alfavita
Όχι με τόσο μεγάλη έκπληξη παρακολουθήσαμε εχτές και προχτές
τις ανακοινώσεις στα ηλεκτρονικά μέσα για τα νέα δεδομένα στο απεργιακό μέτωπο
των δασκάλων…
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο κλάδος των δασκάλων ήταν
ανέκαθεν πιο συντηρητικός όχι μόνο σε επίπεδο απεργιών, αλλά και σε γενικότερα
επίπεδα κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων.
Το πρωτοφανές άδειασμα των μεγαλοσυνδικαλιστών δασκάλων προς
τους συναδέλφους καθηγητές απέδειξε περίτρανα και στα μάτια του πιο ανίδεου ακόμα
τον τρόπο που δρουν.
Μάστορες πλέον της δημιουργίας και της καλλιέργειας του
κοινωνικού αυτοματισμού, μας ενημέρωσαν ότι θα ξανασυζητηθεί το θέμα της
απεργίας διάρκειας στις 19 του μήνα, με νέες συνελεύσεις. Λες και μέχρι τις 19
του μήνα θα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Λες και ο κλάδος των δασκάλων είναι
‘ασφαλής’ από τη λαίλαπα των αντεργατικών και απάνθρωπων μέτρων του υπουργείου
«παιδείας/ δουλείας».
Έτσι λοιπόν, αυτοί «οι καθηγητές» είναι οι κακοί, οι
άτακτοι, οι επαναστάτες του τίποτα, που ξεσηκώνουν τον κόσμο χωρίς λόγο. Και
εμείς «οι δάσκαλοι» επειδή τόσα χρόνια ήμασταν συνετοί και καλοί υπάλληλοι που
κοιτούσαμε τη δουλειά μας θα συνεχίσουμε να είμαστε ήρεμοι, στις θέσεις μας.
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά η κατάσταση ήδη έχει
αρχίσει και ξεφεύγει: μηδενικές αποσπάσεις, μηδενικές προσλήψεις αναπληρωτών,
τα ειδικά σχολεία κλειστά, καθόλου καθαρίστριες και μεταφορές, προφορικές και
εμπιστευτικές ντιρεκτίβες από περιφερειάρχες διευθυντές κτλ… είναι μόνο μερικά
από τα βραβεία που παίρνουμε επειδή είμαστε φρόνιμοι.
Δεν ωφελεί να συζητήσουμε τίποτε άλλο τώρα, αν δεν συνειδητοποιήσουμε
ένα πράγμα: Στην Ελλάδα των μνημονίων ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι ασφαλής. Στην Ελλάδα των
μνημονίων οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα με αίμα δικαιώματά μας. Στην
Ελλάδα των μνημονίων οι δάσκαλοι οφείλουν να είναι πρωτοπόροι του εργατικού
κινήματος και να δρουν ως πρότυπα, παιδαγωγώντας ανθρώπους σκεπτόμενους και
ελεύθερους, όχι δούλους του συστήματος.
Με τα να περιχαρακωνόμαστε στο μαγαζάκι μας όχι μόνο δεν
κερδίζουμε την ασφάλεια μας, γινόμαστε περίγελος στα μάτια των ίδιων των
μαθητών μας και των γονιών τους. Εδώ πλέον δεν αγωνιζόμαστε ούτε για τις ώρες
μας, ούτε για τους μισθούς μας. ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
Εκεί μας κατάντησαν. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό οι περιστάσεις θα μας
ξεπεράσουν και τότε οι μέρες μας ως δάσκαλοι-παιδαγωγοί είναι μετρημένες
Το τελευταίο θρανίο τάσσεται απερίφραστα υπέρ μίας απεργίας
διάρκειας, και της συμπόρευσης των δασκάλων με τους καθηγητές, τους γονείς, τους
μαθητές και τον κόσμο της εργασίας. Ζητούμε από τους συναδέλφους να έχουν
συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις για να ακουστεί η γνώμη τους, και να μην αντιπροσωπευόμαστε
από ανθρώπους που είναι αμφίβολο αν εκφράζουν το κοινό αίσθημα.
Μαριλένα Σιόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου για υβριστικό, προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο, πριν εμφανιστούν δημόσια. Δε θα δημοσιεύονται, επίσης, σχόλια που περιέχουν προσωπικές επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
1. Γράψτε το σχόλιό σας στο σχετικό πλαίσιο.
2. Γράψτε τα στοιχεία της λεκτικής επαλήθευσης (λατινικοί χαρακτήρες).
3. Aπό τη λίστα Eπιλογή ταυτότητας επιλέξτε Όνομα/Διεύθυνση URL και γράψτε το όνομα ή το ψευδώνυμό σας (δε χρειάζεται να συμπληρώσετε το πεδίο Διέυθυνση URL).
4. Πατήστε στην επιλογή ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.
5. Ελέγξτε αν εμφανίστηκε το μήνυμα επιβεβαίωσης στο πάνω μέρος του παράθυρου σχολιασμού.