"Πάσχα στο φούρνο"

Αναδημοσίευση από το Διάστιχο. 

Ευχές για το Πάσχα.

Μαρίζα Ντεκάστρο: «2651 ημέρες δικτατορίας».

Άρθρο του Φίλιππου Φιλίππου

Αναδημοσίευση από το Διάστιχο.

Η Μαρίζα Ντεκάστρο (Αθήνα, 1953), που σπούδασε στη Σορβόννη παιδαγωγικά και λογοτεχνία για παιδιά και νέους, που δίδαξε ιστορία και λογοτεχνία στην ιδιωτική εκπαίδευση, που έχει γράψει βιβλία γνώσεων για παιδιά σε θέματα ιστορίας και τέχνης, που είναι κριτικός παιδικού βιβλίου σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, στο βιβλίο της 2651 ημέρες δικτατορίας μιλάει για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Μολονότι το πόνημά της φαίνεται ως ένα εγχειρίδιο για νέους, δεν είναι. Σε αυτό, η συγγραφέας αφηγείται τις αναμνήσεις της από εκείνα τα σκοτεινά χρόνια, καθώς και τις αναμνήσεις των συμμαθητών της και των μετέπειτα φίλων της, οπότε μπορεί να διαβαστεί από αναγνώστες κάθε ηλικίας.

Παράλληλα με την αφήγηση των γεγονότων που αφορούν την Ελλάδα, η Μαρίζα Ντεκάστρο εξιστορεί όσα γίνονταν στον πλανήτη την ίδια εποχή, δίνοντας έτσι μια συνολική εικόνα του κόσμου και της παγκόσμιας κοινωνίας, η οποία εξελισσόταν διαρκώς, κάτι που ασφαλώς επηρέαζε και τη χώρα μας. Στο βιβλίο συνυπάρχουν οι χίπις της Αμερικής, η προσσελήνωση του διαστημόπλοιου Σαρβέγιορ 3, ο πόλεμος των 6 ημερών, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ο θάνατος του Ερνέστο Γκεβάρα, ο εμφύλιος πόλεμος στη Νιγηρία κι ο λιμός στην Μπιάφρα, η Μεγάλη Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα, η Άνοιξη της Πράγας, ο Μάης του ’68 στο Παρίσι και πολλά άλλα θέματα που αποτελούν κομμάτια της παγκόσμιας ιστορίας.

Οι πρώτες φράσεις και οι πρώτες εικόνες του βιβλίου παραπέμπουν στη νύχτα της 20ής προς την 21η Απριλίου: «Στην Αθήνα γίνονταν καθημερινά διαδηλώσεις και πορείες. Οι πολιτικές συγκρούσεις μέσα κι έξω από τη Βουλή δεν είχαν τελειωμό. Εκείνη τη νύχτα η Ελλάδα κοιμόταν: οι πολίτες, οι πολιτικοί, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. Ξύπνια ήταν μια ομάδα στρατιωτικών που ετοίμαζε πραξικόπημα».

Οι προσωπικές αναφορές της δεν είναι πολλές, είναι όμως ικανές να βοηθήσουν τον αναγνώστη να κατανοήσει την εμπλοκή της σε όσα είχαν διαδραματιστεί εκείνη την ταραγμένη εποχή. Το 1967, μας λέει η συγγραφέας, πήγαινε στη Β’ Γυμνασίου. Έμεναν στην οδό Πατησίων δίπλα στον ΟΤΕ κι από το μπαλκόνι του σπιτιού έβλεπε στο βάθος την Ακρόπολη. Την Παρασκευή, δεύτερη μέρα του πραξικοπήματος, τα μέλη της οικογένειας βρίσκονταν έγκλειστα στο δωμάτιο: «Βαρεμάρα, κρεβάτι, καναπές, παράθυρο κι οι γνωστοί στρατιώτες απέναντι. Ο δρόμος σιωπηλός και άδειος. Το τηλέφωνο κομμένο! Στο ραδιόφωνο ωρύονταν τα εμβατήρια και τα δημοτικά και οι συνεχείς ανακοινώσεις με εντολές προς τους πολίτες».

Είχαν συλληφθεί χιλιάδες άντρες και γυναίκες, από τους οποίους αρκετοί εκτοπίστηκαν στη Γυάρο. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, συγγραφείς, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακοί, φοιτητές κι εργάτες, όσοι δεν είχαν το «σωστό πολιτικό φρόνημα», κρύβονταν σε σπίτια για να μη συλληφθούν. Πολλοί κατάφεραν να διαφύγουν στο εξωτερικό με πλαστά διαβατήρια, αφού για να βγάλεις διαβατήριο, να διδάξεις, να βρεις δουλειά, έπρεπε να προσκομίσεις στις αρμόδιες αρχές πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.

Διαβάζουμε: «Ολόκληρη η Ελλάδα μπήκε στο γύψο. Όμως ο γύψος δεν ήταν καλής ποιότητας και άρχισε να εμφανίζει ρωγμές! Όσοι δεν είχαν συλληφθεί και εκτοπιστεί στα νησιά οργάνωναν πράξεις αντίστασης».

Το 1969 η αφηγήτρια άρχισε να προβληματίζεται πάνω στην ωφελιμότητα των βιβλίων και κατέβαινε με τον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι για να βρει στα παλαιοβιβλιοπωλεία αυτά που της άρεσαν. Μάθαινε τα νέα από τις εφημερίδες και έβλεπε ταινίες τέχνης στο «Στούντιο» και την «Αλκυονίδα». Το 1972, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει πως μόνο μέσα από την αντίσταση κάθε είδους μπορούσε η χώρα να απαλλαγεί από τη χούντα, γράφτηκε στο πολιτιστικό σωματείο ΕΚΙΝ (Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων). Ήταν ήδη στόχος της Ασφάλειας, οπότε κλήθηκε στα γραφεία της για να απολογηθεί κατά κάποιον τρόπο.

Ήρθε και το 1973, η ταράτσα της Νομικής Σχολής γέμισε από φοιτητές, τον Νοέμβριο έγινε η κατάληψη του Πολυτεχνείου: «Σαράντα άνθρωποι σκοτώθηκαν τις τρεις μέρες των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Ήταν άνθρωποι που συμμετείχαν στην εξέγερση ή βρέθηκαν τυχαία στην περιοχή του Πολυτεχνείου ή σε μέρη που περιπολούσε ο στρατός». Η χούντα του Παπαδόπουλου πέφτει και την εξουσία καταλαμβάνει η χούντα του Ιωαννίδη, ο οποίος το καλοκαίρι του 1974 οργάνωσε το πραξικόπημα στην Κύπρο.

Η δικτατορία, που κράτησε εφτά χρόνια, εξέπνευσε. Έφτασε στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η χώρα ήταν ξανά ελεύθερη: «Λίγες μέρες αργότερα, πήγαμε στο Πόρτο Ράφτη για να υποδεχτούμε στο λιμάνι τους πολιτικούς εξόριστους που έφταναν από τη Γυάρο. Ήταν κυρίως νεολαίοι που είχαν συλληφθεί στις τελευταίες εκκαθαρίσεις της χούντας».

Το βιβλίο τελειώνει με τη φράση: «Μια καινούργια λέξη μπήκε στο λεξικό: αποχουντοποίηση». Η Μαρίζα Ντεκάστρο ολοκλήρωσε με αυτόν τον τρόπο την αφήγησή της, αφού μας ταξίδεψε στον χρόνο και μας θύμισε πράγματα που δεν πρέπει να ξεχαστούν. Έπαινοι οφείλονται και στον εικονογράφο Βασίλη Παπαγεωργίου, ο οποίος «πειράζει» με μαεστρία γνωστές και άγνωστες φωτογραφίες προσώπων και γεγονότων, δημιουργώντας μια παράξενη πινακοθήκη που δένει αρμονικά με την εξιστόρηση της συγγραφέως.

