Αναδημοσίευση από τον Αναγνώστη
Του Michael Rosen[i] (μετάφραση: Αλεξάνδρα Σαμοθράκη)
Αυστηρή. Είχαμε μια δασκάλα που ήταν τόσο αυστηρή
Που μας απαγόρευε να αναπνέουμε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων της.
Στεκόταν μπροστά από τον πίνακα και έλεγε : «Μην αναπνέετε!» Και έπρεπε έτσι να αντέξεις όλο το πρωί.
Οι αδύναμοι απλά ντελαπάριζαν και πέθαιναν- πίσω σου τους άκουγες να κάνουν μπαμ! Μπαμ! Μπαμ!
Πάντα υπήρχε ένα γκρινιάρικο παιδί που ρωτούσε: «Κυρία, μήπως θα μπορούσα να αναπνεύσω λίγο;»
Και εκείνη απαντούσε: «Όχι, έχεις όλο το διάλειμμα για να το κάνεις αυτό!»
«Ελάτε τώρα, Κυρία, ελάτε τώρα!»
Ξέρατε πως στην αρχή της βδομάδας η τάξη μου είχε 48 παιδιά, και στο τέλος απομείναμε 5;
Ξέρατε πως στο τέλος της ημέρας έπρεπε να πατήσεις πάνω σε παιδιά απλά για να βγεις έξω;
Αχ όχι! Πάει η Μέλανι! Τι κρίμα, ήταν πολύ καλή! Πάει και ο Ντέηβ (χάχανο). Ατυχία, Ντέηβ, το ήξερα πάντα πως ήσουν κάπως αδύναμος!
Ξέρετε συχνά με ρωτάνε «Αν αυτό είναι αλήθεια, πως και είσαι εδώ και μας το διηγείσαι;» Ορθώς ρωτάνε και θα σας πω.
Είναι επειδή, όταν ήμουν στο σχολείο, καθόμασταν σε θρανία. Όχι σε τραπέζια, όπως γίνεται καμιά φορά τώρα. Καθόμασταν σε θρανία που η επιφάνεια τους ανασηκωνόταν σαν καπάκι. Και μερικοί από εμάς, βρήκαμε το τι έπρεπε να κάνεις…. έπρεπε να προλάβεις να πάρεις μια γρήγορη ανάσα κάτω από το καπάκι του θρανίου όταν αυτή δεν κοίταζε.
Πάμε άλλη μια φορά από την αρχή.
«Μην αναπνέετε!»
Οι αδύναμοι: Μπαμ! Μπαμ! Μπαμ!
Οι γκρινιάρηδες: «Κυρία, μήπως θα μπορούσα να αναπνεύσω λίγο;»
«Όχι, έχεις όλο το διάλειμμα για να το κάνεις αυτό!»
«Ελάτε τώρα, Κυρία, ελάτε τώρα!»
Εμείς (βαθιά ανάσα, ανασήκωμα του καπακιού του θρανίου, τοποθέτηση του κεφαλιού μέσα, αναπνοή και κοπάνημα του καπακιού)
Αααχ! Αυτό ήταν λάθος- το να κλείσεις με θόρυβο το καπάκι του θρανίου! Αν έκανες θόρυβο με το καπάκι του θρανίου κατέληγες…..
«Έξω! Στη Σχολική Φυλακή!»
Υπήρχε η Σχολική Φυλακή κάτω από την μεγάλη αίθουσα του σχολείου όπου σε κρεμούσαν από μπάρες στον τοίχο. «Κυρία, είμαι κρεμασμένος εδώ και 3 εβδομάδες! Και έχει αρουραίους! Και μασουλάνε τα νύχια των ποδιών μου!»
Έτσι κατέληξα πως αυτό που έπρεπε να κάνεις ήταν να βάλεις τον αντίχειρά σου γύρω από την άκρη του καπακιού του θρανίου για να το κάνεις να κλείνει αθόρυβα.
Πάμε άλλη μια φορά από την αρχή!
«Μην αναπνέετε!»
Οι αδύναμοι: Μπαμ! Μπαμ! Μπαμ!
Οι γκρινιάρηδες: «Κυρία, μήπως θα μπορούσα να αναπνεύσω λίγο;»
«Όχι, έχεις όλο το διάλειμμα για να το κάνεις αυτό!»
«Ελάτε τώρα, Κυρία, ελάτε τώρα!»
Κάποια άλλα παιδιά (βαθιά ανάσα, ανασήκωμα του καπακιού του θρανίου, τοποθέτηση του κεφαλιού μέσα, αναπνοή και κοπάνημα του καπακιού)
«Έξω! Σχολική Φυλακή!»
«Κυρία, είμαι κρεμασμένος εδώ και 3 εβδομάδες! Και έχει αρουραίους! Και μασουλάνε τα νύχια των ποδιών μου!»
Εγώ, με τον αντίχειρα γύρω από την άκρη του θρανίου (κρατημένη ανάσα, σήκωμα του καπακιού, το κεφάλι από κάτω, λαχάνιασμα, το κεφάλι έξω, ο αντίχειρας γύρω από το θρανίο και αθόρυβο κλείσιμο του θρανίου).
Κανένας θόρυβος.
Επιβίωση!
https://www.poetry.com/poem/96695/no-breathing-in-class
Απαγγελία από τον Rosen: https://www.youtube.com/watch?v=z1cfVQyrQ3Q
[i] Ο Michael Rosen (γεν 1946) είναι Βρετανός συγγραφέας παιδικών βιβλίων, ποιητής, αρθρογράφος και ακτιβιστής. Έχει εκδώσει πάνω από 140 βιβλία. Φέτος του απονεμήθηκε το βραβείο Pen Pinter για το σύνολο του «ατρόμητου» έργου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου για υβριστικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο, πριν εμφανιστούν δημόσια. Δε θα δημοσιεύονται, επίσης, σχόλια που περιέχουν προσωπικές επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
1. Γράψτε το σχόλιό σας στο σχετικό πλαίσιο.
2. Γράψτε τα στοιχεία της λεκτικής επαλήθευσης (λατινικοί χαρακτήρες).
3. Aπό τη λίστα Eπιλογή ταυτότητας επιλέξτε Όνομα/Διεύθυνση URL και γράψτε το όνομα ή το ψευδώνυμό σας (δε χρειάζεται να συμπληρώσετε το πεδίο Διέυθυνση URL).
4. Πατήστε στην επιλογή ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.
5. Ελέγξτε αν εμφανίστηκε το μήνυμα επιβεβαίωσης στο πάνω μέρος του παράθυρου σχολιασμού.