδηλώρος
Αναδημοσίευση από http://www.e-lesxi.gr

ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΜΟΤΙΒΟ

Υλοποιώντας τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων τα Δ.Σ. των συλλόγων προκηρύσσουν 3ωρες στάσεις  έχοντας τη δυνατότητα να αθροίσουν σ’ αυτές μια 3ωρη πάγια στάση που έχει ψηφίσει η ΔΟΕ[1], για να αντιμετωπίσει τον επιχειρούμενο κλεφτοπόλεμο στα  σεμινάρια – ενημερώσεις  των σχολικών συμβούλων.

Είναι σαφές ότι το υπουργείο, τουλάχιστον σ’ αυτή την πρώτη φάση, είχε και έχει  εναλλακτικές δυνατότητες. (Βλέπε ΠΕΡ/ΚΗ Δ/ΝΣΗ Α/ΘΜΙΑΣ & Β/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΤΜ. ΕΠΙΣΤ. & ΠΑΙΔ. ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ Π.Ε. & Δ.Ε. Ερμούπολη, 20-01-2014 Αριθ. πρωτ.: 394:
παρακαλούνται οι Σχολικοί Σύμβουλοι, μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών της ενημέρωσης για την εφαρμογή της ΑΕΕ και την αποστολή του επιμορφωτικού υλικού στους Διευθυντές των σχολικών μονάδων, για τα παρακάτω:
1. Να υποστηρίξουν τη διαδικασία της ΑΕΕ ενδοσχολικά καθώς και με συναντήσεις διευθυντών σχολικών μονάδων σε μικρές ομάδες δια ζώσης ή όπου αυτό δεν είναι εφικτό, μέσω τηλεδιάσκεψης. Σε περιπτώσεις όπου παρατηρούνται ιδιαίτερες δυσκολίες ή καθυστερήσεις θα γίνεται υποστήριξη σε ατομικό επίπεδο στους Διευθυντές Σχολικών Μονάδων. )

Ήδη σε πολλές περιπτώσεις οι σχολικοί σύμβουλοι πολλών περιφερειών,  χρησιμοποιώντας μια «θολή ατζέντα», ανάμειξη δηλαδή, της αυτοαξιολόγησης με άλλα κρίσιμα εκπαιδευτικά θέματα  σχολείων, εκβιάζουν ή αποκρύπτουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Σ’ αυτό το τοπίο η μαζική, ουσιαστική και αποτελεσματική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στη διαδικασία μπλοκαρίσματος των σεμιναρίων και των ενημερώσεων των διευθυντών σηματοδότησε την ενεργοποίηση, με τους καλύτερους δυνατούς όρους, μιας  σκληρής  και πολυεπίπεδης αντιπαράθεσης. Κατά τη διάρκειά  της, τόσο  οι σχολικοί σύμβουλοι όσο και οι διευθυντές τέθηκαν μπροστά σε κρίσιμα διλήμματα τα οποία αναμένεται να ενταθούν στην συνέχεια της αντιπαράθεσής μας με το συνολικό πλαίσιο της αξιολόγησης.

Η πρώτη αυτή φάση έπρεπε να λειτουργήσει και λειτούργησε διαμορφώνοντας την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση του κόσμου της μαχόμενης εκπαίδευσης  μπροστά σ’ όσα κρισιμότερα θα ακολουθήσουν .

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΑΣΗ

Μέχρι τώρα :

- Η συντριπτική πλειοψηφία των σεμιναρίων που επιχειρήθηκαν  ή επιχειρούνται ακόμη  σποραδικά έχουν μπλοκαριστεί με επιτυχία.

- Δεκάδες χιλιάδες υπογραφές εκπαιδευτικών  απ’ όλη την Ελλάδα έχουν συγκεντρωθεί καλύπτοντας (η καταμέτρηση συνεχίζεται ακόμη) ποσοστά πάνω από 85% του συνολικού αριθμού των εκπαιδευτικών.                                                         

- Οι έκτακτες γενικές συνελεύσεις που έχουν γίνει και θα συνεχιστούν είναι ιδιαίτερα μαζικές και καταλήγουν σε αγωνιστικές αποφάσεις.

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­Το επόμενο διάστημα με βάση την εγκύκλιο της 10/12/2013, με τίτλο «Εφαρμογή του θεσμού της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου της σχολικής μονάδας κατά το σχολικό έτος 2013-2014 – Διαδικασίες» θα επιχειρηθεί να πραγματοποιηθούν οι συνεδριάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων με στόχο να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας και να οριστούν ομάδες εργασίας με τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών.

Η πιο κρίσιμη μάχη που αναμένεται να δοθεί από σχολείο σε σχολείο είναι μπροστά. Στόχος  να ξεπεραστούν οι φοβίες, να κερδηθεί η συναίνεση των διευθυντών, να σπάσει το κλίμα των πολυποίκιλων απειλών που πλανιούνται στον αέρα και να υπάρξει ουσιαστική πλειοψηφία αν δεν είναι εφικτή η ομοφωνία ως προς τη συμπλήρωση του πρακτικού που θα πιστοποιεί τη μη συγκρότηση των ομάδων εργασίας.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Εδώ και δεκαετίες, οι εκπαιδευτικοί υπερασπίζονται ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο ουσιαστικής παιδείας για όλους.  Όπως εύστοχα παρατηρεί  ο  Γ. Μαυρογιώργος:[2]

«1. Οι  όποιες απόπειρες για καθιέρωση  διαδικασιών και κριτηρίων αξιολόγησης  στην ελληνική εκπαίδευση προσέκρουσαν στις έντονες κινητοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών.                                                                                                 
2. Η απόρριψη από τη μεριά των εκπαιδευτικών των διάφορων σχεδίων, επιστημονικά και πολιτικά, θεμελιωνόταν στο ότι αρνούνταν να υπονομεύουν το ίδιο τους το έργο και προστάτευαν τα όρια της σχετικής αυτονομίας κατά την άσκηση του έργου τους.  
3. Οι εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που έχουν τη δύναμη και την εξουσία να αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία της δράσης και να προστατεύουν την εκπαίδευση από το δίδυμο αξιολόγησης-αγοράς που απειλεί και να υπερασπίζονται ένα σχολείο ουσιαστικής παιδείας για όλους. Ο τριακονταετής ανταρτοπόλεμος στον οποίο έχουν εμπλακεί, μέχρι σήμερα, με τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, είναι μια παρακαταθήκη για το «νέο μέτωπο» που καλούνται να συγκροτήσουν, για νέες συλλογικότητες και νέες αντιστάσεις, μέσα στη δίνη του μνημονίου, της ανεργίας, των απολύσεων, των περικοπών και της φτώχειας.»

Έτσι δηλώνουν ότι δε πρόκειται συλλογικά να συναινέσουν στην εφαρμογή ενός συστήματος αξιολόγησης που αποσκοπεί:

- Στην διαμόρφωση των δεξαμενών διαθεσιμότητας στην κινητικότητα και τις απολύσεις.

- Στη μισθολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών, με βάση τη σύνδεση της αξιολόγησης με το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και
  τις ποσοστώσεις του.

- Στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

- Στην ένταση των κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων.
                                                            
- Στην επιβολή του «νέου» σχολείου της αγοράς, με τους γονείς να πληρώνουν, το σχολείο να αναζητά πόρους μέσω χορηγών, και τη   γνώση, να μετατρέπεται σε εμπόρευμα.

- Να πλήξει - συρρικνώσει δραστικά την παιδαγωγική και διδακτική αυτονομία των εκπαιδευτικών, μέσω της διευρυνόμενης τυποποίησης και ομοιομορφίας των διδακτικών τους πρακτικών, μέσω των πολλαπλών και αλλεπάλληλων διαδικασιών αξιολόγησης και απόδοσης λόγου αλλά και του πολύπλευρου πολιτικοϊδεολογικού ελέγχου της διδακτικής πράξης από το κράτος και τους μηχανισμούς της αγοράς. Η λογική της αξιολόγησης εκτός των άλλων επιβάλλει την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου μοντέλου δασκάλου.

- Να φιμωθεί ερμητικά οποιαδήποτε επιστημονική κριτική του περιεχόμενου και των  στόχων της εκπαίδευσης στο όνομα ακριβώς  της υπακοής στους ψηφισμένους από τη Βουλή νόμους. (Μ. Νούτσος, 1998-Αξιολόγηση: και τώρα τι κάνουμε; Συζήτηση  που διοργάνωσαν οι Δάσκαλοι σε Κίνηση του συλλόγου «Ο Παρθενώνας»).