2651 ημέρες δικτατορίας

21 Απριλίου 1967 – 24 Ιουλίου 1974

Μαρίζα Ντεκάστρο

εικονογράφηση: Βασίλης Παπαγεωργίου

Μεταίχμιο

2651 Ημέρες Δικτατορίας.

Άρθρο της Αγγελικής Γιαννικοπούλου(*)

Αναδημοσίευση από τον Αναγνώστη.

Οι 2651 Ημέρες Δικτατορίας, 21 Απριλίου 1967-24 Ιουλίου 1974 γραμμένες από τη Μαρίζα Ντεκάστρο σε εικονογράφηση Βασίλη Παπαγεωργίου αναλαμβάνουν να φέρουν σε επαφή τα παιδιά-αναγνώστες με μια σημαντική περίοδο της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Το βιβλίο ξεκινάει με τη νύχτα της 21ης Απριλίου του 1967, όταν μια ομάδα στρατιωτικών καταλαμβάνει την εξουσία, και φτάνει μέχρι τη νύχτα της 24ης Ιουλίου του 1974 και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ανάμεσα στις δύο αυτές νύχτες μεσολάβησαν 2651 σκοτεινές μέρες που βύθισαν την Ελλάδα στο τέλμα των βασανιστηρίων, των εξοριών, της λογοκρισίας και χιλίων άλλων δεινών.

Το βιβλίο δομημένο σε χρονολογική σειρά παίρνει τη μορφή χρονολογίου των γεγονότων που σημάδεψαν την επταετία. Με εξαίρεση το πρώτο κεφάλαιο, που εκθέτει όσα συνέβησαν εκείνη την πρώτη νύχτα, όταν οι Έλληνες ξύπνησαν με εμβατήρια στο ραδιόφωνο και τα τανκς στους δρόμους της Αθήνας, τα γεγονότα παρουσιάζονται σε κεφάλαια ισάριθμα με τα χρόνια της χούντας. Τίτλοι των κεφαλαίων οι χρονιές, και υπότιτλοι όσα διαδραματίστηκαν σε καθεμία από αυτές (π.χ. 1968: Το τάμα του έθνους, εκπαίδευση, Ολυμπιακοί αγώνες, δημοψήφισμα, χουντική τρομοκρατία, διεθνείς αντιδράσεις εναντίον της χούντας). Και παρότι όσα έγιναν εκείνα τα χρόνια αποτελούν άσβεστο κτήμα μνήμης αυτών που τα έζησαν, προκειμένου όλο αυτό το ακατέργαστο υλικό να αποκτήσει την εγκυρότητα ενός βιβλίου γνώσης για παιδιά, χρειάστηκε πολύς μόχθος και ενδελεχής έρευνα. Γιατί, απαιτείται σκληρή μελέτη και κρίση καθαρή προκειμένου η μνήμη να γίνει Ιστορία!

Όμως, το βιβλίο της Ντεκάστρο είναι πολλά περισσότερα από μια καλογραμμένη παράθεση ιστορικών γεγονότων, κάτι παραπάνω από ένα βιβλίο γνώσεων που στόχο έχει να αποκαλύψει Τι συνέβη εκείνες τις μέρες. Μέσα σε αυτό, και παράλληλα με τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της χώρας και του κόσμου, παρουσιάζεται η πορεία της ίδιας της γράφουσας προς την ενηλικίωση. Καθώς η δικτατορία τη βρήκε έφηβη και την άφησε ενήλικη, η συγγραφέας ωριμάζει μέσα στην επταετία, αλλά και εξαιτίας της, και από το δεκατετράχρονο κορίτσι αστικής οικογένειας που η ζωή της εξαντλούνταν στο τρίπτυχο σπίτι-σχολείο-μαθήματα εξελίσσεται στη συνειδητοποιημένη πολίτιδα που σπουδάζει στο Παρίσι και ενδιαφέρεται ενεργά για όσα συμβαίνουν στη χώρα της και στον κόσμο ολόκληρο. Ον πολιτικό ο άνθρωπος διατηρεί μια αμφίδρομη σχέση με το περιβάλλον και επηρεάζεται καθοριστικά από το ιστορικό συγκείμενο μέσα στο οποίο ζει.

Το βιβλίο 2651 Ημέρες Δικτατορίας αποτελεί ένα κράμα ατομικής και συλλογικής μνήμης. Γι’ αυτό και η ειδολογική του κατάταξη δεν είναι ιδιαίτερα απλή, καθώς είναι συγχρόνως ένα βιβλίο γνώσης με σαφώς πληροφοριακό χαρακτήρα, και μια τυπική προσωπική μαρτυρία που αιχμαλωτίζει τον αντίκτυπο των ιστορικών εξελίξεων στη ζωή της γράφουσας. Γι΄ αυτό και το κείμενο παλινδρομεί ανάμεσα στο τρίτο πρόσωπο που απαιτεί η απρόσωπη, αντικειμενική, παρουσίαση των γεγονότων και την πρωτοπρόσωπη αφήγηση με την οποία εκτίθενται οι βιωμένες προσωπικές εμπειρίες. Και μέσα από αυτή τη διττή διάρθρωση, καταγραφή και αφήγηση, το κείμενο καταφέρνει συγχρόνως να πληροφορεί και να συγκινεί τον αναγνώστη που, ενώ παρακολουθεί τα γεγονότα από μακριά, συνάμα εμπλέκεται συναισθηματικά σε αυτά. Οι δύο γραφές μεταφέρουν στο χώρο του βιβλίου αυτό που πάντα ήταν η Ιστορία: στυγνή ακολουθία γεγονότων, αλλά και χειροπιαστές αλλαγές στη ζωή των απλών ανθρώπων.

Μέσα από την προσωπική μαρτυρία της Ντεκάστρο δίνεται η δυνατότητα παρουσίασης των καθημερινών ανθρώπων και της δικής τους στάσης απέναντι στα κοσμοϊστορικά γεγονότα. Έτσι, δε μαθαίνουμε μόνο για τις κινήσεις της πολιτειακής ηγεσίας τη νύχτα του πραξικοπήματος, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο ένα δεκατετράχρονο κορίτσι έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη δικτατορία: μια άδεια Πατησίων, απανωτά διαγγέλματα στο ραδιόφωνο, εξαφανίσεις συμμαθητών και καθηγητών και οπλισμένοι στρατιώτες στην ταράτσα του σπιτιού της. Και γύρω της Έλληνες πολίτες που αντιδρούν διαφορετικά απέναντι στην καινούργια συνθήκη, την οποία άλλοι, όσοι διαφωνούν, ονομάζουν απλά νέα «κατάσταση», και άλλοι, όσοι τείνουν να την επικροτούν, «επανάσταση».

Στο βιβλίο της Ντεκάστρο το διττό σχήμα αφήγησης, όπου μια απρόσωπη καταγραφή γεγονότων συχνά διακόπτεται από την προσωπική βιωμένη εμπειρία, συνιστά επιπλέον και μια ξεκάθαρη αμφισβήτηση της ‘αντικειμενικότητας’ της ιστορικής αφήγησης. Η συνεχής προβολή της υποκειμενικότητας της γράφουσας λειτουργεί για τον αναγνώστη ως μια επαναλαμβανόμενη υπόμνηση ότι η Ιστορία γράφεται από ανθρώπους με συγκεκριμένη ιδεολογία, τοποθέτηση και προσανατολισμό. Ειδικά για ένα βιβλίο που αναφέρεται σε μια περίοδο της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, η παρεμβολή της φωνής της συγγραφέως αποκαλύπτει την οπτική μέσα από την οποία εκείνη επιλέγει να φωτίσει τα γεγονότα.

Επιπλέον, από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου είναι και η παράθεση των ελληνικών εξελίξεων σε συνδυασμό με όσα συμβαίνουν στον κόσμο ολόκληρο. Η διεθνής πολιτική σκηνή, π.χ. δικτατορίες σε Ισπανία, Πορτογαλία, τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι τάσεις στην τέχνη, ακόμη και τη μόδα, τα νέα κινήματα, όπως εκείνο των χίπις, αλλά και αθλητικές συναντήσεις, όπως οι ολυμπιακοί αγώνες, αναφέρονται παράλληλα με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα την εποχή της δικτατορίας. Οι 2651 Ημέρες Δικτατορίας, σπάζοντας την παράδοση του ιστορικού παιδικού βιβλίου, που ναρκισσιστικά παρουσιάζει την Ιστορία ως καθαρώς ελληνοκεντρική –π.χ. ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος υποβαθμίζεται σε ελληνικό έπος χωρίς να εντάσσεται ουσιαστικά σε ένα γενικότερο ιστορικό πλαίσιο– καταφέρνουν να δουν όσα συμβαίνουν στον ελληνικό μικρόκοσμο παράλληλα με όσα γίνονται γύρω μας.

Η διαρκής συνδιαλλαγή ανάμεσα σε γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα την εποχή της επταετίας και όσα συμβαίνουν στον κόσμο στο ίδιο χρονικό διάστημα, σε επίπεδο φόρμας αισθητοποιείται με μια χωρική διευθέτηση που παραμένει σταθερή στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου: οι ελληνικές εξελίξεις καταλαμβάνουν συνήθως τις αριστερές σελίδες του βιβλίου, ενώ τα διεθνή γεγονότα τις δεξιές. Και παρόλο που συχνότατα όσα διαδραματίζονται στην αριστερή σελίδα δεν φαίνεται να έχουν σχέση με αυτά που συμβαίνουν στη δεξιά –δες για παράδειγμα το σαλόνι στις σελίδες 56-7, όπου στα αριστερά αναφέρεται η έκδοση 18 Κειμένων διαμαρτυρίας ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, και στα δεξιά οι ιταλικές Ερυθρές Ταξιαρχίες και η γερμανική Φράξια Κόκκινος Στρατός– είναι γεγονός ότι τα διεθνή γεγονότα επηρεάζουν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, ενώ εκείνα που συμβαίνουν στο εσωτερικό έχουν το δικό τους αντίκτυπο στο εξωτερικό.

Από την άλλη η εικονογράφηση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε από τον Βασίλη Παπαγεωργίου, που, γεννημένος το 1991, είκοσι περίπου χρόνια μετά την μεταπολίτευση, αναλαμβάνει να αποδώσει οπτικά τα γεγονότα της επταετίας και να ανασυστήσει μια άγνωστη γι’ αυτόν εποχή. Ο Παπαγεωργίου δημιουργεί εικόνες που παραπέμπουν σε φωτογραφίες και πρόσθετο οπτικό υλικό, όπως χάρτες, αφίσες σαν εκείνη για τον πόλεμο του Βιετνάμ, γραμματόσημα, στα οποία φυσικά κυριαρχεί το γνωστό πουλί των συνταγματαρχών, ακόμη και οδοδείχτες, π.χ. Πλατεία 21ης Απριλίου 1967. Τα χρώματα του βιβλίου, αν εξαιρέσει κανείς το εντυπωσιακό κόκκινο του εξωφύλλου, κινούνται κυρίως στην κλίμακα του γκρίζου, προφανώς για να δηλωθεί μια εποχή όπου η ενημέρωση, είτε ως ασπρόμαυρη τηλεόραση είτε ως εφημερίδα, είχε ακριβώς αυτό το χρώμα. Και κάπου κάπου ξεπηδούν εικόνες πολύχρωμες, όπως εκείνες που αναφέρονται στα παιδιά των λουλουδιών (σελ. 15), που διεκδίκησαν το χρώμα στη ζωή τους.

Από τις σελίδες του βιβλίου περνούν οι πιο γνωστές εικόνες εκείνης της εποχής, αυτές που ανακαλούνται σχεδόν αυτόματα κάθε φορά που γίνεται λόγος για συγκεκριμένα περιστατικά: τη σφαγή των αμάχων στο Βιετνάμ από Αμερικανούς στρατιώτες (σελ. 50), το Λαμπράκη στην πορεία ειρήνης (σελ. 51), το Θεοδωράκη παθιασμένο να διευθύνει (σελ. 50), την επανάσταση των γαριφάλων στην Πορτογαλία (σελ 75). Όμως πλέον η εικαστική ματιά του Παπαγεωργίου τους έχει αφαιρέσει την πρότερή τους καθαρότητα, αφού τα χρόνια που πέρασαν θάμπωσαν τη μνήμη και επιχρωμάτισαν τις παλιές καταγραφές με απαλές χρωματικές προσθήκες μιας ματιάς που ανασυγκροτεί το χθες μέσα από την απόσταση που δημιουργεί το σήμερα.

Το εικονογραφημένο ιστορικό βιβλίο έχει να αντιπαλέψει πολλές και διαφορετικές συνθήκες που πραγματικά το καθιστούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα: Πώς παρουσιάζονται αντικειμενικά γεγονότα που βιώθηκαν μέσω της υποκειμενικότητας του γράφοντος; Πότε η μνήμη και το προσωπικό βίωμα γίνεται Ιστορία; Πώς φωτίζεται η αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα και τον τρόπο που τα προσλαμβάνει ο απλός άνθρωπος; Πότε οι ιστορίες των ανθρώπων θεωρούνται Ιστορία; Πώς εντάσσεται το μερικό μέσα στο γενικό, και η ιστορία των κρατών στο διεθνές ιστορικό γίγνεσθαι; Και είναι πραγματικά λίγα και πολύτιμα τα βιβλία για παιδιά που καταφέρνουν να δώσουν ενδιαφέρουσες απαντήσεις σε παρόμοιους προβληματισμούς. Οι 2651 Ημέρες Δικτατορίας είναι σαφώς ένα από αυτά!

(*)Η Αγγελική Γιαννικοπούλου είναι καθηγήτρια Παιδικής Λογοτεχνίας, ΤΕΑΠΗ, ΕΚΠΑ.

Μαρίζα Ντεκάστρο, 2651 Ημέρες Δικτατορίας, 21 Απριλίου 1967-24 Ιουλίου 1974, Μεταίχμιο.

Ευχές για το Πάσχα.

Ευχές για το Πάσχα.

Γενική Συνέλευση – Εκλογές αντιπροσώπων

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, 

Σας ενημερώνουμε ότι την Τετάρτη 22 Μαΐου 2019, θα πραγματοποιηθεί τακτική Γενική Συνέλευση και εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων, για την 88η Γενική Συνέλευση του κλάδου. 

Την ημέρα αυτή τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά, με άδεια που έχει εξασφαλίσει η ΔΟΕ από την Περιφέρεια, γι΄ αυτό και η παρουσία όλων είναι υποχρεωτική. Οι συνάδελφοι που δε θα συμμετέχουν στη Γενική Συνέλευση και τις εκλογικές διαδικασίες είναι υποχρεωμένοι να παραμείνουν στα σχολεία τους. 

Η Γενική Συνέλευση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 13ου Δ. Σ. Χαλκίδας από 8.30 έως 13.30 και οι αρχαιρεσίες από 13.30 έως 19.30. 

Η κατάθεση ψηφοδελτίων θα γίνει δεκτή έως την Πέμπτη 16 Μαΐου 2019 και ώρα 21:00 στα γραφεία του Συλλόγου. 