«Ο νόμος, όπως και το νομοθετικό του πλαίσιο έχει ψηφιστεί (Ν.3848/2010 , ΠΔ.152/5-11-2013, ΥΑ 30972/Γ1) και αποτελεί  πλέον ένα ακόμη νόμο του κράτους που αφορά την αξιολόγηση. Όμως, για να εφαρμοστεί, τουλάχιστον για την πολιτική εξουσία, πρέπει – αυτό λένε όλες οι έρευνες που έχουν γίνει διεθνώς και στην Ελλάδα - να έχει τη συναίνεση κατ’ αρχήν των εκπαιδευτικών». (Μ. Νούτσος, 1998, ό.π.)

Κάτι που, όπως φαίνεται από τα παραπάνω, δεν συμβαίνει ούτε και τώρα.



[1] Οι αυξημένες πιέσεις στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τόσο μετά  την αποτύπωση της συρρίκνωσης  των δυνάμεων της στην τελευταία Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε., όσο και από την κρίσιμη πολιτική συγκυρία,  την εξανάγκασαν να περιορίσει τις φιλολογικές συζητήσεις περί καλής και κακής αξιολόγησης και να συνταχθεί προσχηματικά έστω με όσους την αντιμάχονταν.

[2] Η ολοκληρωτική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και η ολοσχερής διάλυση του δημόσιου σχολείου (βλέπε εδώ).

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Εκδήλωση Συλλόγου Δασκάλων Νηπιαγωγών Χαλκίδας και ΕΛΜΕ Εύβοιας



Η Αφίσα της εκδήλωσης







και η πρόσκληση






Υπόδειγμα Πρακτικού Συλλόγου

Στάλθηκε από τη ΔΟΕ (πηγή   ΔΟΕ)




Σήμερα …………….. …./ 02/ 2014, και μετά από πρόσκληση του Διευθυντή του Σχολείου συνήλθε ο Σύλλογος Διδασκόντων του ……. Δημοτικού Σχολείου / Νηπιαγωγείου …………………………….., σε έκτακτη συνεδρίαση με θέμα: «Εφαρμογή του θεσμού της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου της σχολικής μονάδας κατά το σχολικό έτος 2013-2014 – Διαδικασίες», σύμφωνα με την με αριθ. Πρωτ.: 190089/Γ1, 10. 12. 2013, εγκύκλιο της Διεύθυνσης Σπουδών Π.Ε. & Δ.Ε. του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Παρόντα ήταν όλα τα μέλη του συλλόγου διδασκόντων του σχολείου. 

Μετά από την εισήγηση του Διευθυντή του Σχολείου σχετικά με τον καθορισμό των ομάδων εργασίας που προβλέπονται από την συγκεκριμένη εγκύκλιο για την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης και μετά από τη διαλογική συζήτηση και τις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών που ακολούθησαν, ο Διευθυντής του σχολείου διαπιστώνει ότι: Δεν υπάρχει εθελοντική προσφορά για τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις ομάδες εργασίας και ως εκ τούτου δεν κατέστη δυνατή η στελέχωσή τους. (ή… εξ αιτίας του ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων δεν προσφέρεται εθελοντικά για συμμετοχή στις ομάδες εργασίας δεν κατέστη δυνατή η στελέχωσή τους)

Για το λόγο αυτό συντάχθηκε το πρακτικό αυτό, διαβάστηκε και υπογράφεται όπως ακολουθεί. 