Οι συνάδελφοι αναπληρωτές, αναπληρωτές ΕΣΠΑ και οι αποσπασμένοι από άλλα ΠΥΣΠΕ, σύμφωνα με το καταστατικό του Συλλόγου, μπορούν να συμμετέχουν στις διαδικασίες (Γενική συνέλευση και εκλογές) εφόσον τακτοποιηθούν οικονομικά την ημέρα της Γενικής Συνέλευσης. 

Η συνδρομή για όλους τους αναπληρωτές, αναπληρωτές ΕΣΠΑ σύμφωνα με την απόφαση της ΔΟΕ είναι 25 €. 

Είμαστε παρόντες, συμμετέχουμε και παίρνουμε όλοι μαζί τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας, το παρόν και το μέλλον μας. 

Για το ΔΣ 

Ο Πρόεδρος                            Η Γενική Γραμματέας 

Γιαννούχος Λάμπρος                   Βαρβάρου Έφη 

Αιμοδοσία του Συλλόγου Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας.

Ο Σύλλογος Δασκάλων - Νηπιαγωγών Χαλκίδας θα πραγματοποιήσει εθελοντική αιμοδοσία προκειμένου να ενισχυθεί η τράπεζα αίματος του Συλλόγου . 

Οι ανάγκες σε αίμα όπως αποδεικνύεται από τα αιτήματα των συναδέλφων είναι μεγάλες. Η συμμετοχή όλων μας είναι λοιπόν πολύ σημαντική. 

Η αιμοδοσία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 8 Μαΐου στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας ( Καλλιθέας 9,τηλ. 2221024808) από 8.30 έως 13.30.

Η αιμοδοσία είναι πράξη αγάπης και απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας. Τα αποτελέσματά της σώζουν ζωές, διότι το αίμα ούτε παράγεται , ούτε αντικαθίσταται. Μόνο χαρίζεται. 

Γι’ αυτό το λόγο, η εθελοντική αιμοδοσία είναι μια χειρονομία καλής θέλησης, φροντίδας και αγάπης. 

Η συνεισφορά των εθελοντών αιμοδοτών είναι πάνω απ΄ όλα ενέργεια ζωής για τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. 

Με λίγο ΑΙΜΑ μπορείς να σώσεις μια ζωή.... Έτσι απλά! 

Για το ΔΣ 

Ο Πρόεδρος                        Η Γραμματέας 

Γιαννούχος Λάμπρος            Βαρβάρου Έφη 

Περιγραφική αξιολόγηση

Η σημερινή μορφή αξιολόγησης του μαθητή στην Α/θμια Εκπ/ση συνεχίζει να αναπαράγει την παραδοσιακή ξεπερασμένη παιδαγωγική αντίληψη καθώς προάγει τον ανταγωνισμό ,τη βαθμοθηρία και δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα για τον εκπαιδευτικό και για το σχολείο. Στις μέρες μας η ανάγκη εναλλακτικών μορφών αξιολόγησης είναι επιβεβλημένη. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η περιγραφική αξιολόγηση. 

Για ένα τόσο σοβαρό θέμα που απασχολεί και θα απασχολήσει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα το Υπουργείο και οι δομές του έκαναν και πάλι την ενημέρωση μονομερή και ελλειμματική. Ενημέρωσαν μόνο τους δ/ντές , δ/ντριες Σχολείων και προϊσταμένες των Νηπιαγωγείων με στόχο δήθεν τον πολλαπλασιασμό της πρότασης. Όλοι μας θυμόμαστε τους «πολλαπλασιαστές» σε παλιότερες εποχές. Η περιγραφική αξιολόγηση προκειμένου να καταστεί λειτουργική και όχι επιφανειακή απαιτεί : 

· Μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό και έγκαιρα στελεχωμένα σχολεία 

· Συστηματική επιμόρφωση όλων των εκπ/κών , ενημέρωση γονέων και κοινής γνώμης 

· Μεθοδολογικά εργαλεία που να μη χρήζουν εκτεταμένης και με πολλές λεπτομέρειες αναφορές , αλλά συνοπτικές παρατηρήσεις 

· Η διεκπεραίωση της περιγραφικής αξιολόγησης να εντάσσεται στο διδακτικό ωράριο των εκπ/κών 

· Πραγματοποίηση ημερίδων – σεμιναρίων με μερική ή πλήρη απαλλαγή από το διδακτικό έργο των εκπ/κών για διαρκή ανατροφοδότηση 

Απαιτούμε εκπαιδευτικές παρεμβάσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς. 

Για το ΔΣ 

Ο Πρόεδρος                                   Η γραμματέας 

Γιαννούχος Λάμπρος                      Έφη Βαρβάρου 

Όχι στο «βόλεμα» των ημετέρων…

Ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας καταγγέλλει την απαράδεκτη ρύθμιση στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας με τίτλο: Συνέργειες Πανεπιστημίων και ΤΕΙ , πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, πειραματικά σχολεία , Γενικά Αρχεία του Κράτους και λοιπές διατάξεις. 

Στο άρθρο 67 , παράγραφος 6 του σχεδίου νόμου προβλέπεται ότι οι προηγούμενοι περιφερειακοί δ/ντές που «ατύχησαν» στη διαδικασία επιλογής καθώς και οι δ/ντές δευτεροβάθμιας εκπ/σης , όχι όμως της πρωτοβάθμιας, θα τοποθετηθούν σε ειδικές θέσεις οργανωτικών συντονιστών στα Κέντρα Επαγγελματικής Εκπ/σης που θα λειτουργήσουν στα Πανεπιστήμια και στα οποία θα αποσπαστούν για 5 χρόνια με δυνατότητα ανανέωσης και φυσικά με επιμίσθιο που θα καθοριστεί με κοινή υπουργική απόφαση!! 

Στο δημόσιο σχολείο που υπερασπιζόμαστε, δεν χωρούν οι βολεμένοι του συστήματος, αυτοί που υπηρέτησαν την πολιτική του Υπουργείου για την εξοικονόμηση δαπανών σε βάρος των δικαιωμάτων μας, των διορισμών, της στελέχωσης των σχολείων με εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων. 

Συνάδελφοι , ο Σύλλογος αποδοκιμάζει την απόφαση της κυβέρνησης, όπως το ίδιο έκανε και με την απόφαση της προηγούμενης, που βόλεψε τους περιφερειακούς δ/ντές σε θέσεις σχολικών συμβούλων. 

Καλεί τους πρώην περ/κούς δ/ντές να μην κάνουν χρήση της αυτής της προκλητικής διάταξης .Η επιστροφή στο σχολείο δεν είναι υποτιμητική πράξη , αλλά πράξη αναβάθμισης και αναβάπτισης για όλους μας. 

Καλούμε την ΔΟΕ να πάρει θέση στο θέμα και να ζητηθεί η απόσυρση της διάταξης. 

Για το Δ. Σ 

Ο Πρόεδρος                           Η Γραμματέας 

Γιαννούχος Λάμπρος              Βαρβάρου Έφη

Συνενώσεις....

Συνενώνουν το Παιδαγωγικό Τμήμα της Πάτρας με το ΤΕΙ Κοινωνικής εργασίας Δυτικής Ελλάδας!!

Παιχνίδια εις βάρος του Δημόσιου σχολείου από ένα χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα !

Το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πάτρας συγχωνεύεται με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας (άρθρα 36 και 47) και μετονομάζεται σε Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας! 

Αυτή η εξέλιξη αποτελεί απόλυτη υποβάθμιση της παιδαγωγικής επιστήμης, του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού και της παιδαγωγικής του κατάρτισης. Τι σχέση μπορούν να έχουν δύο διαφορετικά επιστημονικά αντικείμενα αυτό του εκπαιδευτικού,με αυτό του κοινωνικού λειτουργού. Σε ποιο πρόγραμμα σπουδών βασίζεται μια τέτοια συγχώνευση, σε ποια επιστημονικά δεδομένα, στο πλαίσιο ποιας εισήγησης και μελέτης ;

Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για άλλη μια ενέργεια που υποβαθμίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα του εκπαιδευτικού, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο δεδομένο , που ανοίγει πόρτα διεκδίκησης επαγγελματικών δικαιωμάτων σε άλλους κλάδους στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλοιώνοντας την ποιότητα του Δημόσιου σχολείου.

Ο Σύλλογος Δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας καταγγέλλει την πολιτική που έχει φέρει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης σε κατάσταση υπολειτουργίας, που υποβαθμίζει την ποιότητα του δημόσιου σχολείου και τα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Δεν τρέφουμε την παραμικρή αυταπάτη για τον ρόλο της λεγόμενης «αριστερής κυβέρνησης».Είναι ανιστόρητη η διάλυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων μας, η απαξίωση της επιστημονικότητας του κλάδου, η ακύρωση των προγραμμάτων σπουδών και η διάλυση της συνοχής και λειτουργίας του Δημόσιου σχολείου.

Η αντιεκπαιδευτική και κοινωνικά ισοπεδωτική πολιτική του Υπουργείου, φέρνει τις βασικές διεκδικήσεις του κλάδου στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Τα κεκτημένα έγιναν ζητούμενα!

Απαιτούμε την απόσυρση της συγχώνευσης του ΠΤΔΕ Πάτρας με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας.

Καλούμε το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. να πάρει έγκαιρα τις ανάλογες αποφάσεις για όλα τα παραπάνω ζητήματα.

ΟΧΙ άλλη υποβάθμιση του Δημόσιου σχολείου και του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού!

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ- ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ- ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

Ο Πρόεδρος                          Η Γραμματέας

Γιαννούχος Λάμπρος              Βαρβάρου Έφη

Επιτάφιος του Γ. Ρίτσου.

Βιβλία γνώσεων υψηλής αισθητικής.

Άρθρο της Μαρίζας Ντεκάστρο

Αναδημοσίευση από τον Αναγνώστη.

Ένας πάνινος αρκούδος, παλιό παιχνίδι πεταμένο στα σκουπίδια, ψάχνει το σπίτι του. Αλλά ποιο σπίτι; Του παιδιού στο οποίο κρατούσε συντροφιά, ή μήπως το σπίτι όπου ζουν όλα τα παλιά παιχνίδια; Ο ενημερωμένος αναγνώστης καταλαβαίνει ότι το σπίτι του αρκούδου είναι το Μουσείο των Παιχνιδιών, το νέο απόκτημα του Μουσείου Μπενάκη που στεγάζει τη μοναδική συλλογή παιχνιδιών της Μαρίας Αργυριάδη (H οποία δυστυχώς «έφυγε» πριν λίγες μέρες πολύ μακριά από τα αγαπημένα της παιχνίδια). Στο "Ένας αρκούδος μια φορά" (εκδ. Πατάκη- Μουσείο Μπενάκη) η Ελένη Γερουλάνου συνεχίζει τις διαδρομές της στα μουσεία, που τα γνωρίζει πολύ καλά! και προτείνει στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας ένα διαφορετικό τρόπο κάθε φορά για να πλησιάσουν τα εκθέματα. Στον Αρκούδο… μας συστήνει μ’ ένα παραμύθι, με μια on the road θα λέγαμε περιπλάνηση, τα παλιά παιχνίδια μέχρι να φτάσει το ταλαιπωρημένο παιχνίδι στο σπίτι του μετά από πολλές στάσεις και συναντήσεις.

Σκοπός της συγγραφέως είναι να στρέψει το ενδιαφέρον των παιδιών στην παρατήρηση των παιχνιδιών (του μουσείου) και όχι να πλέξει μια ιστορία που απλά θα τα περιλαμβάνει. Έτσι, το παραμύθι έχει οικονομία, λόγο λιτό χωρίς φλυαρίες. Ακολουθώντας τον ρυθμό των παραδοσιακών παραμυθιών, η συγγραφέας κινεί τον ήρωά της στα εικαστικά περιβάλλοντα – το λιμάνι, το αγρόκτημα, τον σταθμό, το θέατρο…-που δημιούργησε η εικονογράφος Ίρις Σαμαρτζή, μέσα στα οποία φιγουράρουν τα παλιά παιχνίδια. Οι εικόνες, εύγλωττες και πλούσιες, πλαισιώνουν τις σκηνές του παραμυθιού και παράλληλα αυτονομούνται αφού τα στοιχεία που τις συγκροτούν μπορούν να δημιουργήσουν πολλές νέες ιστορίες. Το Χρονολόγιο στις τελευταίες σελίδες είναι η τεκμηρίωση που οφείλει να περιλαμβάνει κάθε βιβλίο γνώσεων, που κι αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε αναγνωστικές έρευνες με θέμα την ιστορία των παιχνιδιών και της παιδικής ηλικίας. Στα προηγούμενα βιβλία (Μουσείο Μπενάκη, Εθνική Πινακοθήκη, εκδ. Παπαδόπουλος) μια σύντομη πρόταση επεξηγεί τα εκθέματα, ενώ για τα στυλιζαρισμένα μαρμάρινα ειδώλια του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, δουλεύει με τον γλάρο Νικηφόρο πάνω στα συναισθήματα που μπορούν να φανερώσουν με τη βοήθεια της φαντασίας και της ευαισθησίας.

"Βρισκόμαστε εδώ: σημειώσεις για τη ζωή στον πλανήτη Γη" (μτφρ. Φίλιππος Μανδηλαράς, εκδ. Ίκαρος). Ο Oliver Jeffers, ξεκινάει το βιβλίο με μια αφιέρωση στο νεογέννητο γιο του. Του γράφει για όλα όσα νομίζω ότι χρειάζεται να γνωρίζεις. Αυτή η απίστευτα τρυφερή κουβέντα ξεδιπλώνει τον κόσμο μέσα στον οποίο θα ζήσει κάθε παιδί, του ζωγραφίζει τον πλανήτη και τα πλάσματα που τον κατοικούν, τις στεριές και τη θάλασσα, τον χρόνο που περνάει, τον ουρανό με τ’ άστρα. Και τους ανθρώπους, που όλοι είναι διαφορετικοί, αλλά είναι άνθρωποι και που θα είναι πάντα κοντά του ακόμα κι όταν ο ίδιος δεν θα είναι εκεί. Είναι ένα αριστουργηματικό βιβλίο χωρίς πολλά λόγια, με κείμενο απλό αλλά πυκνό, ενδιαφέρον και εύληπτο και εικόνες που μιλούν στο παιδί και του μαθαίνουν!

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου, γνωστός για τα αιχμηρά μυθιστορήματά του για νέους ενηλίκους, προσεγγίζει τα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού και τους προτείνει μια νέα σειρά βιβλίων με τίτλο "Απρόσμενοι φίλοι" (εικ. Λίλα Καλογερή, εκδ. Καστανιώτη). Οι απρόσμενοι φίλοι είναι τα ζώα, οι φίλοι του ανθρώπου που σε πολλές περιστάσεις τον βοηθούν. Η ιδέα που ενορχηστρώνει το περιεχόμενο της σειράς είναι η ακόλουθη: αφετηρία είναι ένα πραγματικό γεγονός που έχει καταγραφεί και στο οποίο πρωταγωνίστησε ένα ζώο σε κάποια δύσκολη για τον άνθρωπο κατάσταση, η αναδιήγησή του από τον συγγραφέα και τέλος ενδιαφέρουσες πληροφορίες που αφορούν τη συγκεκριμένη ιστορία. Διαβάζουμε στα δυο πρώτα τομίδια για τον Τόγκο, το σκυλί των πάγων που έσωσε ένα απομακρυσμένο χωρίο στην Αλάσκα μεταφέροντας φάρμακα, για την Αύρα, το άλογο ολυμπιονίκης που τερμάτισε στους 67ους ολυμπιακούς αγώνες του 512 π.Χ. χωρίς τον αναβάτη του. Το νέο βιβλίο της σειράς, Σερ Αμί, το περιστέρι του πολέμου, αναφέρεται σε ένα περιστατικό που συνέβη το 1918 στα χαρακώματα του Α’ΠΠ. Το εκπαιδευμένο περιστέρι, αν και πληγωμένο, μετέφερε το μήνυμα απόγνωσης των αποκλεισμένων Αμερικάνων στρατιωτών και βοήθησε στη σωτηρία τους. Ο Παπαθεοδώρου αφήνει τον αναγνώστη να τον κατασκοπεύσει και να δει πώς μεταγράφεται ένα δημοσιογραφικό κείμενο σε λογοτεχνικό, ζήτημα που αποτελεί και τον πυρήνα της δημιουργικής γραφής για τα παιδιά.