Γνωμοδότηση της Νομικής Συμβούλου της ΔΟΕ


Αθήνα, 14/2/2014
ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
               Ι. Επί του ερωτήματος.
               Μου ζητήθηκε να γνωμοδοτήσω σχετικά με τις δυνατότητες, που παρέχονται στους Συλλόγους Διδασκόντων των Δημοτικών Σχολείων να αρνηθούν την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων.
               ΙΙ. Επί της εφαρμοστέας νομοθεσίας.
               Η έννοια της (αυτό-)αξιολόγησης δεν είναι νέα στο δίκαιο, που διέπει τις εκπαιδευτικές μονάδες. Ψήγματα αυτής συναντάμε ήδη από τον ν.1566/1985, σύμφωνα με το άρθρο 11 του οποίου προβλέπεται η συμμετοχή του Διευθυντή του σχολείου στην αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών.               Μεταγενεστέρως, δια του Προεδρικού Διατάγματος 320/1993 «Αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση»  προβλέφθηκε ρητώς το έργο της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου σε επίπεδο σχολικής μονάδος (Άρθρο 2 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ).
Περαιτέρω η οργάνωση και η λειτουργία των συλλόγων διδασκόντων καθώς και οι αρμοδιότητες τους προβλέπονται στην Υπουργική απόφαση ΥΑ Φ.353.1/324/105657/Δ1 ΦΕΚ Β 1340 2002 «Αρμοδιότητα προϊσταμένων, διευθυντών, υποδ/ντών σχολ.μονάδων και ΣΕΚ». Συγκεκριμένα στο άρθρο 37 (Σύνθεση και λειτουργία του Συλλόγου των Διδασκόντων (Σ.Δ.)) της ως άνω αποφάσεως προβλέπεται: «1. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων (Σ.Δ.) είναι συλλογικό όργανο του σχολείου και αποτελείται από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σ` αυτό με οποιαδήποτε σχέση εργασίας. Εργo του είναι η χάραξη κατευθύνσεων για την καλύτερη λειτουργία του σχολείου, για την οποία είναι υπεύθυνος. Οι αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων κινούνται πάντοτε στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής νομοθεσίας. 2. Πρόεδρος του Συλλόγου των Διδασκόντων είναι ο Διευθυντής του σχολείου ή ο νόμιμος αναπληρωτής του. ….. 3. Ειδικότερα ο Σύλλογος των Διδασκόντων συνεδριάζει τακτικά ή έκτακτα ύστερα από πρόσκληση του προέδρου του και η συμμετοχή του διδακτικού προσωπικού στις συνεδριάσεις του είναι υποχρεωτική. Απουσία μέλους από τις συνεδριάσεις πρέπει να είναι απόλυτα δικαιολογημένη. 4. Τακτικές συνεδριάσεις του Συλλόγου των Διδασκόντων γίνονται ύστερα από πρόσκληση του προέδρου: α) Πριν από την έναρξη των μαθημάτων του διδακτικού έτους. β) Στο τέλος κάθε τριμήνου ή τετραμήνου. γ) Κατά την ημέρα έκδοσης των αποτελεσμάτων των προαγωγικών, απολυτηρίων, ή πτυχιακών εξετάσεων και δ) Στο τελευταίο δεκαήμερο του διδακτικού έτους. 6. Δε συγκαλείται συνεδρίαση του συλλόγου, αν το θέμα ή τα θέματα που προτείνονται για συζήτηση ανήκουν, σύμφωνα με το νόμο, στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Διευθυντή ή άλλου σχολικού φορέα ή όταν δεν είναι σύννομα. 7. Ο Σύλλογος Διδασκόντων συνεδριάζει πάντοτε εκτός ωρών διδασκαλίας των μαθημάτων. 8. Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, με την επιφύλαξη της περίπτωσης β της παραγράφου 5, και το χρόνο πραγματοποίησης της συνεδρίασης ορίζει ο Διευθυντής του σχολείου ή εκείνα τα μέλη του Συλλόγου που ζήτησαν τη σύγκληση του οργάνου σε έκτακτη συνεδρίαση. Εισήγηση επί των θεμάτων κάνει ο Διευθυντής ή άλλος εκπαιδευτικός ο οποίος ορίζεται από το Διευθυντή. 15. Οι αποφάσεις του Συλλόγου των Διδασκόντων λαμβάνονται πάντοτε μέσα στα όρια της αρμοδιότητάς του, είναι δεσμευτικές για όλους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, και υλοποιούνται με ευθύνη του Διευθυντή του σχολείου. Καταχωρούνται στο βιβλίο πράξεων του Συλλόγου και υπογράφονται υποχρεωτικά από τον πρόεδρο, το γραμματέα και τα παρόντα μέλη. Στην ίδια πράξη καταχωρούνται και οι απόψεις της μειοψηφίας, αν ζητηθεί. Ζητήματα τα οποία ρυθμίζονται από την υφιστάμενη εκπαιδευτική νομοθεσία δεν είναι επιτρεπτό να γίνονται θέματα συνεδρίασης του Συλλόγου των Διδασκόντων και ούτε να λαμβάνονται αποφάσεις αντίθετες με τις ρυθμίσεις αυτές».
               Αναφορικά με το έργο του Συλλόγου Διδασκόντων το άρθρο 38 (Έργo του Συλλόγου των Διδασκόντων) της ίδιας ως άνω αποφάσεως προβλέπει: «1. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας έχει την ευθύνη να υλοποιεί τους σκοπούς και τους στόχους της εκπαίδευσης με συγκεκριμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Στο έργο του σχολείου περιλαμβάνονται τρεις κυρίως εκπαιδευτικοί σκοποί α) Η καλλιέργεια και ανάπτυξη των γνωστικών και των νοητικών ικανοτήτων των μαθητών. β) Η συναισθηματική καλλιέργεια για την αποδοχή αρχών που θα στηρίξουν τις αξίες τους και θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά τους, ώστε να διαμορφώσουν θετική στάση για τη ζωή και την κοινωνία. γ) Η καλλιέργεια και διεύρυνση των ψυχοκινητικών ικανοτήτων του μαθητή για την απόκτηση δεξιοτήτων και την ομαλή ένταξή του στην κοινωνία. 2. Για την πραγματοποίηση των παραπάνω σκοπών ο Σύλλογος των Διδασκόντων πρέπει:  α) Να προγραμματίζει και να οργανώνει το έργο του, να το παρακολουθεί και, τέλος, να το αξιολογεί β) Να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις, ώστε τα μέλη του να επιμορφώνονται διαρκώς, να ανανεώνουν τις γνώσεις τους στον επιστημονικό τομέα και στις επιστήμες της αγωγής (ψυχοπαιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση), για να είναι πιο αποτελεσματικοί στο έργο τους. γ) Να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις φαινομένων σχολικής αποτυχίας και διαρροής των μαθητών, εφαρμόζοντας κατάλληλα αντισταθμιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους. δ) Να ανανεώνει και να αξιοποιεί τα διατιθέμενα εποπτικά μέσα και τη σύγχρονη τεχνολογία στη διδακτική πράξη για την αποτελεσματικότερη άσκηση του εκπαιδευτικού έργου».
               Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 39 (Καθήκοντα και αρμοδιότητες του Συλλόγου των Διδασκόντων) της ίδιας ως άνω Υπουργικής Αποφάσεως προβλέπεται: «Α. Γενικά: 1. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων σε τακτική συνεδρίαση πριν από την έναρξη των μαθημάτων προγραμματίζει τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες για όλο το σχολικό έτος. α) Στον τομέα της επιμόρφωσης λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των μελών του και με βάση αυτές υποβάλλει πρόταση στο Σχολικό Σύμβουλο ή στο Διευθυντή Εκπαίδευσης ή στον Προϊστάμενο Γραφείου, κατά περίπτωση, προκειμένου να αντιμετωπισθούν με την ενδοσχολική επιμόρφωση. Ο Σύλλογος συνεκτιμά και τις αντίστοιχες προσπάθειες που έγιναν κατά τα προηγούμενα έτη. β) Σχετικά με την αναγκαιότητα των αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών παρεμβάσεων λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα της σχολικής επίδοσης των μαθητών κατά το προηγούμενο διδακτικό έτος και τα συμπεράσματα της αυτοαξιολόγησης του σχολείου για το διάστημα αυτό. Συνεκτιμά, δηλαδή εάν εφαρμόστηκαν προγράμματα Ενισχυτικής Διδασκαλίας, Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, ένταξης παλιννοστούντων ή άλλων εκπαιδευτικών καινοτομιών, σε ποιους μαθητές και με ποιο αποτέλεσμα. γ) Στον τομέα των μέσων, των πόρων και των προγραμμάτων εσωσχολικής ζωής λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες του σχολείου. 2. Ο Σύλλογος Διδασκόντων παρακολουθεί και εφαρμόζει τον αρχικό προγραμματισμό και, εφόσον, χρειασθεί παρεμβαίνει διορθωτικά.  3. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς γίνεται η αυτοαξιολόγηση, κατά την οποία αξιολογείται ο βαθμός επίτευξης των στόχων, που τέθηκαν κατά τον προγραμματισμό και η αποτελεσματικότητα των προγραμματισμένων ενεργειών. Η έκθεση αυτοαξιολόγησης, στην οποία περιλαμβάνονται και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των αδυναμιών που έχουν διαπιστωθεί, υποβάλλεται μέσω του Διευθυντή του σχολείου στον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο και στον Προϊστάμενο Γραφείου. ..».
Αντίστοιχα, σύμφωνα με το άρθρο 32 (Προγραμματισμός και αξιολόγηση της δράσης των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών) του 3848/2010 «Εκπαίδευση- δημόσια, ιδιωτική, ΤΕΕ, εκκλησιαστική- ΑΣΕΠ-Αξιολόγηση -  μεταθέσεις-Γ.Γρ.Ερ.Τεχν» προβλέφθηκε: «1. Κάθε σχολική μονάδα, μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, καταρτίζει πρόγραμμα δράσης με τους εκπαιδευτικούς στόχους για το σχολικό έτος που ξεκινά. 2. Στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς η σχολική μονάδα συντάσσει έκθεση με την οποία αξιολογούνται: α) η απόδοση της σχολικής μονάδας στο σύνολο της, β) η επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων που είχαν τεθεί στο πρόγραμμα δράσης και γ) οι επιτυχίες, οι αδυναμίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους. Με την ίδια έκθεση διατυπώνονται προτάσεις βελτίωσης για την επόμενη σχολική χρονιά. 3. Το πρόγραμμα δράσης και η έκθεση αξιολόγησης, τα οποία καταρτίζονται με ευθύνη του διευθυντή της σχολικής μονάδας σε συνεργασία με το σύλλογο διδασκόντων και τους σχολικούς συμβούλους, γνωστοποιούνται στους μαθητές και στο σύλλογο γονέων, δημοσιεύονται στο διαδίκτυο στις ιστοσελίδες του σχολείου και της αρμόδιας διεύθυνσης εκπαίδευσης και υποβάλλονται στο Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας (Κ.Ε.Ε.)».

Μόλις το έτος 2013 εξεδόθη η υπ’ αριθμόν 30972/Γ1 (ΦΕΚ Β' 614/15/03/2013) Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων «Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Έργου της Σχολικής Μονάδας - Διαδικασία Αυτοαξιολόγησης» σύμφωνα με το άρθρο 2 (Πεδίο εφαρμογής) της οποίας προβλέφθηκε: «1. Οι σχολικές μονάδες όλων των τύπων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας (πεδίο εφαρμογής: άρθρο 4 παρ. 1 και 2 του ν. 2986/2002 και άρθρο 32, παρ. 2 του ν. 3848/2010) αξιολογούν κάθε έτος το εκπαιδευτικό τους έργο ως προς την επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων. 2. Κάθε σχολική μονάδα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, θέτει τους εκπαιδευτικούς στόχους, προγραμματίζει τις δραστηριότητες του σχολικού έτους και καταρτίζει ειδικά προγράμματα δράσης με σκοπό την αντιμετώπιση προβλημάτων και αδυναμιών και τη βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού της έργου. Στο άρθρο 4 (Μέθοδος/Διαδικασία Αξιολόγησης) της ίδιας ως άνω αποφάσεως  ρητώς αναφέρεται: «1. Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου (ΑΕΕ) στη σχολική μονάδα γίνεται με τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης. Την ευθύνη εφαρμογής της διαδικασίας αξιολόγησης έχουν ο Διευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων του σχολείου. 2. Η διαδικασία της αξιολόγησης πραγματοποιείται σε ετήσια βάση και συνδέεται με τον γενικότερο εκπαιδευτικό σχεδιασμό του σχολείου και την ανάπτυξη ειδικών σχεδίων δράσης με σκοπό τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου στους τομείς που επιλέγει κάθε σχολείο ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του…. 3...Στο τέλος κάθε διδακτικού έτους η σχολική μονάδα καταρτίζει έκθεση αξιολόγησης με ευθύνη του Διευθυντή της σχολικής μονάδας σε συνεργασία με το Σύλλογο Διδασκόντων και τους Σχολικούς Συμβούλους, η οποία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του σχολείου και υποβάλλεται στην οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης και στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης μέσω του Δικτύου Πληροφόρησης της ΑΕΕ…». Σε εκτέλεση της ανωτέρω αποφάσεως εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν Εγκύκλιος 190089/Γ1/10.12.2013 εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, στην οποία προβλέφθηκε «...Η εφαρμογή της ΑΕΕ στα σχολεία είναι υποχρεωτική και την ευθύνη της υλοποίησης έχουν οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων, με την επιστημονική /παιδαγωγική στήριξη των Σχ. Συμβούλων και τη διοικητική των Δ/ντών Διευθύνσεων… Η διαδικασία πραγματοποιείται από ομάδες εργασίας των εκπαιδευτικών με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Οι εκπαιδευτικοί αναπτύσσουν συνεργατικές πρακτικές, διερευνούν τα δεδομένα του σχολείου, αξιοποιούν το εκπαιδευτικό υλικό της ΑΕΕ (Τόμος ΙΙΙ: «Μεθοδολογία και εργαλεία διερεύνησης») καθώς και υλικό από τις καλές πρακτικές των σχολείων που είναι αναρτημένα στο Παρατηρητήριο της ΑΕΕ… Η διαδικασία ολοκληρώνεται μέχρι τον Μάιο του 2014 με τη σύνταξη της Έκθεσης της Γενικής Εκτίμησης της εικόνας του σχολείου….. 2. Η έναρξη των διαδικασιών της ΑΕΕ στο σχολείο γίνεται με τον καθορισμό των ομάδων εργασίας και ολοκληρώνεται στο τέλος του σχολικού έτους με την έγκριση των αποτελεσμάτων σε τακτικές ή έκτακτες ολομέλειες του συλλόγου διδασκόντων, σύμφωνα με το Ν. 1566/85 (ΦΕΚ 167/30-09-1985, τ. Α΄, Άρθρο 11, παρ. ΣΤ) και το Άρθρο 37 της με αριθμ. Φ.353.1/324/105657/Δ1/8-10-2002 (ΦΕΚ 1340, τ. Β΄) Υπ. Απόφασης. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας για τον προγραμματισμό, την οργάνωση και τον συντονισμό της διαδικασίας των ομάδων εργασίας, μπορεί να συνεδριάσει και σε ώρες που ο ίδιος θεωρεί κατάλληλες, εκτός ωραρίου εργασίας».
            Εκ των ανωτέρω διατάξεων είναι σαφές, ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων είναι ένα εκ των οργάνων, που κατ’ αρχήν εμπλέκονται στην διαδικασία αξιολόγησης, κατά την κείμενη νομοθεσία. Στην δε διαδικασία αυτοαξιολόγησης, όπως διαμορφώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας κατά το έτος 2013, η οποία σημειωτέον είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και για την εφαρμογή της απαιτούνται δεκάδες στατιστικά και άλλα στοιχεία, που πρέπει να συλλεγούν, να οργανωθούν και να κατηγοριοποιηθούν, η εμπλοκή του Συλλόγου Διδασκόντων εκκινεί κατά την ως άνω εγκύκλιο, χωρίς βεβαίως να υφίσταται σαφής και συγκεκριμένη αντίστοιχη αναφορά στον Νόμο ή στην Υπουργική Απόφαση, με τον ορισμό των ομάδων έργου και ολοκληρώνεται με την επικύρωση των τελικών αποτελεσμάτων.
Όπως, ωστόσο προκύπτει από το σύνολο της κείμενης νομοθεσίας και όπως τελικώς επαναλαμβάνεται και στην εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας για την εφαρμογή των διαδικασιών αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, οι συνεδριάσεις των ομάδων έργου γίνονται και εκτός ωραρίου εργασίας. Και εάν μεν αυτό ρητώς προβλέπεται εκ του νόμου για την κατ’ εξαίρεση παροχή εργασίας εκτός ωραρίου, δεν μπορεί αντιστοίχως να ισχύσει το ίδιο για την εργασία, που καλούνται να παρέχουν οι ομάδες έργου, που πρέπει να συσταθούν από τους Συλλόγους Διδασκόντων στα πλαίσια της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης. Και τούτο διότι η συλλογή, η καταγραφή, η ταξινόμηση και η συστηματοποίηση στοιχείων, την οποία αναλαμβάνουν να κάνουν οι ομάδες έργου είναι μια εργασία, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί εντασσόμενη στα πλαίσια των διδακτικών καθηκόντων των εκπαιδευτικών, που αποτελούν τον Σύλλογο Διδασκόντων, αλλά αντιθέτως αποτελεί καθαρά διοικητική εργασία.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 29 του νόμου 3528/2007 «Χρόνος παροχής εργασίας 1. Ο υπάλληλος παρέχει την εργασία του μέσα στον οριζόμενο από τις κείμενες γενικές ή ειδικές διατάξεις χρόνο. 2. Εφόσον έκτακτες και εξαιρετικές υπηρεσιακές ανάγκες το επιβάλλουν, ο υπάλληλος οφείλει να εργαστεί και πέρα από το χρόνο εργασίας ή σε μη εργάσιμες ημέρες. Στην περίπτωση αυτή καταβάλλεται στον υπάλληλο αποζημίωση σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις».
Σύμφωνα με το άρθρο 13 του ν.1566/1985 και συγκεκριμένα με την παράγραφο 7 (όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 9 του ν.2517/1997), προβλέπεται το εβδομαδιαίο διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών, που υπηρετούν σε δημοτικά σχολεία.
Από την άλλη πλευρά το ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών προβλέπεται από την παράγραφο 8 του ίδιου ως άνω άρθρου: «8. Όλοι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως συμμετοχή σε γιορταστικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, τήρηση βιβλίων του σχολείου και εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Κάθε εκπαιδευτικός παραμένει υποχρεωτικά στο σχολείο, στις εργάσιμες μέρες πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου, που του έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα, με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 της περίπτωσης ΣΤ ` του άρθρου 11. Από τις πρόσθετες αυτές υπηρεσίες απαλλάσσονται οι μητέρες παιδιών μέχρι δύο ετών. Τα δύο τελευταία εδάφια της προηγούμενης  παραγράφου εφαρμόζονται ανάλογα και για τους δασκάλους»
Από την διατύπωση των δύο ως άνω παραγράφων προκύπτει σαφώς, ότι υφίσταται διάκριση μεταξύ του διδακτικού ωραρίου, που ορίζεται σαφώς και του ωραρίου εργασίας, το οποίο βεβαίως σχετίζεται με την ανάθεση ορισμένου διοικητικού έργου, από τα όργανα διοικήσεως του σχολείου.
Και ενώ μεν βάσει των διατάξεων του ν.1566/1985 προβλέπεται ρητώς η δυνατότητα παροχής πρόσθετης διδακτικής απασχόλησης, σε καμία περίπτωση δεν νοείται παροχή πρόσθετης εργασίας διοικητικής φύσεως κατ’ υπέρβαση του συνολικού αριθμού των 30 ωρών (διδακτικής και εξωδιδακτικής) απασχόλησης.
Ακόμα δε και εάν ήθελε υποτεθεί, ότι οι ώρες απασχόλησης των ομάδων έργου, εντάσσονται στα πλαίσια διδακτικής απασχόλησης, σε καμία περίπτωση, η εκτέλεση των εν λόγω εργασιών δεν θα μπορούσε να ανατεθεί υποχρεωτικά στους εκπαιδευτικούς, που καλούνται να συγκροτήσουν ομάδες έργου, αφού ρητώς και αποκλειστικώς προβλέπονται οι περιπτώσεις παροχής υπερωριακής (διδακτικής) απασχόλησης ως εξής: «γ) Σε περίπτωση, που οι ώρες διδασκαλίας του προγράμματος κάθε δημοτικού σχολείου δεν καλύπτονται με το υποχρεωτικό ωράριο των διδασκόντων, ανατίθεται υπερωριακή διδασκαλία στους εκπαιδευτικούς του ίδιου σχολείου. Για τα όργανα, τη διαδικασία, τις προϋποθέσεις, το ανώτατο όριο υπερωριακής διδασκαλίας και το ύψος της ωριαίας αντιμισθίας εφαρμόζονται ανάλογα οι διατάξεις των παραγράφων 16 , 18 και 19 του άρθρου 14 του ν. 1566/1985, όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν, καθώς και οι διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 18 του ν. 2470/1997».  Στην παράγραφο 16 του άρθρου 14 του ν.1566/1985 ο νομοθέτης προβλέπει, ότι: «Σε περίπτωση, που οι προβλεπόμενες ώρες διδασκαλίας για κάθε μάθημα δεν καλύπτονται με το υποχρεωτικό ωράριο των διδασκόντων και οι απομένουσες δεν δικαιολογούν θέση εκπαιδευτικού ή αν δικαιολογούν μέχρι να προσληφθεί προσωρινός αναπληρωτής και εφόσον δεν υπάρχει προσφορά προαιρετικής υπερωριακής διδασκαλίας ο σύλλογος των διδασκόντων αναθέτει την κάλυψη των ωρών αυτών σε εκπαιδευτικούς του ίδιου σχολείου. Για την κάλυψη των ωρών του προγράμματος μπορεί να ανατεθεί προαιρετική υπερωριακή διδασκαλία μέχρι πέντε ώρες την εβδομάδα με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και σε εκπαιδευτικούς άλλου σχολείου με απόφαση του περιφερειακού υπηρεσιακού συμβουλίου...».
Η υπ’ αριθμόν Φ.353.1/324/105657/Δ1 (ΦΕΚ 1340/2002) απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας «Καθορισμός των ειδικότερων καθηκόντων και αρμοδιοτήτων των προϊσταμένων των περιφερειακών υπηρεσιών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, των διευθυντών και υποδιευθυντών των σχολικών μονάδων και ΣΕΚ και των συλλόγων διδασκόντων στο άρθρο 36 αυτής προβλέπει: «Ειδικότερα, οι εκπαιδευτικοί: ..... 11. Προσέρχονται στο σχολείο έγκαιρα πριν από την έναρξη της διδασκαλίας των μαθημάτων τους, εφαρμόζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα και δεν παραβιάζουν την ώρα έναρξης και λήξης των μαθημάτων.....17. Παραμένουν στο σχολείο κατά τις εργάσιμες ημέρες πέρα από το ωράριο διδασκαλίας τους, για να προσφέρουν και άλλες υπηρεσίες που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις».