Ο Πέιτερ Χους, παρουσιάζει σ’ ένα εκτεταμένο "Χρονολόγιο" (μτφρ. Μαργαρίτα Μανούσου, εκδ. Πατάκη) τους «πλανήτες της Ιστορίας» με δισέλιδα αφιερωμένα σε έναν πολιτισμό ή μια μεγαλύτερη χρονική περίοδο από τη Μεγάλη έκρηξη, την προϊστορία και μέχρι τη δεκαετία του 2010. Πλανήτες, γιατί η εικαστική απεικόνιση κάθε πολιτισμού ταυτίζεται με τα γνωρίσματά του και φαίνεται σαν να πλέει στο σύμπαν και τον χρόνο συμπυκνώνοντας στοιχεία και γεγονότα, ενώ γύρω από την κεντρική εικόνα κινούνται «δορυφόροι» με σχόλια και πρόσθετες πληροφορίες. Η ελληνική έκδοση ακολούθησε τη μορφή που έδωσε στο βιβλίο ο σοφός Ολλανδός εκδότης του που επέλεξε να φτιάξει ένα big book, δηλαδή ένα βιβλίο σε ασυνήθιστα μεγάλο σχήμα, με σκοπό να αναδειχτούν οι εικονογραφικές λεπτομέρειες και τα μικρά κείμενα που τις συνοδεύουν.

Το καινούριο εικονογραφημένο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, "Τα τρία μικρά

χαμαιλεοντάκια", ένα σπάνιο ασπρόμαυρο πολύχρωμο βιβλίο (εικ. Λίζα Ηλιού, εκδ. Ελληνικά Γράμματα) ξαφνιάζει ευχάριστα. Είναι η ιστορία τριών κατάλευκων μικρών χαμαιλεόντων που ζουν με την πάλλευκη μαμά τους σε ένα κάτασπρο σπίτι σε μια ξέξασπρη μεριά του κόσμου. Τι γίνεται όμως όταν παρακούν τις εντολές της και το σκάνε για να παίξουν μακριά από το σπίτι τους; Ανακαλύπτουν, και το παιδί που διαβάζει, τη φύση τους και τα χρώματα! Όπου στέκονται, ντύνονται με το χρώμα που κυριαρχεί: γίνονται γαλάζια στη θάλασσα, κόκκινα στο λιβάδι με τις παπαρούνες, πράσινα μέσα στα τριφύλλια, βιολετιά, κίτρινα και στο τέλος παίρνουν όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου! Όταν επιστρέφουν για να κοιμηθούν ξαναγίνονται κάτασπρα και ο αναγνώστης έχει πια καταλάβει την ιδιομορφία αυτών των πλασμάτων. Ο Τριβιζάς δεν παίζει σ’ αυτό το βιβλίο με τη γλώσσα όπως συνήθως, αλλά οδηγεί βήμα βήμα στη γνώση μέσα από το παιχνίδι: από το ερέθισμα στην παρατήρηση και την κατανόηση. Τα τρία μικρά χαμαιλεοντάκια έχουν μεγάλο σχήμα, σκληρό εξώφυλλο, δεν τσιγκουνεύονται το χαρτί και η εκτύπωση των χρωμάτων είναι άρτια. Είναι λοιπόν κατάλληλα για ομαδική ανάγνωση καθώς επιπλέον διαθέτουν πολλές προεκτάσεις αν κάποιος θέλει να διδάξει παίζοντας ένα θέμα τόσο τετριμμένο όπως τα χρώματα και τα ζώα!

Ο ντα Βίντσι, ο homo universalis της Αναγέννησης, πνεύμα ανήσυχο, τολμηρό, εμπνευσμένος καλλιτέχνης, μηχανικός, μαθηματικός, αρχιτέκτονας και πολλά άλλα συναντιέται, πεντακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του, με τους νεαρούς αναγνώστες μέσω του εξαιρετικού βιβλίου της Πατρίθια Χέις, Συναντώντας τον καλλιτέχνη: "Λεονάρντο ντα Βίντσι" (μτφρ. Ουρανία Ιορδανίδου, Μέλισσα). Η συναρπαστική πορεία του Λεονάρντο παρουσιάζεται ζωντανά χάρη στα πολλά ποπ-απ στοιχεία και τα παιχνίδια που προτρέπουν τον αναγνώστη να μπει στο μυαλό αυτής της μοναδικής προσωπικότητας!

Ημερίδα στην Αμάρυνθο.

Δωροέκθεση.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας διοργανώνει παρακολούθηση θεατρικής παράστασης στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» το Σάββατο 20 Απριλίου 2019. 

«Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχοφ 

Τα Αθηναϊκά Θέατρα παρουσιάζουν το εμβληματικό αριστούργημα του Άντον Τσέχοφ «Ο Βυσσινόκηπος», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και με έναν εξαιρετικό θίασο πρωταγωνιστών. 

Ο Βυσσινόκηπος αφηγείται την ιστορία ενός κόσμου που χάνεται ανεπιστρεπτί. Είναι ένας αποχαιρετισμός σε μια εποχή που τελειώνει και δίνει τη θέση της σε μια καινούργια. Η ζωή αλλάζει, χωρίς να υπολογίζει τους ανθρώπους που βιώνουν την απώλεια. Κι εκείνοι με τη σειρά τους, αρνούνται να αποδεχτούν την αλλαγή, ζούνε με τις μνήμες του παρελθόντος, κλείνοντας τα μάτια στο μέλλον που έρχεται ταχύτατα κατά πάνω τους. 

Κι έτσι, ο Βυσσινόκηπος παραμένει ένα έργο σύγχρονο και απολύτως σημερινό. Γιατί είναι γνώρισμα των ανθρώπων σε κάθε εποχή -το ζούμε και στη δική μας- να θέλουμε να μείνουν όλα όπως τα μάθαμε και τα αγαπήσαμε, δεδομένα κι οριστικά. Κι εκείνα να αλλάζουν γύρω μας και να μας παρασέρνουν σ’ ένα μέλλον για το οποίο θα είμαστε πάντα απροετοίμαστοι κι ανέτοιμοι. 

Ο συγγραφέας θεωρούσε τον Βυσσινόκηπο κωμωδία. Γιατί είναι πράγματι κωμικό το πόσο μικροί αποδεικνύονται οι άνθρωποι αυτοί, με τα πάθη, τις ανασφάλειες, τα συμπλέγματά τους, απέναντι στη ζωή που τους οδηγεί σ’ ένα μέλλον που δεν μπορούν ούτε να φανταστούν, ούτε να αποφύγουν. 