Εκ των ανωτέρω προκύπτει, ότι βάσει της κείμενης νομοθεσίας, δεν είναι δυνατή η ανάθεση πρόσθετης (διοικητικής) απασχόλησης σε εκπαιδευτικούς μέλη των συλλόγων Διδασκόντων μέσω της συμμετοχής τους σε ομάδες έργου, που καλούνται να απασχοληθούν και εκτός ωραρίου εργασίας, στα πλαίσια της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, ενώ σε κάθε περίπτωση, η υπέρβαση του συνολικού ωραρίου (διδακτικό και διοικητικό) δεν μπορεί να δικαιολογηθεί παρά μόνο σε περιπτώσεις έκτακτες και όλως απρόβλεπτες, πράγμα, που βεβαίως δεν συντρέχει στην υπό κρίση περίπτωση.
Ο οικειοθελής χαρακτήρας της συμμετοχής στην διαδικασία της αυτοαξιολόγησης, συνάγεται επίσης και από το γεγονός, ότι το άρθρο 3 του π.δ. 152/2013 προβλέπει, ότι η συμμετοχή στην διαδικασία αυτοαξιολόγησης αποτελεί αξιολογούμενο κριτήριο στα πλαίσια της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

ΙΙΙ. Επί της απαντήσεως, που αρμόζει στο ως άνω ερώτημα.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, είναι προφανή τα κάτωθι συμπεράσματα:
            (α) η συμμετοχή σε ομάδες έργου και η παροχή πρόσθετης διοικητικής εργασίας εκτός ωραρίου δεν είναι υποχρεωτική για τους εμπλεκόμενους δασκάλους.
(β) Σε περίπτωση, που ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφασίσει να προβεί στην συγκρότηση ομάδων έργου, λαμβάνοντας απόφαση με την πλειοψηφία των μελών του, η απόφαση αυτή είναι υποχρεωτική όσον αφορά στην συγκρότηση των ομάδων, χωρίς, ωστόσο, οι δάσκαλοι να είναι υποχρεωμένοι να συμμετάσχουν σε αυτές. Η γνώμη της μειοψηφίας καταχωρείται στο σχετικό πρακτικό, εφόσον ζητηθεί κάτι τέτοιο.
(γ) εν όψει του γεγονότος, ότι ούτε στην Υπουργική Απόφαση ούτε στην σχετική εγκύκλιο προβλέπεται χρόνος κατά τον οποίο θα διενεργηθεί η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης, ενώ από την άλλη πλευρά, η σχετική αρμοδιότητα για την συγκρότηση των ομάδων έργου ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον σύλλογο διδασκόντων, είναι προφανές, ότι τυχόν υπάρχουσες εντολές από προϊστάμενα όργανα, προς τον σύλλογο να λάβει απόφαση ή να προβεί στην σύσταση των ομάδων έργου, δεν μπορούν να είναι δεσμευτικές γι’ αυτόν.
            Παραμένω στην διάθεση σας,
            Με εκτίμηση,


            Μαρία Μαγδαληνή Τσίπρα
            Νομική Σύμβουλος ΔΟΕ

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Καλώς όρισες Μεγάλε Αδελφέ (Big Brother) στο σχολείο μου


Αναδημοσίευση από ένα άλλο Τελευταίο Θρανίο, από την Πάτρα.

Δύο σοβαρότατες εξελίξεις τρέχουν στα Ελληνικά σχολεία
Φίλε γονέα:

Το υπουργείο παιδείας προωθεί, στα σχολεία, ένα πληροφοριακό σύστημα το my school (το σχολείο μου) και τη λεγόμενη αυτό-αξιολόγηση της σχολικής μονάδας.
Πίσω όμως από την ‘’αθώα΄΄φράση «το σχολείο μου» είναι κρυμένος ο εφιάλτης του απόλυτου φακελώματος των παιδιών μας και της οικογένειάς τους για όλη τους τη ζωή, ενώ πίσω από την αξιολόγηση, κρύβεται η ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των σχολικών μονάδων!!

Πρέπει να γνωρίζεις ότι:

Α) Στο my school καταχωρούνται προσωπικά δεδομένα του παιδιού σου όπως το ΑΜΚΑ, μέσω του οποίου μπορεί οποιοσδήποτε (εργοδότης, ασφαλιστική εταιρία, κλπ) να γνωρίζει πιθανά προβλήματα υγείας που ενδεχομένως είχε κάποτε το παιδί σου;;; Γνωρίζεις ότι καταχωρούνται προσωπικά σου δεδομένα, όπως η εργασία σου και το μορφωτικό σου επίπεδο, ότι φακελώνεται όλη η οικογένεια;;;


Β) Ότι σε κάθε παιδί πρέπει απαραίτητα να καταχωρηθεί η «διαγωγή του», από το δημοτικό ακόμα, και οποιαδήποτε τιμωρία, από την απλή παρατήρηση ή την επίπληξη μέχρι τυχόν αποβολές κλπ. Με δυο λόγια κατηγοριοποιούν και φακελώνουν τα παιδιά μας από το δημοτικό… Γιατί; Για ποιο λόγο; Τι σχέση έχει το ΑΜΚΑ, ή μια αποβολή στο Δημοτικό με τη μόρφωση των παιδιών μας, με τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο, με την εργασία του αργότερα; ποιος θα χρησιμοποιεί μελλοντικά και δια βίου αυτά τα δεδομένα;

Γ) Στην λεγόμενη «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας» σε πρωτεύουσα θέση αξιολογούνται οι πόροι του σχολειού, δηλαδή η τσέπη σου και οι χορηγοί. Σε υποχρεώνουν, ή να εξευτελιστείς ζητιανεύοντας από τους «πλούσιους χορηγούς» ελεημοσύνη, ή να βάλεις ακόμα πιο βαθειά το χέρι στην άδεια τσέπη σου, για να μάθουν τα παιδιά σου γράμματα…




Δ)  Στην «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας», «αξιολογούν», το 
πόσο ήσυχα, το πόσο υπάκουα, το πόσο υποταγμένα είναι τα παιδιά μας. Η
κοινωνία της φτώχειας της εξαθλίωσης της κατάθλιψης των αυτοκτονιών πρέπει να ξεκινάει από το σχολείο. Όμως εμείς ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας ένα
 σχολείο της γνώσης της αυτενέργειας της δημιουργίας της ελευθερίας.

ΚΑΛΟΥΜΕ τους γονείς να αρνηθούν να δώσουν προσωπικά τους στοιχεία και των παιδιών τους. Σε κάθε σχολείο να γίνουν συνελεύσεις γονέων μαθητών εκπαιδευτικών με στόχο την ενημέρωση όλων και την οργάνωση της αντίδρασης μας.
Καλούμε συλλόγους γονέων να βρεθούμε μεταξύ μας και να στείλουμε εξώδικα στον περιφερειακό διευθυντή εκπαίδευσης και στις διευθύνσεις προσχολικής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ώστε να μην προχωρήσει το
 my school και στην συνέχεια η αυτοαξιολόγηση.Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι 
κανένα εξώδικο δεν σταματάει τα σχέδια τους χωρίς την μαζική και
 ανυποχώρητη αντίδραση όλων μας,ελπίζουμε όμως να είναι μια κίνηση 
που θα ανοίξει την συζήτηση και θα τους σταματήσει έστω και για λίγο.
Καλούμε σε πανελλαδικό συντονισμό συλλόγους ώστε η φωνή μας να μεγαλώσει..
ΑΣ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ…
ΚΙΝΗΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΤΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ 
ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Γιατί οι 3 μορφές Αξιολόγησης οδηγούν σε 3 τρόπους Απολύσεων ( του Δ.Τσιριγώτη )

Αναδημοσίευση από το http://ipaideia.gr

Συνάδελφοι φοβάμαι. Φοβάμαι ότι δεν θα μπορούμε ,για πολύ καιρό ακόμα, να προσφωνούμε ο ένας τον άλλον με αυτή τη γλυκιά λέξη. Συνάδελφοι.

Ίσως κάποιοι θορυβηθείτε πολύ με αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω .Δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Δεν μου αρέσει όμως να βλέπω ένα πολύ μεγάλο μέρος των συναδέλφων μου να είναι ανενημέρωτο ή να αδιαφορεί ή να απωθεί ένα τόσο σοβαρό γεγονός που λαμβάνει χώρα στα σχολεία αυτή τη περίοδο. Μιλάω φυσικά για τις τρεις μορφές αξιολόγησης (αξιολόγησης των μαθητών, της αυτό-αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών) που οι εμπνευστές τους προσπαθούν τόσο πολύ να μας πείσουν ότι και καμία σχέση δεν έχουν μεταξύ τους αλλά και ότι είναι αθώες διαδικασίες για τις οποίες δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για τους εκπαιδευτικούς .Φυσικά ψεύδονται και σας παραθέτω αμέσως τις αποδείξεις.

ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ Η.Π.Α ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΡΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
 
Πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς μόνοι μας ανοίγουμε τη «κερκόπορτα» του δημόσιου σχολείου ,όπως κάνανε και οι Αμερικανοί συνάδελφοί μας πριν από αρκετά χρόνια .Τώρα είναι πλέον πολύ αργά για εκείνους. Για εμάς όμως υπάρχει ακόμη ελπίδα.
 
Θα σας αναφέρω μερικές ανατριχιαστικές ομοιότητες που υπάρχουν μεταξύ της Αξιολόγησης –Αυτό-αξιολόγησης στα ελληνικά σχολεία και του αντίστοιχου προγράμματος στα σχολεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Και στις ΗΠΑ το πρόγραμμα ξεκίνησε ως φιλόδοξο και πολλά υποσχόμενο και αγκαλιάστηκε στην αρχή από το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής εκπαιδευτικής κοινότητας και του αμερικανικού λαού. Έφερε τον τίτλο «Λογοδοσία των σχολείων»( accountability) και το ¨τυρί στη φάκα¨ ήταν ότι έδινε το δικαίωμα στους γονείς της επιλογής του σχολείου του παιδιού τους. Σήμερα μερικά χρόνια μετά οι πιο πολλοί μιλάνε για την καταστροφή του δημόσιου αμερικανικού σχολείου. Ακόμα και η εμπνευστής του όλου σχεδίου ,και τότε υφυπουργός Παιδείας των ΗΠΑ Diane Ravitch ,σήμερα καταδικάζει κατηγορηματικά το εγχείρημα αυτό. Μάλιστα θεωρεί ότι το αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης στην οποία ηγήθηκε ήταν το «σχολείο της αγοράς» που πλέον αποδοκιμάζει μετά βδελυγμίας. Δώστε βάση λοιπόν στα παρακάτω και αναρωτηθείτε αν σας θυμίζουν κάτι. Και μην ξεχνάτε πόσοι Έλληνες πολιτικοί είναι διαπιστωμένα υπέρ του Αμερικανικού Ονείρου.
 
Οι ομοιότητες
Α)Στην Ελλάδα το πρόγραμμα εντάσσεται στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης με το ηχηρό τίτλο «Πρώτα ο Μαθητής-Νέο σχολείο». Στις ΗΠΑ η αντίστοιχη μεταρρύθμιση που ξεκίνησε από τον George W. Bush το 2002 ονομάστηκε ΝCLB (No Child Left Behind). Όλα, και στις δύο περιπτώσεις, γίνονται για το καλό των παιδιών, δηλαδή. Σύμπτωση θα μου πείτε. Πάμε παρακάτω.
 
Β) Το πρόγραμμα ΝCLB προέβλεπε ότι οι μαθητές κάθε χρόνο θα υποβάλλονταν σε σταθμισμένες εξετάσεις με χρήση τράπεζας θεμάτων μόνο στα μαθηματικά και στη γλώσσα για να διαπιστωθεί η πρόοδος τους. Στην Ελλάδα οι μαθητές και στις τρεις τάξεις του Λυκείου θα υποβάλλονται πλέον σε παρόμοιες εξετάσεις .Θα μου πείτε όμως ότι εδώ θα δίνουν όλα τα μαθήματα .Ναι αλλά η έμφαση δίνεται πάλι στα μαθηματικά και στη γλώσσα όπου για να προβιβάζονται οι μαθητές θα πρέπει να έχουν πιάσει τη βάση (10) ενώ στα υπόλοιπα μαθήματα απαιτείται μόλις ο βαθμός 8. Σύμπτωση ξανά.
 
Γ)Ποιος όμως ήταν ο βασικός λόγος που προέβαλε το πρόγραμμα ΝCLB για να δικαιολογήσει τις εξετάσεις στα μαθηματικά και στη γλώσσα; Την κάλυψη της ύλης από τους μαθητές. Τι προβάλει η ηγεσία του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας για να δικαιολογήσει τις παρόμοιες αυτές εξετάσεις με τη χρήση τράπεζας θεμάτων ;Μα τι άλλο ;Να αναγκάζονται οι εκπαιδευτικοί να καλύπτουν όλη την ύλη των μαθημάτων και όχι μόνο μέρος αυτής ,όπως το συνηθίζουν .Πολλές οι συμπτώσεις ,δεν νομίζετε;
Δ)Τι προβλέπει όμως το πρόγραμμα ΝCLB για τα σχολεία που οι μαθητές τους δεν έχουν καλές επιδόσεις στις εξετάσεις των μαθηματικών και της γλώσσας. Καταρχάς χαρακτηρίζονται ως «αποτυχημένα σχολεία» .Το 2009 το 35% των σχολείων των ΗΠΑ που συμμετείχαν στο πρόγραμμα χαρακτηρίστηκαν ως τέτοια. Τι απέγιναν αυτά σχολεία ; Είτε έκλεισαν είτε ιδιωτικοποιήθηκαν(επιβολή διδάκτρων). Και στις δυο περιπτώσεις ,πάντως είχαμε χιλιάδες απολύσεις καθηγητών οι οποίοι , και με τη σύμφωνη γνώμη του Προέδρου Ομπάμα , θεωρήθηκαν οι βασικοί υπαίτιοι της αποτυχίας των μαθητών. Βέβαια στις ΗΠΑ εδώ και αρκετά χρόνια οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν οργανική θέση σε κάποιο υπουργείο αλλά στο σχολείο στο οποίο εργάζονται ,οπότε οι απολύσεις είναι μια απλή διαδικασία. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι και στην Ελλάδα φάνηκε να επιχειρείται κάτι ανάλογο με την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας που προβλέπει οργανική θέση για κάθε εκπαιδευτικό στο σχολείο που ανήκει ανεξαρτήτου αριθμού ωρών .Αυτή η εγκύκλιος ,για κάποιο λόγο που μας διαφεύγει , δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα αλλά ο υπουργός Παιδείας μας την υπενθύμισε σε πρόσφατη συνέντευξή του λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αποσυνδέσαμε την οργανικότητααπό τις ώρες διδασκαλίας».
 
Το μεγάλο όμως ερώτημα είναι το εξής: τι επιπτώσεις υπήρξαν στα σχολεία των ΗΠΑ με την προοπτική της αξιολόγησής τους και της κατηγοριοποίησης τους σε «επιτυχημένα» ή «αποτυχημένα»; Η αλήθεια είναι ότι έγιναν περίεργα πράγματα γιατί ο τιμωρητικός χαρακτήρας και ο πανικός είναι πολύ κακός σύμβουλος. Σχεδόν σε όλα τα σχολεία που συμμετείχαν στο ΝCLB τα οποία σε απλή μετάφραση λέγονται «κατασταστικά» παρουσιάστηκαν τα εξής κοινά φαινόμενα :
1)ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών που έφτανε και το 50% εγκατέλειψε το σχολείο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές τους , μη αντέχοντας τη πίεση και τον ανταγωνισμό που καλλιεργήθηκε κυρίως από τους καθηγητές που αγωνιούσαν για τις επιδόσεις των μαθητών τους αφού από αυτές θα κρίνονταν και το δικό τους εργασιακό μέλλον . Μάλιστα φτάνουν στο σημείο να συμβουλεύουν τους αδύναμους μαθητές να εγκαταλείψουν το σχολείο καλλιεργώντας έτσι ένα άκρως ελιτίστικο περιβάλλον από «μαθητές γεννημένους νικητές» όπως χαρακτηριστικά έλεγαν.
 