Διάρκεια : 120 ' 

Σκηνοθεσία :Κ. Μαρκουλάκης 

Ερμηνεύουν: Θ. Μπαζάκα, Δ. Λιγνάδης, Κ. Καρβούνη, Αθ. Μαξίμου, Γ. Κότσιφας, Γ. Μπινιάρης, Αλ. Μαυρόπουλος, Γ. Νταλάρα. 

Σκηνικά : Α. Σμαραγδή. 

Κοστούμια : Μ. Κοντοδήμα. 

Μουσική: Μ. Μάτσας. 

Αναχώρηση Σάββατο 20 Απριλίου 2019 στις 16.00 από το Βούρκο. Ώρα έναρξης παράστασης 18.00. 

Τιμή εισιτηρίου 20€. Εξόφληση ως 15 Απριλίου. 
Κρατήσεις Έφη Βαρβάρου 6981005877
                Βέτα Κορωναίου 6974341868

Για το ΔΣ 

Η Πρόεδρος            Η Γραμματέας 

Βέτα Κορωναίου       Έφη Βαρβάρου 

Ημερίδα για την υγιεινή διατροφή.

Παρουσίαση βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη.

Ανασυγκρότηση Διοικητικού Συμβουλίου Συλλόγου.

ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ. 

Μετά την παραίτηση της προέδρου του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας, Βέτας Κορωναίου, λόγω της εκλογής της ως αιρετής του νομού, έγινε ανασυγκρότηση του Δ.Σ. 

Η πλειοψηφούσα παράταξη της ΔΗ.ΣΥ. πρότεινε αναλογικό διαπαραταξιακό συμβούλιο. 

Οι υπόλοιπες παρατάξεις δεν αποδέχτηκαν καμία θέση, έτσι το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας έχει ως εξής : 

Πρόεδρος : Λάμπρος Γιαννούχος. 

Αντιπρόεδρος : Γεωργία Κατσαρή. 

Γ. Γραμματέας : Έφη Βαρβάρου. 

Ταμίας : Εριφίλη Βουγιούκα. 

Μέλος : Θανάσης Μουρτζάκης. 

Μέλος : Κώστας Βασιλούδης. 

Μέλος : Άννα Γαλανού. 

Για το Δ.Σ. 

Ο Πρόεδρος                  Η Γραμματέας 

Λάμπρος Γιαννούχος    Έφη Βαρβάρου

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου 2019.

Το μήνυμα "Τα βιβλία μας βοηθούν να μη βιαζόμαστε" και η αφίσα είναι έργα του Λιθουανού Kęstutis Kasparavičius, διεθνούς φήμης εικονογράφου και συγγραφέα. Τη μετάφραση επιμελήθηκε, όπως κάθε χρόνο, η επίτιμη Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος κ. Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου.

"Βιάζομαι!… Δεν έχω χρόνο!… Αντίο!… Ακούμε τέτοιες κουβέντες κάθε μέρα, όχι μόνο στη Λιθουανία, που βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά και σε πολλά μέρη του κόσμου. Συχνά επίσης ακούμε να λέγεται ότι ζούμε στην εποχή της υπέρμετρης πληροφόρησης, της ταχύτητας και της βιασύνης.

Αν όμως πάρεις στα χέρια σου ένα βιβλίο, νιώθεις αμέσως διαφορετικά. Φαίνεται πως τα βιβλία έχουν αυτή τη θαυμαστή ιδιότητα- μας βοηθούν να χαλαρώνουμε. Μόλις ανοίξεις ένα βιβλίο και βυθιστείς στα ήρεμα βάθη του, δεν έχεις πια τον φόβο πως όλα περνούν με ξέφρενη ταχύτητα κι εσύ δεν προλαβαίνεις να δεις τι γίνεται. Ξαφνικά, αρχίζεις να πιστεύεις ότι δε χρειάζεται να τρέχεις με τόση βιασύνη για μια δουλειά μάλλον ασήμαντη. Στα βιβλία όλα συμβαίνουν ήσυχα, με μία τάξη καθορισμένη με ακρίβεια. Ίσως επειδή οι σελίδες τους είναι αριθμημένες, ίσως γιατί οι σελίδες κυλούν απαλά και γαλήνια καθώς τις γυρίζεις. Στα βιβλία, όσα έχουν γίνει στο παρελθόν, συναντούν με ηρεμία τα όσα πρόκειται να συμβούν.

Το σύμπαν ενός βιβλίου είναι ανοιχτό; Εμπλέκει χαρούμενα την πραγματικότητα με τη φαντασία. Και μερικές φορές, αναρωτιέστε αν συνέβη σε ένα βιβλίο ή στη ζωή, το ότι παρατηρήσατε πόσο όμορφα στάζει το λιωμένο χιόνι από τη στέγη, ή πόσο ευχάριστος είναι στο μάτι ο τοίχος του γείτονα, που έχει υπερκαλυφθεί με βρύα. Ξέρετε από τα βιβλία ή από την πραγματικότητα ότι τα κόκκινα μούρα εκτός από όμορφα είναι και πικρά; Ήταν σε ένα βιβλίο ή στην πραγματικότητα που ξαπλώνατε στο καλοκαιρινό γρασίδι ή καθόσασταν με τα πόδια σταυρωμένα, βλέποντας τα σύννεφα να πλέουν στον ουρανό;

Τα βιβλία μας βοηθούν να μην βιαζόμαστε, τα βιβλία μας διδάσκουν να προσέχουμε πράγματα, και τα βιβλία μας προσκαλούν ή ακόμα μας κάνουν να καθίσουμε για λίγο. Συνήθως διαβάζουμε καθιστοί, με ένα βιβλίο στο τραπέζι ή στα γόνατά μας, έτσι δεν είναι;

Και δεν έχετε ζήσει άλλο ένα θαύμα - εκείνο που όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, το βιβλίο διαβάζει εσάς; Ναι, βέβαια τα βιβλία έχουν την ικανότητα να διαβάζουν. Διαβάζουν το μέτωπό σας, τα φρύδια σας, τις άκρες των χειλιών σας, που γυρίζουν προς τα πάνω από χαρά, προς τα κάτω από λύπη. Πρώτα απ' όλα όμως, τα βιβλία διαβάζουν τα μάτια σας. Και κοιτάζοντας μέσα στα μάτια σας βλέπουν... Ε, ξέρετε τι βλέπουν!

Είμαι βέβαιος ότι τα βιβλία ποτέ δεν βαριούνται όταν βρίσκονται στα γόνατά μας. Κάποιος που απολαμβάνει το διάβασμα - παιδί ή μεγάλος- μας κινεί το ενδιαφέρον πολύ περισσότερο από κάποιον που δε νοιάζεται για τα βιβλία, κάποιον που κυνηγάει διαρκώς το ρολόι, που δεν έχει ποτέ καιρό να καθίσει, που δεν καταφέρνει να παρατηρήσει πολλά απ' όσα υπάρχουν γύρω μας.

Στην Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η ευχή μου σε όλους μας είναι: να υπάρχουν ενδιαφέροντα βιβλία για τους αναγνώστες και ενδιαφέροντες αναγνώστες για τα βιβλία!"

Kęstutis Kasparavičius

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας διοργανώνει παρακολούθηση θεατρικής παράστασης στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» το Σάββατο 13 Απριλίου 2019. 

«Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχοφ 

Τα Αθηναϊκά Θέατρα παρουσιάζουν το εμβληματικό αριστούργημα του Άντον Τσέχοφ «Ο Βυσσινόκηπος», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και με έναν εξαιρετικό θίασο πρωταγωνιστών. 

Ο Βυσσινόκηπος αφηγείται την ιστορία ενός κόσμου που χάνεται ανεπιστρεπτί. Είναι ένας αποχαιρετισμός σε μια εποχή που τελειώνει και δίνει τη θέση της σε μια καινούργια. Η ζωή αλλάζει, χωρίς να υπολογίζει τους ανθρώπους που βιώνουν την απώλεια. Κι εκείνοι με τη σειρά τους, αρνούνται να αποδεχτούν την αλλαγή, ζούνε με τις μνήμες του παρελθόντος, κλείνοντας τα μάτια στο μέλλον που έρχεται ταχύτατα κατά πάνω τους. 

Κι έτσι, ο Βυσσινόκηπος παραμένει ένα έργο σύγχρονο και απολύτως σημερινό. Γιατί είναι γνώρισμα των ανθρώπων σε κάθε εποχή -το ζούμε και στη δική μας- να θέλουμε να μείνουν όλα όπως τα μάθαμε και τα αγαπήσαμε, δεδομένα κι οριστικά. Κι εκείνα να αλλάζουν γύρω μας και να μας παρασέρνουν σ’ ένα μέλλον για το οποίο θα είμαστε πάντα απροετοίμαστοι κι ανέτοιμοι. 

Ο συγγραφέας θεωρούσε τον Βυσσινόκηπο κωμωδία. Γιατί είναι πράγματι κωμικό το πόσο μικροί αποδεικνύονται οι άνθρωποι αυτοί, με τα πάθη, τις ανασφάλειες, τα συμπλέγματά τους, απέναντι στη ζωή που τους οδηγεί σ’ ένα μέλλον που δεν μπορούν ούτε να φανταστούν, ούτε να αποφύγουν. 

Διάρκεια : 120 ' 

Σκηνοθεσία :Κ. Μαρκουλάκης 

Ερμηνεύουν: Θ. Μπαζάκα, Δ. Λιγνάδης, Κ. Καρβούνη, Αθ. Μαξίμου, Γ. Κότσιφας, Γ. Μπινιάρης, Αλ. Μαυρόπουλος, Γ. Νταλάρα. 

Σκηνικά : Α. Σμαραγδή. 

Κοστούμια : Μ. Κοντοδήμα. 

Μουσική: Μ. Μάτσας. 

Αναχώρηση Σάββατο 13 Απριλίου 2019 στις 16.00 από το Βούρκο. Ώρα έναρξης παράστασης 18.00. 

Τιμή εισιτηρίου 20€. Εξόφληση ως 10 Απριλίου. 

Για το ΔΣ 

Η Πρόεδρος            Η Γραμματέας 

Βέτα Κορωναίου       Έφη Βαρβάρου 

Εικαστικό Εργαστήρι στην Κήρινθο.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ 3ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ.

Ανακοίνωση του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας. 

Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους εσάς που με την παρουσία σας τιμήσατε αυτή την δράση του συλλόγου μας. 

Ο Σύλλογος δασκάλων- Νηπιαγωγών Χαλκίδας με βαθιά πίστη στην καινοτομία , τη συμμετοχή και τον αγώνα μέσα από την ανακάλυψη κοινών δρόμων βαδίζει όλα αυτά τα χρόνια έχοντας ως σημαία αγώνων του τις ισοδύναμες ευκαιρίες για εκπαιδευτικούς και παιδιά σε ένα σχολείο που θα μας χωράει όλους. 

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η πολιτική των περικοπών στην εκπαίδευση στερεί πολλά κεκτημένα του κλάδου και έχει δημιουργήσει ένα σχολείο κουτσουρεμένο, που δεν χωράει όλους μας. 

Η κατάργηση στου δασκάλου του ολοήμερου, των σχολείων ΕΑΕΠ, η αλλαγή του προγράμματος του ολοήμερου στο νηπιαγωγείο, το ατελείωτο κυνήγι ακαδημαϊκών και όχι ουσιαστικών γνώσεων, με προσωπικό κόστος, η δημιουργία αποκεντρωμένων δομών στην εκπαίδευση μακριά από τα καθημερινά προβλήματα των σχολικών μονάδων, η ανύπαρκτη επιμόρφωση η στέρηση ισοδύναμων δικαιωμάτων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών,η έλλειψη διορισμών είναι μόνο κάποια στοιχεία που περιγράφουν τη συνθήκη της έκπτωσης, στη λειτουργία του δημόσιου σχολείου και όχι την ποιότητα και την δυνατότητα εξέλιξης και ανάπτυξης των εκπαιδευτικών 

Το θέμα του συνεδρίου γεννήθηκε από τη βάση του κλάδου, τους συναδέλφους της τάξης. 

Αφουγκραστήκαμε την ανάγκη της επιμόρφωσης γι’ αυτό και το συνέδριο έχει σημαντικές εισηγήσεις από πανεπιστημιακούς και εκπαιδευτικούς που έχουν συμμετάσχει στη διαμόρφωση σημαντικών δομών της εκπαίδευσης. 

Διαπιστώσαμε τις ιδιαίτερες δράσεις των εκπαιδευτικών και των σχολείων και θελήσαμε να τις μοιραστούμε και να τις αναδείξουμε, γιατί η κοινωνία πρέπει να γνωρίζει την ποιότητα και την επιστημονικότητα που έχουν οι εκπαιδευτικοί της τάξης, την διάθεση για δράσεις, την ευρηματικότητα και τη δημιουργικότητα τους, ώστε να δημιουργηθούν σχέσεις συνεργασίας και αλληλοσεβασμού. 

Πιστεύουμε στην αλλαγή του συνδικάτου που δεν λέει ΟΧΙ σε όλα και ανοίγουμε ένα νέο δρόμο αναζήτησης, μια νέα μορφή διεκδίκησης με επιστημονικά επιχειρήματα και αγωνιστικές συλλογικές δράσεις , γι αυτό και ιδρύσαμε τις ομάδες του συλλόγου μέσα από τις οποίες καταφέραμε να γνωριστούμε, να μοιραστούμε ανησυχίες προβληματισμούς και ιδέες να ανακαλύψουμε κοινούς δρόμους διεκδίκησης. …Να φτιάξουμε μια πηγή δράσεων με τη συμμετοχή των συναδέλφων. 

Είμαστε σταθερά προσηλωμένοι υπέρ της συνεργασίας και της επικοινωνίας, επιμένοντας ότι η συνύπαρξη και η δημιουργική αλληλεπίδραση είναι μονόδρομος, όπως ο σεβασμός στη διαφορετικότητα των λαών και των παιδιών. Ώστε η ποικιλομορφία που τη διακρίνει, σε πολιτισμικό θρησκευτικό επίπεδο αλλά και επίπεδο ικανοτήτων και δεξιοτήτων, να πάψει κάποτε να αποτελεί λόγο διαίρεσης και αντιπαράθεσης και αποκλεισμού. Να μετατραπεί σε έναν εξαιρετικό πλούτο, μέσω της σύνθεσης και της συνεργασίας, 

Και το σημερινό συνέδριο είναι το αποτέλεσμα μιας συλλογικής συμμετοχής και δράσης. 

Ευχαριστούμε όλους εσάς που σταθήκατε δίπλα μας σε αυτή την προσπάθεια και βοηθήσατε στην πραγματοποίηση αυτού του συνεδρίου. 

Με βαθιά πίστη και ελπίδα στην έμπνευση που μπορεί να αποκτήσουν οι αγώνες μας για το δημόσιο σχολείο που μας αξίζει,καταδικάζουμε τον αποκλεισμό ,την ισοπέδωση , την έκπτωση σε ιδέες , οργάνωση και εξέλιξη του κλάδου μας 

Η απάντηση μας μέσα από το 3ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο …ηχηρή και αδιαπραγμάτευτη όχι στη νωθρότητα και την ακινησία ναι στην συλλογικότητα τη συμμετοχή τη διεκδίκηση για την ποιοτική εκπαίδευση που μας αξίζει… 

Για το ΔΣ 

Η Πρόεδρος                        Η Γραμματέας 

Βέτα Κορωναίου                  Έφη Βαρβάρου