2)Στα πιο πολλά σχολεία διδάσκονταν σε υπερβολική ποσότητα τα μαθηματικά και η γλώσσα (αφού μόνο σε αυτά θα υπήρχαν εξετάσεις) και χρησιμοποιήθηκε μεγάλο μέρος των χρημάτων του σχολείων στην κατασκευή τεστ προσομοίωσης για τις κρίσιμες εξετάσεις στα μαθηματικά και τη γλώσσα. Όλα αυτά βέβαια εις βάρος των υπόλοιπων μαθημάτων που πλέον δεν υπήρχε κανένα κίνητρο να διδάσκονται (οι καλές τέχνες, οι θετικές επιστήμες, η ιστορία, η λογοτεχνία, η γεωγραφία, η πολιτική αγωγή, οι ξένες γλώσσες, η σωματική αγωγή). Έτσι οι μαθητές είχαν μονόπλευρη ανάπτυξη σε δύο μόνο μαθήματα και ήταν τελείως ακαλλιέργητοι σε όλα τα υπόλοιπα .Αυτό το σύστημα δεν άλλαξε ακόμα και όταν τα κολλέγια των ΗΠΑ άρχισαν να διαμαρτύρονται πολύ έντονα για το επίπεδο των νέων φοιτητών. Μάλιστα ισχυρίζονταν ότι η πλειονότητα των νέων εισακτέων τους « αγνοεί βασικά στοιχεία του κόσμου που ζουν» και είναι εντελώς αμόρφωτοι. Σε σχέση με τα παραπάνω εδώ θα σας αναφέρω τον δικό μου προβληματισμό από τη πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Παιδείας της Ελλάδας .Ο υπουργός προαναγγέλλει αλλαγές στα σχολικά εγχειρίδια και στη διδακτέα ύλη, που θα «δομούνται με κριτήριο τι χρειάζεται ο μαθητής και όχι ο καθηγητής, για να συμπληρώσει τις ώρες του». Πολύ φοβάμαι ότι οι αλλαγές αυτές θα είναι η κατάργηση κάποιων μαθημάτων που κατά την γνώμη των ειδικών συμβούλων του υπουργού δεν τα χρειάζεται ο μαθητής και που κατά τη γνώμη τους απλά υπάρχουν για να καλύψουν κάποιοι καθηγητές τις ώρες τους.
3)Το πιο αξιοπερίεργο από όλα όμως είναι το εξής :Από τα «καταστατικά σχολεία» των ΗΠΑ ,παρά τη τόση εμμονική προετοιμασία τους για τις εξετάσεις , μόλις το 17% παρουσιάζει καλύτερες επιδόσεις των μαθητών στα μαθηματικά και στη γλώσσα από τα κρατικά σχολεία. Τα στοιχεία δόθηκαν από το ΝΑΕΡ («εθνικό πρόγραμμα αξιολόγησης της προόδου στην εκπαίδευση». Αυτό δείχνει ότι η αποκλειστική ενασχόληση των μαθητών μόνο με τις εξετάσεις οδηγεί στη πλήρη μορφωτική αποτυχία.
 
Ο ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΡΕΙΣ
 
Αρχές Ιουλίου του 2013 είχε δημοσιευθεί ένα κείμενό μου που προσπαθούσε να αποδείξει αυτό που έλεγε και ο τίτλος του :«Γιατί δεν μπορούν να γίνουν ακόμη απολύσεις μονίμων εκπαιδευτικών». Η έμφαση βέβαια ήταν στην λέξη «ακόμη». Αυτό το κείμενο λοιπόν ανέφερε ότι με βάση το Σύνταγμα : «Οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν». Αντιπαραθέτοντας το Σύνταγμα , το εδάφιο του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΙΙΙ (περί διαθεσιμότητας) και τον δημόσιο-υπαλληλικό κώδικα είχα καταλήξει ότι υπάρχουν τρεις τρόποι για να τεθεί ένας εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα βάσει της κατάργησης της θέσης του. (Δεν θα σας κουράσω με τους νόμους .Όποιος θέλει μπορεί να αναζητήσει το κείμενο εκείνο όπου γράφονται όλοι οι νόμοι και οι διατάξεις αναλυτικά.)Από αυτούς τους τρεις τρόπους είχα καταλήξει σε ένα ως τον πιο πιθανό που θα επιλέξει η κυβέρνηση για να προβεί σε απολύσεις .Τους άλλους δύο τρόπους τους είχα θεωρήσει υπερβολικούς .Δεν είχα υπολογίσει όμως το που είναι αυτή η κυβέρνηση διατεθειμένη να φτάσει, το πόσο αδίστακτη είναι. Σήμερα επικαιροποιώντας εκείνο το κείμενο του 2013 θα του έδινα τον τίτλο «Τρεις τρόποι με τους οποίους μπορούν να γίνουν απολύσεις μονίμων εκπαιδευτικών».
 
Α Τρόπος : Να καταργηθεί ο οργανισμός. Για εμάς τους εκπαιδευτικούς , ο οργανισμός είναι το Υπουργείο Παιδείας . Μην βιάζεσθε να πείτε αυτό δεν γίνεται. Έτσι έλεγα και εγώ το 2013 . Αυτό που δεν μπορούσα να σκεφτώ τότε είναι ότι δεν χρειάζεται να καταργηθεί το Υπουργείο Παιδείας αλλά μόνο η υπαγωγή μας στο σε αυτό. Εδώ έρχεται να κουμπώσει ο διακαής πόθος του Υπουργείου Παιδείας να περάσουν οι οργανικές μας θέσεις στα σχολεία και να φύγουν από το Υπουργείο. Μετά ο οργανισμός στον οποίο θα ανήκουμε θα είναι το σχολείο που θα έχουμε οργανική θέση που σημαίνει ότι αν για οποιονδήποτε λόγο εμείς περισσεύουμε στο συγκεκριμένο σχολείο δεν θα τιθέμεθα στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ ,όπως γίνεται μέχρι σήμερα, αλλά θα απολυόμαστε. Επίσης αν στο σχολείο δεν καλύπτουμε το πλήρες ωράριο αλλά μόνο μερικές ώρες θα πληρωνόμαστε μόνο για αυτές τις ώρες από το σχολείο.
 
Β Τρόπος :Να καταργηθεί ολόκληρος κλάδος ειδικότητας. Αυτός ο τρόπος δυστυχώς έχει ήδη εφαρμοστεί τον Ιούλιο του 2013 με την κατάργηση των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ όπου 2500 συνάδελφοί μας είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Ερμηνεύοντας τα λόγια του Υπουργού Παιδείας σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε σε γνωστή εφημερίδα όπου είπε χαρακτηριστικά τα εξής : «Θα γίνουν αλλαγές στα σχολικά εγχειρίδια και στη διδακτέα ύλη, που θα δομούνται με κριτήριο τι χρειάζεται ο μαθητής και όχι ο καθηγητής, για να συμπληρώσει τις ώρες του», είναι φανερό ότι μας προετοιμάζει για την κατάργηση μαθημάτων και κατά επέκταση και των ειδικοτήτων που τα διδάσκουν.
 
Γ Τρόπος : Να καταργηθούν ορισμένες μόνο οργανικές θέσεις ενός κλάδου.Οι Νόμοι προβλέπουν ότι «Αν καταργηθούν ορισμένες μόνο θέσεις του ίδιου κλάδου, απολύονται οι υπάλληλοι οι οποίοι συγκεντρώνουν τα λιγότερα ουσιαστικά προσόντα». Εδώ λοιπόν υπάγεται η περίπτωση κατάργησης ορισμένων θέσεων κάποιας ειδικότητας και όχι ολόκληρης της ειδικότητας. Είναι πολύ απλό να καταλάβει κανείς γιατί το Υπουργείο καίγεται να εφαρμόσει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών .Ουσιαστικά θα έχει στα χέρια της αυτό το αξιολογικό κριτήριο για να βρίσκει εκείνους με τα λιγότερα ουσιαστικά προσόντα και να τους θέτει κατά το δοκούν σε διαθεσιμότητα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν προχώρησε σε fast track διοικητική αξιολόγηση βάσει τυπικών προσόντων όπως έκανε σε άλλους οργανισμούς του δημοσίου. Ο νόμος μίλαγε για ουσιαστικά προσόντα και όχι τυπικά.
 
ΑΥΤΟ-ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ,ΕΝΑΣ ΟΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΦΕΥΡΕΘΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
 
Αλήθεια ξέρετε πως ονομάζουν στη γλώσσα των οικονομικών τη διαδικασία που μια εταιρεία πηγαίνει προς πώληση και πρέπει να γίνει πιο ελκυστική στους υποψήφιους αγοραστές και ταυτόχρονα πιο ¨ελαφριά¨ σε έξοδα και σε εργατικό δυναμικό ; Αυτό-αξιολόγηση την ονομάζουν. Ουσιαστικά δηλαδή ζητάνε από τους ίδιους τους εργαζόμενους να υποδείξουν εκείνοι ποιοι κατά τη γνώμη τους τομείς της εταιρείας πρέπει να κοπούν ,γιατί είναι ζημιογόνοι , και μαζί με αυτούς να απολυθούν και οι εργαζόμενοι των τομέων αυτών. Επιζητούν δηλαδή τη συνενοχή των εργαζομένων στον σφαγιασμό των συναδέλφων τους .Κατά τα άλλα η αυτό-αξιολόγηση είναι μια αθώα διαδικασία που θα βελτιώσει τη παρεχόμενη εκπαίδευση. Αν η αξιολόγηση είναι επαγγελματική σφαγή τότε η αυτό-αξιολόγηση είναι αυτοκτονία.
 
ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟ-ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ;
 
Η σχετική με την αυτό-αξιολόγηση εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας (1900089/10.12.2013), που έχει σταλεί στα σχολεία αναφέρει ρητά ότι η ανάθεση είναι θέμα συλλόγου διδασκόντων και ως εκ τούτου έγκειται στην ατομική ελεύθερη επιλογή για συμμετοχή. Μάλιστα το ΠΔ για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου (ΑΕΕ) αναφέρει το εξής : «δεν θεωρείται αποτελεσματικό, αλλά ούτε και εφικτό να εμπλέκονται όλοι οι εκπαιδευτικοί στις διαδικασίες της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου.».Δηλαδή κάνει σαφές ότι δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχουν .Ποιοί είναι άραγε οι ευπρόσδεκτοι; Μήπως μόνο εκείνοι που είναι πρόθυμοι να καταλήξουν σε εκείνα τα αποτελέσματα που θα συμφωνούν με τις προσδοκίες του υπουργείου; Δηλαδή οι πειθήνιοι και υπάκουοι που απλά θα επιβεβαιώσουν γραφειοκρατικά τις ντιρεκτίβες του υπουργείου.
 
ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ;
 
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ καθαρά αρκεί να μην ξεχνάμε την εφαρμοζόμενη πολιτική του Νεοφιλελευθερισμού που έχει ως βασικότερη αρχή του τη κατάργηση του δημοσίου τομέα και του κοινωνικού κράτους και την κυριαρχία και την ελευθερία των αγορών. Τότε μόνο θα δούμε ολόκληρη την εικόνα και θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ της αξιολόγησης των μαθητών, της αυτό-αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών .Αυτή η κρυφή σύνδεση είναι που συνθέτει το σπιράλ θανάτου του δημόσιου σχολείου.
 
Οι Συνέπειες
 
1)Η αξιολόγηση των μαθητών και η αυτό-αξιολόγηση των σχολικών μονάδων θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση των σχολείων οπότε αρκετά από τα «αποτυχημένα» θα κλείσουν , άλλα θα συγχωνευτούν και άλλα θα ιδιωτικοποιηθούν(δίδακτρα) .Επίσης πολλοί μαθητές λόγω του εξοντωτικού χαρακτήρα του νέου σχολείου θα εγκαταλείπουν τις σπουδές ,πράγμα που σημαίνει μείωση του μαθητικού δυναμικού .Πολλοί από αυτούς θα παίρνουν τον δρόμο τις κατάρτισης και της Μαθητείας που τόσο πολύ ονειρεύεται το σημερινό υπουργείο. Τα επιτυχημένα σχολεία δεν θα επιχορηγούνται πλέον από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά θα αναζητούν πόρους από ιδιώτες ,εταιρείες ,χορηγούς και δήμους .
 
2)Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι απαραίτητη για να απαλλάσσεται ανώδυνα το σχολείο από τους εκπαιδευτικούς που θα πλεονάζουν αφού πλέον θα υπάρχουν λιγότερα σχολεία και λιγότεροι μαθητές. Ταυτόχρονα με την τρομοκράτησή τους θα επιβάλλεται καταστολή στις όποιες διαφορετικές φωνές υπάρχουν μετατρέποντας τους εκπαιδευτικούς σε απλούς μεταπράτες των νεοφιλελεύθερων επιλογών της κυβέρνησης.
 
3) Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα είναι το μέσο πίεσης για να περάσουν τα επόμενα άνομα σχέδια των αρμοδίων όπως ότι η κάλυψη των αναγκών σε εκπαιδευτικό προσωπικό δεν θα γίνεται με νέες προσλήψεις ,αλλά με προγράμματα ΕΣΠΑ και του ΟΑΕΔ καθώς επίσης μια πιθανή νέα αύξηση ωραρίου .Τέλος με την εφαρμογή της αναλογικότητας στις αποδοχές όπου θα πληρωνόμαστε αναλογικά με τον αριθμό των ωρών που θα έχουμε στο σχολείο χωρίς να θεωρείται μέριμνα του υπουργείου η κάλυψη του υποχρεωτικού μας ωραρίου.
 
4)Με το χέρι στη καρδιά ας αναρωτηθούμε τι απέγινε το «σχολείο των Ίσων Ευκαιριών» ,που θέλαμε να φτιάξουμε, και τώρα είμαστε έτοιμοι να βάλουμε την υπογραφή μας στην δημιουργία του «σχολείου των Ανισοτήτων ,της Αριστείας και της Μαθητείας».
 
Συνάδελφοι φοβάμαι
 
Συνάδελφοι φοβάμαι. Φοβάμαι ότι μας πείσανε ότι για να επιβιώσουμε πρέπει να φάμε ο ένας τον άλλον .Αυτό ονειρευτήκαμε όταν γίναμε δάσκαλοι ; Αν δεν κάνω λάθος ένας στόχος υπήρχε ,να είμαστε σημαντικοί για τα παιδιά . Να τα εμπνεύσουμε αλλά όχι να τους αρπάξουμε τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο. Και τώρα μας απαιτείται να γίνουμε αυτά τα αυτάρεσκα και αυτοϊκανοποιούμενα όντα που θα κοιτάνε μόνο να είναι αξιόλογα .Που θα κοιτάνε να τα έχουν καλά με όλους και κυρίως με αυτούς από τους οποίους θα κριθούν. Αυτάρεσκοι δούλοι που θα κοιτάνε τη δουλειά τους και δεν θα διαφωνούν σε τίποτα από αυτό που θα τους σερβίρεται .
 
Συνάδελφοι φοβάμαι ότι όση ώρα θα κοιτάζουμε το είδωλό μας μέσα στη λίμνη του Νάρκισσου ,δεν θα βλέπουμε τα παιδιά που ίσως και να πνίγονται στην ίδια λίμνη.
 
Συνάδελφοι αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ότι στο τέλος θα φοβηθούμε και θα πάμε με το ρεύμα ,όπως τα νεκρά ψάρια .Ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να μην συμβεί αυτό. Ας αναλογιστούμε πόσο επιθετική μπορεί να είναι η παθητικότητά .Ότι η ουδετερότητα στα σημαντικά είναι πάντα συνενοχή. Ότι μας φοβίζουν με την άρνηση καθήκοντος για να αρνηθούμε το καθήκον μας ως δάσκαλοι. Ας αναλογιστούμε ότι τα «όχι» είναι αυτά που μας καθορίζουν στη ζωή, και όχι τα «ναι». Ότι ο φόβος και ας υπάρχει δεν αποκλείει το θάρρος. Ότι υπάρχει ένα πράγμα που είναι πιο σημαντικό από την αναπνοή ,η αξιοπρέπεια.
 
Βιβλιογραφία :
 
ΦΕΚ 614/2013 (ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ - ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ)
 
 ΠΔ152/2013, για την ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού
 
Obama’s War on Schools, (Diane Ravitch-Newsweek)
 
No Child Left Behind Act (en.wikipedia.org)
 
Έκθεση ΟΟΣΑ 2011.Προτάσεις για την εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα
 
Why I Changed My Mind About School Reform (Diane Ravitch -Wall Street Journal)
 
National Assessment of Educational Progress(en.wikipedia.org)
 
Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός